IN MY REMAINS - Pagina 7



 
IndexGebruikerslijstRegistrerenLaatste afbeeldingenInloggenZoeken
We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
LEAFBARE
Season
Leafbare, -8°C - 3°C
Het blad is nu volledig van de bomen af en iedere ochtend wordt je begroet met rijp aan de takken en een kille wind. Gepaard met winterse neerslag, is het woud gehuld in een witte deken.
WHAT'S HAPPENING
Current Event
No current forum-wide event.
THE ALLEGIANCES
Clans
THUNDERCLAN
RIVERCLAN
WINDCLAN
SHADOWCLAN
BLOODCLAN
THE MANAGEMENT TEAM
Staff
COME JOIN US
WC DISCORD

SWITCHERDIESWITCH
SWITCH ACCOUNT
Deel
 

 IN MY REMAINS

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
Ga naar pagina : Vorige  1, 2, 3 ... 6, 7, 8, 9, 10, 11  Volgende
Undersea
Member
IN MY REMAINS - Pagina 7 Img_6610
Queen M
132
Actief
Nøthing kills a man faster than his øwn head.

CAT'S PROFILE
Age: 21 moons
Gender: Tomcat ♂
Rank:
Undersea
BerichtOnderwerp: Re: IN MY REMAINS   IN MY REMAINS - Pagina 7 Icon_minitimedi 30 apr 2019 - 11:55

Undersea was met uitgeklapte nagels op een Riverclanner afgesprongen en sloeg succesvol zijn poten boven op de ander zijn kop. Met een smak kwam hij dan ook op de grond terecht maar de Riverclanner liet zichzelf nou niet te gemakkelijk verslaan. Snel herstelde de ander zich en sprong op hem af, de rode young warrior had zijn aanval met gemak kunnen ontwijken maar doordat de deputy van de vissenclan tegen hem aanstootte was hij te langzaam om nog de ander zijn aanval te ontwijken. De nagels van de grijze tom klauwde aan zijn schouder maar Undersea trok zijn schouder al snel naar achteren waardoor hij loshaakte. Een streep met bloed stroomde over zijn dikke vacht heen maar door zijn strijdlust merkte hij amper zijn wond op. De tom liet zichzelf op de grond vallen en rolde opzij om daarna met zijn Windclan snelheid weer naar voren te schieten en een poging deed om zijn tanden in de rug van de ander te zette.

Tag: Wolfshadow (Panthergrowl)
Terug naar boven Ga naar beneden
Shikraspirit
Member
IN MY REMAINS - Pagina 7 Tumblr_static_44mee9s8pxyc008og0cg88kok
Daan ❤
107
Actief
Mama put my guns in the ground, I can't shoot them anymore

CAT'S PROFILE
Age: 15 moons
Gender: She-cat ♀
Rank:
Shikraspirit
BerichtOnderwerp: Re: IN MY REMAINS   IN MY REMAINS - Pagina 7 Icon_minitimedi 30 apr 2019 - 12:05

Shikrapaw gromde kort toen de toen de kater haar pootje raakte. StarClan verdomme. Vervolgens sprong de kater naar voren, maar hij wist haar te verrassen door plotseling te steigeren. De vissenkop raakte haar schouder en voordat ze het wist klapte ze naar de grond. Haar kleine lichaam zat op dit moment niet bepaald mee. Ze moest nadenken, ze moest tactieken gebruiken, maar van dat alles leek maar weinig terecht te komen op dit moment. De grijze tabby zag haar kans schoon om de buik van de kater te bewerken met haar nagels. En toen zag ze het. Iets verderop lag het levenloze lichaam van haar moeder, de blauwe ogen haar kant op starende. Er brak iets in haar. Haar mama. Die altijd zo goed voor hen had gezorgd, die er altijd voor haar kinderen was geweest. Dood. Een misselijkmakend gevoel kwam opzetten en een luide kreet verliet haar bek. Ze zag Butterstar wegstappen bij het levenloze lichaam. De moordenaar die ze was. Het gaf haar nieuwe kracht, kracht die de kater zou moeten ontgelden. Shikrapaw draaide haar kop en probeerde haar tanden diep in zijn nekvel te laten zinken. RiverClan zou boeten. De regen die op hen neer begon te dalen merkte ze niet eens. Het enige waar ze aandacht voor had was de gevlekte kater.

TAG: Aspenpaw
Terug naar boven Ga naar beneden
Honeybear
Member
IN MY REMAINS - Pagina 7 30f302b4-77f2-46fc-a4e2-0d81559f8a7e
Sean
56
Actief
She may be sweet honey, but she's always ready to sting

CAT'S PROFILE
Age: 12 moons baby!
Gender: She-cat ♀
Rank:
Honeybear
BerichtOnderwerp: Re: IN MY REMAINS   IN MY REMAINS - Pagina 7 Icon_minitimedi 30 apr 2019 - 12:16


Voor even had ze gevochten met een andere apprentice van windclan... Maar in haar ooghoek zag ze katten neergaan, bloedend... Verslagen... En... Dood. Ze draaide haar kop toen ze zag hoe Beartooth niet meer overeind kwam na een gevecht met enkele windclan apprentices. Even werden haar ogen groot, haar klauwen nog steeds vast gezet in de pels van de andere apprentice. Voor even voelde ze een rillende shock over haar lijf gaan. Honeypaw was helemaal niet klein, ze was massief voor haar leeftijd. Maar al dat ruige moest nog bijgewerkt worden om een goede warrior te worden. EN... Dat wist ze. Ze had ruige kracht, genoeg om iets te doen. Met een schreeuw gooide ze de windclan apprentice plat tegen de grond. Haar klauwen zakten in zijn lijf... Haar lichaam protesteerde hevige bij deze actie... Ondanks alles was ze immers nog erg ondervoed... Maar Honey had de woorden van Butterstar goed gevolgd de laatste weken. Ondanks dat het niet mocht volgens de code had de grijze poes toch bij een twoleg gaan eten. Daardoor stokte haar groei niet, daardoor had ze nu wel nog de kracht om haar woede om te zetten in iets meer.
Met een slag van haar kop draaide ze zich om en raasde ze op een van de windclan apprentices af. Ze mochten dan wel ouder en meer ervaren zijn, ze zou ze het betaald zetten! De jonge poes schreeuwde het uit, al de woede in haar lijf werd los gelaten in een stevige beweging die haar de lucht in lanceerde. Met uitgeklapte nagels en een woeste blik probeerde ze zich op de witte apprentice te gooien. Ze zou het haar betaald zetten.

