She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic]



 
IndexGebruikerslijstRegistrerenLaatste afbeeldingenInloggenZoeken
We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
LEAFBARE
Season
Leafbare, -8°C - 3°C
Het blad is nu volledig van de bomen af en iedere ochtend wordt je begroet met rijp aan de takken en een kille wind. Gepaard met winterse neerslag, is het woud gehuld in een witte deken.
WHAT'S HAPPENING
Current Event
No current forum-wide event.
THE ALLEGIANCES
Clans
THUNDERCLAN
RIVERCLAN
WINDCLAN
SHADOWCLAN
BLOODCLAN
THE MANAGEMENT TEAM
Staff
COME JOIN US
WC DISCORD

SWITCHERDIESWITCH
SWITCH ACCOUNT
Deel
 

 She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic]

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
Oceanstar
StarClan
She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic] 29puumf
~Butter(fly)~
3426
Actief
~Waiting Hurts. Forgetting Hurts. But not knowing which decision to take can sometimes be the most painful.~

CAT'S PROFILE
Age: ~35 moons[Forever]~
Gender: She-cat ♀
Rank:
Oceanstar
BerichtOnderwerp: She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic]   She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic] Icon_minitimewo 19 jun 2019 - 18:39


Dream higher than the sky and deeper than the ocean


Een zachte zucht gleed over de lippen van de knappe Leader terwijl ze voorzichtig in de richting van de Medicine Cat Den liep. Lizardpath had laatst het vermoeden van Acefray bevestigd. Ze was in verwachting, ongepland en ongewild. Al hoewel, als iemand de tabby point goed kende, wisten ze dat ze alles over had voor kittens. Zeker haar kittens. Haar blauwe ogen stonden bedenkelijk terwijl ze voor de den halt hield. Ze wist dat dit waarschijnlijk haar laatste zwangerschap zou zijn, immers was haar al lang duidelijk dat haar lichaam dit niet aan kon. Zeker niet met de verwondingen die ze had opgelopen door de nog onbekende Bloodclanner. Hoewel deze goed aan het genezen waren, wist ze ook dat haar lichaam behoorlijk verzwakt was. Immers had dit haar niets voor niets een leven gekost. Haar tweede leven, gegeven voor een Medicine Cat Apprentice, een die haar dicht bij het hart was komen zitten. Ze had de onschuld in zijn ogen gezien, uiteindelijk. Zelfs al had ze hem eerst voor van alles beschuldigd, een dood aan de hand van een Bloodclanner had ze hem niet gegund; hiervoor had ze betaald maar ook wat terug gekregen. De vriendschap met Acefray was hersteld. Er waren nog enkele katten die niet wisten dat ze in verwachting was. Waaronder haar partner Abysshowl, ze wilde eerst de biologische vader en Routnose op de hoogte stellen. Immers had ze wellicht nog even voordat ze zou bevallen.

Het weer zag er al net zo stormachtig uit als ze zich voelde. Aan de ene kant was ze dankbaar voor het feit dat ze zoveel kittens had mogen hebben, en nog zou krijgen. Aan de andere kant had ze niet verwacht dat het ene intieme moment tot zoveel had kunnen leiden. Tigergaze en zij waren al in geen Moons zo close geweest maar ze had gezelschap, vriendschap nodig gehad. Haar blauwe ogen stonden gepijnigd terwijl ze voorzichtig een stap naar binnen zette. "Routnose, heb je tijd voor een wandeling?" Mauwde ze naar de goede vriendin. Immers kon ze het advies van de jongste Medicine Cat van Windclan wel gebruiken. Er was geen een reden te benoemen waarvoor ze haar respecteerde, immers had ze er vele. Ten eerste was er natuurlijk het zachtaardige karakter van de knappe kattin, daarnaast de wijsheid die ze de afgelopen Moons zo nadrukkelijk had getoond. Ze wist hoe zwaar ze het had, waardoor ze niet meteen naar de gestreepte kattin toe was gekomen. Toch wilde ze haar niet in het donker laten hierover. Kort wachtte ze het antwoord van de ander af voordat ze haar mee wenkte in de richting van de Warrior Den. Immers had ze nog een kater die ze mee wilde. Tigergaze, de vader van haar tweede nest. Kittens die al bijna klaar waren om allemaal Warrior te worden. Ze was zo ongelofelijk trots op hen. Haar hart klopte onrustig in haar keel terwijl ze nog een keer naar de onrustige lucht keek. Wellicht kon ze het gesprek beter in het kamp voeren maar aan de andere kant wilde ze niet dat de andere katten dit zouden horen.

"Tigergaze, als je tijd zou willen maken om mee te komen, zou ik dat erg fijn vinden." Sprak ze zacht terwijl ze de grotere bengaalse kater aan keek. Routnose stond waarschijnlijk ergens achter haar op hen te wachtten. Ze zou waarschijnlijk de ernst in de situatie aan voelen komen. Oceanstar kon zich namelijk niet voorstellen dat Routnose de geur van moedermelk bij haar niet geroken had. Dat was iets dat Acefray waarschijnlijk tot de ontdekking had doen leiden. Immers liet ze door haar dikke vacht en het feit dat ze al een poosje niet al te veel had gegeten, niet een bijzonder grote buik zien. Voorzichtig stapte de knappe kattin in de richting van de kampuitgang terwijl de zenuwen zich kenbaar maakten in haar lichaam. Trillend haalde ze adem. Iedereen wist dat ze een risico liep met deze zwangerschap. Dat was dan ook een van de redenen geweest dat ze niet meteen elke vriend en familielid hierover had verteld nadat ze dit te weten was gekomen. De wind waaide door haar lange vacht heen terwijl ze haar kop naar de donkere hemel hief. Starclan, ze hoopte maar dat het gesprek niet al te heftig af zou lopen.

Tag: Alleen Routnose & Tigergaze!!

Terug naar boven Ga naar beneden
Tigergaze
Member
She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic] HkPVzSX
Daan
1295
Actief
A man unwilling to fight for what he wants deserves what he gets

CAT'S PROFILE
Age: 42 moons
Gender: Tomcat ♂
Rank:
Tigergaze
BerichtOnderwerp: Re: She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic]   She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic] Icon_minitimedo 20 jun 2019 - 10:40

T
here's blood in the water
❝ NOW I AM THE VIOLENCE, I AM THE SICKNESS, WON'T ACCEPT YOUR SILENCE, BEG ME FOR FORGIVENESS. I AM THE PEOPLE, THE STORM, THE RIOT. ❞

De bengaal was net terug van een patrouille langs de RiverClan grens, een taak die hij van Stallionheart had gekregen. Om de dag nam hij een kleine patrouille mee naar die specifieke grens om te controleren of er geen geursporen over de grens waren gekomen. Hij was druk met het uitvoeren van deze grenscontroles, terwijl hij ook tijd in Homepaw stak om haar nog verder te trainen voordat ze binnenkort warrior zou worden en op haar eigen poten moest staan. Daarbij ging hij dagelijks langs bij een van zijn oudste dochters, Harespring, gezien zij ook door een moeilijke periode ging. Het kwam erop neer dat hij bezig was met van alles en nogwat toen hij de stem van Oceanstar hoorde. Ietwat verbaasd volgde hij haar, waarna hij ook Routnose zag. Wat was er aan de hand dat ze beide met haar mee moesten? Voor een moment keek hij de medicine cat vragend aan, maar volgde de leader vervolgens toch maar het kamp uit. Vragen waar dit over ging zou hij aan zijn goede vriendin overlaten, of wachten totdat de grijzige kattin er zelf mee zou komen.


NOTES
none
made by ayu of btn
Terug naar boven Ga naar beneden
Routnose
Catministrator
She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic] BXcdW76
Kip
3528
Actief
★You are, I think, an evening star.
The fairest of all stars

CAT'S PROFILE
Age: ❀45 moons
Gender: She-cat ♀
Rank: Senior Warrior
Routnose
BerichtOnderwerp: Re: She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic]   She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic] Icon_minitimedo 20 jun 2019 - 22:17

She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic] D9qgc1k-83b9005e-2a8d-4efb-b704-863d970e9e81

Het licht viel enkel in vlekken hun den binnen, gefilterd door de takken die voor hun den hingen en de gestalten van katten die af en aan voorbij liepen in het kamp. De meeste van hun patiënten hadden hun ogen dicht gedaan of waren iniedergeval goed genoeg verzorgd om even alleen te zijn, waardoor zij nu tijd had om even op adem te komen en zich te focussen op een van de taken die voor haar erg therapeutisch werkte; het ordenen van kruiden. Soms, op momenten zoals deze, bedacht ze zich dat ieder verschillend kruid een andere gedachte was en wanneer ze al deze kruiden, al deze gedachtes gesorteerd had, leek het ook in haar kop een stuk rustiger en geordend te zijn. Haar taak werd echter verstoord toen haar vriendin en de leader naar binnen stapte, Routnose keek verbaasd op, hopend dat ze enkel langs kwam om een prooi te delen of een gezellig gesprek. Deze verbazing veranderde echter heel snel in bezorgdheid toen ze de blik in Oceanstar's ogen zag. "Routnose, heb je tijd voor een wandeling?" wat verlangend keek ze naar haar kruiden, die nog altijd door elkaar lagen. Het liefst zou ze dat eerst af maken, maar voor Oceanstar was altijd wel tijd. Er lag niemand op sterven, dus lief ze alle verschillende kruiden door elkaar gemengd achter.
Buiten wachtte ze geduldig, toe kijkend hoe ook Tigergaze geroepen werd. Kort trok Routnose met haar oren, onbehaagd door deze situatie. Haar hart hoopte dat het slechts een gezellige wandeling zou zijn met twee van haar beste vrienden, maar een naar voorgevoel in haar borstkas schreeuwde het tegenovergestelde. Niet-begrijpend keek ze van de ene kat naar de ander, waarna ze zonder vragen Tigergaze vriendelijk begroette en met het tweetal het kamp uit stapte. Toen ze zeker was dat er geen ongewenste oren zouden luisteren, draaide ze zich bezorgd naar de grotere poes. "Ocean? Is alles oké?" vroeg ze voorzichtig.
Terug naar boven Ga naar beneden
Oceanstar
StarClan
She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic] 29puumf
~Butter(fly)~
3426
Actief
~Waiting Hurts. Forgetting Hurts. But not knowing which decision to take can sometimes be the most painful.~

CAT'S PROFILE
Age: ~35 moons[Forever]~
Gender: She-cat ♀
Rank:
Oceanstar
BerichtOnderwerp: Re: She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic]   She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic] Icon_minitimevr 21 jun 2019 - 10:16


Dream higher than the sky and deeper than the ocean


Het zag er naar uit dat haar goede vriendin nog druk bezig was met het sorteren van de planten die ze dikwijls gebruikten om katten te redden. Oceanstar wist niet wat ze zonder Lizardpath en Routnose aan zou moeten. Beide katinnen hielden de Clan sterk wanneer zij dat niet kon. Haar blauwe ogen stonden warm ook al weerspiegelden ze de zorgen die ze voelde. Het verlies van twee van haar kittens was haar zwaar gevallen, de kans dat het nest ongezond ter wereld zou komen was groot. Daarnaast konden er altijd complicaties op komen die haar het leven konden nemen. Kortom, ze had niet echt genoten van deze zwangerschap en de vraag was of ze dit ook wel zou doen. Wat verlangend had de ander naar de kruiden gekeken voordat ze besloot deze toch achter te laten om met Oceanstar mee te komen.

Buiten wachtte de ander geduldig terwijl ze Tigergaze mee vroeg voor dezelfde wandeling. Het was een geluk dat beide katten het goed met elkaar konden vinden. Oceanstar had voornamelijk dezelfde vrienden als Routnose en Tigergaze. Ook al moest ze bekennen dat zijzelf en Tigergaze in het begin als kittens het nooit hadden kunnen uithouden met elkaar. Er was zoveel gebeurd in de 35 Moons van haar bestaan. Ook de bengaal had het druk, Stallionheart had hem aardig wat verantwoordelijkheid gegeven over een belangrijke patrouille; met haar toestemming natuurlijk. Daarnaast legde hij de laatste loodjes in de training van hun dochter; Homepaw. Een van haar twee kittens die zo extreem veel op haar moeder Icecloud leek. Ietwat verbaasd volgde de grotere kater haar in de richting van Routnose terwijl ze zwijgend het kamp verlieten. Zodra ze ver genoeg van het kamp verwijderd waren sprak een bekende stem haar voorzichtig aan. "Ocean? Is alles oke?" Een water glimlachje verscheen op haar gezicht voordat ze diep inademde. "Ik verwacht kittens van Tigergaze. Ze hebben mijn verwondingen en het verlies van een leven, overleefd. De vraag is enkel hoe goed alles zal verlopen wanneer het tijd is voor hen om zich bij onze Clan te voegen." Haar stem klonk kalmer dan ze zich voelde. Het was duidelijk dat ze zich hier zorgen om maakte. Met een goede reden! Ze had afgezworen kittens te krijgen omdat haar lichaam zoveel verduurde. Het was bijna onmogelijk om dit veilig en zonder levenverlies te doorstaan. Ze wilde niet dat het onverwachts zou komen voor haar twee goede vrienden. Dat ze zich schuldig zouden voelen als het mis zou gaan.


Terug naar boven Ga naar beneden
Tigergaze
Member
She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic] HkPVzSX
Daan
1295
Actief
A man unwilling to fight for what he wants deserves what he gets

CAT'S PROFILE
Age: 42 moons
Gender: Tomcat ♂
Rank:
Tigergaze
BerichtOnderwerp: Re: She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic]   She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic] Icon_minitimeza 22 jun 2019 - 12:07

T
here's blood in the water
❝ NOW I AM THE VIOLENCE, I AM THE SICKNESS, WON'T ACCEPT YOUR SILENCE, BEG ME FOR FORGIVENESS. I AM THE PEOPLE, THE STORM, THE RIOT. ❞

De kater volgde het tweetal in stilte en keek een aantal keer van Oceanstar naar Routnose. Hij had geen idee waarom de leader hen plotseling mee had genomen, maar hij besloot dat ze vast wel een goede reden zou hebben. Misschien was er wel iets belangrijks wat ze hen wilde vertellen, of misschien had ze hun hulp ergens bij nodig. De bengaal stopte dan ook met lopen toen ze bij de small lake aankwamen. Hij keek kort naar de medicine cat toen deze uiteindelijk de vraag stelde waar hij ook mee had gezeten. Wat was er aan de hand? Bij de woorden van Oceanstar leek zijn grote lijf te bevriezen. Ze was zwanger. Van hem. Zijn goudkleurige ogen stonden vol ongeloof terwijl hij naar de leader keek. Ze had hem zeker overvallen met deze informatie. Tigergaze blikte kort naar Routnose, ergens lichtelijk bang om haar reactie te zien. Het was alles behalve een slim idee geweest, hij had het wel geweten. "Weet je het zeker?" vroeg hij vervolgens, voor de eerste keer iets zeggende.


NOTES
none
made by ayu of btn
Terug naar boven Ga naar beneden
Routnose
Catministrator
She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic] BXcdW76
Kip
3528
Actief
★You are, I think, an evening star.
The fairest of all stars

CAT'S PROFILE
Age: ❀45 moons
Gender: She-cat ♀
Rank: Senior Warrior
Routnose
BerichtOnderwerp: Re: She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic]   She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic] Icon_minitimezo 23 jun 2019 - 20:05

She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic] D9qgc1k-83b9005e-2a8d-4efb-b704-863d970e9e81

Hun territorium lag er niet anders bij dan anders, de zon scheen niet feller dan normaal en de vogels zongen hun gewone lied. Toch was er iets in de lucht dat haar snorharen deed trillen, een naar voorgevoel die haar buik zich liet omdraaien. De wolken die dreigend aan de uithoeken van de horizon hingen hielpen daar niet bij. Toen ze een stukje in stilte gelopen hadden en Routnose een bepaalde, bekende geur om Oceanstar had geroken kon ze wel gokken wat er te komen stond. "Ik verwacht kittens van Tigergaze. Ze hebben mijn verwondingen en het verlies van een leven, overleefd. De vraag is enkel hoe goed alles zal verlopen wanneer het tijd is voor hen om zich bij onze Clan te voegen." viel de leader met de deur in huis. Ze bracht het zo kalm, zo rustig, alsof het slechts een bijzaak was. Natuurlijk was dat het niet en Oceanstar zag dat ook duidelijk wel in, maar Routnose was een stuk minder goed in haar zorgen verbergen. Haar oren zakten in haar nek en ze keek geschokt van de een naar de ander. De geur van moedermelk hing om Oceanstar heen, maar oh Starclan, ze had gehoopt dat het slechts aan haar vacht was blijven hangen nadat ze de nursery een bezoekje had gebracht. Dat was niet het geval. "M-maar, Abyss-" ze schudde haar kop en haalde even diep adem. Nee, de relatie van haar vriendin was niet iets waar ze zich mee moest mengen, haar zorgen lagen eerder bij deze zwangerschap en wat het gevolg zou zijn voor Oceanstar. "Weet je het zeker?" vroeg Tigergaze, zijn stilzwijgen verbrekend. Gepijnigd keek Routnose hem aan, haar oren nog altijd diep in haar nek. Waar waren ze mee bezig? Hoe stupide konden ze zijn? Oceanstar had al geweten dat haar lichaam niet nog een zwangerschap aan zou kunnen, daarom was Abysshowl bevallen van een kind in plaats van zij. En toch, toch dit? Het was het laatste dat Routnose er nu nog bij wilde hebben, maar ze zou er zijn, ze zou helpen. "O-oké... Ik, ehm, gefeliciteerd..?" bracht ze wat onhandig uit en zuchtte nogmaals om zichzelf helder te krijgen. "Alleen... Ik maak me zorgen Ocean, ik weet niet of je lichaam nu al nog een nest aan kan," eigenlijk wist ze dat wel, haar lichaam kon dat namelijk zeker weten niet aan. Het zou Oceanstar een leven kunnen kosten, of van de kittens. Oh starclan, ze zou altijd blij zijn met meer kittens voor de clan, maar deze keer werd het haar lastig gemaakt. "Ik raad je aan om meteen de nursery of medicine cat's den in te trekken, ookal duurt het nog even voordat je gaat bevallen. Je kan het beste nu rust nemen, Ocean, voor je eigen veiligheid en die van jullie kittens,"
Terug naar boven Ga naar beneden
Oceanstar
StarClan
She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic] 29puumf
~Butter(fly)~
3426
Actief
~Waiting Hurts. Forgetting Hurts. But not knowing which decision to take can sometimes be the most painful.~

CAT'S PROFILE
Age: ~35 moons[Forever]~
Gender: She-cat ♀
Rank:
Oceanstar
BerichtOnderwerp: Re: She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic]   She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic] Icon_minitimezo 23 jun 2019 - 21:53


Dream higher than the sky and deeper than the ocean



♡Fate is pulling you miles away
And out of reach from me
But you're here in my heart
So who can stop me if I decide
That you're my destiny?♡


Normaal hing er geen oncomfortabele stilte wanneer de drie katten met elkaar op pad waren. Immers waren ze allemaal goede vrienden geworden over de Moons heen en respecteerde ze de bengaalse kater en cyperse kattin. Routnose had ze langer bevriend dan Tigergaze, immers konden de twee elkaar in het begin niet uitstaan. Ze herinnerde zijn opmerkingen nog als kitten, toen de kater haar veranderde geur opmerkte. Een die ze had overgenomen van de Rogues die haar te grazen hadden genomen en waarvan Abysshowl haar had gered. Arme Abysshowl, de kattin waaraan ze trouw had moeten zijn. Echter was ze niet in staat geweest haar hart te volgen, deze eerloze actie was er en waar ze ergens in het diepste van haar hart spijt van had. Aan de andere kant zou ze er niets aan kunnen veranderen en groeide er liefde in haar hart voor de nog ongeboren kittens. Liefde en hoop, hoop op een toekomst voor hen in haar prachtige Clan. Een die ondanks de diversiteit zich nog steeds staande hield. Af en toe vroeg ze zich af of ze de beste Leader was die ze kon zijn. In het begin als Deputy had ze niet voor zoveel moeilijke keuzes gestaan, telkens had ze haar kittens op de tweede plek gezet zodat de Clan kon overleven want zonder Clan hadden haar kittens niets. Daarnaast had ze al vroeg in haar leven voor de jonge katten gezorgd, in het begin noodgedwongen en daarna omdat ze wist dat ze onschuldig waren en de liefde die zo vrijelijk gegeven werd door de jongsten van de Clan haar hart had doen smelten. Ze hield van kittens, ze hield van Ashkit, met haar prachtige blauwe ogen die ze van haar moeder had geërfd. Blauwe ogen die ook op die van haar leken. Ogen die de harde wereld zouden ontdekken, hopelijk niet voor haar Apprentice tijd. Een harde wereld waar ze haar tegen wilde beschermen maar waarin ze haar ook had gebracht door haar acties. Ze had trouw moeten blijven aan de Elder, de kattin die altijd achter haar had gestaan. Haar leven had opgegeven voor haar, en zelfs een kitten had genomen omdat ze moeder wilde zijn en Oceanstar geen kittens meer had kunnen dragen. Echter was ze eenzaam geweest en uit eenzaamheid kwamen soms de slechtste keuzes. Natuurlijk hield ze van Tigergaze, de kater was een van haar beste vrienden maar partners waren ze al lang niet meer. Tijdens haar bekentenis verstijfde het grote lichaam van Tigergaze, het was lastig te geloven. Zelf had ze het in het begin ook niet kunnen geloven. Haar blauwe ogen stonden ongerust terwijl ze hem aan keek. Hopende dat hij haar zou geloven, en geen aanname zou maken, dat de geur van moedermelk van Abysshowl afkomstig was. Ze zou hierna de grijze kattin inlichtten en haar woede onder ogen komen. Tenminste dat was het plan, ze had nooit kunnen weten dat Starclan roet in het eten zou gooien. Dat haar tijd zou komen om zich bij de Clan van haar voorouders te voegen. Daar waar ze met haar moeder en haar broer zou herenigen, het was apart dat ze al langer zonder haar halfbroer Whitelion had geleefd dan met hem aan haar zijde.


♡Can't let this moment end
You set off a dream in me
Getting louder now
Can you hear it echoing?♡


Routnose was niet goed in haar zorgen verbergen, dit ook nooit geweest. Iets dat de Leader ook wist, waardoor ze begripvol de andere kattin in haar groene ogen keek. De Medicine Cat wist net zo goed dat dit haar dood kon betekenen, dat ze een leven kon verliezen zonder dat er wat aan gedaan kon worden. Haar lichaam was niet fit genoeg voor een bevalling, complicaties waren dan ook niet ongewoon. Daarnaast had ze al een keer vaker in een zwakkere staat kittens gebaard waarbij haar eerste kitten met Tigergaze was overleden. Skykit, haar prachtige zoon. "M-maar, Abyss-" De knappe Medicine Cat schudde haar hoofd en haalde even diep adem. Tigergaze zijn amberkleurige blik werd kort op Routnose gericht, voordat hij met zijn zware stem een ongetwijfeld brandende vraag stelde. "Weet je het zeker?" Vroeg hij, waardoor de jongere kattin resoluut knikte en diep inademde. "Acefray en Lizardpath hebben het bevestigd." Mauwde ze somber, wetende dat ze een zware tijd tegemoet zou gaan door haar eigen toedoen. Ze had de kittens tijdens het verliezen van haar leven kunnen verliezen. Ze had een miskraam kunnen hebben of gewoon kunnen leven zonder dat ze enig idee zou hebben gehad dat ze in verwachting was geweest. Echter waren ze gespaard gebleven en had haar lichaam voor meerdere levens gevochten. Zoals gewoonlijk, wellicht kwam het wel door het feit dat ze zo extreem koppig was, dat ze telkens weer een gaatje vond om zich doorheen te wurmen en verder te gaan. Gepijnigd keek de cyperse kattin de grotere kater aan, met haar oren nog steeds in haar nek gedrukt. De waarheid was hard, en het deed haar zeer dit met haar vrienden te moeten delen. Ze wilde echter niet liegen, ze verdienden het te weten. Zodat het niet totaal onverwachts kwam, echter zag ze wel tegen het gesprek met Abysshowl op. Ze wist zeker dat dit haar relatie met de ander kon verpesten. Het was stupide, het was hartstikke dom geweest. Dat wist iedereen, het was over het algemeen bekend dat ze niet nog een zwangerschap had aangekund en juist daarom had Abysshowl een kitten gekregen. "O-oké... Ik, ehm, gefeliciteerd..?" Bracht de altijd vriendelijke kattin wat onhandig uit waarna ze nogmaals een zucht over haar lippen perste. "Alleen... Ik maak me zorgen Ocean, ik weet niet of je lichaam nu al nog een nest aan kan," Tranen ontstonden in de ogen van de knappe Leader voordat ze Routnose aan keek, haar blauwe ogen priemden in die van haar. "Ik was eenzaam, en maakte een keuze die de kittens of ik met mijn leven zullen betalen. En toch houd ik al van hen." Mauwde ze met een zacht trillende stem, terwijl ze haar oren in haar nek drukte en haar tranen weg probeerde te knipperen. "Net zoals ik van mijn Clan houd, ik... ik..." Ze kon duidelijk de juiste woorden niet vinden, iets dat ongewoon was voor de nog jonge Leader. Ze hield van de Clan, ze hield van Tigergaze, ergens had hij nog een plek in haar hart. Net zoals Neverland, net zoals Abysshowl. Het dragen van een Clan was iets dat haar eenzaam had gemaakt, ze had niet de tijd kunnen besteden aan haar kittens die ze hen had willen geven. Ze had hen niet kunnen voedden zoals een normale Queen, dat alles omdat ze andere kittens had willen redden. Ze had een goed hart en een ziel van een moeder, maar dat alles betekende niet dat ze geen fouten maakte. Dit was een fout geweest, maar tegelijk ook een van de mooiste fouten die ze ooit had kunnen maken. "Ik raad je aan om meteen de nursery of medicine cat's den in te trekken, ookal duurt het nog even voordat je gaat bevallen. Je kan het beste nu rust nemen, Ocean, voor je eigen veiligheid en die van jullie kittens," Het zou nog een poos moeten duren voordat ze de kittens op de wereld zou moeten zetten, dat was een ding dat zeker was. Haar ogen kneep ze samen voordat ze langzaam knikte. "Niet de Nursery, Routnose." Mauwde ze zacht, ze wist dat ze meer rust nodig had dan dat. Niet lastig moest worden gevallen met vragen door nieuwsgierige kittens. "Jouw den." Vervolgde ze op een zachte toon. Ondertussen was de hemel donker gekleurd met regenwolken. Donderwolken, een storm was op komst. Niet alleen letterlijk, maar ook figuurlijk. Een storm die alles zou veranderen, iemand zou neerhalen alsof het niet meer dan een tandenstokertje was. De wind was sterk, de wind waarna ze ook vernoemd was. Oceanbreeze, dat was haar naam geweest voordat ze een Leader was geworden. Oceanbreeze, en ze zou heen gaan als Oceanstar. Leader, moeder, toekomstige tante, zus en dochter.


♡I am not a stranger to the dark
Hide away, they say
'Cause we don't want your broken parts
I've learned to be ashamed of all my scars
Run away, they say
No one'll love you as you are♡


Tegelijk met het zien van de eerste lichtflits in de lucht, trok een stekende pijn door haar lichaam heen. De jonge Leader klemde haar kaken op elkaar terwijl ze haar ogen afwende en op zoek ging naar een beschutte plek. Haar staart zwiepte ze nerveus heen en weer, terwijl haar vacht langzaam donkerder kleurde, niet alleen van de regen maar ook van het zweet dat zich langzaam verzamelde. De pijn, het was ongewoon, het hoorde niet zo pijnlijk te zijn. Natuurlijk was een bevalling nooit een pretje, maar zo erg als dit was het nooit geweest. Duizelig en misselijk zette ze zacht kreunend een stap in de richting van wat bosjes, in de buurt van het bekende meer. Haar blauwe ogen gleden angstig naar Routnose, ze was Tigergaze bijna vergeten. "Het... Het doet zeer.." Mauwde ze hevig hijgend over het geluid van de regenbui heen. Haar blauwe ogen kneep ze dicht terwijl ze zich op de grond liet zakken. De regen voelde koel aan op haar warme huid, waardoor ze even opgelucht adem haalde. Haar ogen sloot ze terwijl ze een schietgebedje naar Starclan deed. Liet de kittens gezond zijn, ze waren te vroeg. Niet zoveel, maar nog steeds te vroeg. Dit kon behoorlijk wat invloed hebben op de overlevingskansen van haar jongen. Ze hield van ze, oh Starclan... Zo extreem, ze hield van elk van haar kittens. Ze waren bijna allemaal al klaar om Warrior te worden. Ze wilde hen zien bij de Ceremonie, het trots aan kunnen kijken en feliciteren. Zoals ze ook met Undersea, de zoon van Bronzemask had gedaan. Zoals ze ook was geweest toen ze Owlbate zijn naam had mogen geven, haar zoon van een andere kat.


♡But I won't let them break me down to dust
I know that there's a place for us
For we are glorious♡


Het regen kwam met bakken uit de lucht, haar vacht was doorweekt en plakte aan haar lichaam vast, waardoor ze er nog dunner uit zag dan ze daadwerkelijk was. Ze had weinig vet op haar lichaam, ondanks het feit dat ze een buikje had moeten hebben door de zwangerschap was deze nog redelijk klein. De kittens zouden dit betalen, haar zwakte zou betaald worden met de dood van haar kittens. Haar hart kneep pijnlijk samen terwijl een ijselijke schreeuw over haar lippen rolde toen haar lichaam zich klaar maakte voor de bevalling. De eerste kitten was onoverkomelijk onderweg. Haar blauwe ogen gleden doodsbang naar Routnose terwijl ze haar oren dichter tegen haar nek aan drukte en zacht een woordje prevelde. "Vroeg," Dat was de enige waarschuwing die de Medicine Cat kreeg, ze waren te vroeg. Ze wist niet of de kittens levensvatbaar zouden zijn, of dat ze geen enkele kans zouden hebben om hier doorheen te komen. Ze hadden het zo lang in haar buik volgehouden, zelfs met haar verwondingen en nu kwam daar een einde aan. Ze zouden de veiligheid die haar lichaam had kunnen bieden verlaten. Relatieve veiligheid van haar lichaam was niet meer wat het ooit was geweest. De zware Moons waren aan haar te zien. Hijgend trok ze haar lip op terwijl ze zacht gromde en grauwde. Haar nagels werden door het natte gras heen gehaald terwijl ze perste. Het duurde lang, te lang... Het ging niet zo soepel en snel als de eerste keer waardoor ze al uitgeput was voordat de eerste kitten geboren werd. Een dochter, een prachtige langharige sneeuwbengaal. De perfecte combinatie tussen haar en Tigergaze, hiermee werd ook meteen haar wortels bevestigd. De kitten leek echter bijna een levenloos hoopje vacht te zijn. Haar blauwe ogen gleden angstig naar het jonge ding, voordat ze voorzichtig sprak. "Ademt ze, Routnose?" Ze had een ademhaling gezien, maar die was zo zwak geweest dat het ook een verbeelding had kunnen zijn. Haar lichaam was moe, te moe om overeind te komen en haar dochter droog en warm te likken. Haar te stimuleren. Ook al was het duidelijk dat het hiervoor al te laat was. Haar dochter had niet mogen leven, nee hun dochter had niet mogen leven. De sterren hadden haar van haar afgenomen. Tranen drupten stil over de wangen van de jonge Leader heen, ook al had ze haar niet gekend, was het gemis er. Net zoals het bij Skykit was geweest en Rosekit die ook als jonge kitten het leven had gelaten. "Cranekit, kunnen we haar Cranekit noemen?" Naar een vogel die in het buurt van water te vinden was. Immers beviel ze naast het bekende meer. Het lichaam was doodstil, waardoor ze weg keek van de prachtige kitten en moeizaam slikte.


♡When the sharpest words wanna cut me down
I'm gonna send a flood, gonna drown them out
I am brave, I am bruised
I am who I'm meant to be, this is me♡


De volgende kitten liet niet op zich wachten. Ondertussen was de fysieke pijn weer toegenomen, waardoor ze niet stil kon staan bij de mentale pijn die een dode kitten bracht. Ergens was het goed dat ze niet leefden, zo hoefde Abysshowl haar fout niet elke dag rond te zien lopen. Aan de andere kant bleef het haar kitten, en had ze een goed ontwikkeld moederinstinct dat ervoor zorgde dat ze roekeloze dingen deed om jonge katten veilig te houden. Zoals het redden van Fawnkit van een monster of het beschermen van Bloodpaw tegen een nog onbekende Blooclanner. Haar lichaam kronkelde op de natte grond, terwijl de regen haar tranen wegspoelde en het verzamelde bloed verdunde. Haar blauwe ogen schoten naar de woeste hemel waarna ze haar ogen sloot. Tranen dropen over haar wangen terwijl ze in stilte leed. Het deed zeer, zoveel zeer. Een zoon werd geboren, een die net zoals zijn oudere zus niet van het leven had mogen genieten. Weer leek het hart kort te kloppen, voordat het dier doodstil bleef liggen. Er was geen leven in de kitten meer te vinden. Ze snikte zacht terwijl ze Tigergaze aan keek. Haar goede vriend en de vader van een deel van haar andere kittens. "Geef...geef zijn naam." Klonk er zwak, terwijl ze haar kop weg draaide van een kitten dat ongetwijfeld haar hart zou hebben gestolen. Zoals elke kitten dat bij haar deed. De naam Rootkit, deed haar kort opkijken. Het was een mooie naam, maar ze zag de betekenis er nog niet achter. Ze wilde de namen van haar kittens weten voordat ze haar bewustzijn verloor. "Rootkit," Prevelde ze zacht. Haar manneke. Haar zoon.


♡'Cause you're dreaming with your eyes wide open
And you know you can't go back again
To the world that you were living in♡


Nog een donderslag liet de aarde schudden waardoor ze bezorgd een blik naar de hemel wierp. Het was alsof heel Windclan met haar mee rouwde om de fouten die ze had gemaakt, dat Starclan op haar neer keek en zijn hoofd mistroostig schudde. Ze had fouten gemaakt, ondenkbare fouten. Het leven dat ze had genomen, dat van Luvon was er een geweest die ze niet graag had genomen. Het aanvallen van Dinspots was iets dat ze als Leader, als Warrior nooit had mogen doen. Natuurlijk had Windclan een eigen wil, die niet altijd overeenkwam met die van haar. Alle fouten schoten door haar hoofd terwijl haar lichaam haar dwong zich weer te focussen op de pijn. Nog meer bloed verzamelde zich bij haar achterpoten terwijl ze hevig krijsend een derde kitten baarde. Een zandkleurige kitten, een die iets meer van haar weg leek te hebben. Iets meer van de vachtkleur die ze in Greenleaf nog wel eens toonde. Haar blauwe ogen sprankelde  terwijl ze op haar derde dode kitten neer keek. Ze wilde hem een betekenisvolle naam geven, een die paste bij haar. Bij hoe ze zich voelde, er waren bloemen die voor de liefde stonden maar toch giftig waren. Een plant genaamd oleander. Het was een naam die ze bij de kitten vond passen, indirect ook een link naar Routnose die nog altijd trouw haar bij probeerde te staan. Ook al was ze het dikwijls niet eens met haar keuzes. "Oleanderkit," Mauwde ze zwakker dan voorheen. Met tranende ogen keek ze haar twee beste vrienden aan. Ergens voelde dit als een afscheid.


♡A million dreams are keeping me awake
I think of what the world could be
A vision of the one I see
A million dreams is all it's gonna take
A million dreams for the world we're gonna make♡


De vierde kitten kwam sneller dan de andere drie. Het deed haar minder pijn, wellicht omdat de pijn ook niet erger kon worden of doordat ze zich wat zweverig voelde. Licht in haar hoofd, door het verlies van de hoeveelheden bloed alsmede het verdriet. De koude regen hielp haar echter, ze bleef helder genoeg om haar lichaam te dwingen deze kitten te baren. Een bruine bengaal, ze leek op haar broer en op Tigergaze. Het was geen wonder dat er zoveel bengalen waren, aan beide kanten van de familie was deze vachtkleur bekend. De kleur van de zaden van anijs, diep maar helder bruin. Anijs, het werd zover ze wist niet gebruikt door de Medicine Cats, maar voor een dochter zou die naam perfect zijn. Dat was een ding dat ze zeker wist. Haar blauwe ogen gleden kort naar Tigergaze, voor steun, voor kracht voordat ze sprak. "Anisekit," Ook deze kitten mocht niet lang leven, weer leek het leven het lichaam even snel te verlaten als het op aarde gekomen was. Geen levende kittens tot dat moment, geen enkele die deze bevalling het waard zou maken. Deze fout het waard zou maken, de pijn zou haar niet doen functioneren. Het was haar fout geweest, ze had onschuldige kittens van het leven beroofd door deze keuze te maken. In Starclan's naam, wat hadden haar voorouders in haar gezien, anders dan een moordenaar?


♡They can say, they can say it all sounds crazy
They can say, they can say I've lost my mind
I don't care, I don't care, if they call me crazy
We can live in a world that we design♡


Een vijfde kitten kwam, het was geen verrassing en hoewel ze nauwelijks de kracht bezat om de bevalling voort te zetten had ze geen keuze. Ze wist dat Routnose haar waarschijnlijk aan het bemoedigen was, haar levend probeerde te houden maar de woorden van de ander hoorde ze nauwelijks meer. Alles leek langs haar heen te gaan, behalve de afgrijselijke pijn van verlies alsmede van de bevalling. Nog meer bloed verzamelde zich met de geboorte van deze kitten, terwijl ijselijke grauwen over haar lippen vielen en ze krampachtig haar nagels in de grond boorde. Haar kittens, allemaal dood. Dood door een keuze die ze nooit had mogen maken, ze had altijd voor trouwe katten gestaan. Ook al had ze snel na de dood van Neverland een nieuwe partner gehad, wellicht had ze een zwakte. Ze kon niet alleen zijn, ze had een partner nodig die ze kon vertrouwen en deze dan ook altijd gehad in haar relatief korte leven. Echter was er een kat die ze altijd had vertrouwd en nooit haar geliefde was geweest. Bronzemask, de knappe cyperse kattin die al een poosje geleden zich bij Starclan had gevoegd, tijdens de vreselijke aanval van de vos en de honden op Windclan. De aanval die uiteindelijk de Heatherfields had gekost. Een lichtbruine bengaal werd op de wereld gezet, een zoon. Nog een zoon, haar blauwe ogen sperde ze open terwijl ze zocht naar leven, weer kon ze dit niet vinden. Was dit de laatste kitten geweest? "Bronzekit," Klonk er zwak, haar stem nauwelijks sterker dan een zomerbries, liefdevol en puur terwijl ze naar de kitten keek. Bronzekit, vernoemd naar een trouwe Warrior van Windclan. De volgende bengaal zou ze naar Tigergaze noemen, Tigerkit; dat was een naam die ze ooit aan een van haar kittens had willen geven.


♡However big, however small
Let me be part of it all
Share your dreams with me
We may be right, we may be wrong
But I wanna bring you along to the world I see
To the world we close our eyes to see
We close our eyes to see♡


De volgende kitten werd echter niet een bengaal, het werd een prachtige cyperse kattin, met wit. Een die het meeste op haar moeder leek. Weer een dochtertje, het jongste dochtertje van Oceanstar. Een warme glimlach lag over de lippen van Oceanstar heen terwijl ze de laatste kitten baarde, deze leefde ook niet. Maar de helse bevalling zat er op, ze voelde de pijn weg ebben. Samen met haar krach terwijl ze de kitten met liefdevolle ogen aan keek. Ze zou haar wellicht zien in Starclan, als haar lichaam zich niet snel zou herstellen. Haar blauwe ogen gleden vermoeid naar Routnose en Tigergaze. "Ik... Ik.." Mauwde ze zwak en hees terwijl ze en kuchte. Naar adem hapte, ze kon haar poten nauwelijks meer voelen. Het was duidelijk dat het einde naderde, ze kon niet leven zonder haar kittens. Niet terugkeren met de wetenschap dat de kittens nooit de lucht in zouden ademen en het vrije leven zouden leren kennen. "Ik zal mijn leven geven, voor hen." Sprak ze vastberaden, terwijl ze met tranen in haar ogen naar Routnose en Tigergaze keek. Deze dropen over haar wangen, afscheid nemen was nooit haar sterkste kant geweest. "Ik kan niet zonder hen, niet nog meer kittens verliezen." Sprak ze terwijl ze koppig vasthield aan de levende wereld. "Ze zijn mijn hart, ze verdienen te leven." Vervolgde ze zacht. "Windclan is mijn hart, ze hebben een andere Leader nodig. Een die niet elke dag rouwt om de verliezen. Stallionheart, hij zal het fantastisch doen." Ze haalde piepend adem terwijl ze haar twee beste vrienden aan keek. "Zorg voor hen, vergeet mij niet. Ik houd van jullie." Sprak ze trillend, terwijl nog meer tranen over haar wangen dropen, en ze zacht snikte. "Ik zal mijn geliefden weer zien. Ik zal Mousewish voor je spreken Tigergaze. Houd jullie sterk voor mijn kittens, voor de Clan. Neem de Heatherfields terug, en vertel iedereen dat ik er altijd voor ze zal zijn. Mijn ster zal helder stralen voor Windclan. Spreek met Dewpaw..." Sprak ze waarna ze nog een keer diep inademde, voordat ze voor de laatste keer haar adem uitblies. Zorg voor hen...


♡What's waited till tomorrow starts tonight!
It starts tonight!
Let this promise in me start
Like an anthem in my heart♡


Zodra de kattin haar laatste adem had uitgeblazen werd ze ontmoet door Starclan. Haar vacht schitterde als nooit tevoren. Haar ogen straalden met haar innerlijke kracht, een kracht die anderen wellicht altijd in haar hadden gewaardeerd, als ze maar beter had gekeken. Als ze het maar had kunnen zien toen ze nog rondliep. Een voor een gaf ze de resterende zes levens aan haar kittens. Ze twijfelde bij de laatste, de laatste die haar naam zou dragen. Zou ze toch nog terug keren naar haar Clan, met een leven en af treden zodat ze voor de kittens kon zorgen, zodat ze een moeder zouden kennen? Ze kon niet haar andere kittens boven de bruin met witte kitten kiezen en ook haar laatste, haar jongste werd terug gestuurd waarmee ze voor altijd in de prachtige velden van Starclan zou blijven, jagen met haar familie die al eerder terug was gekeerd. Routnose en Tigergaze zouden hopelijk haar lichaam laten liggen terwijl ze de kittens in veiligheid brachten. Ze keek stilzwijgend toe naar de twee katten die ze ongetwijfeld pijn had gedaan met haar laatste keuze. Stallionheart zou binnen nu en enkele dagen een nieuwe naam dragen, ze zou hem daar zien en eindelijk aan kunnen geven hoe trots ze op hem was geweest als Deputy. Ze had het door haar wantrouwen niet altijd getoond. Een nieuw tijdperk voor Windclan zou ingaan, met een nieuwe Deputy en nieuwe Leader. Een kleine glimlach verscheen dankbaar op haar lippen toen haar jongste dochter naar haar vernoemd werd, terwijl tranen doodstil over haar wangen dropen. Het was een goede keuze geweest maar vrede had ze niet. Ze zou haar kittens immers zelf nooit toe kunnen spreken totdat het tijd voor hen was zich bij haar te voegen, wat hopelijk nog vele Moons zou duren.


♡Mountains and valleys, and all that will come in between
Desert and ocean
You pulled me in and together we're lost in a dream
Always in motion
So I risk it all just to be with you
And I risk it all for this life we choose♡


Terug naar boven Ga naar beneden
Tigergaze
Member
She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic] HkPVzSX
Daan
1295
Actief
A man unwilling to fight for what he wants deserves what he gets

CAT'S PROFILE
Age: 42 moons
Gender: Tomcat ♂
Rank:
Tigergaze
BerichtOnderwerp: Re: She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic]   She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic] Icon_minitimema 24 jun 2019 - 0:13

T
here's blood in the water
❝ NOW I AM THE VIOLENCE, I AM THE SICKNESS, WON'T ACCEPT YOUR SILENCE, BEG ME FOR FORGIVENESS. I AM THE PEOPLE, THE STORM, THE RIOT. ❞

De kater viel stil toen hij de blik in de ogen van Routnose zag. Hij wist dat hij een gruwelijke fout had gemaakt, maar hij had de kattin niet af kunnen wijzen op dat moment. Een deel van hem zou altijd van Oceanstar houden, zelfs al zou hij het proberen te ontkennen omdat ze nu eenmaal niet meer samen waren. Ze zou altijd de moeder van zijn kinderen blijven. Iemand die vrijwel voor al zijn kinderen een moeder was geweest. Blijkbaar hadden Acefray en Lizardpath het al geroken bij de langharige leader en dat was de reden dat ze zo zeker van haar zaak was.

Tigergaze knikte op het advies van de medicine cat om vrijwel meteen plaats te nemen in diens den of de nursery. Hij keek kort omhoog, naar de lucht die steeds donkerder werd. Dat zag er niet goed uit, ze konden maar beter terugkeren naar het kamp. Nog altijd was hij stomverbaasd over het feit dat hij daadwerkelijk weer vader zou worden. Wat hij niet wist, was dat het nog veel sneller zou zijn dan hij nu dacht. De bengaal slikte en keek nog een keer kort naar Routnose, een bijna verontschuldigende blik in zijn normaal koude ogen.

Zijn oren schoten overeind bij het horen van het onweer en Oceanstar die haar kaken op elkaar klemde. Hij zag de spieren in haar lichaam samenknijpen en keek haar bezorgd aan. "Oceanstar?" mauwde hij dan ook en stapte met haar mee toen ze begon te lopen, ergens bang dat ze misschien wel in het water zou struikelen. Echter vond ze een beschutte plaats, terwijl Tigergaze nu pas begreep wat er gaande was. De druppels kwamen neer op zijn korte vacht en de lucht lichtte zo nu en dan op door de bliksemflitsen. Zijn kittens kwamen.

Zijn hart klopte in zijn keel terwijl hij Routnose en Oceanstar zo goed als mogelijk bij probeerde te staan, al kon hij dat op dit moment alleen maar door hen beide af te schermen van de stormachtige wind die over de velden blies. Hij zette zijn korte vacht op en deed zijn best om als een levend schild te dienen. De leader had het al zwaar genoeg.

De eerste kitten werd geboren. Een prachtige, langharige snow bengal liet zijn hart een slag overslaan. Ze was werkelijk waar prachtig, een mengeling tussen de WindClan leader en de bengaal zelf. Echter verduisterde zijn blik iets toen hij zag hoe levenloos ze erbij lag. Niet weer. Niet nog een keer. Het verlies van Skykit had hem moons lang achtervolgd in zijn nachtmerries. Elke keer zag hij het voor zich, het levenloze lichaampje van een van zijn weinige zoons. Cranekit zou haar naam zijn. Tigergaze slikte de brok in zijn keel door en voelde de tranen achter zijn ogen prikken. Zijn prachtige meisje zou nooit haar oogjes openen en zien naar wat voor een majestueuze vogel ze vernoemd was.

Terwijl zijn ogen nog gericht waren op het levenloze hoopje vacht van zijn dochter werd de volgende kitten geboren. Zijn ogen stonden vol hoop, hoop op goed nieuws dit keer, maar zijn oren gingen naar achteren toen hij zag hoe ook deze kitten het niet had gered. Het was een katertje, een snow bengal die zonder twijfel op een dag een sterke warrior had kunnen worden. Met betraande ogen keek hij naar Oceanstar, om vervolgens zijn blik af te wenden naar de kitten. Hij mocht de naam geven. "Rootkit," mauwde de kater toen met een ietwat rauwe stem. Kort drukte hij zijn neus in de vacht van de kitten, een derde zoon die niet oud had mogen worden.

Zijn ogen schoten naar Routnose. Was er niets wat ze konden doen? Ondertussen bleef StarClan huilen, terwijl het gerommel in de lucht ook liet horen hoe boos ze wel niet waren. Tigergaze drukte zijn oren plat naar achteren. Waarom namen ze de onschuldige levens van kittens af? Een derde kitten werd geboren en deze leek opzich veel op zijn moeder. Nog een zoon. Zijn hart leek een aantal vossenlengtes naar beneden te vallen toen ook deze het niet overleefd had. Wild schudde de kater met zijn kop. Het kon niet, het mocht niet. Oleanderkit. De bengaal drukte met zijn neus in de natte vacht van het katertje, maar het had geen zin. Er was geen hartslag, er was geen leven. Enkel een koud lichaampje.

Een vierde kitten volgde heel snel na de derde. Hij had nog niet eens afscheid kunnen nemen van zijn zoon voordat zijn dochter ter wereld kwam. Eigenlijk was de hoop al weg en zijn vermoedens werden bevestigd toen hij de levenloze bengaal in het gras zag liggen. Ze was zo prachtig, met perfecte aftekeningen in haar korte vacht. Zijn hart leek te breken bij het aanzicht van alle levenloze kittens. Haar naam zou Anisekit zijn, zo besloot Oceanstar. Een snik verliet zijn bek, waarna hij voelde hoe er een aantal tranen uit zijn ogen dropen, al was het amper zichtbaar door de stromende regen.

Troostend duwde hij zijn neus in de doorweekte vacht van de leader. Hun kinderen hadden het niet overleefd en hij probeerde haar te steunen waar hij kon. De grote warrior zag er gebroken uit, met zijn doorweekte vacht en zijn oren plat naar achteren, rauwend om zijn kinderen die veel te vroeg waren gestorven. Hij keek op toen een vijfde kitten werd geboren, wat nog een zoontje bleek te zijn. Nog een kitten die zijn evenbeeld was, maar ook deze zonder enig teken van leven. Tigergaze sloot zijn ogen. Het moest een nachtmerrie zijn, het was niet echt. Bronzekit, hoorde hij Oceanstar zeggen. Naar een grootse warrior van WindClan en tevens naar zijn bronzen vachtkleur. Nog nooit had hij een nest met zoveel zoons gehad, maar StarClan leek het hem niet te gunnen.

Een zesde en laatste kitten kwam ter wereld, een dochtertje. Drie zonen en drie dochters, het had het perfecte nest kunnen zijn voor hen. Ze hadden op kunnen groeien met twee ouders die veel voor de clan betekenden en een hele hoop oudere broers en zussen om hen dingen te leren. Maar het mocht niet zo zijn, want ook zijn laatste dochtertje had zich bij StarClan gevoegd. Verdrietig gaf de kater haar lange vachtje een lik, maar keek op toen Oceanstar begon te spreken.

Zijn ogen werden iets groter bij haar woorden en hij schudde verward zijn kop. Was dat mogelijk? Maar.. ze had nog maar zes levens. Hij voelde de tranen in zijn ogen en drukte zijn neus tegen haar wang aan. "Ocean.." zei hij zachtjes, niet goed wetende wat hij anders moest doen. Hij wilde niet dat ze dood zou gaan. "Ik houd ook van je, ik zal altijd van je houden." Hij had haar nodig. Hoe moest hij zijn andere kinderen opvoeden zonder haar? Ze moest hen nog warrior zien worden. Dat moest. Paniekerig keek de kater haar aan toen ze doorging met spreken. Er was nog zoveel wat hij wilde zeggen, zoveel waar hij zijn excuses voor aan had willen bieden. Hoe hij ervoor had gezorgd dat hun relatie op de klippen was gelopen, hoe hij een betere vader voor hun eerste nest had willen zijn, een betere partner voor haar, maar dat zijn onvoorwaardelijke liefde voor Mousewish hem daarvan had weerhouden. Hij hoorde een zucht, een laatste ademhaling. En toen was ze weg. De moeder van zijn kittens, een kattin met een speciale plaats in zijn hart. Ze had zich bij StarClan gevoegd.

Zijn betraande ogen schoten naar Routnose. "D-dit kan niet, toch?" fluisterde hij, met het gerommel van het onweer op de achtergrond. Zijn hart klopte in zijn keel terwijl zijn blik naar het dochtertje ging wat als laatste ter wereld was gekomen. Oceanstar had het nooit een naam kunnen geven. "Oceankit," sprak hij dan ook en kneep zijn ogen dicht om de tranen binnen te houden.

Voor een moment zat hij daar, zijn kop hangend terwijl de regen op hem neer kletterde. Rauwende om zijn kittens en Oceanstar. Het kon niet. Ze zou terugkomen. Een piep trok zijn aandacht. De kater opende zijn ogen en voelde hoe deze wat ronder werden. Ze bewogen. Ze leefden. Oceanstar had haar levens gegeven voor hun kinderen. Alle zes. Misschien was hij gek geworden en misschien ook niet. De kater snelde naar voren en trok de kittens bij elkaar, om zich vervolgens beschermend om hen heen te krullen. Ze konden nu niet weg, niet met dit weer. Ze waren al zwak en zouden het anders niet overleven. Vluchtig begon hij met zijn tong over de vachtjes te raspen, proberende om ze warm te krijgen. Hij kon het verdriet nog niet verwerken, zijn vaderinstinct had het op dit punt overgenomen.

All the shine of a thousand spotlights
All the stars we steal from the night sky
Will never be enough, never be enough
Towers of gold are still too little
These hands could hold the world but it'll
Never be enough, never be enough




NOTES
none
made by ayu of btn
Terug naar boven Ga naar beneden
Cranepaw.
StarClan
She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic] DPKsfdL
Cynthia
46
Actief

CAT'S PROFILE
Age: Dead (7 moons)
Gender: She-cat ♀
Rank:
Cranepaw.
BerichtOnderwerp: Re: She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic]   She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic] Icon_minitimema 24 jun 2019 - 10:37

Het was nog helemaal niet de tijd voor de jonge kitten om geboren te worden. Toch leek iets het er niet mee eens te zijn, want voor ze er besef in had werd haar rust verstoord. Waar ze eerst nog in een veilige warme plek was, werd dit snel genoeg vervangen door een koude wereld. Een wereld die haar jonge zwakke lijfje niet aan kon. Ze deed nog een poging om een geluid te maken, een keer adem te halen, maar het was tevergeefs. De enige adem die ze had weten te nemen zou ook meteen haar laatste zijn. Ze leefde niet lang genoeg om warm te worden en haar naam te horen.
Toch leek het lot iets anders voor haar in petto te hebben en niet alleen voor haar, maar voor al haar siblings. Haar moeder wilde hun duidelijk niet kwijt, waardoor ze elk van haar kinderen een leven gaf en zij was degene die de eerste kreeg. Ze had nog amper besef kunnen hebben dat ze dood was voor ze een tweede kans kreeg om te leven. Ze nam een nieuwe ademteug en deze keer kwam er wel geluid bij. Toch had ze het nog steeds koud en begon haar maag te zeuren. Alleen kon ze de plek niet vinden waarmee ze dat zou kunnen stillen. De warmte die haar langzaam warmer maakte had tenslotte niet de geur waar ze instinctief naar op zoek was.
Terug naar boven Ga naar beneden
Rootpaw.
Member
She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic] Untitl11
40
Actief

CAT'S PROFILE
Age: 12 moons
Gender: Tomcat ♂
Rank: Apprentice
Rootpaw.
BerichtOnderwerp: Re: She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic]   She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic] Icon_minitimema 24 jun 2019 - 12:51

BUT I DON'T WANT TO GO TO SLEEP
IN ALL MY DREAMS I DROWN

Het eerste wat hij mocht aanschouwen in zijn leven was zacht licht de eerste keer dat hij zijn ogen opende. Een duister, uitgestrekt vlak voor zijn ogen met kleine puntjes licht wat hem tegemoet lachte. In stilte bleef de jonge kitten liggen, gewiegd door het zachte gras wat hem omarmde. Hij had geen besef van waar hij was, hij rook wel vage geuren, maar kon ze niet plaatsen. Een onrustig gevoel maakte hem zich de meester terwijl hij zijn blik langzaam liet afglijden van het licht boven hem naar de groene, met sterren omhulde omgeving om zich heen.

De naamloze kitten had nooit mogen leven, nooit zijn eerste adem naar binnen mogen zuigen en mogen zeuren om melk, al besefte hij zichzelf op dit punt niet. Starclan had hem opgenomen zonder dat hij ooit een kans had gekregen om te leven. Langzaam knipperde het katertje met zijn ogen terwijl hij op zijn buik rolde. Zijn lichaam voelde onwennig, onhandig terwijl hij zijn ledematen voor de eerste keer bewoog. Waarna zijn blik op een prachtige, zilverkleurige kattin viel die voor hem stond, een kattin met zachte blauwe ogen. Hij kende haar niet, maar voelde wel een zekere aantrekkingskracht tussen hen, zoals dat de maan om de aarde bleef cirkelen. Hij hoorde bij haar, hij voelde het.

Maar net zo snel als dat hij haar mocht aanschouwen, werd hij weggerukt. Zijn zicht ging op zwart en hij viel weg, net zoals dat deze gebeurtenissen niet to meer dan een vage droom gereduceerd zouden worden in zijn toekomst. Net zo kort als dat hij er geweest was, verlaatte zijn geest Starclan weer om terug te keren naar zijn koude lichaam. De kater opende zijn bek om te schreeuwen, al kwam er niet meer uit dan een miserabele piep. Hij had het koud en hij snapte niet wat er aan de hand was. Alles was donker. Hij voelde hoe hij gewarmd werd, maar dat maakte het brandende gevoel wat hij voelde niet veel beter. Hij had honger! Nogmaals verliet een klaaglijke piep zijn bekje. Later zou hij zich wellicht beseffen wat voor bijzondere geboorte hij gehad had. Maar voor nu was dit zijn wereld, de wereld van de kitten die nu een naam had. De kitten die Rootkit heette.
made by prism of btn ~
Terug naar boven Ga naar beneden
Peppermint
Medicine cat
She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic] 13496284_J7YsiE71ohETWOU
Babs
2811
Actief

CAT'S PROFILE
Age: 19 moons
Gender: She-cat ♀
Rank:
Peppermint
BerichtOnderwerp: Re: She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic]   She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic] Icon_minitimema 24 jun 2019 - 13:56




Een schaduw van machtige vleugels glijdt over het trieste tafereel heen. Een prachtige uil vliegt over, een enkele veer achterlatend die dwarrelend op het lichaam van Oceanstar neerstrijkt...
Terug naar boven Ga naar beneden
Routnose
Catministrator
She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic] BXcdW76
Kip
3528
Actief
★You are, I think, an evening star.
The fairest of all stars

CAT'S PROFILE
Age: ❀45 moons
Gender: She-cat ♀
Rank: Senior Warrior
Routnose
BerichtOnderwerp: Re: She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic]   She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic] Icon_minitimema 24 jun 2019 - 18:19

She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic] D9qgc1k-83b9005e-2a8d-4efb-b704-863d970e9e81

When the saints of hell surround me all at once
I will tell them what you told me
"Everything deserves to live on once it's gone"




Haar den? Even keek ze wat bedenkelijk, niet zeker wetend of ze daar nu meer rust zou vinden dan in de nursery. Na het gevecht lag hun den vol met gewonde katten, die soms evenveel kreunden als kittens konden piepen. Toch stemde ze in met een knikje, wetend dat er altijd wel iets te vinden zou zijn. Desnoods zou ze haar nest kort delen, of opgeven, er was wel een oplossing te vinden. Het belangrijkste was dat ze nu terug zouden keren naar het kamp, want de wind die was aangesterkt en de storm die steeds dichter bij kwam stonden haar alles behalve aan. Nerveus zwiepte ze met haar staart toen de eerste regen druppels neervielen en als kleine pareltjes op haar vacht bleven liggen. Ze schudde zich uit en keek omhoog, wetend dat ze het niet meer droog zouden houden. De hemel barstte open een flits haast direct gevolgd door een knal liet haar een sprongetje van schrik maken. “Ocean, we moeten nu gaan, anders-“  de rest van haar woorden stierven weg met de wind toen ze zag wat er gaande was. De blauwe ogen van haar vriendin spraken boekdelen, ze had die pijn zo vaak bij de queens gezien, en Routnose voelde een kou die niet van de storm en diens regen afkomstig was over haar lichaam vallen. “Nee,” bracht ze ademloos uit, ogen groot van angst naar de huilende hemel gericht. Was dit de straf? De gruwelijke straf die hen opgelegd werd voor de oorlog? Hoe kon Starclan zo bruut zijn, zo harteloos dat ze dit lieten gebeuren? Of was deze storm iets waar zelfs de goden niets meer over te zeggen hadden?

In paniek keek ze rond, hopeloos opzoek naar een schuilplaats om tenminste veilig te zijn van de krachtige regen. Er was niets, en Oceanstar haar weeën waren al bezig. Alle kruiden, al haar kennis, alles wat ze nodig had lag in het kamp ver, ver achter hen. Geen van hen konden nu van Oceanstar’s zijde wijken, dan zou zij en haar nog ongeboren kinderen zeker de dood vinden. Oh Starclan, wat moest ze in godensnaam doen? “Ehm, eh,” stamelde ze in paniek, waarna ze drie keer diep moest ademhalen om niet zichzelf kwijt te raken in een paniekaanval. Ze was nodig, starclan, ze kon nu niet aan zichzelf denken. Haar groene ogen flitsten heen en weer en vonden een stok, die ze naast Oceanstar neerlegde om erop te bijten, het was het enige wat ze nu kon doen om de pijn te verlichten. Haar geschreeuw werd amper overstemd door de donder, maar sneed nog altijd even diep. Met een stem die ze zo rustig mogelijk hield als ze kon begeleidde ze Oceanstar door de bevalling, haar vertellend om rustig, diep en gelijkmatig adem te halen zoals ze zoveel vaker had verteld. Dit keer was het anders, er was iets goed mis en kort sloeg Routnose een schietgebedje naar iedere Starclanner die ze kende, maar de sterren waren diep verborgen achter de wolken. Het was aan hun… Het was aan haar.

De eerste kit werd geboren. Te vroeg, zoveel te vroeg. Met haast pakte ze de kit vast, scheurde het vliesje en begon ruw tegen de haren in te likken om iets van warmte en stimulatie te bieden in dit noodweer. Het mocht niet baten. Samen met het hartje van de kleine snow bengal leek ook die van haar te stoppen. Het was ijskoud, dood. "Ademt ze, Routnose?". Nee. Ze was doodstil, onbewogen en niet voor leven vatbaar. De cyperse poes hield zich stil, versteend door het verdriet van dit alles. Met tranen in haar groene ogen dwong ze zich om Oceanstar aan te kijken, waarna ze enkel haar kop schudde. Nee.

Nogmaals schreeuwde de poes. Routnose moest zich schrap zetten tegen de wind, die enkel licht werd opgevangen door Tigergaze. Oh, wat moest die kater wel niet voelen nu? Nu zijn tweede kind ook dood op de wereld werd gebracht, en de derde, en de vierde, en de vijfde… En de zesde. Routnose pakte de laatste kit en likte die zo ruw dat ze kort dacht dat hij nog op zou warmen, maar het mocht niet zo zijn. 6 dode kinderen, bevuilt door donkere vloeistof dat zowel modder als bloed zou kunnen zijn, misschien een ongoddelijke combinatie van beiden. Er was geen gepiep, het was slechts doodstil. Ondanks de regen die genadeloos bleef vallen, ondanks de donder die bleef rommelen was het oorverdovend stil. De prachtige kinderen van deze twee ouders lagen dood in het vuil, voor het onwetend oog zou het slechts kraaienvoer zijn. De geur van dood en bloed deed haar kokhalzen.

Warme tranen biggelden over haar wangen en ze nam niet eens de moeite meer om die tegen te houden. Ze had gefaald. Had ze toch terug naar het kamp moeten rennen? Hulp moeten roepen? Oh, misschien zouden ze nog leven als ze maar een warm nest hadden gehad. Misschien, misschien… Ze waren allen dood. En Oceanstar zou sterven, nogmaals, door het geweld dat haar verminkte lichaam was aangedaan door deze bevalling. "Ik... Ik.." ze kuchte, Routnose stapte dichterbij en zorgde er expres voor dat ze niet meer naar haar dode kinderen zou hoeven te kijken. “Shht, spaar je krachten Ocean,” murmelde ze diep triest, hopend dat haar aanraking Oceanstar iets van troost zou kunnen bieden. "Ik zal mijn leven geven, voor hen." Ze verstijfde. De volgende woorden van de leader kwamen slechts half aan terwijl die zin in moest zinken. Ze… Ze zou haar leven geven voor deze kinderen? Oh hoe innig triest het was om je kinderen te verliezen, maar zou ze haar eigen levens geven aan deze kleine hoopjes, die niet eens één keer van de frisse lucht hadden mogen genieten? Tigergaze deelde zijn liefde, zijn verdriet met de poes. Routnose bleef slechts onbewogen zitten, haar ogen vol pijn terwijl ze naar de poes keek. Oh, ze had haar laatste woorden moeten spreken, afscheid moeten nemen van haar vriendin, haar zoveel moeten bedanken voor alles; maar ze kon het niet. Haar keel was dichtgeknepen, het besef dat ze zo iemand dierbaar moest verliezen nog lang niet aangekomen.

En toen stopte ze met ademen.

"D-dit kan niet, toch?" ze wilde dat ze nee kon zeggen. Dat ze Tigergaze kon verzekeren van het feit dat Oceanstar terug zou komen. Maar er waren verhalen, oude, half-vergeten verhalen die spraken over dergelijke acties. En hoe egoïstisch het ook was, ze hoopte dat het slechts verhalen waren. Ze kon Oceanstar niet verliezen, niet nog een vriendin. Liet de kittens dan dood zijn en vrolijk dartelen in Starclan. En toen begon de eerste te piepen.

Zes kittens, en nu ook zes levens… “Nee, nee,” sprak ze ademloos, waarna ze in paniek op Oceanstar afstapte. “Ocean, kom terug, dit kan niet. W-we… Ik heb je nodig, kom terug,” miauwde ze en likte de kop van de poes. Geen antwoord. Het gepiep stemde aan tot het een kakofonie van jonge stemmen was. Zes jonge stemmetjes. De kittens piepten, ze leefden, Oceanstar had ze haar levens geschonken. “Nee! Nee!” schreeuwde ze in tranen, haar kop tegen die van haar vriendin drukkend. “Kom terug, Starclan, gun haar nog één leven, alsjeblieft, alsjeblieft,” snotterde ze en tikte hard tegen de kop van Oceanstar, hopend dat er ook maar iets was dat het leven terug kon brengen in haar glazige,blauw ogen. Welke idioot het ook was die ooit had bedacht dat er een romantische schoonheid aan huilen en verdriet zat, had het mis. Routnose stortte huilend, bibberend en snotterend neer, zich volledig overgevend aan het verdriet dat haar hart zich zo zwaar liet voelen. Tigergaze had zich over de kittens gebogen en ze wist dat zij ook de plicht had voor ze te zorgen, maar ze wilde het niet. Ze wilde haar leader terug, haar vriendin. “Het spijt me…” Net als haar moeder had ze ook Oceanstar niet kunnen redden.

De storm begon op te klaren, het was over, Oceanstar was niet meer. Routnose dwong zichzelf tot stilte en kwam overeind, haar ogen rood van het huilen maar nu droog. Ze had geen tranen meer, er waren kittens die ze moesten helpen. De levens die de grijze poes gegeven had zouden niet verspild worden, al was het het laatste dat ze deed, deze kittens zouden allen prachtige warrior worden. Dat… Dat was een belofte aan haar overleden vriendin. Droef keek ze op naar de hemel, net toen een eenzame uil heel laag over kwam vliegen. Routnose verstarde, haar snorharen plots naar voren getrokken en zacht trillend. Even leek de wereld om haar heen te vervagen, het enige dat nog scherp was, was de uilenveer die op het lijk van Oceanstar neer dwarrelde. Toen de veer eenmaal contact maakte met het lichaam, werd ze plots weer terug gezogen naar de werkelijkheid. “Starclan…” murmelde ze stilletjes, wetend dat ze hadden gesproken. Maar, waarom? Zou een uil Oceanstar nu nog terug kunnen brengen? Nee, haar lichaam was nog even onbewogen als eerder. De poes schudde haar kop, wetend dat ze nu een andere plicht had; de kittens. Starclan had gesproken, maar ze zou later pas weten met welke woorden.

“… We moeten gaan,” waren de enige woorden die ze er moeizaam uitpersten toen de regen langzaamaan stopte. Het vooruitzicht dat ze Oceanstar haar lichaam hier achter moesten laten maakte haar misselijk. Het idee dat een roofdier haar in die tussentijd zou vinden en het lichaam zou verscheuren… Nee, dat kon niet gebeuren. Liet Starclan dan iniedergeval haar krachten gebruiken om nu Oceanstar te beschermen, als laatste eer.

Terug naar boven Ga naar beneden
Oleanderpaw
Member
She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic] Giphy
It’s ya BOI
22
Actief
I'm like a child in a sty
I play with vile
I burn you right out, I burned your bible

CAT'S PROFILE
Age: 12 moons
Gender: Tomcat ♂
Rank: Apprentice
Oleanderpaw
BerichtOnderwerp: Re: She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic]   She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic] Icon_minitimedi 25 jun 2019 - 1:45

She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic] D426skz-14c53544-6e11-4698-b08e-b93f9b177fec.png?token=eyJ0eXAiOiJKV1QiLCJhbGciOiJIUzI1NiJ9.eyJzdWIiOiJ1cm46YXBwOjdlMGQxODg5ODIyNjQzNzNhNWYwZDQxNWVhMGQyNmUwIiwiaXNzIjoidXJuOmFwcDo3ZTBkMTg4OTgyMjY0MzczYTVmMGQ0MTVlYTBkMjZlMCIsIm9iaiI6W1t7InBhdGgiOiJcL2ZcL2M3ZmI4N2EwLTA5NWQtNGQwMC1iYmE3LTYzNjZiOWM1YjAwY1wvZDQyNnNrei0xNGM1MzU0NC02ZTExLTQ2OTgtYjA4ZS1iOTNmOWIxNzdmZWMucG5nIn1dXSwiYXVkIjpbInVybjpzZXJ2aWNlOmZpbGUuZG93bmxvYWQiXX0


Zijn hartje had een tijd lang vredig geklopt, maar wanneer je zo ruw en zo vroeg op de wereld werd gezet kon dat fatale gevolgen hebben. In plaats van zijn ogen te openen in de echte, tastbare wereld, werd zijn onderontwikkelde lichaampje naar de eindeloze velden van Starclan gestuurd. Daar opende hij zijn oogjes, proefde vreemde lucht en voelde zich groter, volwassen en onbewust van het leven dat hij zou missen. Er was slechts het met sterren bezaaide gras dat hem zachtjes heen en weer wiegde. Er waren anderen, anderen die aan hem verbonden waren en anderen die slechts wakend over hem heen keken. in dat moment leek hij ouder, wijzer dan hij zich ooit zou voelen. En toen werd hem dat ontnomen, werd hem een leven gegeven.

Een pasgeboren kind heeft weinig besef, toch zou er altijd een vreemd tastbare herinnering blijven hangen aan dat licht, dat gevoel van het gras tegen zijn vacht. Want nu was hij weer terug, dat gevoel van wijsheid verloren en zijn oogjes stevig dicht geplakt. Het aardse bestaan was op geen enkele manier vergelijkbaar met het hemelse; hier was het koud, hard; onwelkom. De modder kleefde aan zijn vacht en bij het koude lichaam van zijn moeder  kon hij geen warme melk vinden. Ontevreden piepte hij luid, maar hij piepte. Zijn dode lichaampje was gevuld met nieuw leven, leven dat Oceanstar hem had geschonken. De kitten werd tegen een warme vacht getrokken, maar zijn buikje was leeg en zowel modder als bloed kleefde aan zijn vacht. Hem was een leven geschonken uit liefde, dezelfde liefde als waar hij naar vernoemd was: de oleander bloem met zijn prachtig witte blaadjes stond symbool voor de liefde. De liefde die hem het voorrecht had gegeven om zijn longen te vullen met lucht, maar ook de liefde die, net als de oleander bloem, een kans had gegeven om vergif te laten spreiden in Windclan.
Terug naar boven Ga naar beneden
Anisekit
Member
She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic] Tumblr_npw6upUFHT1s5m21go4_250
Daan
2
Actief

CAT'S PROFILE
Age: ♥ unborn
Gender: She-cat ♀
Rank:
Anisekit
BerichtOnderwerp: Re: She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic]   She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic] Icon_minitimedi 25 jun 2019 - 23:46

high in the sky
we can see the whole world down below, walking the tightrope
Het ene moment was ze omgeven geweest door een kakofonie van geluiden en het volgende moment was er niets anders meer dan stilte en eeuwige rust. De pasgeboren kitten opende haar kleine oogjes. Ze was niet veel groter dan een muis en haar vachtkleur liet haar bijna verdrinken in de velden van StarClan. Onbegrijpelijk keek ze omhoog naar de grote kattin die bij hen stond. Het was hun moeder, maar dat was iets wat Anisekit zich nog niet kon beseffen. Het leven was haar ontnomen voordat ze ervan had kunnen proeven en nu was ze hier.

Het was echter maar een fractie van een seconde geweest dat ze naar de prachtige vacht van haar moeder had kunnen kijken, want plotseling vervaagde alles en werd ze ruig teruggetrokken naar de werkelijkheid. Haar moeder had zes levens gegeven voor haar en haar siblings, wat ervoor zou zorgen dat ze haar nooit zouden zien totdat ze opnieuw de velden van StarClan zouden bewandelen. Anisekit slaakte een piep toen ze voelde hoe de tong van haar vader een poging deed haar warmer te maken. Ze wilde melk drinken, ze had honger. Maar er was niets om haar behoeftes te stillen.
MADE BY MINNIE OF BTN
Terug naar boven Ga naar beneden
Bronzepaw
StarClan
She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic] DPKsfdL
Renske
41
Actief

CAT'S PROFILE
Age: 7 moons
Gender: Tomcat ♂
Rank:
Bronzepaw
BerichtOnderwerp: Re: She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic]   She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic] Icon_minitimewo 26 jun 2019 - 0:43

She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic] Damahmv-98f54c76-725b-4a88-865b-39f7bc97e647.png?token=eyJ0eXAiOiJKV1QiLCJhbGciOiJIUzI1NiJ9.eyJzdWIiOiJ1cm46YXBwOjdlMGQxODg5ODIyNjQzNzNhNWYwZDQxNWVhMGQyNmUwIiwiaXNzIjoidXJuOmFwcDo3ZTBkMTg4OTgyMjY0MzczYTVmMGQ0MTVlYTBkMjZlMCIsIm9iaiI6W1t7InBhdGgiOiJcL2ZcLzE0N2ZjZGM5LThjZWUtNGQzZS05YmE3LTUxZjljNDg4OGIzMFwvZGFtYWhtdi05OGY1NGM3Ni03MjViLTRhODgtODY1Yi0zOWY3YmM5N2U2NDcucG5nIn1dXSwiYXVkIjpbInVybjpzZXJ2aWNlOmZpbGUuZG93bmxvYWQiXX0She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic] Da2e9l1-4e60b36b-4273-4cea-8c73-163718efa699.gif?token=eyJ0eXAiOiJKV1QiLCJhbGciOiJIUzI1NiJ9.eyJzdWIiOiJ1cm46YXBwOjdlMGQxODg5ODIyNjQzNzNhNWYwZDQxNWVhMGQyNmUwIiwiaXNzIjoidXJuOmFwcDo3ZTBkMTg4OTgyMjY0MzczYTVmMGQ0MTVlYTBkMjZlMCIsIm9iaiI6W1t7InBhdGgiOiJcL2ZcLzFkOTA1OWRlLWZmYzQtNDQ3OS05ZmNmLTAzOTcyYTUzYWI3MlwvZGEyZTlsMS00ZTYwYjM2Yi00MjczLTRjZWEtOGM3My0xNjM3MThlZmE2OTkuZ2lmIn1dXSwiYXVkIjpbInVybjpzZXJ2aWNlOmZpbGUuZG93bmxvYWQiXX0She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic] Dao1y89-c6b58ff1-e893-49d6-a873-0a9298a9d791.png?token=eyJ0eXAiOiJKV1QiLCJhbGciOiJIUzI1NiJ9.eyJzdWIiOiJ1cm46YXBwOjdlMGQxODg5ODIyNjQzNzNhNWYwZDQxNWVhMGQyNmUwIiwiaXNzIjoidXJuOmFwcDo3ZTBkMTg4OTgyMjY0MzczYTVmMGQ0MTVlYTBkMjZlMCIsIm9iaiI6W1t7InBhdGgiOiJcL2ZcLzE0N2ZjZGM5LThjZWUtNGQzZS05YmE3LTUxZjljNDg4OGIzMFwvZGFvMXk4OS1jNmI1OGZmMS1lODkzLTQ5ZDYtYTg3My0wYTkyOThhOWQ3OTEucG5nIn1dXSwiYXVkIjpbInVybjpzZXJ2aWNlOmZpbGUuZG93bmxvYWQiXX0
Bronzekit werd ter wereld gebracht zonder die ooit te mogen zien. Hij had nooit zijn ogen of oren kunnen openen naar het moois wat de aardse wereld te bieden had. Nee, hij werd meteen doorgestuurd naar het rijk van de sterren. Hoog in de hemel, neerkijkend op iets wat had kunnen zijn. Piepkleine oogjes openden zich in eeuwige velden. Hier was geen storm noch duisternis. Hier waren prachtige, eindeloze velden en oogverblindende zonsondergangen. Hier was alles mooi en vredig, terwijl het daar beneden een hel van pijn en verlies was. Bronzekit wist niet wie hij was. Hij had in zijn brein noch een naam nog familie. Hij bestond en blijkbaar was dat mooi genoeg. Glimlachend keek hij naar een prachtige poes die naar hem lachte. Ze was wonderschoon, de sterren schitterden in haar vacht. Hij wilde bij haar zijn, maar ook dat werd hem niet gegund. Er was toch een ander lot voor hem uitgestippeld.
Bronzekit werd teruggestuurd naar zijn aardse lichaam. Hij nam een grote teug adem toen hij terugstortte in een wereld van kou, modder en bloed. Bronzekit schreeuwde de longen uit zijn lijf. Dit was niet prachtig als de wereld die hij had gezien. Nee, zijn ogen zaten vastgelijmd en zijn lichaam opgekruld tussen spartelende broertjes en zusjes. Allemaal hadden ze hetzelfde meegemaakt, maar geen enkel van hen zou StarClan herinneren. Bronzekit voelde zich verschrikkelijk. Hij was klein, koud en smeekte om een vorm van bescherming. Hij werd verwarmd door een zachte vacht, maar niets kon de drang van zijn instincten bedwingen. Zou er ooit een einde komen aan deze uitzichtloze situatie waar hij als slechts een miezerige kitten zich in bevond?
Terug naar boven Ga naar beneden
Oceansong
Member
She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic] DPKsfdL
Butter
171
Actief

CAT'S PROFILE
Age: 17 Moons
Gender: She-cat ♀
Rank: Tunneler Apprentice
Oceansong
BerichtOnderwerp: Re: She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic]   She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic] Icon_minitimewo 26 jun 2019 - 15:51

hear me sing
with the voices of the sea
The sea is emotion incarnate. It loves, hates, and weeps. It defies all attempts to capture it with words and rejects all shackles.
Heel veel verhalen beginnen met een zin. Er was eens... Er was eens een prachtige jonge Leader, met een lange vacht en sierlijke bouw. Jong en krachtig in de bloei van haar leven. Krachtig, maar tegelijk ook zwak; vriendelijk en tegelijk ook streng. De naam van deze kattin was Oceanstar. Een kattin die door haar leven heen veel tegenslagen had gekend, maar nog steeds haar eer hoog hield. Zover dat mogelijk was, die kattin was haar moeder. Niet alleen die van haar, maar ook van vijf andere kittens die net zoals de jonge nog naamloze kitten in een zeer korte periode waren uitgegroeid van enkele cellen tot een bijna levensvatbaar wezen. Bijna, immers werden ze te vroeg op de wereld gezet, waren ze nog niet klaar om de koude, kille werkelijkheid aan te kunnen. Een bevalling behoorde iets moois te zijn, nieuw leven werd altijd gewaardeerd in de Clan. Toch was de komst van deze blue bicolor kitten anders. Immers waren haar ouders geen geliefden van elkaar, wel goede vrienden. Moons voor haar geboorte hadden de twee katten al een nest gekregen, bestaande uit zes kittens waarvan een zich al direct bij Starclan had gevoegd. Net zoals het geval was voor haar en haar drie broers en twee zussen.

Er was een reden waarom ze te vroeg waren gekomen. De stress die het lichaam van de van nature krachtige kattin had ondergaan was iets dat de bevalling eerder dan normaal had gestart. Een zware bevalling, waarin geen van de kittens een kans had om te overleven. Een bevalling die enkel beschreven kon worden als een ramp. Niet alleen omdat de prachtige, bijna geheel ontwikkelde kitten haar ouders' Clan niet kon verblijden met haar aanwezigheid, maar ook omdat de Leader een van haar levens kwijt zou raken. Bloed had zich immers grotendeels verzameld en ook de vacht van de jonge kitten gekleurd in een bijna bruine kleur. Door het bloed en de modder heen waren de witte aftekeningen nog te zien. De bevalling had niet zeer lang geduurd, al had de kitten de ramp niet meegekregen. Het enige dat ze had herinnerd voordat ze in een prachtig, vredig landschap terecht kwam; was het heftig geklop van haar moeder's hart. Snel, te snel. Haar prachtige blauwe ogen had ze geopend terwijl ze een voor haar gevoel bekende kattin aan keek. Haar moeder, de vacht schitterde zilvergrijs, terwijl haar warme blik naar haar toe schoot. Een paar andere kittens verdwenen, een voor een waarna ze kort alleen stond met haar moeder en een onbekende kat die haar het laatste leven van Oceanstar gaf. Het leven waarmee haar moeder anders had kunnen terugkeren. Het had bijna geleken alsof de prachtige kattin getwijfeld had voordat ze afscheid nam van de kitten die ondertussen van Tigergaze haar naam had gekregen. Oceankit. Een naam die ze later zou leren kennen, een naam die haar zou blijven verbinden met haar evenbeeld, haar moeder.

De kitten zou echter niet herinneren dat ze ooit in Starclan was geweest, dat ze haar moeder daar had gezien. Dat Oceanstar zoveel van haar en haar broers en zussen gehouden had, dat ze hen terug de levende wereld in had gestuurd. Een wrede wereld, een die koud en nat was. Een waar ze honger had omdat er geen voedsel was om haar maag mee te vullen. Een die haar een zwakke, ongelukkige piep uit liet slaken. Van het paradijs naar de hel. Er was eens een kitten met de naam Oceankit. Haar verhaal zou hier startten, daar waar haar moeder's verhaal geëindigd was. Een warme zachte vacht drukte tegen haar trillende, zwakke lichaam aan terwijl ze haar eerste lucht naar binnen hapte, geschrokken van de koude die ze nog steeds voelde. Geschrokken van de verandering die zo extreem was dat haar kleine lichaam niets anders kon dan trillen. Eenzaam was ze echter niet, want andere krioelende lichaampjes lagen tegen die van haar aan en een warme tong gleed over haar later langharige vacht heen. Het was vreselijk, echter zoals bij elk sprookje zou er een goed einde komen aan haar bestaan. Over vele, vele Moons. Een einde dat haar terug zou brengen naar haar wortels, naar haar moeder. Starclan, dat was in haar leven haar begin en haar einde. Dat was een ding dat zeker was. Inmiddels was de verkleumde en vermoeide kitten gestopt met piepen en bleef ze trillend en hijgend in de vacht van haar vader liggen. Doodstil, behalve dan de flanken die krachtig op en neer gingen, zoals elke kitten had ze voeding nodig, zeker na een heftige bevalling als deze. Voeding die Tigergaze haar niet kon geven.
NOTES:none
TAGS:Oceanstar, Routnose, Tigergaze & broers/zussen
Terug naar boven Ga naar beneden
Burnetbliss
Member
She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic] XQXA7Xt
Sean
2114
Actief
Je remue le ciel, le jour, la nuit. Je danse avec le vent, la pluie.

CAT'S PROFILE
Age: 22 moons
Gender: She-cat ♀
Rank:
Burnetbliss
BerichtOnderwerp: Re: She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic]   She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic] Icon_minitimedi 9 jul 2019 - 13:53

Een vaag voorgevoel borrelde op in haar buik.
Kort kantelde de fijn gebouwde poes haar kopje wat, een lichte frons op haar gezicht. Wat was er aan de hand? Toen de wind opkwam en ze de druk in de lucht voelde wist ze het al... Er was een storm op komst. Even richtte ze haarzelf op, haar blauwe ogen strak gericht op de horizon die begon te verduisteren. Weldra zou ze best een einde maken aan haar jacht en terug naar het kamp gaan. De slanke kattin rekte zich even uit terwijl ze zichzelf overeind bracht. Het was best een prachtige dag geweest tot nu toe... Het was vreemd om plots de dikke donkere wolken te zien aan de hemel. Was er iets aan de hand met starclan? Even trilde haar oortje in een snelle beweging, een lichte tik die ze had opgenomen doorheen de jaren. Het was niet goed, iets was niet goed. Haar poten jeukten en haar haren prikten. Was het door de aankomende storm? Vast wel. De poes had geen special connecties of wat dan ook, dus waarom zou ze dan ook iets anders voelen?
Met snelle passen was ze beginnen lopen in de richting van het kamp. Ze had bij de borders wat gejaagd en was eigenlijk van plan geweest om nog eens de heatherfields te bekijken. Maar goed, het weer had andere plannen en ze was echt niet van plan hier te blijven als het echt ging stortregenen. Nja, dat was ze dus... Van plan eh. Maar voor ze het wist waren er een paar dikke druppels naar beneden gevallen.. En al snel was het aan het stortregenen. Met grote ogen keek ze even op en begon ze te sprinten. Ze wist dat er hier ergens een tunnel moest zijn. Ze was dan wel niet opgeleid om die dingen te gebruiken, erin schuilen kon altijd. Ze wist echter niet zo goed of het slim was erin te kruipen met zwaar regen. Vulden de tunnels dan niet op met water? Was dat niet gevaarlijk? Een zware zucht kwam van haar lippen af terwijl ze verder rende. Nog eventjes en... Hup! Met een soepele beweging kwam ze in een van de tunnels terecht. DE ingang was ruimer en liep niet meteen af naar beneden, perfect om te schuilen en te wachten tot de storm over was, niet? Toch vond ze het ergens raar, een beetje eng zelfs. De regen was zo snel gekomen, was er iets mis?

Het duurde niet zo heel lang, de storm was een vlaag die na een tijdje voorbij was. Langzaam lichtte de windclan poes haar kopje op. Haar witte pels was vuil van de modder, aangezien ze even was gaan liggen om wat te rusten. Kort kwam ze overeind en duwde ze zichzelf naar voren in een vlotte beweging om uit de tunnel te komen. Even proefde ze de lucht en snuffelde ze even rond, haar staartje licht wiegende in de wind. Het rook fris, zacht en teder... En een vage geur van... "Bl... Bloed?" waarom was er een lichte geur van bloed in de lucht? Wel meteen voelde ze de spanning in haar schouders en haar hart werd een tikkeltje zwaarder. Wat voor aanval was er nu gebeurd? Een vos? Een das? Twolegs? Riverclan? Voor ze het wist was ze weg geschoten, haar poten bewogen sneller dan ze zelf door had... En al snel stond ze er. Haar ogen werden een tikkeltje groter terwijl haar lichaam kordaat tot een halt kwam. De droogte die in haar mond lag was nu ondragelijk. Net zoals de rest van dit tafereel. Haar ogen scanden het lichaam van de dode kat, toen dat van de kleine bolletjes en vervolgens naar de bengaal die erbij stond. Kort staarde ze naar hem, een blik die zo... Koud was. Konden ze hunzelf weer niet inhouden? Typisch. Even vernauwde de bevuilde kattin haar ogen, een kalme blik werd gericht op de medicine cat... Maar het was maar voor even voordat ze haar kop weg draaide en naar het lichaam toe stapte. Het waren sterke, grote passen die meer kracht in zich droegen dan ooit tevoren. "Neem die mormels, we brengen ze eerst terug en dan kunnen..." een licht afkeurende blik werd even geworpen op de grijze kattin. "Terug komen... Voor dit," haar stem klonk, kalm, beheerst, emotieloos. Er was geen woede of verdriet, gewoon een stilte. Het was teveel geweest, het was voor haar teveel geweest. Maar misschien was het nu wel beter en was het nu wel voorbij. Misschien kon ze nu wel helen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Shadefeather
Member
She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic] VDVBjNZ

Camilla ^^
1226
Actief
eccedentesiast

CAT'S PROFILE
Age: 36 Moons
Gender: Tomcat ♂
Rank: Moor runner
Shadefeather
BerichtOnderwerp: Re: She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic]   She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic] Icon_minitimeza 13 jul 2019 - 17:36


  Shadefeather had vandaag al niet zo'n goede dag gehad. De prooi wilde zich niet laten zien en nu was er ook al een storm op komst. Een zucht verliet zijn bekje. Hij wilde graag door gaan met jagen, maar met een storm was er al helemaal geen kans om een prooi te kunnen vangen. Het verstandigste was dus om om te keren en terug te gaan naar het kamp.
  Snel trippelde de zwarte kater richting het kamp. Geïrriteerd schudde hij zijn kop om van de dikke druppels af te komen en versnelde zijn pas. Hij probeerde nog geuren van prooien op te vangen, maar tevergeefs. Na een tijdje ving zijn neusje toch iets bijzonders op. Het waren geen prooien. Verbaasd spitste hij zijn oortjes en stak zijn neus hoog de lucht in. Het rook naar... Bloed? Dat was geen goed voorteken. Hij twijfelde heel even maar besloot de geur toen toch maar te volgen.
  De geur van bloed was sterk maar Shade rook ook de geuren van verschillende katten. Even gingen zijn haren overeind staan maar al snel had hij door dat het allemaal WindClan katten waren. Was er een gevecht gaande tussen wat katten binnen de Clan? Hij hoorde echter niets wat daarop zou duiden.
  'Neem die mormels, we brengen ze eerst terug en dan kunnen...' hoorde hij een stem zeggen. 'Terug komen... Voor dit,' de stem klonk kalm en beheerst. Shade herkende de stem wel maar kon er zo snel even niet op komen. Kort na de kattin haar woorden uitgesproken had rook hij iets wat zijn maag deed omkeren. En toen zag hij het.
  Oceanstar lag bewegingloos op de grond in het bloed. Haar eigen bloed. En naast haar lagen een aantal kleine bolletjes. Kittens, begreep hij al gauw. De kater keek om zich heen en zag Burnetbliss, de kattin die hij eerder had gehoord. Ook zag hij Tigergaze en Routnose. Hij had niet helemaal door wat er gaande was, maar dat deed er ook niet toe, nu.
  'Ik... Ik zal wel helpen met dragen...' miauwde hij zachtjes. Hij was geschokt door het beeld van zijn dode Leadster. Hij had haar altijd aardig gevonden en hij vond niks mis met haar leiderschap. Het minste wat hij kon doen was helpen haar kittens naar het kamp te brengen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Whitefur
Member
She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic] DPKsfdL
Eden
108
Actief

CAT'S PROFILE
Age: 53 moons
Gender: She-cat ♀
Rank: Senior Warrior [Moorrunner]
Whitefur
BerichtOnderwerp: Re: She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic]   She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic] Icon_minitimedi 16 jul 2019 - 1:49


Whitefur was licht in haar kop. Misschien was het de warme nursery? Met het benauwde en bedrukte weer was het natuurlijk ook niet zo gek. Meerdere katten hadden last van de warmte ook haar eigen kittens. Maar vreemd genoeg ondanks dat het regende, bleef de lucht een vreemde drukkende sfeer behouden. Het was iets aparts. Alsof het een teken was. Ze schudde haar kop. Het steeg haar naar haar hoofd. Ze had genoeg zorgen om over te piekeren. Vanuit de rand van de nursery kon ze net de Zilverpelt zien. Het thuis van de Starclan leek helderder te schijnen dan anders. Ze staarde met glanzende ogen naar de lucht. "b-blackkit" mompelde ze zachtjes. Whitefur sloot haar ogen en liet haar kop weer hangen. Ze wiegde rustig heen en weer alsof ze in een trans was.
Langzaam opende ze haar ogen weer. Ze had geen idee hoelang ze had gezeten. Ze keek achterom naar haar kittens. Ze lagen heerlijk te slapen in een mosbed. Een andere moederkat lag er nog geen staartlengte van af. Whitefurs moeder instinct zei dat ze bij haar kittens moest blijven. Ze moest blijven bij haar kinderen. Maar een kleine ondeugende stem zei dat ze best even naar buiten kon. Alle zondes van haar af laten regen, de wind al haar zorgen laten weg blazen en haar fouten in de modder achterlaten. Het stemmetje in haar hoofd won. Ze kwam langzaam in beweging en zwiepte met haar staart. Ze stapte vluchtig naar buiten. Terwijl de regen haar vacht doordrenkte sloot ze haar ogen weer en opende haar mond. Alsof ze een jonge kitten was die de eerste regen zag en water uit de lucht wou drinken. De witte kat grinnikte. Ze schudde haar zachte witte vacht uit en stapte door het modderige zand. Haar poten zakte weg en ze liep daarom wat langzamer. Zonder eindbestemming dwaalde ze het kamp uit. Ze stopte en snoof diep in. Een heerlijke zoete regengeur drong haar neus binnen. Ook een andere geur die ze niet kon thuisbrengen. Ze snoof opnieuw. Langzaam begonnen er alarm belletjes in haar hoofd te rinkelen. De geur was verzwakt door de regen, maar het kwam bekend voor. Haar ogen schoten schichtig heen en weer. Ze staarde naar de grond en zag tot haar schok dat de grond ingezakt was. Er waren andere katten het kamp uit gegaan. En niet zo lang geleden ook. Whitefur liet geschokt haar neus over de grond gaan, ze kon de geur thuisbrengen van Tigergaze, en Rootnose. De andere kat herkende ze eerst niet. Toen schoot ze omhoog. De geur was van Oceanstar. Verstijfd stond Whitefur midden op het pad. Een gure wind blies door haar vacht en nam de onbekende geur opnieuw mee. Ze herkende de geur opeens met een schok viel ze bijna om. Bloed. Was er iets met Oceanstar? Ze had zich de laatste tijd wat afstandig gedragen tegenover de rest van de clan. Whitefur zou het niet kunnen verdragen als er iets met haar gebeurt zou zijn. Haar leider was dapper, en onverschrokken. Ze had vele kittens ter wereld gebracht. Ze was een geweldige moeder, een dappere vechten en een niet te vervangen leider. Whitefur wou zich bewegen. Ze wou het uitschreeuwen en samen met de andere opzoek naar haar. Maar ze kon zich amper bewegen. Ze kneep even met haar ogen. Schudde haar kop en liep richting het meer. Het was alsof iets haar daar heen stuurde. Haar geweten? De Starclan? Terwijl er donder in de hemel raasde liep whitefur steeds langzamer. Op een gegeven moment stond ze stil. De geur van bloed was sterker. Ook de geuren van de katten die ze eerder geroken had. Ze staarde voor zich uit. Ze zag in de verte schimmen. Ze kon niet zien of het katten waren, en hoeveel. Maar iets zei haar dat het niks goed betekende. Voorzich uitstarend probeerde ze op te helderen wat er in de verte gebeurde. Een bliksem schoot door de lucht. En reflecteerde in Whitefurs ogen. In die ene seconden zag Whitefur wat ze al dagen vreesde. Ze zag een levenloos lichaam. Een wit grijze vacht straalde in de seconde van licht. Het was Oceanstar.

Het duizelde Whitefur. Haar geliefde leider. Ze kon het niet bevatte, ze wankelde en viel bijna om. Ze wou dichterbij komen maar haar benen wouden niet. Ze wou terug gaan naar het kamp en hulp gaan halen. Maar het was alsof de modder haar poten vast had gepakt en nooit meer los zou laten. Een nieuwe lichtflits straalde door de hemel. En dit keer kon whitefur nog meer zien. Een hoopje vacht in verschillende kleuren. Het hoopje bewoog. Kittens? Whitefur had al het vermoeden gehad dat de leider weer zwanger was. Maar de kittens, ze zijn veel te vroeg. Dat zouden ze nooit overleeft kunnen hebben. En Oceanstar blijkbaar ook niet. Opeens schoot door haar hoofd dat Oceanstar nog 7 levens had. Hoe had ze kunnen sterven. Met een schok besefte ze wat er was gebeurt. Ze had altijd alles overgehad voor haar kittens. Dus dat zou maar een ding kunnen betekenen, Oceanstar had waardevolle levens geschonken aan haar jongen. Ze had zich zelf opgeofferd voor haar nakomelingen, haar Legacy.

Aan de grond genageld keek Whitefur toe. Tot haar verbazing zag ze ook twee andere katten en herkende de geur van Shadefeather en Brunnetbliss. Whitefur moest iets doen. Ze kon niet hopeloos blijven toekijken. De regen bleef stromen en ze was nat en koud tot op het bot. En als er echt kittens waren hadden ze moederhulp nodig. Ze stapte aarzelend in de richting van het tafereel. Van dichterbij was het nog angstanjagender. Een rilling liep over haar rug. Zonder ook maar een blik af te wenden van het lichaam van Ocean en haar kroos. Vroeg ze aarzelend aan de andere katten "W-wat is er gebeurt?". Niet op antwoord wachtende zette ze een stap dichterbij de kittens. Ze waren koud, en hadden zo snel mogelijk een zorg nodig. Ze zouden ernstig ziek kunnen worden in de gure regen. Ze piepte zachtjes en hun pootjes zochten hopeloos naar de warme vacht van een moeder. "Sssht, het komt. Het komt allemaal goed." verzekerde ze de kittens. Ze keek op richting Tigergaze en Rootnose. "Ik zal voor ze zorgen" mauwde ze vastberaden. Al had ze zelf 4 hongerige kittens te voeden. Ze wou helpen, op elke mogelijke manier. Alle 6 zou nooit kunnen, maar op zijn minst een. Whitefur wou Oceanstar nog een enkele eer bewijzen. Een stemmetje zei dat Oceanstar veel liever meer naaste katten haar kittens zou laten verzorgen. Ze sloeg haar ogen ten hemel, helderdere sterren vonkte aan in de zilverpels. "Ik zal goed voor ze zorgen Oceanstar, dat beloof ik. murmelde ze zachtjes zodat niet het zou horen.

Terug naar boven Ga naar beneden
 
She Lives In Us [Geboorte- & Doodtopic]
Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Warrior Cats :: WindClan territory :: WindClan territory :: Small Lake-
Ga naar: