{Open} Viper Fangs

Oceanstar had op adem kunnen komen de afgelopen Moons; het waren er wellicht niet veel maar er heerste eindelijk redelijke vrede. Er gingen niet nog meer katten dood, wat altijd opbeurend was en ook de Clan leek wat gemoedelijker waardoor de kattin zich kon ontspannen. Als Leader was haar taak alleen nooit klaar; er was altijd wel wat dat haar aandacht nodig had of verdiende. Of het nu de kittens waren die een verhaal wouden horen, of die in de gaten moesten worden gehouden of een slang die zich bij de Outlook Rock had bevestigd. Wat het ook was; de Leader bleef bezig.

Enkel bij de iets oudere Elder met de naam Abysshowl was ze op haar warmst te vinden. Ook al konden haar kittens dat er ook wel uit halen, de moederlijke warmte. Na de opstand enkele Moons geleden was Oceanstar langzaam maar zeker beter in haar rang gegroeid, waarna ze zich langzaam had afgesloten voor enkele van de clangenoten. Ze was niet geheel onmogelijk te bereiken maar ze eiste een zeker vertrouwen in haar taak. Ze eiste respect van de andere Warriors ook al zou ze hen elk moment van de dag en nacht in haar den verwelkomen als ze vragen of opmerkingen hadden. Haar blauwe ogen had ze op de uitgang van haar den gericht terwijl ze zich uitrekte.

Een van de Warriors leek echter al op, waardoor ze besloot dat ze net zo goed zelf de dag kon beginnen. De bewaker van het kamp leek nog helder, wellicht kwam het door de koude temperatuur die hem wakker hield. De wind blies door haar haren heen waarna ze rustig het kamp verliet. Rustig tot op het moment dat ze de geur van een van haar clangenoten rook in de richting van de Outlook Rock. Ze had elke Warrior op het hart gedrukt er niet alleen heen te gaan, en de Apprentices verboden daar te komen totdat ze wat aan de adder hadden kunnen doen. Een bekend gestalte van een wat jongere kattin deed haar een zucht onderdrukken voordat ze met een lichte autoritaire stem haar naam riep. Een goed gesprek was wellicht wel op zijn plek. Ze wou haar niet verliezen aan een slangenbeet. "Pollenpuff!" Haar stem klonk kalm en een tikkeltje streng, maar een zekere warmte vloeide er door heen. Een warmte die de Leader nog niet was verloren. "Geen Warrior ongeacht hoe ervaren mag hier alleen komen terwijl de slang er nog is. Ik verlies liever niet nog meer Windclanners." Sprak ze op een rustige toon terwijl ze haar blauwe blik op die van de ander richtte.

Het was duidelijk dat de iets jongere Warrior er geen probleem mee had haar eigen leven in gevaar te brengen voor de Clan en hoewel de Leader ergens trots was dat er nog Warriors waren die voor hun Clan door het vuur zouden gaan wilde ze er geen verliezen doordat ze besloten in hun eentje de Clan te redden. Voorzichtig en met een rigide houding stapte de jongere knappe kattin nog rond terwijl de Leader haar met haar blauwe ogen volgde. Lichtjes trok de ander met een oor terwijl ze haar hoorde, waarna ze een respectvolle blik ontving. Hierna richtte de ander haar blik weer op de rots terwijl ze sprak. "Mhm, ik heb 'm liever weg voordat hij zich vermenigvuldigd of een minder oplettende warrior hapt," Even zuchtte de grijze kattin waarna ze even voorzichtig in de richting van de rots stapte, het was apart dat de slang niet in de zon lag. Zo was hij zwak en niet in staat te beweging of niet zo snel zoals in de zomer. "Dat snap ik maar in je eentje de clan proberen te redden is niet echt aan te raden," Mauwde ze warm waarna ze haar kop even schuin hield. De ander had geen negen levens; en zelfs dan was het iets dat ze liever niet zag gebeuren.