Tag: Eerst een npc wc apprentice -> Beartooth's lichaam; Valt Homepaw aan; Bugpaw, Icepaw, Firepaw, Spiderpaw
Terug naar boven Ga naar beneden
Littlepaw-
StarClan
23
Actief

CAT'S PROFILE
Age: 10 moons
Gender: Tomcat ♂
Rank:
Littlepaw-
BerichtOnderwerp: Re: IN MY REMAINS   IN MY REMAINS - Pagina 7 Icon_minitimedi 30 apr 2019 - 12:31

Toen het gewicht van de apprentice om hem neer kwam kneep Littlepaw zijn ogen stijf dicht. Bevend bleef hij liggen, wachtend tot er nog meer pijn zou komen- maar dat bleef uit. Het gewicht verdween van hem af en een haastige ‘Sorry!’ werd er gepreveld voordat de andere apprentice zich vlug uit de voeten maakte toen Mourningchant er tussen kwam. Littlepaw ademde zwaar en keek omhoog naar de oudere kattin. Zijn ogen vulde zich met tranen en hij begon te huilen. “Mourningchant! Ik ben zo bang! Ik wil dat het ophoudt!” Huilde hij, en hij duwde zich tegen haar aan. “Ik wil niet vechten, ik wil dat iedereen stopt en vrede heeft.” Een eind van hem vandaag viel een magere riverclanner om, hij schokte nog even en was toen dood. Littlepaw begon te hikken en had het gevoel alsof hij geen lucht kreeg. Er klonk gedonder en de hemel barstte open. Regendruppels vielen naar beneden en doorweekte zijn vacht. Een groepje apprentices stond om het lichaam van de gevallen riverclanner neer. Littlepaw zag hoe ze er omheen stonden, even verbaasd en verloren als hij zich voelde. Waarom kon het niet altijd zo gaan? Waarom konden ze niet vrede sluiten? Hij zag hoe een grijze riverclan apprentice op de groep afrende, en zonder dat hij het doorhad kwam hij in beweging. Hij rende zo hard als hij kon en sprong voor zijn clangenoten, en voor de andere riverclan apprentices die er bij stonden. “Stop! Stop alsjeblieft! Zie je niet dat het fout is!” Zijn ogen brandde en hij was zich bewust dat hij, ondanks zijn leeftijd, niet groter was dan de grijze apprentice. De klap kon elk moment komen. “Hou op met deze oorlog!” Brulde hij, zo hard dat hij dacht dat zijn keel zou scheuren.

Tag: Honeypaw- + de groep apprentices die rond Beartooth staat + Mourningchant
Terug naar boven Ga naar beneden
Outrage
StarClan
IN MY REMAINS - Pagina 7 Tumblr_omcueqXSSX1sandloo2_r1_400
Sean
296
Actief
I may be as pretty as an angel, but I sure as hell ain't one.

CAT'S PROFILE
Age: 50 moons
Gender: Tomcat ♂
Rank:
Outrage
BerichtOnderwerp: Re: IN MY REMAINS   IN MY REMAINS - Pagina 7 Icon_minitimedi 30 apr 2019 - 12:42

Hij hoorde zijn dochter roepen, roepen om hem. En zijn... Zijn o zo fragiele hart verkrampte. Wat had hij gedaan? Geschokt bleef hij dan ook even staan, starende naar de windclan kater die hem van zijn dochter had gegooid. Waarom hij dat deed was hem een raadsel.. Maar ergens was hij hem ook dankbaar geweest. Een teken dat windclan toch geen monsters waren. Het duurde echter niet lang voordat Littlepaw zich voor hem opstelde en zijn groene kijkers werden even gericht op het wazige gekleurde beeld. Tranen welden op in zijn ogen en al snel vonden ze een weg naar de grond. Hij wilde niet meer verder doen. Hij verdiende dit alles niet. Wat hij had gedaan kon gewoon niet. Even schudde hij lichtjes zijn kop waarbij hij langzaam terug keek naar de windclan kater... Die het aftrapte. Outrage slikte even en wandelde snel naar zijn calico dochter toe. Hij drukte zijn neusje tegen haar schouder aan om vervolgens zijn kop zachtjes tegen haar aan te drukken. "Het spijt me zo lieverd, dat was echt ni-niet de bedoeling geweest... het spijt me zo," zijn stem klonk fragiel... Breekbaar. Normaal was hij een man van trots, hij was normaal hard... Soms wel iets te hard... Zelfs naar haar. Maar nu, in al deze chaos, brak al zijn moed af. Hij was niks meer dan een hoopje verdriet.

Tag: Littlepaw
Terug naar boven Ga naar beneden
Cobradusk
Member
IN MY REMAINS - Pagina 7 DToZYXtE_o
Lianne
108
Actief
Every wound will shape me
Every scar will build my throne!

CAT'S PROFILE
Age: 28 moons
Gender: Tomcat ♂
Rank:
Cobradusk
BerichtOnderwerp: Re: IN MY REMAINS   IN MY REMAINS - Pagina 7 Icon_minitimedi 30 apr 2019 - 12:46

Het gevecht met Crowfur was anders geweest. Niet persoonlijk. Niet wild en ongecontroleerd. Want toen Cobradusk zijn nagels eenmaal in het vlees van zijn broer had geduwd, kreeg hij direct een tegenaanval die net zo sterk was als die van hem. Hij kon het ontkennen zoveel hij wilde, maar Tomtitgaze en hij leken veel op elkaar, en ook totaal niet. Ze waren elkaars tegenpolen. Fysiek en geestelijk. En Cobradusk haatte hem daarvoor, met elk vezeltje in zijn lichaam en in elke betekenis van het woord. Hij haatte zijn ouders dat ze hem half-clan hadden gemaakt. Met hun verotte genen. Hij spuugde naar Tomtitgaze en grauwde woest toen hij klauwen over zijn rug voelde trekken. De wond in zijn nek prikte verschrikkelijk, en hij vervloekte Crowfur mentaal naar de verdoemenis. Hij beet zich vast in Tomtitgaze zijn nek en wilde dezelfde aanval doen als Crowfur op hem had gedaan- maar een harde knal tegen zijn zijkant bracht hem uit evenwicht. Hij tuimelde op de grond en keek woest omhoog naar de onverlaat die het waagde hem te onderbreken. Cobradusk zijn adem stokte, en voor een moment verloor hij zijn zekere kalmte. “Rout..” Ademde hij schor. Hij bleef liggen en keek omhoog naar haar. “Rout, ga weg.” Haar ogen waren exact hetzelfde als de zijne. Als die van hem en Tomtitgaze. “Dit gaat je niets aan.” Siste hij, en hij duwde haar van zich af. Hij deinsde een stukje achteruit en bleef staan. Kop en schouders laag bij de grond. Poten klaar om toe te slaan. Ogen ijzig kalm als hij naar Tomtitgaze keek. Ogen vol pijn als hij naar Routnose keek.

De wond in zijn nek schreeuwde en het warme bloed liep over zijn schouders langs zijn poten en zijn borst naar beneden. Zijn zicht begon al wazig te worden. Lang zou hij het niet vol kunnen houden. Maar hij moest. Zo lang hij hem maar neer kon halen was zijn taak gedaan, en had hij zich bewezen. Immers.. zou niemand meer aan hem twijfelen als hij zijn eigen broer zou vermoorden. Regendruppels begonnen neer te dalen, en een ijzige kou trok door zijn lijf heen. Zijn ongetrainde, gewonde en vermagerde lichaam wilde opgeven. Hij keek voor een tel omhoog. StarClan mocht naar de hel lopen. Cobradusk keek Routnose waarschuwend aan. “Ik doe je niets omdat je een medicine cat bent, maar kom niet tussen ons gevecht.” Waarschuwde hij, en hij meende daar geen woord van. Cobradusk beukte Routnose opzij en dook opnieuw op Tomtitgaze. Hij liet een nare schreeuw horen en klauwde naar alles wat hij maar te pakken kon krijgen, probeerde de nek van Tomtitgaze te pakken te krijgen.

Tag:
@Tomtitgaze @Routnose
Terug naar boven Ga naar beneden
Tomtitgaze
Member
IN MY REMAINS - Pagina 7 19758610
Quinty
191
Actief
"Pure blood is no guarantee of virtue!"

CAT'S PROFILE
Age: 45 Moons
Gender: Tomcat ♂
Rank:
Tomtitgaze
BerichtOnderwerp: Re: IN MY REMAINS   IN MY REMAINS - Pagina 7 Icon_minitimedi 30 apr 2019 - 13:30

"Nee!" Schreeuwde Routnose opeens die tussen de broers in was gesprongen. Even leek het of Cobradusk naar haar zou luisteren. Er was zelfs pijn in zijn stem te horen. "Rout, ga weg." Siste hij. "Dit gaat je niets aan." Alleen het ging haar wel aan. Tomtitgaze wist dat zij alles op alles zou geven om hen te beschermen. Hij begon duizelig te worden door het vele bloedverlies. "Ik doe je niets omdat je een medicine cat bent, maar kom niet tussen ons gevecht." Hij begon te hyperventileren toen hij zag hoe de grotere kater zijn allerliefste zus opzij beukte. Met moeite dook hij weg voor Cobradusk die nu weer op hem af kwam. "Sto, stop." Kreunde hij proberend weg te komen bij zijn broer. Hij wist dat hij elk moment flauw kon vallen. Zijn ene oog was erg beschadigt en hij was bang dat hij hierna blind werd en in de elders den mocht slapen voor de rest van zijn leven, als hij al bleef leven dan. "Rout." En de wereld werd zwart voor zijn ogen.

@Cobradusk @Routnose hij is niet dood
Terug naar boven Ga naar beneden
Routnose
Catministrator
IN MY REMAINS - Pagina 7 BXcdW76
Kip
3528
Actief
★You are, I think, an evening star.
The fairest of all stars

CAT'S PROFILE
Age: ❀45 moons
Gender: She-cat ♀
Rank: Senior Warrior
Routnose
BerichtOnderwerp: Re: IN MY REMAINS   IN MY REMAINS - Pagina 7 Icon_minitimedi 30 apr 2019 - 14:15

IN MY REMAINS - Pagina 7 D9qgc1k-83b9005e-2a8d-4efb-b704-863d970e9e81

Haar kleine, magere lichaam bezat weinig gewicht, maar door de snelheid en overtuiging wist ze toch een behoorlijke impact te hebben op haar broer. De eens zo majestueuze kater rolde met haar mee en tot haar schrik kon ze in dit korte moment zijn uitstekende ribben tegen haar schouder voelen. Hij was er slecht aan toe. De klap was volledig ongecontroleerd, waardoor zij even goed door rolde en met een harde smak op de grond kwam. Pijnlijk kreunde ze, maar zonder te twijfelen krabbelde ze snel weer overeind en bewoog haar broze lichaam tussen hen beide en zwoer dat ze niet meer zou bewegen, dat ze niet verder zou toe zien hoe ze elkaar tot bloeden brachten. "Rout, ga weg.” steevast keek ze hem aan, half smekend, half woedend. Nee, ze zou niet meer weggaan. “Dit gaat je niets aan.” nee, nee! Dit ging haar alles aan, dit was haar broze gezin dat ze zo wanhopig aan elkaar had proberen te houden, dat nu voor de tweede keer uit elkaar werd gescheurd. Was de dood van hun moeder dan niet genoeg? Maar voordat er überhaupt woorden uit haar bek konden komen duwde de kater haar ruw weg. Routnose, die geen idee van vechten had, werd moeiteloos aan de kant gegooid. Doordat ze haar poten onhandig neerzette moest ze de klap opvangen met haar kop, waardoor ze pijnlijk kreunde en moeite had zich weer op haar poten te hijsen. "Ik doe je niets omdat je een medicine cat bent, maar kom niet tussen ons gevecht.” haar bek opende zich in een stille waarom. Waarom was hij eropuit om hun gezinnetje ten gronde te richten? Waar haalde hij de haat vandaan, de woede? Wat hadden zij hem misdaan? Ze wist dat hij en Tommy nooit een erg goede relatie hadden gehad, maar zij had altijd haar best gedaan hen allen bij elkaar te houden. Wat was er met haar lieve broer gebeurd, dat hem van Coby tot deze monsterlijke Cobradusk had gemaakt? Vaag hoorde ze Tomtit nog iets kreunen en ze keek zijn kant op, haar pijnlijke lichaam dwingend om op te staan. Opnieuw viel Cobradusk aan- was het dan nooit genoeg? - maar Tomtitgaze was snel genoeg om hem te ontwijken. Nu pas zag ze dat de ene helft van zijn gezicht zwaar verminkt was. Het bloed drupte op de grond en haar maag maakte salto's.  "Rout."  haar adem stokte en een kreet ontsnapte haar bek toen ze de tabby door zijn poten zag zakken. Nee. Het was genoeg, het was. te veel. De poes hees haar lichaam overeind en schoot langs de Riverclanner heen, waarna ze haar poten koud van angst naar Tomtitgaze bracht. "Tom? Tommy? G-geef antwoord" ze drukte haar neusje wanhopig in zijn vacht, tranen in haar groene ogen. Starclan, hij ademde nog. Oh Hij ademde nog. Meteen zette de poes beschermend haar lichaam over het hoopje vacht en bloed van haar broer heen, haar tranende ogen vol pijn gericht naar de dader van dit alles. "Waag het! Waag het hem nog aan te raken, jij.. Jij monster!" ze kon hem niet bevechten, ze zou nooit van hem winnen. Maar, hij had een andere zwakte. Een die haar even zeer pijn deed, maar als het nodig was om haar broer te beschermen..."O-of ik zal tegen ieder zeggen wat je bent, wat wij zijn. Ik zal het schreeuwen door het kamp Cob-... Cobradusk,"

Tag: Cobradusk & Tomtitgaze


Laatst aangepast door Routnose op di 30 apr 2019 - 20:27; in totaal 1 keer bewerkt
Terug naar boven Ga naar beneden
Cobradusk
Member
IN MY REMAINS - Pagina 7 DToZYXtE_o
Lianne
108
Actief
Every wound will shape me
Every scar will build my throne!

CAT'S PROFILE
Age: 28 moons
Gender: Tomcat ♂
Rank:
Cobradusk
BerichtOnderwerp: Re: IN MY REMAINS   IN MY REMAINS - Pagina 7 Icon_minitimedi 30 apr 2019 - 17:52

Het duurde vast maar een paar minuten, maar voor hem leek het uren te duren. Elke slag die hij toediende aan Tomtitgaze liet het ijs in zijn aderen kouder worden. Niemand zou nog aan hem twijfelen, Butterstar zou hem belonen. Hij had niet één maar twee windclanners vermoord. Hij hoorde ze al voor hem zingen.. maar Tomtit zijn stem merkte hij niet op. Hij slaakte nog één zachte kreeg en viel toen neer. Dit merkte Cobradusk wel. Hij staakte zijn aanval en bleef hijgend over hem heen staan. Toen hij zijn broer zo zag liggen krulde zijn lippen om en brak zijn kalme gezicht eindelijk. Hij sprong gauw opzij toen Rout langs hem schoot. Hijgend wankelde hij enkele passen weg. De wonden op zijn lichaam en de wond op zijn nek deden zoveel pijn dat hij wilde schreeuwen. Hij zakte door zijn achterpoten en zuchtte vermoeid. Zijn nek, zijn poten en zijn borst was warm en rood gekleurd van het bloed. Hij voelde zich duizelig. De adrenaline begon uit te werken. En toen zag Cobradusk Routnose haar opgeluchte ogen en wist hij dat hij gefaald had. Hij hees zich loom overeind, bevend op zijn poten en licht heen en weer wiegend. Allemachtig, hij voelde zich zwak.. Cobra’s ogen ontmoette die van Routnose. Alle liefde was verdwenen. Hij zag alleen nog maar haat. En nog iets? “G-ga weg.. Routnose....” hij kneep zijn ogen stijf dicht en schudde met zijn kop. Blijf wakker, Cobradusk! “Waag het! Waag het hem nog aan te raken, jij.. Jij monster! Spuwde ze. “Routnose!” Siste hij met een vleugje van zijn oude felheid. “Ga opzij..” Ze ging beschermend over Tomtitgaze heen staan. "O-of ik zal tegen ieder zeggen wat je bent, wat wij zijn. Ik zal het schreeuwen door het kamp Cob-... Cobradusk,"

Cobradusk voelde het bloed in zijn aderen bevriezen. Langzaam hief hij zijn kop op, met schokkende schouders door zijn verzwakte en magere lichaam. Hij had zichzelf zover gepusht dat hij alle kracht nu verloren had. Uitgehongerd als dat hij was geweest. Hij beet zijn tanden op elkaar en staarde zijn zusje recht aan met ogen die vlamde van woede. “Waag het niet.. waag het niet of ik zweer dat ik je-“ Hortend haalde hij adem en hij zakte door zijn achterpoten. Hij had verloren.. Tomtitgaze leefde nog. En Routnose zou hem verraden als hij ooit zou proberen de daad af te maken. Ze was slimmer dan hij had gedacht. Hij had zijn zusje onderschat. “Ons geheim.” Beloofde hij met een stem die trilde van de ingehouden furie. Hij wierp haar een hele lange, ijskoude blik toe terwijl Cobradusk zijn kalme masker weer over zijn gelaat trok als een donkere, doorzichtige sluier. Routnose zou haar woord houden, en als die dwaas van een Tomtitgaze wist wat goed voor hem was zou hij dat ook doen. Met zijn laatste kracht keerde hij zich om en wankelde hij weg. Ver kwam hij niet want zijn zicht begon wazig te worden en de pijn werd nu zo intens dat zijn poten zijn gewicht niet langer dragen konden. Tenslotte viel Cobradusk dan toch neer, flanken die angstvallig snel rezen en daalde, en vielen zijn ogen dicht. Hij moest bijkomen. Energie had hij niet meer.

Tag: @Routnose @Tomtitgaze
Cobradusk is neergevallen, heeft meerdere verwondingen op zijn flanken en borst, een grote op zijn rug, en een ernstige en diepe in zijn nek die al een tijd lang bloed.
Terug naar boven Ga naar beneden
Panthersoul
StarClan
IN MY REMAINS - Pagina 7 DPKsfdL
Cynthia
337
Actief

CAT'S PROFILE
Age: Ageless (35 moons)
Gender: Tomcat ♂
Rank:
Panthersoul
BerichtOnderwerp: Re: IN MY REMAINS   IN MY REMAINS - Pagina 7 Icon_minitimedi 30 apr 2019 - 18:18

Riverclan had dus niks gedaan? Zelfs niet om Oceanstar te helpen en in plaats daarvan maar gewoon de rest van de clan aangevallen? Hij begreep niet altijd de keuzes die ze maakte, vooral de laatste tijd niet, maar hij was er vrij zeker van dat ze liever had dat hij hier bleef vechten dan dat hij haar zou gaan zoeken. Ze vond de clan altijd belangrijker dan haarzelf en dat zou nu niet anders zijn. "En jullie hebben haar daar gewoon gelaten?" Het was genoeg om te weten dat niet alleen Windclan fouten aan het begaan waren hier. "En dat is wel redelijk om te doen?" Evergreen was er ondertussen ook bijgekomen wat hem iets meer gerust stelde, maar hij was nog niet bereid om Butterstar over te geven aan de voormalige leidster. Regen begon langzaam uit de lucht te vallen, maar dat deerde hem niet. Hij negeerde de verdere opmerkingen van de leidster en sprong weer naar voren, proberend om zijn poot achter die van leidster te haken om haar daarmee uit balans te brengen. Hij zou zijn aanvallen nu met Evergreen moeten afstemmen, dus daar moest hij wel op letten.

Tag: @Butterstar & @Evergreen
Terug naar boven Ga naar beneden
Aspenpaw.
Member
IN MY REMAINS - Pagina 7 MDNpxS2
Renske
650
Actief
“Listen, smile, agree, and then do whatever the f*ck you were gonna do anyway.”



CAT'S PROFILE
Age: 12 moons
Gender: Tomcat ♂
Rank:
Aspenpaw.
BerichtOnderwerp: Re: IN MY REMAINS   IN MY REMAINS - Pagina 7 Icon_minitimedi 30 apr 2019 - 19:44

Een euforische kreet kwam van de jonge kater toen hij de poes naar de grond wist te werken en hij sloeg met zijn nagels naar haar schouder. Ze zou vanzelf opgeven. Niet lang meer hij kon helpen om zijn clan weer meer eten te geven, zich uit deze wanhoop te krabbelen. Toen hij opeens scherpe nagels in zijn buik voelde. Aspenpaws ogen werden groot toen de pijn door zijn lichaam schoot en meteen deinsde hij geschrokken terug. Al snel plakte zijn buikvacht aan elkaar van het bloed. Aspenpaw had echter geen tijd om zich te herpakken, want de WindClan kat zette haar tanden in zijn nekvel. Aspenpaw gierde van de pijn en liet zich op zijn zij vallen, hopend de kleine poes mee te trekken en op zijn minst van hem af te trekken, waarna hij zijn poten beschermend om zijn gewonde buik trok.

Tag: Shikrapaw
Terug naar boven Ga naar beneden
Houndtemper
Member
IN MY REMAINS - Pagina 7 Giphy
Rebecca
173
Actief

CAT'S PROFILE
Age: 20 moons ★
Gender: Tomcat ♂
Rank:
Houndtemper
BerichtOnderwerp: Re: IN MY REMAINS   IN MY REMAINS - Pagina 7 Icon_minitimedi 30 apr 2019 - 21:01

Houndtemper had bij een van de patrouilles gehoord. Die was gehaald door een moederkat die besloten had om niet mee te vechten. Toen hij het nieuws hoorde rende hij meteen aan. Hij was nog meer een paar warriors waaronder Cavelion. Op het slagveld had hij geen tijd om na te denken en stortte zich er direct in. Het regende en al dadelijk was hij helemaal doorweekt. Hound was niet perse bloedlustig, eerder pro-Windclan die dit niet verdient had. Zijn oog viel op Shikrapaw. Ze deelde een gevaarlijke beet in de nek van haar aanvaller. Zijn hazelnoot bruine ogen werden groter. Hij snelde er naartoe en sloeg een poot over haar schouders. Waarom was ze zo bloedlustig? De kater voor haar, een zwart-witte apprentice zag er slecht uit. Hij trok aan het nekvel van de mooie apprentice. "Shikrapaw, we zijn hier om het terrein te verdedigen niet om te vermoorden." Het was voor hem duidelijk. De Riverclanners gillend laten weglopen met goede wonden. "Vecht dapper," fluisterde hij in haar oor. Daarna liet hij haar alleen. Het leek wel alsof ze het aankon. De regen plensden in zijn vacht. Het maakte de bloedovergoten weide modderig. De slanke grijze kater vond een slachtoffer. Hij ging ervoor staan en gromde.

Tag: Shikrapaw & Aspenpaw || Marshfire
Terug naar boven Ga naar beneden
Shikraspirit
Member
IN MY REMAINS - Pagina 7 Tumblr_static_44mee9s8pxyc008og0cg88kok
Daan ❤
107
Actief
Mama put my guns in the ground, I can't shoot them anymore

CAT'S PROFILE
Age: 15 moons
Gender: She-cat ♀
Rank:
Shikraspirit
BerichtOnderwerp: Re: IN MY REMAINS   IN MY REMAINS - Pagina 7 Icon_minitimedi 30 apr 2019 - 22:47

De grijze tabby gromde zacht toen ze zijn nagels in haar schouder voelde slaan. Ze voelde hoe haar warme bloed over haar vacht naar beneden droop en zag hoe het de grijze kleur iets donkerder maakte. Na het zien van het levenloze lichaam van haar moeder was er toch echt iets geknapt. Hoe ze eerst nog medelijden gehad zou hebben met de hongerige katten van WindClan, werd ze overmand door verdriet. Het besef dat geen van beide ouders haar ooit haar warriornaam zouden zien ontvangen. Hoe ze geen trots gespin zou horen als ze eindelijk haar naam had. Tranen welden op in haar ogen en ze begon wild te krabben, wat effectief bleek te zijn. De gevlekte kater gierde van de pijn en ze pakte hem stevig in zijn nekvel. Ze liet hem los en keek toe hoe hij op de grond viel. Hijgend en iets door haar voorpoten gezakt keek ze op hem neer, waarna ze plotseling iemand aan haar nekvel voelde trekken. Houndtemper. Ze keek verwilderd op, recht in zijn goudkleurige ogen. Een zachte grom kwam uit haar bek zetten, die doordrenkt was met het bloed van de tegenstander. Vecht dapper. "Ze hebben mijn moeder vermoord!" schreeuwde ze haar clangenoot achterna toen deze zijn eigen gevecht vervolgde. "Wat nou eer? Een stelletje moordenaars! Dat zijn ze!" Woedend keek ze weer naar de RiverClanner. De regen maakte de grond modderig. Met haar poot sloeg ze dan ook wat smurrie naar hem toe. "Sta op dan!" mauwde ze, tranen stroomden over haar wangen en ze hapte zelf naar adem. Haar moeder. Haar mama.

TAG: Aspenpaw & Houndtemper
Terug naar boven Ga naar beneden
Tallshadow
Member
IN MY REMAINS - Pagina 7 4pt8gz
☙Emma☙
17101
Actief
"Never gonna give you up, never gonna let you down"

CAT'S PROFILE
Age: 54 Moons
Gender: Tomcat ♂
Rank:
Tallshadow
BerichtOnderwerp: Re: IN MY REMAINS   IN MY REMAINS - Pagina 7 Icon_minitimedi 30 apr 2019 - 23:22

De kater wist niet zeker wat hij verwacht had aan te treffen, maar het gekrijs en geschreeuw bereikte hun groep al van ver. Met een strakke blik keek hij zijn deputy even aan voor hij laag bij de grond de laatste meters tot een heuvel overbrugde, daar richtte hij zich op waardoor de kater het slagveld goed kon overzien. Hij wist wel zeker wat hij niet verwacht had: en dat was dit.

Overal lagen katten met elkaar overhoop, en veel meer katten dan zou moeten mogen lagen bewegingloos op de grond. Even gromde Tall zacht, dit was geen clangevecht meer, dit was een ordinaire slachtpartij aan het worden. Nog eens vonden zijn ogen die van zijn deputy en ze spraken boekdelen, dit was uit de hand gelopen. Hijzelf wendde zich tot Coyote, geen tijd voor ditjes en datjes. "Jij gaat met mij mee," Mauwde hij, geen optie, opdracht. Die poes ging hij hier niet alleen rond laten dwalen. "Settled, jij gaat met Acorndust mee," Nu keek hij zijn deputy aan. "Ik lever Coyote af waar ze moet zijn en zoek dan Butterstar, zoek jij Oceanstar om te kijken hoe het aan hun zijde gaat," De stromende regen maakte het hele gebeuren nog melancholischer. "We ontmoeten elkaar hier weer," Dat leek hem het meest logische. Dus knikte hij nog eens naar zijn deputy, met zijn blik hem alle geluk wensend, waarna hij de riverclanner aankeek en zich omdraaide. "Let's go,"

@Acorndust, Settledpaw
@Coyotepaw, is met haar gesplitst van Acorn en Settled
Terug naar boven Ga naar beneden
Acornstar
StarClan
IN MY REMAINS - Pagina 7 DPKsfdL
Cynthia
3768
Actief

CAT'S PROFILE
Age: Dead (120 moons)
Gender: Tomcat ♂
Rank: Ancient leader
Acornstar
BerichtOnderwerp: Re: IN MY REMAINS   IN MY REMAINS - Pagina 7 Icon_minitimewo 1 mei 2019 - 0:34

Hij had geen idee hoe de situatie momenteel was bij het gevecht, maar hij wist wel dat hij zijn apprentice er iets over moest zeggen. Ze konden Settledpaw moeilijk in het diepe gooien. Hij draaide zijn kop dan ook naar de apprentice toe. "Momenteel is er een gevecht gaande tussen Windclan en Riverclan." Begon hij dan ook. "We gaan kijken wat de situatie is en of we eventueel gaan handelen of niet. Zo ja, dan is het jouw taak om de clan op te halen." Het was een zware taak, maar daarvoor hadden ze de apprentice meegenomen. Hij kon meer zeggen, maar echt voorbereiden verder kon hij niet. Ze zouden het gevecht zelf moeten zien.

Hij volgde Tallstar dan ook tot ze bij een heuvel kwamen waar ze neer konden kijken op het gevecht. Alleen het tafereel dat zich voor hem afspeelde was geen gevecht meer tussen twee clans. Hij kon verscheidene lichamen zien liggen en sommige ervan waren extreem toegetakeld. Dit was zeker niet iets dat hij verwacht had van een gevecht tussen twee clans en toen hij Tallstar's blik ontmoette zag hij daar precies hetzelfde in. Hij knikte kort bij de woorden die volgden en liet zijn ogen de groep met katten al scannen, maar zo snel kon hij Oceanstar niet vinden. Rondkijken tussen de vechtende katten zou hem mogelijk beter zicht geven en anders moest hij de deputy vinden of iemand die hem kon vertellen hoe het ervoor stond. Hij liet zijn blik naar Settledpaw gaan, hopende dat de apprentice niet te aangedaan was door wat hij zag. "Volg me en blijf dicht bij me, we gaan dus proberen om Oceanstar te vinden en anders een andere kat die ons over de situatie kan vertellen." Ergens wilde hij dit zijn apprentice niet aandoen, dit niemand aandoen eigenlijk, maar hoe het zover had kunnen komen zou hij graag weten. Hij bleef laag bij de grond, terwijl hij zich richting het strijdgewoel bewoog, zijn ogen elke kat scannende die hij zag in de hoop Oceanstar te herkennen.

Tag: @Tallstar & @Settledpaw
Terug naar boven Ga naar beneden
Sunlight
Member
IN MY REMAINS - Pagina 7 DPKsfdL
Marco borsato
127
Actief
Be strong, be vigilant, strike first.

CAT'S PROFILE
Age: 28 moons
Gender: She-cat ♀
Rank:
Sunlight
BerichtOnderwerp: Re: IN MY REMAINS   IN MY REMAINS - Pagina 7 Icon_minitimewo 1 mei 2019 - 7:28

Sunlight
Haar kop krakte onder zijn kin en Sunlight voelde de kater meegeven. Zelfs door haar adrenalinestoot kon ze de scherpe pijn door haar eigen kop voelen splijten. De klap was te hard geweest. Voor een paar hartslagen moest ze zichzelf ook herpakken, hijgend van de wonden die zowel Stallionheart als deze kerstboom aan haar aangebracht hadden. Maar ze ging niet opgeven. Ze zou doorgaan tot ze er bij neerviel. Dit was voor haar clan. Dus, ondanks het protest van haar gebeten, bloedende achterpoot zette Sunlight zich af om bovenop Sugarcane te springen. Ze zou hem. Nu hij neer was, was het haar kans. Nu hopen dat ze niet te lang nodig had gehad om zichzelf te herpakken.

Tag: Sugarcane.

Ashlily (ondertussen 85 moons)
De kattin was meegerend met de Riverclan patrouille. Ondanks haar al wat hogere leeftijd, begon zij ook de honger te voelen. De honger was dan ook hetgeen wat haar naar het Windclan gebied dreef. Gelukkig was ze ondanks haar leeftijd haar scherpe randjes nog niet verloren, dat sleet nog niet zo snel. Met een fel gekrijs haalde ze haar nagels over de oren van een Windclan warrior heen, deze schreeuwend terugzendend naar zijn eigen kamp. Goed zo, vertrek maar met de staart tussen je benen. Terwijl ze de kat nakeek stortte een nieuwe windclan warrior zich op haar rug. Grommend voelde ze haar poten trillen onder het gewicht, maar ze zakte er niet doorheen. In plaats daarvan rolde Ashlily om, hopelijk de warrior afschuddende, danwel plettende, onder haar gewicht.

Tag: Tigergaze
Terug naar boven Ga naar beneden
Sugarcane
Member
IN MY REMAINS - Pagina 7 Giphy
Julia
28
Actief
If a man has not discovered something that he will die for, he isn't fit to live

CAT'S PROFILE
Age: 40 moons
Gender: Tomcat ♂
Rank:
Sugarcane
BerichtOnderwerp: Re: IN MY REMAINS   IN MY REMAINS - Pagina 7 Icon_minitimewo 1 mei 2019 - 8:40

Het leek erop dat hij niet de enige was die last had van de kopstoot. De kattin leek daar ook best last van te hebben. Misschien had ze de klap die het zou maken toch iets verkeerd ingeschat. Hij was nog steeds wat dizzy toen ze probeerde boven op hem te springen, gelukkig redde zijn WindClan bloed hem. Ondanks dat hij niet zo snel was als anders was hij snel genoeg om weg te draaien. Waardoor zijn rug niet meer op de plek was waar zij van plan was boven op te springen. Ondanks dat voelde hij wel haar achterpoten over zijn oren krassen toen ze over hem heen suisde. Zijn linkeroor prikte venijnig. Nu ze hopelijk nog uit balans van de sprong was kwam hij overeind en probeerde zijn nagels in haar schouder te slaan.

Tag: Sunlight
Terug naar boven Ga naar beneden
Settledstar
Catministrator
IN MY REMAINS - Pagina 7 Dutch22
Renske
2587
Actief
Even dust was made to settle. And if we’re made of dust, then what makes us any different?

CAT'S PROFILE
Age: 38 moons
Gender: Tomcat ♂
Rank: Leader ☆
Settledstar
BerichtOnderwerp: Re: IN MY REMAINS   IN MY REMAINS - Pagina 7 Icon_minitimewo 1 mei 2019 - 9:57


Settledpaw volgde de patrouille en terwijl ze door ShadowClan territorium reisden, legde zijn mentor de stand van zaken uit. WindClan en RiverClan vochten met elkaar, en zij zouden komen kijken als ramptoeristen? Sommige puzzelstukjes kwamen op zijn plek te vallen. Dit moest gepland zijn, hoe anders konden ze de geheime code van een RiverClanner ontcijferen? Tallstar zat kennelijk in de boot met Butterstar. Alleen hij zou niet weten wat verder het plan was. Enkel dat hij mee was als boodschapper. Settledpaw durfde verder geen vragen te stellen. Hij wilde niet over laten komen dat hij twijfelde in hun leiderschap.
De jonge kater wist niet wat hij kon verwachten toen ze richting WindClans territorium reisden. Hij had nog nooit een gevecht meegemaakt! Vanuit de verte hoorde hij het gekrijs van vechtende katten. Settledpaw slikte een keer en bleef dicht bij zijn mentor. Toen ze bij een heuvel kwamen hadden ze pas overzicht van de strijd. Heel de clans leken aanwezig te zijn! Zou Littlepaw er zijn? Met grote ogen keek hij naar het gruwelijke schouwspel. En zijn ogen bleven hangen bij enkele bewegingsloze lichamen. W-waren ze dood? Is dit hoe een gevecht eraan toe ging? Settledpaw voelde zich bij elke stap minder op zijn plek. Hij moest hier niet zijn, dit was gekkenwerk! Zijn hartslag verhoogde en zijn spieren werden stijf. Hij leek bevroren, totdat Tallstars woorden hem weer uit zijn trans haalden.
Acorndust en hij moesten Oceanstar zoeken. Hij herinnerde de grijze poes nog van de gathering en hij knikte instemmend. Snel sloeg hij zijn blik nog op de regende hemel, StarClan sta ons bij! Al snel vertrokken hij en Acorndust het slagveld in. Settledpaw voelde zich misselijk van de geur van het bloed, maar hij bleef strak aan de schouder van zijn mentor lopen. Even kwam er een piepend kreetje uit zijn bek toen ze langs een doodstil lichaam liepen. Zijn ogen bleven met horror op het lichaam hangen, waarna hij zichzelf forceerde om door te gaan, zijn ogen door de kattenmassa zoekend. Oceanstar, daar moest hij zich op focussen.
Toen vielen zijn ogen plotseling op een kleine calico kat. Littlepaw! En bij haar in de buurt een rosse kater die hij maar al te goed herkende... Alles in hem wilde vragen of het goed ging met Littlepaw, zijn vader bij haar wegjagen. Maar zijn hoofd vertelde hem dat hij niet van Acorndust zijn zijde mocht wijken, hij kon ShadowClan niet laten mengen in het gevecht. Met pijn in zijn ogen keek hij naar zijn zusje. Hoewel hun volgende ontmoeting niet bepaald vriendelijk was afgelopen, wilde hij absoluut niet dat ze pijn had. Met verdrietige ogen keek hij weg en bleef Acorndust volgen, al waren zijn passen nu slepend.

Tag: Tallstar, Acorndust & Coyotepaw
Daarna Acorndust & Littlepaw en Outrage (indirect)
Terug naar boven Ga naar beneden
Marshfire
Member
IN MY REMAINS - Pagina 7 Underw10
Daniëlle
49
Actief

CAT'S PROFILE
Age: 16 moons
Gender: She-cat ♀
Rank:
Marshfire
BerichtOnderwerp: Re: IN MY REMAINS   IN MY REMAINS - Pagina 7 Icon_minitimewo 1 mei 2019 - 10:03

Ze hoorde dat iemand bij haar was gaan staan. Met tranen in haar ogen keek ze op, ze kon niet goed zien op dit moment, was dit een vriend of een vijand? Een grom beantwoordde haar vraag meteen. Vijand. Maar een nette vijand, dat wel. De kat was niet op haar gesprongen, had alleen maar gegromd. Ze keek weer naar beneden en krulde zich weer helemaal op. Ze was verzwakt, zag wazig, wilde niet meer vechten. En die kat viel haar nu dan nog niet aan, maar als het echt een WindClanner was, zoals ze dacht, dan zou hij haar wel aanvallen zodra hij het lichaam van de andere, de dode, kat naast haar zag liggen. Hij zou het bloed op haar vacht zien en haar meteen aanvallen, dat wist ze zeker. En zij zou niks kunnen doen om zich te beschermen.

TAG: Houndtemper
Terug naar boven Ga naar beneden
Hawkdash
Member
IN MY REMAINS - Pagina 7 2menxw1
Femke
72
Actief

CAT'S PROFILE
Age: 21 moons
Gender: Tomcat ♂
Rank:
Hawkdash
BerichtOnderwerp: Re: IN MY REMAINS   IN MY REMAINS - Pagina 7 Icon_minitimewo 1 mei 2019 - 10:15

De RiverClanapprentice schrok op, waarna ze haar oren plat legde en fronste. Hawkpaw verwachtte een tegenaanval, maar een gevoel van verbazing – en eigenlijk ook opluchting – kwam over hem heen toen de jonge kattin hem een pets tegen zijn wang gaf, zonder klauwen. Zijn vacht ging iets platter liggen en hij knipperde een paar keer terwijl hij een aantal regendruppels op zijn pels voelde tikken. Was dat het? Was dit hoe hun gevecht zou verlopen? Dan had hij het goed getroffen, want de chaos en het bloedvergieten om hem heen was al erg genoeg. Hawkpaw sloeg met zijn voorpoot terug naar de RiverClanapprentice, ook weer zonder zijn klauwen te gebruiken. Hij zou vechten voor zijn Clan, maar net wat anders dan wat er rondom hem gebeurde.

Tag: @Moonpaw,
Terug naar boven Ga naar beneden
 
IN MY REMAINS
Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 7 van 11Ga naar pagina : Vorige  1, 2, 3 ... 6, 7, 8, 9, 10, 11  Volgende

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Warrior Cats :: WindClan territory :: WindClan territory :: Heatherfields-
Ga naar: