The mammuts where higher

Onderwerp: The mammuts where higher di 25 sep 2018 - 21:25

clovergaze

so why not glance at things with a sunny look

De bomen rezen hoog. De jonge kater strekte met een uitgelaten glimlach zijn nek. In de bergen. Dat waren pas bomen geweest! Hoger en hoger had hij geklommen tot de katten maar kleine stipjes waren geweest. Hij had zijn kop gedraaid en uitgekeken over de landerijen die aan de voet van de berg lagen. Zijn routine veranderde elke dag. Elke dag was het weer spannend, voelde hij weer de rush en het enorm geluk. Het was ook een beetje gevaarlijk, vooral als hij weer uit de boom racete. Samen met de grote roofvogels en de eekhoorn van tak naar tak sprong. Hij was een paar keer gevallen en volgens Mistgaze had hij een barst gehad in zijn heup, maar daar voelde hij nu niets meer van. Alleen was het al even geleden dat hij nog had geklommen. Hunkerend naar de bomen kreeg hij het prikkelend gevoel. Ja! Hij ging klimmen vandaag!

+ Open

Hij was in de buurt van de Owltree vanwege het feit dat hij enkele tellen geleden nog een razendsnelle achtervolging ondernomen had. Intussen hing de achtervolgende, een goed bevleesde spitsmuis, levenloos tussen zijn kaken. Zijn blauwe blik stond trots. Ook al had hij het al zo vaak gedaan, alsnog kreeg hij het aangename voldane gevoel na een succesvolle jacht. Hij beschouwde elk stuk vangst dan ook als een krachtbron voor de Clan. En stiekem was dat het ook. Hij wist dat hij een kat blij zou maken hiermee. En deze desbetreffende kat zou zijn krachten kunnen herladen en zo dus ook de Clan beter kunnen beschermen en dienen. Zealspark wiebelde echter met zijn oren toen hij plots in de verte een Clangenoot zag staan. Clovergaze, als hij het zich goed herinnerde. Een kater die niet zo veel jonger was dan hij. Zealspark besteedde eerst niet veel aandacht aan de ander. Hij bevond zich namelijk te ver weg om random een gesprek te beginnen. Als de ander naar hem zou kijken zou hij wel knikken, maar deze leek echter te betrokken te zijn met de grote boom voor diens gestalte. Zealspark fronste en baande zich dan toch maar een weg richting Clover. Vlak voor hem liet hij zijn vangst vallen. "Toch niet van plan om te gaan klimmen, hé?" vroeg hij dan maar, de ander een zowel vragende als nieuwsgierige blik gunnende.

clovergaze

so why not glance at things with a sunny look

Het geweldige onderbuik gevoel rees en piekte bij het uitslaan van zijn nagels. Clovergaze's aandacht werd echter opzij getrokken door zijn vorige deputy. De bekende stem galmde nog in zijn oren na terwijl hij de kater eventjes in zich opnam. Hij hij zo jong al deputy kon zijn geweest wist hij niet. De bruine kater was er bijvoorbeeld helemaal niet klaar voor en had ook geen wensen. Oké, stiekem, een beetje maar shush. Zijn groene ogen twinkelden. "Oh jawel! Wil je mee?"

Toen de ander hem vertelde dat hij dat zeker wel van plan was én hem zelfs vroeg of hij ook meeging, werden Zeal's ogen groter. Ongeloof overtrok zijn gelaat en een lach verliet zijn bek. Het was lang geleden dat hij nog gelachen had. Maar om de een of de andere reden vond hij het lachwekkend dat de ander hem vroeg om te klimmen. Dan sloeg het noodlot toe. "Ik kan niet goed klimmen." beaamde hij, schuldig zijn blik op de ander richtende. Hoe goed hij ook was in vechten en jagen, hoe sterk hij daar ook in uitblonk, het leek wel alsof zijn klimvaardigheid zich onder had gedaan voor zijn andere skills. Alles wat hij teveel had... kon in het vechten en jagen, kon hij totaal niet op het vlak van klimmen. Maar dat was logisch, toch? Ze waren geen Skyclanners! Thunderclangebied had wel bomen, maar deze werden niet zozeer gebruikt als de bomen op het toenmalige Skyclan gebied beklommen werden. Oké, stiekem waren dat allemaal smoesjes om zijn tekortkoming goed te praten. But still, moest hij zich er écht slecht om voelen...?

clovergaze

so why not glance at things with a sunny look

Wacht wat? WAT?! De kater keek met een verbaasde blik naar Zealspark. "Wauw, heftig man!" Hij schudde zijn hoofd en richtte toen zijn klavergroene ogen op de boomstam. Het vliegende gevoel benam zijn adem weer. Het gevoel van klimmen, van hoog zitten, van aan niets meer te moeten denken. Onbegrensde vrijheid. Hij spande de spieren aan van zijn achterpoten en sprong toen in de lucht, naar de boom toe. Zijn korte nagels klapten uit en begroeven zich in de stam. Hij keek naar Zealspark, zijn staart was nu op zijn koplengte. Clovergaze wenkte. "Oké dus je moet eerst springen naar de boom toe, in de sprong klap je je nagels uit en dan blijf je een beetje hangen. Niet hoog, maar hoger dan normaal. Zorg ervoor dat je goed vastzit en dan gaat het vanzelf." De brede kater was blij dat hij het iemand kon leren want alle apprentices waren blijkbaar hun bomenliefde verloren.

Zijn vacht prikte onbehaaglijk toen de ander hem uitlachte. Zijn blauwe blik wees hem er dan ook op neer dat hij het alles behalve leuk vond. Hierna begon de jongere kater echter uit te leggen hoe het allemaal in zijn werk zijn. Aandachtig luisterde hij, wetende dat je nooit te oud was om iets bij te leren. Daarbij, zó oud was hij ook weer niet, toch? Hij grinnikte zelf even over zijn gedachten. Nee, een opa was hij nog niet. Gelukkig. Er waren nog zoveel dingen die hij wou doen in het leven. Klimmen daar ééntje van zijnde.
Toen Clovergaze gedaan was met uitleggen, knikte hij. Niet veel later zette hij zich af met zijn sterke achterpoten. De spieren ervoor had hij wel degelijk. Zealspark stond niet voor niets bekend als één van de beste jagers en een beruchte vechter. Hij had Claw toenertijd aangekund en de Clan uit zijn bloeddorstige klauwen gered. Een boom kon hij ook wel aan, toch? Zealspark focuste zich op de stam van de boom, zijn nagels erin hakende en zijn lichaam er tegen duwende. Toen keek hij naar beneden. "O jeetje... dit is hoog." miauwde hij, proberende de toch ietwat angstige toon te onderdrukken.

clovergaze

so why not glance at things with a sunny look

Hij keek toe hoe Zealspark naar omhoog sprong. Hoe deze kater nog nooit had geklommen was hem een raadsel. Het was duidelijk dat hij er de perfecte bouw en spierbuiken voor had. Zijn groene ogen registreerde elke beweging. Toen zijn spieren begonnen trillen, verplaatste hij een beetje. De rood met witte kater leek angstig te zijn. "Niet naar beneden kijken, leg je kin op de stam en sluit je ogen. Het gevoel dat je voelt is niet angst, het is een kick. Zoals liefde, je moet het omarmen en er van genieten." Hij trok zichzelf omhoog. Het was geen moeilijke beweging, een beetje zoals jagen op een groot dier, maar dan verticaal. "Zie je wat ik doe? Je bent een goede jager, dat zie ik, focus je op die tak daar. Daar zit een sappige eekhoorn, je wilt het vangen. De eekhoorn zal weglopen, naar haar familie. De clan zal je zo dankbaar zijn, focus je daarop." Hierbij had de kater met zijn hemelblauwe ogen een beetje fantasie voor nodig.