Pollenpuff, leek niet al te blij te zijn met de verstopte slang, niet dat de Leader er zo blij mee was. Immers betekende een slang, zoals een giftige adder een gevaar. Een die ze niet op haar territorium verwelkomde. Met een geërgerd zuchtje liet de ander haar blik dan ook over de rots glijden, zonder dat ze ook maar een slang waar kon nemen. Vaak hielden slangen ervan om te zonnen, al helemaal als de zon zo mooi doorbrak, echter leek deze niet normaal te zijn. Deze was spoorloos, had de Patrol dan een fout gemaakt? Waarschijnlijk niet, ze zouden vast niet bang zijn voor een normale uit de kluiten gegroeide regenworm. "Wel als het lukt," Miauwde de kattin met een licht ondeugende grijns op haar gezicht waarna ze zich op haar achterste liet ploffen. Een glimlachje verscheen kort op het gezicht van de Leader voordat ze haar aansprak. "Maar ik meen het Pollenpuff, de volgende keer voordat je zo'n actie probeert en je leven in gevaar brengt, neem je iemand onder mijn toestemming mee. Ik vind liever niet nog een Windclanner dood, zelfs niet hen die nooit luisteren." Sprak ze kalm en warm, maar ook duidelijk. Er was een grens en als de ander slim was, zou ze die respecteren in het vervolg. Dat gezegd hebben sloeg ze haar staart om haar voorpoten heen terwijl ze haar scherpe blik langs de steen liet glijden. "Maar dat gaat niet heel erg lukken als die laffe regenworm zich niet laat zien." De kattin keek de ander met opgetrokken wenkbrauwen aan waarna ze grinnikte. Laffe regenworm, was het maar een laffe regenworm geweest. Haar blauwe ogen gleden langs het gras, naar de Outlook Rock. Konden ze niet gewoon de geur van de slang volgen? Er zou vast wel iets zijn dat op zijn aanwezigheid duidde. "Je hebt geen aparte geur geroken?" Sprak ze voorzichtig, op een nadenkende toon.

Oceanstar was tevreden met de reactie van Pollenpuff zover, in ieder geval had de felle kattin haar nog niet uitgescholden, en leek ze het duidelijk genoeg te vinden. Met sommige Warriors wist ze het maar nooit, maar de ander leek de boodschap begrepen te hebben, of ze er wat mee ging doen was even de vraag. "In mijn verdediging, de kampwacht liet me gewoon vertrekken," Mauwde de kattin onschuldig, terwijl ze haar gezicht bedenkelijk betrok. Waardoor Oceanstar haar wenkbrauw lachend ophaalde en kort met haar staart zwiepte. "Goede kampwacht," Mauwde ze droogjes terwijl ze de ander in zich op nam. "Maar misschien dat de kampwacht me wel onaardig genoeg vindt." Nu kon de ander het niet laten te lachen, terwijl ze haar gezicht serieus probeerde te houden. "Wat een chameur," Klonk er tussen het lachen door terwijl ze nog steeds alert de omgeving in de gaten hield. "Niks, nada, noppes," Kreeg ze te horen nadat ze haar verder vroeg over de slang. Het was duidelijk dat de ander geërgerd was, immers had ze al behoorlijk gezucht en gemopperd. "Slangen en hun glibberige zaakjes," Murmelde ze terwijl ze zuchtte en voorzichtig in de richting van een opening stapte. Aha, daar lag een beest opgekruld. "Slang gevonden," Mauwde ze, het ding bewoog echter niet echt.

De lichtgekleurde kattin kon het niet laten om zachtjes te lachen bij de woorden van de jonge Leader. "Ik mag toch zó hopen dat het geen charmante daad was, want hij zag eruit alsof hij tegen een Thunderclan boom aangelopen was," miauwde de kattin met een twinkeling in haar ogen, waardoor Oceanstar grinnikte. "Het was toch niet Horsescoff?" Vroeg ze droogjes, immers was die kater altijd een grote chagrijn. Nadat de ander antwoord had gegeven ging Oceanstar in haar eentje op onderzoek uit naar de slang. Als ze dan toch met meerdere katten waren, konden ze net zo goed proberen dat rotding te vinden. Warempel vond ze het mormel ook nog, waardoor ze de ander naar zich toe riep. Pollenpuff volgde haar blik naar binnen toe, waar de slang sliep. Zodra er een poot naar binnen werd gestoken, verloren ze vast het gevecht. "En nu? We zijn met twee katten," Er Oceanstar aan herinnerde dat ze inderdaad met voldoende katten waren en ze niet in haar eentje er vandoor moest gaan. "Een lange tak en hem porren?" Op die manier werden ze niet meteen gebeten en kwam de slang naar buiten toe waarna ze die konden doden.

Pollenpuff keek de Leader even verbijsterd aan. "Oh Oceanstar, een dame noemt geen namen van haar aanbidders," Mauwde ze lachend, waardoor de jonge grijze Leader grinnikte. Wellicht niet, maar zover ze wist had de ander ook geen aanbidders. Velen zagen enkel een nuchtere, soms een tikkeltje onvriendelijke kattin. Immers had de lichtgekleurde Warrior een sterk karakter. Zelf zou ze de ander niet graag tegen de haren in willen wrijven. Dat was een ding dat zeker was. Horsescoff was waarschijnlijk de laatste die ze als aanbidder zou willen hebben, aan het gezicht te zien waardoor Oceanstar niet anders kon dan een zacht gelach in te houden. Voordat ze het daadwerkelijk uitproestte. De situatie werd echter meteen weer serieus toen ze de slang had gevonden. Nu moesten ze het enkel zien op te ruimen, of beter gezegd hem te doden. "Misschien wel, is wel een eind lopen tot de eerst volgende boom vrees ik," Sprak de kattin terwijl ze een oor naar achteren legde. Oceanstar knikte voordat haar intelligente ogen in de richting van het kamp schoten. "Hebben ze niet altijd stokken of takken voor katten die bevallen?" Sprak ze voorzichtig en nadenkend. Als het goed was hadden Lizardpath en Routpaw er wel een paar liggen.

Met vernauwde ogen keek de seal point naar de slang, alsof het giftige dier al een grote fout was begaan door simpelweg te leven. Niet dat Oceanstar het haar kwalijk nam, immers was het een gevaar voor de onoplettende kat. Over oplettende katten gesproken, de jonge Leader bedacht zich ineens dat er wel takken waren in de Medicine Cat's den. Waardoor ze een plan konden smeden om de slang hieruit te halen en te doden. Zolang het beest hen maar niet te pakken kreeg, kon het haar weinig schelen, hoe ze het deden. De jongere kattin knikte. "Wil je dat ik een stok ga halen en dat jij een oogje op de slang houdt of andersom?" Hoewel ze de ander wel vertrouwde, besloot de Leader dat ze beter hier kon blijven, takken meesleuren terwijl ze last had van haar nek, kon vast niet zo goed zijn. "Mijn nek is nog wat stijf, wellicht is het beter als jij de tak gaat halen." Sprak ze terwijl ze haar blik weer op de slang richtte. Het was geen geheim dat de jonge Leader gewond was geraak aan haar nek door de Rogue en Dinspots, waardoor ze er nog af en toe last van had.

De jonge Clanleader wist dat de ander wellicht wel kon raden dat er meer redenen achter scholen dat ze de ander op pad stuurde. De slang bleef rustig, waarschijnlijk omdat hij simpelweg geen energie had om te bewegen, totdat hij een prooi zag natuurlijk en hun eten van hen stal. Om nog maar te zwijgen over het feit dat hij giftig kon zijn, zeker voor de kleinere katten die er behoorlijk ziek van konden worden en wellicht zelfs dood gaan. Vastbesloten het uit te roeien, stuurde ze Pollenpuff op pad terwijl ze haar blauwe blik geen seconde van het rotbeest af liet glijden. Het duurde niet lang voordat de seal point kattin weer terug kwam lopen met een tak in haar mond. Een die lang en stevig genoeg was om de slang te irriteren. "Kwijk," Bracht de ander uit, met de stok nog in haar mond. "Ish dweze goed?" Meteen knikte de jonge Leader. "Lang en stevig, dat moet hem wel doen." Mauwde ze terwijl ze haar ogen geërgerd op het glibberdier hield. "Ik haat slangen." Mauwde ze droogjes, maar serieus. "Jaag jij of ik hem er uit?" Vroeg ze voorzichtig.

De andere kattin liet de stok met een plofje op de grond vallen. Hij was waarschijnlijk zwaarder dan het leek. Oceanstar besloot dat ze beter kon overleggen wie wat zou doen. Immers ging het om een giftige slang. Ze moesten er zeker van zijn dat hij meteen dood was, dat er niemand gewond kon raken en hij of zij geen jongen kon krijgen in de komende Newleaf of Greenleaf. "Jaag jij hem er maar uit, dan grijp ik hem wel. Jij moet energie hebben om de clan te leiden. Als er iets gebeurt kan ik beter ziek worden." Stelde de andere kattin uiteindelijk met een lichte frons voor. Ze knikte waarna ze de stok zonder een woord te zeggen met een lichte grimas optilde. Hierna begon ze ermee in het holletje te porren, een sissend geluid ded haar opzij stappen terwijl de slang kronkelend het hol verliet. Nu was het aan Pollenpuff.

Pollenpuff leek minstens net zo alert te zijn als de jonge Leader. Immers kon een foute beweging een vergiftiging betekenen die wellicht zelfs tot de dood kon leiden. Iets dat ze zich niet konden permitteren, toch moest de slang opgeruimd worden. Immers konden ze ook geen slangeninvasie gebruiken en wist iedereen dat die beesten zo af en toe jongen kregen. Klein waren ze stukken minder gevaarlijk maar nog steeds wilde ze niet dat een van de jongere katten hierdoor om kon komen. Ze waren immers niet de grootsten van het woud, ook al was Oceanstar niet klein te noemen. De slang verscheen, en kwam sissend zijn hol uit gekronkeld. De grijzige Leader gaf de ruimte nu aan Pollenpuff om het dier te pakken te nemen. Zachtjes siste de ander terwijl ze zonder al te veel te twijfelen de slang tegen de grond aan drukte en haar tanden erin zette. Totdat het dier stopte met bewegen en duidelijk gestorven was. Of er een Starclan bestond voor dit soort wezens was haar niet bekend, maar anders zou het pad vast verlicht worden. Een gevaar minder voor Windclan, met een goedkeurende blik in haar ogen keek ze stil zwijgend de ander aan.