Crying out loud. [FINISHED]



 
IndexGebruikerslijstRegistrerenLaatste afbeeldingenInloggenZoeken
We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
LEAFBARE
Season
Leafbare, -8°C - 3°C
Het blad is nu volledig van de bomen af en iedere ochtend wordt je begroet met rijp aan de takken en een kille wind. Gepaard met winterse neerslag, is het woud gehuld in een witte deken.
WHAT'S HAPPENING
Current Event
No current forum-wide event.
THE ALLEGIANCES
Clans
THUNDERCLAN
RIVERCLAN
WINDCLAN
SHADOWCLAN
BLOODCLAN
THE MANAGEMENT TEAM
Staff
COME JOIN US
WC DISCORD

SWITCHERDIESWITCH
SWITCH ACCOUNT
Deel
 

 Crying out loud. [FINISHED]

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
Blizzardheart
Member
Crying out loud. [FINISHED] DPKsfdL
Freedje
130
Actief

CAT'S PROFILE
Age: 11 moons
Gender: She-cat ♀
Rank:
Blizzardheart
BerichtOnderwerp: Crying out loud. [FINISHED]   Crying out loud. [FINISHED] Icon_minitimewo 8 mei 2019 - 16:29

Blizzardpaw probeerde de brok die telkens in haar keel op kwam zetten te onderdrukken terwijl ze moeite deed om uit haar den te komen. Ze vond het verschrikkelijk. Ze vond het verschrikkelijk om naar haar Clanmates te kijken, samen met ze te leven en zich te beseffen wat ze gedaan hadden. Zelfs Icepaw die ze in het begin zo had ondersteund, wilde ze nu even niet meer zien. Hij had haar achtergelaten. Hij had zich van haar weg gekeerd toen de grond onder haar poten leek door te zakken en ze juist op dat moment iemand nodig had gehad om haar te ondersteunen. Maar iedereen was te druk bezig geweest met zijn eigen gevecht. Niemand had de kat onder haar gezien wiens leven langzaam uit zijn lijf vloeide. En daar was RiverClan verantwoordelijk voor. Boos klemde Blizzardpaw haar kaken stevig op elkaar, haar klauwen uit hun hulzen schieten en zich diep borend in de grond onder haar. Wat zou ze het toch graag op een schreeuwen willen zetten. Wat zou ze hun toch graag willen beschuldigen waar iedereen bij stond, waar iedereen het kon horen. Maar iedereen leek een goede reden te hebben waarom hij of zij een bepaalde actie ondernomen had. Haar blik richtte zich omhoog, naar de warriors den. Daar was nog iemand die een moord op zijn geweten had. En ja, oké, ze hadden Steppingstone verloren aan het gevecht, maar ze waren Steppingstone in eerste instantie verloren omdat ze naar the Heatherfields waren gegaan. Het was hun eigen schuld. Het was Bútterstar’s eigen schuld. En nu moesten ze daar allemaal mee leven. Maar niemand leek spijt te hebben, niemand leek berouw te hebben voor wat hij of zij gedaan had. En daar kon ze nu even niet meer tegen. Met een grauw draaide ze zich om, snel het kamp uit rennend zodat niemand iets aan haar zou vragen, zodat ze geen taken voor ze uit hoefde te voeren. Niet nu. Niet vandaag. Haar poten lieten diepe groeven achter terwijl ze rende en hoewel ze eerst geen eindbestemming in gedachten had, kwam Fourtrees na een poosje toch in zicht. De brok in haar keel was inmiddels overweldigend geworden en het enige waarom ze haar rennende beweging af moest kappen, was omdat snikken en hard rennen niet tegelijkertijd ging. En dus werd het een combinatie van lopen, hysterisch naar adem halen en ondertussen de tranen vrij over haar wangen laten lopen.


+ Alleen voor Settledpaw Crying out loud. [FINISHED] 3439736193


Laatst aangepast door Blizzardpaw, op ma 22 jul 2019 - 18:06; in totaal 1 keer bewerkt
Terug naar boven Ga naar beneden
Settledstar
Catministrator
Crying out loud. [FINISHED] Dutch22
Renske
2587
Actief
Even dust was made to settle. And if we’re made of dust, then what makes us any different?

CAT'S PROFILE
Age: 38 moons
Gender: Tomcat ♂
Rank: Leader ☆
Settledstar
BerichtOnderwerp: Re: Crying out loud. [FINISHED]   Crying out loud. [FINISHED] Icon_minitimewo 8 mei 2019 - 19:52

Settledpaw was nog redelijk onder de indruk van het slagveld dat hij had betreden met Tallstar en Acorndust. Hij had mee gemogen met het leidersduo na een boodschap van een RiverClan apprentice (wat later de medicine cat apprentice bleek te zijn) om de situatie te peilen en wat ze aantroffen was goddeloos. Lijken van beide clans hadden het slagveld ontsierd en StarClan huilde om wat ze zagen. Het gevecht had ver de Warrior Code overschreden. Maar ja, wat kon je verwachten als RiverClan een aanval begon. Die clan zat vol met katten die zich kennelijk niets van de code aantrokken. Net als hun leider. Zijn grootmoeder. Settledpaw walgde van zijn familie in RiverClan. Hij wilde er niet mee verbonden zijn. Nooit. Het was zijn familie dus écht niet.
Settledpaw zijn poten leidde hem weer naar Fourtrees. De plek waar de katten onder een wapenstilstand samenkwamen. Geen vechten onder het oog van StarClan. Hij was benieuwd waar Butterstar en Oceanstar toe in staat waren bij de volgende gathering. Het zou hem niets verbazen als de twee poezen elkaar de haren in vlogen. Hij hoopte dat StarClan dan een passende straf zou bedenken voor hun en hun clans. Settledpaw wendde daarom ook zijn blik af van de grote rots waar de leiders op stonden bij gatherings. Hij wilde er even niets meer van weten. Hij was even helemaal zat van alles. Kon hij sommige dingen zomaar maar gewoon even vergeten.
Settledpaw schrok op toen hij een geur van RiverClan zijn neusvleugels betrad en zijn haren kwamen meteen overeind. Hij wilde wegrennen, totdat hij opeens iets herkende aan de geur. Het was niet Littlepaw… Nee, Blizzardpaw! Zijn haren tintelden bij het idee om de witte poes weer te zien, dus hij rende naar de geur toe, maar wat hij aantrof was niet wat hij herinnerde. Nee, de poes leek hysterisch! ‘Blizzardpaw!’ riep Settledpaw dan ook bezorgd toen hij richting de poes sprong. Oh mijn StarClan, ze huilde verschrikkelijk. Zonder erbij na te denken drukte hij zijn neus in de vacht van de poes. ‘Sst, stil maar,’ probeerde hij de poes te kalmeren, waarna zijn groene ogen vriendelijk naar haar keken. ‘W-wat is er aan de hand?’ vroeg hij kleintjes, zijn stem warmer dan hij ooit bij een kat van een andere clan had laten horen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Blizzardheart
Member
Crying out loud. [FINISHED] DPKsfdL
Freedje
130
Actief

CAT'S PROFILE
Age: 11 moons
Gender: She-cat ♀
Rank:
Blizzardheart
BerichtOnderwerp: Re: Crying out loud. [FINISHED]   Crying out loud. [FINISHED] Icon_minitimewo 8 mei 2019 - 20:34

En opeens was daar iemand bekend. In eerste instantie wilde Blizzardpaw panikeren en zich snel wegdraaien zodat de desbetreffende kat haar niet in deze staat zou zien, maar plotseling herkende ze de stem en de geur van de kat die voor haar stond. Branchpaw. De apprentice die ze een tijdje voor het gevecht tussen RiverClan en WindClan begon had ontmoet en met wie ze een redelijk goede band had gekregen. Net als met Littlepaw. De gedachte deed zeer en zorgde ervoor dat ze nog harder begon te snikken. En omdat ze even niets anders kon dan huilen, duwde ze haar neusje in de vacht van de ShadowClanner en probeerde zich te kalmeren op zijn semivertrouwde geur. En het hielp, wonderbaarlijk genoeg. Hij suste haar en achteraf klonk het misschien cliché, maar op dit moment klonk het als muziek in haar oren, alsof het zo hoorde. Het was ironisch te noemen dat ze in een ShadowClan apprentice die ze net had ontmoet meer steun vond dan in haar eigen Clanmates, maar dat was op dit moment wel de ruwe waarheid. Ze vond even niet de woorden om hem te vertellen wat er aan de hand was, maar dat hoefde ook niet. Even waren het gewoon zij en Branchpaw. Zij die steun bij hem zocht en hij die haar troostte op zijn eigen onbeholpen manier. Na wat een eeuwigheid leek, trok de witte she-cat haar kopje terug en slikte de brok in haar keel weg, wat een stuk makkelijker ging nu ze had kunnen kalmeren. Ze had geen idee of Branchpaw er was geweest in alle chaos met het gevecht tussen WindClanners en RiverClanners, maar ze had er wel lucht van gekregen dat ShadowClan zich er op een bepaald punt mee bemoeid had. “Ik weet niet waar ik moet beginnen,” piepte ze. Ze keek hem aan met haar ijsblauwe ogen, tranen opwellend daar en dreigend opnieuw over de rand te vallen. “Littlepaw is dood,” fluisterde ze. “Ik had hem beloofd dat er vrede zou zijn en dat hij voor mij niets hoefde te vrezen, maar nu is hij dood. En mijn Clan bestaat uit moordenaars.” Ze slikte en duwde haar kopje weer terug tegen zijn vacht aan, haar ogen even sluitend tegen de hardnekkige realiteit. “Oh, Branchpaw, ik kon het gewoon even niet meer aan om in het kamp te zijn. Daarom kwam ik naar hier. En ik… en ik…” Haar stem werd hees van verdriet en ze slikte opnieuw, haar best doende om de brok die weer op kwam zetten tegen te gaan. “En ik ben zo blij dat je er bent.”
Terug naar boven Ga naar beneden
Settledstar
Catministrator
Crying out loud. [FINISHED] Dutch22
Renske
2587
Actief
Even dust was made to settle. And if we’re made of dust, then what makes us any different?

CAT'S PROFILE
Age: 38 moons
Gender: Tomcat ♂
Rank: Leader ☆
Settledstar
BerichtOnderwerp: Re: Crying out loud. [FINISHED]   Crying out loud. [FINISHED] Icon_minitimewo 8 mei 2019 - 22:00


Wat was er in StarClans naam aan de hand in RiverClan? De poes begon hard te snikken in zijn vacht en het enige wat hij kon doen was zachtjes sussen, haar rustig een beetje heen en weer wiegen. Hij wilde haar niet zo verdrietig zien, dat deed hem pijn. Langzaam maar zeker leek de sneeuwwitte poes te kalmeren, in elk geval genoeg om weer op te kijken en hem aan te kijken. Hij glimlachte voorzichtig naar de poes. Hij wist niet wat hij moest zeggen, maar hij was in elk geval blij dat ze weer gekalmeerd was. Verder kon hij ook niets doen. Ze piepte dat ze niet wist waar ze moest beginnen en hij zag dat ze bijna meteen weer moest beginnen met huilen. ‘Ssh, rustig aan maar.’ Hij wilde haar niet dwingen om iets te vertellen wat ze niet wilde, totdat er opeens een bak water over hem heen viel. Littlepaw was dood? Zijn Littlepaw? Hij stond vastgenageld aan de grond, totdat opeens over haar lippen hem kwam. Een andere kat die Littlepaw heette. Gelukkig, de laatste keer dat hij Littlepaw had gezien in het gevecht was ze namelijk springlevend geweest. Maar deze andere Littlepaw was duidelijk een goeie vriend geweest.. Van WindClan? Hij probeerde de puzzelstukjes op zijn plek te laten vallen, maar ze was duidelijk kwaad op haar clan dat ze moordenaars waren. Dat was waar, RiverClan en WindClan hadden gedood. StarClan was boos op de clans, en Blizzardpaw was daar een onschuldig slachtoffer van. ‘Het ligt niet in jouw poten, Blizzard,’ mompelde zachtjes. Hij wist dat hij er niets aan kon doen. Hoe graag hij ook wilde, hij kon niet deze Littlepaw terug wensen. Hij kon niets veranderen aan wat was gebeurd. Het was verschrikkelijk, maat ze zouden ermee moeten leven. Hoewel Blizzardpaw natuurlijk de tijd mocht hebben om te rouwen. ‘Ik weet niet wie Littlepaw was, maar hij mag zichzelf gelukkig prijzen dat je om hem hebt gegeven. Hij kijkt vast trots naar je vanuit StarClan,’ sprak hij zachtjes.
Toen kwam opeens haar kopje weer tegen hem aan. Eventjes stond Settledpaw stil en toen legde hij zijn wang tegen haar witte vacht. Ergens wist hij dat dit verschrikkelijk fout was, verschrikkelijk hypocriet, maar Blizzardpaw was onschuldig. Hoe kon hij haar laten stikken? Ze sprak dat ze weg moest zijn uit het kamp, en zijn oren wiebelden toen hij Branchpaw hoorde. Zijn tweede indentiteit, die hij even was vergeten. Blizzardpaw vertrouwde hem met al haar gevoelens, en hij vertrouwde haar niet eens met zijn echte naam. Maar dat was een probleem voor een volgende keer. Blizzardpaw had nu even steun nodig. ‘Ik ben ook blij dat ik je nu ben tegengekomen,’ sprak hij warm tegen de poes. ‘Wat was er gebeurd als hier iemand anders was geweest, hè?’ sprak hij met een voorzichtig lachje. Nee, ze had het goed getroffen. Misschien had StarClan het wel zo bedoeld. Voor één keer werd het toegelaten. ‘En ik snap je helemaal. Ik begrijp dat je er even weg moest.’ Als je thuis even niet meer je thuis voelde wilde je niets liever dan weggaan. Hij had het ook wel als hij het gefluister achter zich hoorde dat hij half clan was. Dan wilde je liever alles even vergeten. ‘Het is niet erg om eventjes het te vergeten,’ miauwde hij dan ook zachtjes. Even alleen zijn, even je brein leeg maken. Eventjes niets, en dan stapje voor stapje verwerken.
Terug naar boven Ga naar beneden
Blizzardheart
Member
Crying out loud. [FINISHED] DPKsfdL
Freedje
130
Actief

CAT'S PROFILE
Age: 11 moons
Gender: She-cat ♀
Rank:
Blizzardheart
BerichtOnderwerp: Re: Crying out loud. [FINISHED]   Crying out loud. [FINISHED] Icon_minitimevr 17 mei 2019 - 15:08

De manier waarop Branchpaw haar heen en weer wiegde, had iets rustgevends. Het zorgde ervoor dat ze haar verdriet kwijt kon, dat ze haar gevoelens kon delen en dat ze zich zwak op kon stellen. Haar hart zwol van blijdschap telkens als ze de gelegenheid kreeg om zijn geur in te drinken, om zijn aanraking te voelen en gewoon te weten dat hij bij haar was, dat haar even niks meer stond te gebeuren. Geen WindClanner die naar haar uit kon halen, geen Clanmate naar wie ze moest lachen en vriendelijk doen alsof er niets gebeurd was. Ze was nog liever bij de ShadowClanner dan dat ze terug zou keren naar RiverClan. Ze ging nog liever naar WindClan dan dat ze terugging naar haar eigen den. Maar ze wist dat dat onmogelijk was. En ze wist ook dat ze niet kon laten blijken aan haar Clan hoezeer de dood van Littlepaw haar van haar stuk had gebracht. En toch. Toch haatte ze het om in haar den te liggen, om vlakbij die verrader te liggen die Littlepaw gedood had. Ze ging gewoon door met haar leven alsof er niets was gebeurd, maar Blizzardpaw dacht niet dat ze dit ooit ging vergeven, noch vergeven. Nee, dat zou ze niet kunnen. “Denk je dat echt?” vroeg ze zachtjes aan hem toen hij aangaf dat Littlepaw vast trots naar haar zou kijken vanuit StarClan. Littlepaw was in elk geval niet boos op haar geweest toen ze haar neusje in zijn vacht had gedrukt. Nee, hij had haar eraan herinnerd hoe ze hem beloofd had dat ze hem geen pijn zou doen, dat geen druppel bloed zijn vacht zou verlaten door haar toedoen. En ze was trots dat ze die belofte had waargemaakt, maar het deed haar zo veel pijn dat ze haar andere, onuitgesproken belofte niet waar had kunnen maken. Namelijk dat ze hem wilde beschermen voor de aanvallen van haar Clanmates, dat niemand een druppel bloed van hem zou verspillen. “Daar wil ik niet eens aan denken,” murmelde ze. Nee, ze wilde niet denken aan het feit dat het ook iemand anders dan Branchpaw geweest had kunnen zijn die haar hier hysterisch had aangetroffen. Ze wilde op dit moment bij niemand liever zijn dan bij hem. En dat meende ze met heel haar hart. “Ik denk niet dat ik die angst ooit nog ga vergeten,” sprak ze zachtjes, maar op een al veel kalmere toon dan ze eerst had gesproken. “Opeens stond ik recht voor een WindClan warrior die naar me uithaalde en ik dacht… ik dacht…” Ze dacht echt dat haar laatste uur geslagen was geweest. Maar opeens had de WindClan warrior haar toegesnauwd dat ze een andere tegenstander moest zoeken van haar eigen leeftijd en was hij weggegaan. “Ik wilde een Clanmate van me beschermen,” murmelde ze. “Maar net zoals Littlepaw heb ik ook hem niet kunnen redden.” Butterpact was nog niet dood, maar zijn toekomst lag nu in de poten van StarClan. En ze wist niet eens of hij het ging redden. Ze ademde trillerig uit en inhaleerde zijn ShadowClan geur. “Waarom doet StarClan dit ons aan, Branchpaw? Waarom kunnen we niet gewoon één keer in vrede leven?”
Terug naar boven Ga naar beneden
Settledstar
Catministrator
Crying out loud. [FINISHED] Dutch22
Renske
2587
Actief
Even dust was made to settle. And if we’re made of dust, then what makes us any different?

CAT'S PROFILE
Age: 38 moons
Gender: Tomcat ♂
Rank: Leader ☆
Settledstar
BerichtOnderwerp: Re: Crying out loud. [FINISHED]   Crying out loud. [FINISHED] Icon_minitimeza 18 mei 2019 - 0:41


Settledpaw voelde een steek van medelijden. Kon hij haar verdriet maar overnemen, mocht het maar zo makkelijk zijn. Settledpaw wist niet hoe het was om een vriend te verliezen, om je angstig te voelen in je eigen clan. Hij herkende het gevoel dat hij zich af en toe alleen voelde in zijn clan, alsof het niet compleet zijn thuis was. Maar niet dat hij al zijn clangenoten verafschuwde. ShadowClan was het enige wat hij nog had wat hem identiteit gaf. Hij wilde vechten en jagen voor zijn clan. Hen trots maken. Maar hoe kon hij dan Blizzardpaw het beste helpen? De apprentice kon niets anders verzinnen dan voor haar zijn, troostende woordjes zeggen. Hopelijk was het genoeg.
Settledpaw knikte dan ook meteen standvastig toen ze vroeg of hij dacht dat Littlepaw trots op haar was. Toch voelde hij ergens een steek van jaloezie door zich heen gaan. Was die Littlepaw meer dan een vriend? Nee, hij kwam uit WindClan, dat mocht niet. En zo wel, waarom zou hij jaloers op dat zijn. Ze was RiverClan. Ze was alleen een vriendin, meer niet. Meer kon het ook nooit zijn. Maar dat waren zorgen voor later. Het ging nu niet om hem. ‘Ja, dat denk ik echt,’ sprak hij geruststellend. ‘Hij wil vast niets anders dat je weer gelukkig wordt,’ sprak hij zachtjes met een bemoedigend glimlachje toen hij haar in haar blauwe ogen aankeek.
Toch ging een sprankelende tinteling door zijn poten toen ze zei dat hij er niet aan kon denken om iemand ander tegen te komen. Was ze blij om hem te zien? Ook al was ze zo verdrietig? Settledpaw voelde zich warm bij het idee. Hij was wel blij haar ook weer te zien, ook al was ze in alle staten. Toen sprak ze over het gevecht met WindClan en Settledpaw zag de beelden weer voor zich hoe hij met Acorndust en Tallstar toekeek naar het strijdveld. Een rilling schoot over zijn rug toen hij zich door het slagveld had geslingerd, op zoek naar Oceanstar. Hij zou dat inderdaad ook nooit vergeten. Ze sprak erover dat ze clangenoten niet kon beschermen. Eén van Settledpaws grote angsten. ‘Het was verschrikkelijk.’ Hij had niet door dat hij misschien liet doorschemeren dat hij er ook was geweest. ‘Ik snap precies hoe je je voelt.’ Ook al had hij toen niet hoeven vechten, hij had gesproken met RiverClanners, hij had hun angst en woede gevoeld. Machteloos gestaan op een slagveld waar hij voelde dat hij niets kon doen. Uiteindelijk had Tallstar van alle katten het voor elkaar gekregen om het te stoppen. ‘Maar het is gebeurd en je kan de tijd niet terugdraaien,’ verzuchtte hij zachtjes. ‘Tijd heelt alle wonden, zeggen ze toch?’ sprak hij met een waterig glimlachje.
Toen kwam Blizzardpaw met een hele moeilijke vraag. Settledpaw zuchtte en schudde verslagen zijn kop. ‘Ik weet het niet,’ sprak hij een tikkeltje machteloos. ‘Het lijkt allemaal zulk zinloos bloed vergieten.’ Hij keek weer op naar de witte poes, naar haar prachtige gezichtje. ‘Ik dacht dat de Warrior Code moorden verbood…’ Een nieuwe vechtlust was in zijn ogen aangewakkerd. Hij duwde weer kort zijn neus in de vacht van de poes. ‘Gelukkig weet ik dat er ook nog goeie katten zijn.’
Terug naar boven Ga naar beneden
Blizzardheart
Member
Crying out loud. [FINISHED] DPKsfdL
Freedje
130
Actief

CAT'S PROFILE
Age: 11 moons
Gender: She-cat ♀
Rank:
Blizzardheart
BerichtOnderwerp: Re: Crying out loud. [FINISHED]   Crying out loud. [FINISHED] Icon_minitimedo 23 mei 2019 - 16:32

Blizzardpaw glimlachte waterig toen Branchpaw zijn woorden sprak. Ze wist niet hoe het mogelijk was, maar op de één of andere manier sprak hij alle woorden uit die ze op dat moment graag wilde horen, die haar zouden kalmeren en die ervoor zouden zorgen dat ze weer een beetje positiever naar de toekomst keek. Ze wilde dat ze in zijn Clan zat, dat ze elke dag van elkaars aanwezigheid konden genieten, dat ze elke dag steun bij hem kon zoeken en dat ze haar eigen Clan kon vergeten. Ze had zelfs moeite met haar ouders te vertrouwen, die ook dapper hadden meegevochten in het gevecht tegen WindClan. Nou ja, dapper… Ze hadden in elk geval geen kat vermoord, maar ze hadden zich wel gewaagd in een gevecht die van te voren al zinloos leek te zijn. Ja, ze hadden de Heatherfields gekregen, maar voor welke prijs? Steppingstone en nog een paar andere RiverClanners waren dood en niemand vergat de wonden die het gevecht had achter gelaten. En voor wat? Voor een klein stukje territorium waar WindClan toch beter mee om kon gaan dan zij. Ze zuchtte zachtjes, haar blik richtend op Branchpaw. En toen zei hij iets wat ervoor zorgde dat ze een stapje terug deed, wat ervoor zorgde dat ze hem verschrikt aankeek. Hij wist hoe verschrikkelijk het was? Hij snapte hoe zij zich voelde? Hij sprak het precies uit op een manier alsof… alsof hij er zelf bij was geweest. En opeens herinnerde zich weer dat het gevecht halt was geroepen door ShadowClan, omdat Tallstar en Acorndust ertussen waren gekomen. Maar ze had geen idee dat Branchpaw er ook was geweest. “Was jij ook op het strijdveld?” fluisterde ze zachtjes. Misschien was het maar goed dat ze hem niet had gezien. Anders zou ze naar hem toegerend zijn en was ze daar gaan huilen, waar iedereen haar had kunnen zien. En dan zouden ze doorhebben dat ze elkaar veel beter kenden dan de warrior code eigenlijk toeliet. Vervolgens zei hij dat hij wist dat er gelukkig nog goede katten waren en even voelde ze zich helemaal warm worden. “Ik zou jou nooit pijn doen,” murmelde ze. “En ik had Littlepaw beloofd dat geen druppel van zijn bloed door mij verspild zou worden. Die belofte heb ik tenminste kunnen houden.” Ze keek Branchpaw verdrietig aan. “Ik zou je niet pijn willen doen in een gevecht, maar ik wil ook niet dat één van mijn andere Clanmates je aan zou vallen.” Ze slikte. Waarom was alles zo verschrikkelijk moeilijk?
Terug naar boven Ga naar beneden
Settledstar
Catministrator
Crying out loud. [FINISHED] Dutch22
Renske
2587
Actief
Even dust was made to settle. And if we’re made of dust, then what makes us any different?

CAT'S PROFILE
Age: 38 moons
Gender: Tomcat ♂
Rank: Leader ☆
Settledstar
BerichtOnderwerp: Re: Crying out loud. [FINISHED]   Crying out loud. [FINISHED] Icon_minitimedo 23 mei 2019 - 22:52

Settledpaw leek actie te triggeren in Blizzardpaw, totdat ze geschrokken vroeg of hij er ook was geweest. Settledpaw slikte, waarna hij langzaam knikte. ‘J-ja. Ik was mee met Tallstar en Acorndust. Om ShadowClan op te halen, mocht het nodig zijn..’ mauwde hij zachtjes. Ja, hij was er slechts als boodschapper geweest, maar hij moest uiteindelijk met Acorndust mee het strijdveld op. Oceanstar zoeken, en daarna moest hij met RiverClanners praten. Daar had hij zijn zusje gezien, recht aan kunnen kijken. Het was op zijn minst verwarrend te noemen. Maar hij had ShadowClan niet op hoeven te halen. Het was al uit de hand gelopen voordat ze waren aangekomen. Gelukkig wilde Tallstar ShadowClan er niet in mengen. Maar ergens was hij bang dat dit gevolgen zou hebben. Tallstar had WindClan doen weten terug te trekken. Hij hoopte niet dat er een staartje aan zat…
Toen sprak Blizzardpaw weer. Settledpaw kreeg een verwarde frons op zijn gezicht, maar zijn ogen schonen warm en teder, waarna hij weer zachtjes zijn neusje tegen haar wang duwde. ‘Ik zou het me nooit kunnen indenken je pijn te doen,’ mauwde hij zachtjes. ‘Nooit,’ herhaalde hij resoluut. Zijn grasgroene ogen zochten haar blauwe op, alsof er een woordenloze belofte werd gedaan. Een waarvan ze net uitlegde die ze met Littlepaw had. Opnieuw voelde hij een steek van jaloezie toen ze zijn naam uitsprak. En toen ging een ontzettend egoïstische gedachte door zijn hoofd: Hij was toch geen tweede keus? Vanzelfsprekend sprak Settledpaw de woorden niet hardop uit, dat zou hij nooit zeggen. Maar hij voelde zichzelf bijna smerig om het alleen al te denken. Alsof hij de herinnering van Littlepaw besmeurde terwijl Blizzardpaw nog om hem rouwde. Snel duwde hij de gedachte weg en drukte zijn neusje opnieuw in haar vacht. ‘Shhh,’ suste hij gedempt in haar witte vacht. ‘Dat zal heus niet gebeuren.’ Nee, ShadowClan had RiverClan gered. Ze zouden niet snel in gevecht komen. Dat wist Settledpaw bijna zeker.
Terug naar boven Ga naar beneden
Blizzardheart
Member
Crying out loud. [FINISHED] DPKsfdL
Freedje
130
Actief

CAT'S PROFILE
Age: 11 moons
Gender: She-cat ♀
Rank:
Blizzardheart
BerichtOnderwerp: Re: Crying out loud. [FINISHED]   Crying out loud. [FINISHED] Icon_minitimedo 6 jun 2019 - 17:06

De warmte die ze miste in de blikken van haar Clanmates vond ze dubbel zo hard terug in de ogen van Branchpaw. Ze werd helemaal warm vanbinnen van de manier waarop hij haar aankeek, alsof alles goed zou komen zo lang ze maar bij elkaar waren. En misschien was dat ook wel zo. Blizzardpaw klemde haar kaken op elkaar om te voorkomen dat ze aan hem vroeg om samen de nacht in Fourtrees door te brengen. Het liefste wilde ze alle dagen bij hem blijven. Het liefste wilde ze aan hem vragen of er in ShadowClan geen plekje voor haar zou zijn, maar ze was geen kitten meer die dat kon beslissen. Ze had geen ouders die verdeeld waren over twee Clans. Er was geen mogelijkheid voor haar om naar ShadowClan te gaan en als ze rogue zou worden, zou het al helemaal niet meer werken tussen hun. Ze schrok van haar eigen gedachten. Want wát zou precies moeten werken tussen hun? Dit waren enkel onschuldige ontmoetingen, toch? Ja, ze vond Branchpaw knap en ja, ze kon het goed met hem vinden, maar het was niet haar bedoeling dat daar méér uit zou komen. Ze was nog maar nauwelijks bereid om warrior te worden, laat staan dat ze zich al met zo’n kwesties bezig zou houden. Ze verdrong de irritante, vreemde gedachten door zich op zijn woorden te concentreren en voelde een nieuwe brok opkomen in haar keel. Stomme emoties! Ze wilde dat zij ze uit kon schakelen, maar huilen leek het enige middel te zijn dat haar verstaanbaar kon maken op dit moment, dat haar opgehoopte emoties eindelijk een plekje kon geven. “Maar je zal niet kunnen verhinderen dat één van je andere Clanmates mij pijn doet,” sprak ze zachtjes. Ze wilde hem absoluut niet tegen zijn Clanmates laten keren en haar bloed zou tijdens een border fight misschien niet door hem gevloeid worden, maar mogelijk wel door één van zijn Clanmates. En ze had geen idee hoe hij daarop zou reageren als dat zou gebeuren. Ze kon het niet laten om zachtjes te snorren toen hij zijn neusje weer in haar vacht duwde en haar opnieuw probeerde te sussen. Waarom was het zo moeilijk om rust te vinden in de troost van haar eigen Clanmates als het bij Branchpaw vanzelf leek te gaan? “Ik apprecieer je steun enorm, Branchpaw,” fluisterde ze zachtjes. Meer dan waarschijnlijk zou mogen voegde ze er in gedachten aan toe. Ze trok zich wat terug en boog zich dichter naar hem toe zodat hun neuzen elkaar raakten, haar blauwe ogen richtend op zijn groene. Haar hart klopte sneller en even, even leek het alsof heel die oorlog tussen RiverClan en WindClan nooit plaats had gevonden en alsof ze niet meer rouwde om Littlepaw. Even was het enkel zij en Branchpaw, afgesloten van de rest van de Clans en al de problemen die daar onderdeel van waren.
Terug naar boven Ga naar beneden
Settledstar
Catministrator
Crying out loud. [FINISHED] Dutch22
Renske
2587
Actief
Even dust was made to settle. And if we’re made of dust, then what makes us any different?

CAT'S PROFILE
Age: 38 moons
Gender: Tomcat ♂
Rank: Leader ☆
Settledstar
BerichtOnderwerp: Re: Crying out loud. [FINISHED]   Crying out loud. [FINISHED] Icon_minitimevr 7 jun 2019 - 10:33


Blizzardpaw leek opnieuw van streek te zijn. Hij hoorde haar beklemde toon als ze sprak, de tranen op haar gezicht. Settledpaw likte voorzichtig de vacht op haar wangen droog. Hij vond het verschrikkelijk om haar zo verdrietig te zien. Dit had ze niet verdiend. Het bewees dat RiverClan vol met moordenaars en gestoorde katten zat. Waarom had Tallstar hen ook alweer geholpen? Blizzardpaw zei dat ze niet kon voorkomen dat iemand anders hem zeer deed. ‘Bliz, je hoeft je daar geen zorgen om te maken,’ mauwde hij met een voorzichtige glimlach. ‘Ik kan ze wel hebben.’ Ja, dat kwam sowieso wel goed. RiverClan stond bekend door grote, krachtige katten te hebben, maar ze waren hopeloos in begroeid terrein. ‘En Tallstar heeft RiverClan geholpen. Wij zullen niet snel tegen over elkaar staan,’ mauwde hij zachtjes. Nee, ze zouden misschien zelfs eerder naast elkaar in strijd staan, als WindClan iets geks verzon. Maar daar moesten ze zich nu geen zorgen over maken. De littekens van het vorige gevecht waren nog te vers. En hij vreesde wat StarClan zou doen als ze zich voor de tweede keer in zulke korte tijd als honden zouden gedragen.
Maar hij moest daar niet aan denken. Het was nu enkel hem en haar. Ook al waren ze uit verschillende clans. Ze mocht even niet huilen. Dat wilde je niet, toch? Je wilde je vrienden niet verdrietig zien. Blizzardpaw zei dat ze zijn steun apprecieerde. Settledpaw glimlachte warm en snorde. Hij wilde zeggen dat het geen probleem was, dat ze daar vrienden voor waren, dat iedereen het gedaan zou hebben, totdat de witte poes opeens haar blik met de zijne kruiste. Zachtjes duwde ze haar neus tegen de zijne aan, en het was alsof er een elektrische schok door Settledpaw heen ging. Zijn vacht tintelde en zijn ogen werden kort even groter, waarna hij weer ontspande. Dit.. was fijn. Zachtjes oefende hij wat druk terug en mondhoeken krulden omhoog. Zachtjes duwde hij ook zijn voorhoofd tegen haar aan.
Terug naar boven Ga naar beneden
Blizzardheart
Member
Crying out loud. [FINISHED] DPKsfdL
Freedje
130
Actief

CAT'S PROFILE
Age: 11 moons
Gender: She-cat ♀
Rank:
Blizzardheart
BerichtOnderwerp: Re: Crying out loud. [FINISHED]   Crying out loud. [FINISHED] Icon_minitimedo 13 jun 2019 - 13:56

Ja, ze geloofde wel dat Branchpaw ze wel kon hebben. En als ze heel eerlijk was, zou het haar niet eens uitmaken als haar Clanmates pijn gedaan zouden worden door hem. Ze hadden het verdiend, zeker na alle ellende die ze aan hadden gericht. Als ze met één Clan op dit moment medelijden had, dan was het wel met WindClan. Zij hadden niet om dit gevecht gevraagd. Oceanstar had niet om dit gevecht gevraagd. Blizzardpaw kon zich alleen maar voorstellen hoe de she-cat zich moest voelen nadat ze ontdekte dat verscheidene van haar Clanmates niet meer terug zouden keren uit het gevecht, een gevecht waar zij niet eens aanwezig was geweest. Het maakte haar boos, zo ontzettend boos. En het maakte haar ook wantrouwig naar haar Clan. Het zorgde ervoor dat ze haar haat nauwelijks kon onderdrukken, ook al wist ze dat het tegen haar kon werken als ze heel veel pech had. Butterstar zou het kunnen ontdekken en haar een waarschuwing kunnen geven, al dacht Blizzardpaw niet dat ze zich daar ook maar iets van aan zou trekken. Ze dacht niet dat ze nog kon luisteren naar iemand die een order gaf voor een oorlog te starten. Ze slikte en richtte haar blik weer op Branchpaw. Nee, nu mocht ze niet aan ellendige dingen denken. Nu waren het alleen zij en hij. Ze glimlachte toen hij zijn voorhoofd tegen de hare drukte. Hun oortjes raakten elkaar bijna en Blizzardpaw merkte dat ze haar adem een beetje aan het inhouden was. Ze kon het snorren nauwelijks onderdrukken en omdat haar gevoel zei dat ze het niet moest tegenhouden, deed ze dat ook niet. Ze boog haar kop lichtelijk zodat hun oogcontact afbrak, maar drukte in plaats daarvan haar kopje tegen de welving van zijn nek aan. Zijn geur kwam haar tegemoet en Blizzardpaw snorde nog harder. “Konden we maar voor eeuwig bij elkaar blijven,” murmelde ze zachtjes in zijn nek. Het leek net alsof de geur van zijn Clan onbestaande was. In plaats daarvan bleef zijn eigen lekker ruikende lichaamsgeur over. StarClan, wat hield ze van die geur. “Ik vind het zo fijn om bij je te zijn,” liet ze erop volgen, zich even overgevend aan alle dingen die ze wilde voelen en wilde zeggen tegen hem. Gewoon even alle remmen los.
Terug naar boven Ga naar beneden
Settledstar
Catministrator
Crying out loud. [FINISHED] Dutch22
Renske
2587
Actief
Even dust was made to settle. And if we’re made of dust, then what makes us any different?

CAT'S PROFILE
Age: 38 moons
Gender: Tomcat ♂
Rank: Leader ☆
Settledstar
BerichtOnderwerp: Re: Crying out loud. [FINISHED]   Crying out loud. [FINISHED] Icon_minitimevr 14 jun 2019 - 21:52

Settledpaw vond het perfect zo. Hij wilde het gewoon even dat het zo was. Even dat hij niet zichzelf was, iemand anders, dat hij kon doen wat hij zelf écht wilde. Hij bevond zich op onveilig terrein, maar het voelde zo goed om even fout te zijn. Blizzardpaws kopje verplaatste, hij legde zijn kop op haar nek en zuchtte eens diep. Ze wenste dat ze voor altijd zo konden blijven staan. Een droom misschien, maar natuurlijk onmogelijk. Dat ze het fijn vond om bij hem te zijn. Een mondhoek van Settledpaw krulde omhoog. Kom op, iedereen vond dat leuk om te horen. Settledpaw snorde zachtjes toen hij zijn neusje in haar vacht drukte. ‘Was alles maar zo makkelijk,’ prevelde hij zachtjes. Kort flitste door zijn hoofd zijn moeder. Was het bij haar ook zo gegaan? Was het zo makkelijk geweest? Settledpaw schrok van de gedachte en zette een pasje achteruit, waarna hij de poes aankeek. Meteen was de gedachte weer weg toen hij in haar blauwe ogen verdronk. Ze deed iets met hem. Het was net magie. Zijn poten werden week en een domme glimlach kwam op zijn gezicht. ‘Je bent magisch,’ merkte hij dan ook droogjes op. Hoe kon het zo zijn, dat hij zijn brein leek te verliezen als ze er was?
Terug naar boven Ga naar beneden
Blizzardheart
Member
Crying out loud. [FINISHED] DPKsfdL
Freedje
130
Actief

CAT'S PROFILE
Age: 11 moons
Gender: She-cat ♀
Rank:
Blizzardheart
BerichtOnderwerp: Re: Crying out loud. [FINISHED]   Crying out loud. [FINISHED] Icon_minitimeza 22 jun 2019 - 15:40

De oorlog had haar hard gemaakt. Waar ze eerst nog vrolijk en naïef was, was ze nu rustiger en meer teruggetrokken. Het was een bijna vreemd gegeven te noemen dat ze zich meer bekommerde om iemand die in een andere Clan zat dan haar eigen Clanmates. Het was ook een vreemd gegeven dat ze tien keer liever in de buurt van katten van andere Clans was dan in de buurt van haar eigen Clanmates. Haar eigen Clanmates probeerde ze altijd als de pest te vermijden. Ze vond het vreselijk dat ze nog steeds in RiverClan woonde. Alles in haar schreeuwde om het op een akkoordje te gooien met Oceanstar om naar WindClan te gaan, maar ze wist dat Butterstar haar nooit zou laten gaan. En als ze haar gedachtegang te horen kreeg, werd ze als verrader gezien en waarschijnlijk uit de Clan gegooid. Hoewel een leven als rogue haar de vrijheid gaf om te doen en laten wat ze wilde, zou het ook een kloof vormen tussen haar en Branchpaw. Hij zou nooit meer op dezelfde manier naar haar kijken als ze verbannen zou worden, welke reden daar dan ook achter schuilde. Dit was gemakkelijk. Ze hoefde enkel de afstand van het kamp naar Fourtrees af te leggen, te hopen dat hij hier was en hem vervolgens hier te ontmoeten. En vervolgens van zijn volledige aandacht te genieten, want geen enkele kat was in de buurt om deze van hem op te eisen. En dat vond zij prima zo. Ze snorde zachtjes toen ze zijn woorden hoorde, al klonk het vreemd en ongeloofwaardig in haar oren. Ze giechelde, voor de eerste keer sinds het gevecht. “Waarom ben ik magisch?” fluisterde ze zachtjes. “Ik ben helemaal niet magisch.” Haar glimlach verdween. “Ik… ik ben gewoon Blizzardpaw.” Ze brak het oogcontact af door onzeker naar haar poten te kijken. “Ik ben gewoon maar een kat die niet meer weet waar ze nu thuishoort,” fluisterde ze zachtjes, misschien ergens wel hopend dat hij dat niet zou horen. Ze wilde zich sterk opstellen tegenover hem, maar iets in haar binnenste zorgde ervoor dat dat zo verrekte moeilijk was.
Terug naar boven Ga naar beneden
Settledstar
Catministrator
Crying out loud. [FINISHED] Dutch22
Renske
2587
Actief
Even dust was made to settle. And if we’re made of dust, then what makes us any different?

CAT'S PROFILE
Age: 38 moons
Gender: Tomcat ♂
Rank: Leader ☆
Settledstar
BerichtOnderwerp: Re: Crying out loud. [FINISHED]   Crying out loud. [FINISHED] Icon_minitimedi 25 jun 2019 - 0:38

Waarom voelde hij kriebels in zijn maag en werden zijn knieën week? Ze was maar een RiverClanner… Maar ze had een hekel aan haar clan, net zoals hij dat had. En dat vreemde gegeven verbond hen om een vreemde manier. Hij wilde zo graag dat hij haar gewoon mee kon nemen naar ShadowClan. Misschien zou hij haar daar gelukkiger kunnen maken. Maar dat was onmogelijk. Ze moesten het hiermee doen, met hun gestolen momentjes bij fourtrees.
Eindelijk had hij een lachje op haar gezicht weten te toveren. Zijn hartje maakte een sprongetje en hij snorde kort. Ze vroeg waarom ze magisch was. Ze vond zichzelf maar Blizzardpaw. ‘Je bent verre van gewoon, Bliz,’ prevelde hij. ‘Je bent de enige die de waarheid onder ogen durft te zien.’ Settledpaw zocht haar blik weer op en keek haar strak in haar hemelsblauwe ogen aan. ‘En je… je doet iets met me… Daarom ben je magisch.’ Hij liet het van haar om de rest in te vullen, aangezien Settledpaw zelf eigenlijk ook zijn poot er niet op kon leggen. Ze miauwde dat ze niet wist waar ze thuishoorde. Settledpaw voelde dat op zijn hart. Soms wist hij dat ook niet meer. Dan voelde het alsof hij noch in ShadowClan, noch in RiverClan paste. Maar hier, waar de Clans bijna kruisten, stonden zij. ‘Je hoort hier.’ Settledpaw glimlachte voorzichtig. ‘Op dit moment.’ De zenuwen begonnen zijn lichaam weer te bekruipen. Durfde hij het te zeggen? Hij haalde eens diep adem. ‘Bij mij.’
Terug naar boven Ga naar beneden
Blizzardheart
Member
Crying out loud. [FINISHED] DPKsfdL
Freedje
130
Actief

CAT'S PROFILE
Age: 11 moons
Gender: She-cat ♀
Rank:
Blizzardheart
BerichtOnderwerp: Re: Crying out loud. [FINISHED]   Crying out loud. [FINISHED] Icon_minitimezo 30 jun 2019 - 17:57

Bliz. Het klonk aangenaam, het klonk fantastisch. Zeker als het uit zijn mond kwam. Ze had na de oorlog een hekel aan haar naam gehad omdat het haar verbond met haar Clan, maar het was ook de naam waar hij haar mee aansprak, waar hij haar om kende. Als ze dat ging veranderen, wilde dat zeggen dat ze ook de momenten tussen hun ging veranderen. Als ze niet wilde dat ze leefde in haar eigen Clan wilde dat ook zeggen dat ze hun ontmoetingen weg zou vagen. En misschien zou ze dan in zijn Clan geboren kunnen zijn, maar dat wilde niet zeggen dat ze dan dezelfde band hadden gehad. Misschien waren ze dan gewoon Clanmates geweest die elkaar begroetten, met elkaar gingen jagen en dat soort dingen, maar was het voor de rest tot niks gekomen. Het was moeilijk voor te stellen omdat de band die ze nu hadden zo echt aanvoelde, maar ze wist ook wel dat ze haar eigen Clanmates geen blik waardig gunde op dit moment. Ze slikte en keek Branchpaw aan toen hij verder praatte. De woorden die hij zei waren perfect, maakten haar warm vanbinnen en zorgden voor nieuwe tranen in haar ogen. Alleen waren deze tranen van blijdschap, van opluchting. Er was toch iemand die van haar hield, iemand die haar een thuis wilde bieden, al was het natuurlijk anders dan een echte thuis, waar ze kon eten en kon slapen. Dat kon ze natuurlijk niet van hem verlagen, maar de momenten en de herinneringen die ze hier opbouwden, konden voor altijd blijven. Tot iemand hun zou ontdekken en de veilige bubbel zou doorprikken. Totdat hij misschien iemand anders zou vinden. Alleen de gedachte al deed pijn en Blizzardpaw drukte haar kopje tegen zijn borst aan, zoekend naar genegenheid, zoekend naar veiligheid. “Oh, Branchpaw,” sprak ze zachtjes. “Ik wil ook echt bij niemand liever zijn dan bij jou.” Ze snorde. Ze wist dat dit verkeerd was, wist dat dit tegenstrijdig was met alles wat ze van de code had geleerd, maar was hun oorlog dan niet tegenstrijdig geweest? Was StarClan blij met het aantal rekruten dat zich bij hun had gevoegd? Nee. Dus niemand moest haar ook maar iets zeggen over wat ze hier deden. “Je laat me zo veilig voelen. Alsof me niets kan overkomen.” Wat een belachelijke gedachte was, maar wel de realiteit voor haar. “Ik… ik hou van je,” murmelde ze, haar kop nog altijd verborgen tegen zijn borst, haar lichaam steunend tegen de zijne.
Terug naar boven Ga naar beneden
Settledstar
Catministrator
Crying out loud. [FINISHED] Dutch22
Renske
2587
Actief
Even dust was made to settle. And if we’re made of dust, then what makes us any different?

CAT'S PROFILE
Age: 38 moons
Gender: Tomcat ♂
Rank: Leader ☆
Settledstar
BerichtOnderwerp: Re: Crying out loud. [FINISHED]   Crying out loud. [FINISHED] Icon_minitimedi 2 jul 2019 - 23:16


Oh nee, alarm. Ze kreeg weer tranen in haar ogen. Had hij iets verkeerds gezegd? Maar hij kreeg haar kopje weer tegen zijn borst. Dit was goed… toch? Even kropen de zenuwen wel heel hoog, bang dat hij een stap te ver was gegaan. Maar het was goed, want al snel begon ze weer te praten. Hij was speciaal, ze wilde bij hem zijn. Een glimlachje sierde zijn lippen en hij legde zijn neusje op haar kop. Alleen ergens begon in zijn achterhoofd te kruipen dat dit absoluut niet mocht. Maar dit was ook zo onschuldig. Ze waren apprentices, ze waren vrienden. Hij zorgde alleen maar voor haar, dat ze zich weer beter ging voelen als niemand in haar eigen clan dat kon. Ze bevestigde die gedachten toen ze zei dat ze zich veilig voelde bij hem. Hij snorde tevreden en gaf een voorzichtige lik over haar oor. Het was oké, ze hoefde zich niet zorgen te maken. Toen kwamen opeens woorden, een paar woorden, waardoor het leek alsof iemand een ijskoude emmer water over hem heen gooide. Ze hield van hem? W-wat? Hoe? Settledpaw hief zijn kopje en stond enkele momenten bevroren op zijn poten. Wat moest hij hier nou weer op zeggen. Vond hij het erg dat ze het zei? Nee, niet echt. Voelde hij hetzelfde? Hij wist het niet. Blizzardpaw bracht hem ontzettend in de war. En hoe bedoelde ze het? Kom op Settledpaw, hij moest niet zo onnozel doen. Hij wist hoe ze het bedoelde. Het was verboden, maar hij kon het niet over zijn hart verkrijgen om zoiets te zeggen. Hij wilde zoiets niet zeggen. Hij wilde dit niet stukmaken. ‘Bliz.. ik-’ stamelde hij. Hij zette een stapje achteruit en keek haar in die prachtige blauwe ogen aan. Hij wilde haar alles behalve pijn doen. Hij duwde zachtjes zijn neus tegen de hare. ‘Ik moet gaan.’ Het deed hem bijna pijn om het zo te moeten zeggen. Maar hij wilde geen valse beloftes maken, niet nu hij zo in de war was. En hij loog al stiekem een beetje tegen haar. Hij wilde het niet erger maken. ‘Ik zie je snel weer, oké?’ mauwde hij zachtjes. Hij zette nog een stapje achteruit. ‘Hier. Beloofd?’
Terug naar boven Ga naar beneden
Blizzardheart
Member
Crying out loud. [FINISHED] DPKsfdL
Freedje
130
Actief

CAT'S PROFILE
Age: 11 moons
Gender: She-cat ♀
Rank:
Blizzardheart
BerichtOnderwerp: Re: Crying out loud. [FINISHED]   Crying out loud. [FINISHED] Icon_minitimema 22 jul 2019 - 18:04

Blizzardpaw dacht niet dat ze zich meer sereen kon voelen dan op dit moment. Haar hoofd steunend tegen zijn borstkas, haar neus zijn geur inademend, haar hart zo hard kloppend dat hij het vast moest voelen weerkaatsen tegen hem aan. Zijn geur was heerlijk, afleidend. Ze rook nog maar vaag dat hij uit een andere Clan kwam en zelfs dat deerde haar niet meer. Soms kon je gewoon door de Clangeur van iemand heen ruiken en dan rook je de lichaamsgeur van die kat. En soms viel dat tegen, maar in zijn geval viel het mee. Ze kon het nauwelijks omschrijven, maar het was best wel sterke geur dat in haar neusgaten bleef hangen en dat ze, als ze zich hard genoeg concentreerde, weer voor de geest kon halen als ze uit elkaar waren. Blizzardpaw voelde dat al zijn spieren zich aan begonnen te spannen nadat ze haar woorden had gesproken en eerst vroeg ze zich af waarom, maar daarna was het net alsof de warmte verdween en plaatsmaakte voor een ijskoud gevoel, kouder dan de rivier in een helse winterperiode. Ze wilde zich excuseren voor de woorden die ze had gesproken, maar toen ze haar kopje terugtrok en in die verleidelijke, bijna magnetisch effect hebbende groene ogen keek, meende ze weer elk woord dat ze zojuist tegen hem had gesproken. En dus klemde ze haar kaken op elkaar, gaf enkel een knikje toen hij zei dat hij moest gaan. Ze begreep het. Ze had te veel gezegd, ze had het verpest. Dat vreselijke gevoel verdween echter toen hij meteen daarna zei dat hij haar weer hier zou ontmoeten en ze begon te twijfelen. Misschien moest hij wel echt weg, maar kwam het gewoon erg ongelukkig uit. Blizzardpaw probeerde er niet bij stil te staan dat hij het niet terug had gezegd tegen haar. “Oké,” sprak ze zachtjes. “Ik zal je hier weer ontmoeten.” Vanbinnen schreeuwde het in haar. Want wanneer was snel? Was dat binnen één moon? Was dat over twee weken? Was dat bij de volgende Gathering? Nee, ze kon zich niet voorstellen dat Branchpaw af wilde spreken tijdens een Gathering, waar iedereen de affectie kon zien die zij voor hem voelde. Ze drukte snel haar neusje tegen hem aan en draaide zich weg. En voor de één of andere voor haar onbekende reden sprongen de tranen in haar ogen toen ze zich weg van hem draaide. Ze wist dat ze weer terug naar Clan moest, maar ze wilde niet. Ze wilde hem niet achterlaten. Maar ze wist dat het moest. En dus, na nog één keer over haar schouder te hebben gekeken zodat ze het beeld in zich op kon nemen dat in haar netvlies gebrand stond en waar ze straks hopelijk over zou dromen, draaide ze zich weg en rende vervolgens weer naar haar eigen territorium toe. Op het laatste moment veerde ze echter af naar rechts, naar the Wastelands. Ze wilde even alleen zijn met haar gedachten, met de herinnering aan Branchpaw en haar, daar zo close tegen elkaar staande, zijn neusje op haar kopje en haar kopje tegen zijn borst gedrukt, veilig en sereen.


- Blizzard topic uit
Terug naar boven Ga naar beneden
Settledstar
Catministrator
Crying out loud. [FINISHED] Dutch22
Renske
2587
Actief
Even dust was made to settle. And if we’re made of dust, then what makes us any different?

CAT'S PROFILE
Age: 38 moons
Gender: Tomcat ♂
Rank: Leader ☆
Settledstar
BerichtOnderwerp: Re: Crying out loud. [FINISHED]   Crying out loud. [FINISHED] Icon_minitimedi 23 jul 2019 - 12:41


Settledpaw haalde opgelucht adem toen ze hem nog wel wilde zien. Nog één keer kreeg hij haar neusje tegen hem aan en hij spinde nog even kort toen hij haar nakeek. Toen ze naar hem omkeek dacht hij even tranen in haar ogen te zien. Oh nee, ze moest natuurlijk weer terug naar RiverClan, de plek die ze haatte. Hij liet zijn staart vallen. Kon hij haar maar gewoon meenemen, er voor altijd voor haar kunnen zijn. Maar dat was onmogelijk, dat wist hij. Ze moesten het hierbij laten. Als vrienden. Hier, de gestolen momentjes bij Fourtrees. Settledpaw zuchtte en zag het witte vlekje aan de horizon verdwijnen. Settledpaw keerde zich om en rende terug naar zijn eigen territorium. Daar had hij ook vrienden, maar hij wist dat hij aan niemand zou vertellen wat hij hier had met de knappe RiverClan poes. Dit was alleen voor hem. Settledpaw kneep zijn ogen kort dicht en zodra hij in het moeras was, sjouwde hij door de drek en waste de RiverClan geur van zijn vacht af. Geen spoor mocht achterblijven van hun ontmoeting. Niemand mocht het weten.

- Topic uit
Terug naar boven Ga naar beneden
 
Crying out loud. [FINISHED]
Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Warrior Cats :: Other Territory :: Fourtrees-
Ga naar: