Little sweet potato friend [Silverpaw]

  Silverpaw was weer eens Fourtrees gaan bezoeken. Ze had even niets te doen dus besloot een lekker wandelingetje te maken, gelijk een beetje de grenzen controleren en zo. Ze liep de open plek op. Ze wilde wel eens heel graag naar de Gathering, dat leek haar geweldig. Nieuwe katten ontmoeten en te horen krijgen wat er zoal gebeurde in de andere Clans. Het zou zeker een leuke ervaring zijn.
  'Jij ook hallo, mijn aardappel vriendje,' hoorde ze opeens naast haar. Ze had de RiverClan Apprentice helemaal niet opgemerkt. Ze keek met belangstelling toe hoe hij omhoog sprong, maar zijn prooi miste. Hij raakte de tak met een klap en viel toen op de grond, waarna hij gedesoriënteerd om zich heen keek. 'Flap flap,' zei hij.
  Silverpaw kon een grinnik niet onderdrukken en stapte op hem af. 'Wat een bijzondere vogel ben jij zeg,' miauwde ze met een grinnik. 'Ik wist niet dat vogels flap flap zeiden.'

  De RiverClanner ging weer gewoon zitten. 'Dan heb je blijkbaar nog niet zo veel vogels gevangen.' Hij stond op en trippelde op haar af. 'Het is namelijk héél normaal. Elke vogel zegt dat.' De kater knikte overtuigend, maar de twinkel in zijn ogen zei dat hij maar een grap maakte.
  Silver ging er graag in mee. Ze grinnikte en knikte. 'Oooh, nou dan kan ik niet wachten tot ik zo'n vogel vang.' Ze had er bijna één gevangen, ooit. Maar toen viel ze ook half uit de boom, dus toen had ze natuurlijk geen tijd om te horen wat voor flap flap geluiden die vogel maakte.
  'Kwam je hier toevallig om hulp te vinden, of gewoon om een extreem knappe jonge apprentice te ontmoeten?' ging de kater verder, en met zijn staart wees hij naar zichzelf en hij had een brede grijns op zijn gezicht.
  De kattin grinnikte. 'Nou, ik denk dat jij eerder hulp nodig hebt met het vangen van vogels. Die flap flap zeggen,' miauwde ze met een knikje naar de tak waar de vogel op had gezeten.

  'Die vogel was niet om op te eten. Ik wilde gewoon even weten of hij nog wel kon vliegen, zeg maar.'
  Jaja, zeker wel. Silverpaw keek hem aan met een blik die zei dat ze hem heus wel door had, maar ze had een geamuseerde glimlach rond haar lippen. 'Aah, ja, dat verklaart alles natuurlijk.'
  'Ik check vaak de reflexen van alle dieren in het bos.' Daarna dook hij in jachtpositie en sprong door de lucht, om daarna boven op haar te komen.
  Silver merkte al snel dat hij ingetrokken nagels had, en ze ad eerlijk gezegd ook niet anders verwacht. Er was geen enkele vijandigheid tussen de twee Apprenices geweest, dus Silverpaw ging vrolijk mee met het gestoei.
  Ze liet zichzelf omrollen zodra ze de grond raakte en probeerde met de opgebouwde snelheid de ander van zich af te werpen. Hier kon ze goed de technieken oefenen die ze had geleerd in de vechttraining van Dawnwhisper.

  Ze keek om en zag hoe de RiverClanner door rolde om zijn val te breken. Hij stond weer op en Silver was klaar om nog een aanval af te weren, maar het leek er niet meer op dat hij een aanval ging wagen, dus ontspande ze haar spieren weer.
  'Yep, jouw reflexen zijn officieel goedgekeurd.' Hij zette een paar stappen naar haar toe en maakte een vinkje met zijn staart. 'Je hebt de Barnpaw-test doorstaan. Je bent nu Barnpaw-proof.' Hij grijnste en gaf haar een vriendschappelijk duwtje.
  Silverpaw grinnikte. 'Mooi zo, dan heb ik dat in ieder geval al behaald in het leven. Maar ben jij ook Silverpaw-proof?' vroeg ze waarna ze op hem af sprong en hem probeerde op de grond te trekken door aan hem te gaan hangen. Ze hoopte dat de verrassing zijn werk zou doen.