Left [Inkberry]

Onderwerp: Left [Inkberry] zo 17 feb 2019 - 15:51

Hij zat hier al een paar dagen achter elkaar, in de beschutting, onzichtbaar voor voorbijgangers. Het was een vredig en rustig plekje, waardoor hij alle tijd kreeg na te denken en te observeren. Vooral dat laatste was handig, zo wist hij nu bijvoorbeeld precies wanneer de windclanpatrouille langskwam, wanneer hij bepaalde katten kon verwachten en ook dat er vaak genoeg iemand langs de boundaries op zoek ging naar iemand. Het was interessant om te zien dat andere clans eigenlijk vergelijkbaar werkten als Shadowclan, op het sneaken na dan, daar had zijn clan patent op.

@Inkberry only

#Awesome:

Onderwerp: Re: Left [Inkberry] ma 18 feb 2019 - 13:14

Al die tijd had hij niets anders gedaan dan lopen ijsberen. De rest van de clan werd er moe van, maar hij liet niet los waarom hij het deed. Zelf wist hij het ook nog niet eens zeker, maar het voelde niet correct. Hij miste iets, hij miste iets van zichzelf. De brede kater zuchtte zachtjes en ging zitten, hij had zoveel rondjes gelopen in het kamp dat er een kleine groeve ontstaan was. Zijn oortjes draaide naar achter toe, toen er naar hem geroepen werd. "Inkberry, jij gaat mee met de patrouille naar Shadowclan's grens." Hij keek op, dit was perfect! Maar het beangstigde hem ook. De bruine kater liep naar het groepje katten toe en knikte. "Present," miauwde hij rustig. Er werd naar hem gekeken, voordat de groep katten op ene rustig tempo begon met lopen.

Het duurde niet zo lang totdat ze bij de grens waren gekomen. De geur van Shadowclan kwam hem tegemoet en hij voelde een koude klauw rond zijn hart. Zijn vacht prikte, terwijl hij om zich heen keek. Er werd naar hem geroepen dat hij tempo moest maken en even wisselde zijn ogen tussen de patrouille en de grens. "Ik haal jullie zo wel in, ik dacht iets te zien." Riep hij terug naar de katten, die met tegenstribbelend gemurmel verder liepen. Inkberry keek naar de grens en terwijl hij moeizaam slikte, liep hij dichter naar de geur toe. Daar ergens moest ze zijn, daar ergens was zijn Pepperkit.

Onderwerp: Re: Left [Inkberry] zo 24 feb 2019 - 14:56

Dat patent kwam hem nu goed van pas, toen een Windclanpatrouille langsliep en een van de katten zich van de groep losmaakte om in zijn eentje verder op onderzoek uit te gaan. Tall wachtte met zich verroeren tot de rest van de groep buiten gehoor- en reukafstand was. Toen dit het geval bleek stond hij, stil als de nacht, op en liep langzaam naar voren, in de richting van de Windclanner. "Hallo," mauwde hij rustig, zijn stem zacht omdat hij in principe weinig te zeggen had tegen deze kater. Anders dan dat hij even liet zien dat musketier hier geen gekke capriolen uit moest halen omdat er een wachter was, had hij geen plan voor nu.

#Awesome:

Onderwerp: Re: Left [Inkberry] za 9 maa 2019 - 13:57

Een sterke Shadowclan geur liet zijn oren in zijn nek glijden en zijn blauwe ogen onderzoekend om zich heen kijken. Pas toen hij de tabby kater voor hem zag staan, werd zijn blik kouder en zijn houding wat vijandiger. "Hallo," miauwde hij op een kalme toon terug. Hij herkende de kater, immers wist iedereen wie de Shadowclan Leader was. Maar waarom was Tallstar hier? "Wat moet de leader van Shadowclan zo dicht bij de grens?" Er was geen greintje vriendelijkheid in zijn stem te horen. Het liefst wilde hij eisen dat hij zijn dochter terug zou krijgen, maar Inkberry besloot om zijn kansen slim te spelen en niet direct een aanvallende vraag te gaan stellen. Nee, eerst kijken wat de leader moest, voordat hij zijn kaarten bloot zou geven.

Onderwerp: Re: Left [Inkberry] ma 18 maa 2019 - 12:25

De ander leek wat argwanend naar Tall waardoor Tall ook zijn ogen wat extra vernauwde en argwanend terugkeek. Aan de andere kant was de ander meer in het recht om argwaan te hebben want Tall's reden om hier te zijn was heel wat vreemder dan de reden van de ander. "Hallo," Antwoordde hij rustig, opnieuw. Het was altijd grappig om de reactie van de ander te zien wanneer je onlogisch reageerde. Al leek de windclanner er niet echt door verward aangezien hij rustig doorging en zonder een stap te missen vroeg naar wat Tall hier deed. "Zitten," Reageerde deze met een schouderophaal en een glimlach. "En met wie heb ik het genoegen?" Vervolgde hij, onderzoekend. "Aangezien je mij lijkt te kennen," En hij die ander niet.

#Awesome: