[arrival + join request] Bloom



 
IndexGebruikerslijstRegistrerenLaatste afbeeldingenInloggenZoeken
We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
LEAFBARE
Season
Leafbare, -8°C - 3°C
Het blad is nu volledig van de bomen af en iedere ochtend wordt je begroet met rijp aan de takken en een kille wind. Gepaard met winterse neerslag, is het woud gehuld in een witte deken.
WHAT'S HAPPENING
Current Event
No current forum-wide event.
THE ALLEGIANCES
Clans
THUNDERCLAN
RIVERCLAN
WINDCLAN
SHADOWCLAN
BLOODCLAN
THE MANAGEMENT TEAM
Staff
COME JOIN US
WC DISCORD

SWITCHERDIESWITCH
SWITCH ACCOUNT
Deel
 

 [arrival + join request] Bloom

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
Baneflower
Member
[arrival + join request] Bloom 5e3ALQu
James
347
Actief
"There is a firefly loose tonight, better catch it before it burns this place down"

CAT'S PROFILE
Age: 28 Moons
Gender: She-cat ♀
Rank:
Baneflower
BerichtOnderwerp: [arrival + join request] Bloom   [arrival + join request] Bloom Icon_minitimeza 21 sep 2019 - 12:33

Ze had nooit gedacht dat het zo moeilijk zou zijn. Dat het zo moeilijk zou zijn om terug te gaan naar waar ze was gestart. Het leven in Thunderclan was nooit goed geweest, ze had altijd geleden en pijn gehad. Altijd net niet goed genoeg voor haar ouderfiguren en voor haar clan. Altijd een teleurstelling. En wanneer je geboren en opgegroeid bent als een teleurstelling maakt het ook niet meer uit. Uiteindelijk voel je het ook niet meer en is dat gewoon de wereld waarin in je leeft. Maar toen was ze naar de tribe gegaan en daar had ze wat anders gevoelt. Liefde. Een vreemde verwrongde vorm voor een kater die nooit haar om zou kijken maar nog veel belangrijker dan dat: een zoon. Zodra ze een blik op het kleine katje had gelegd was haar hart overladen met liefde en moederlijke wil. Niks anders bestond er nog dan haar kleintje en ze wist dat alles wat ze ooit zou doen voor haar kind zou zijn. Ineens had ze een doel gekregen en iets wat haar enorm gelukkig maakte. En toen was de realisatie gekomen dat ze het jong nooit mee terug zou kunnen nemen. Ten eerste zou het beestje de lange, zware reis niet hebben overleefd. Zo veel ouderen en kittens waren al gestorven op de heenweg en haar baby zou niet bij de dodenlijst komen. En ten tweede wilde ze haar kind het beste leven gunnen. In de tribe was ze gelukkig geweest en Thunderclan was afzien. Waarom zou ze haar zoon meenemen naar een plek waar hij nooit gelukkig kon worden? Waar hij ook zo zou moeten afzien? Wat als haar eigen moeder haar poten op kleine Spark kon leggen? Nee. Nooit zou haar zoon moeten meemaken wat zij had meegemaakt.

Maar eenmaal met de warmte van haar kindje in haar hart was het lastig geweest om terug te gaan naar haar oude leven. Naar de oude sleur van angst en boosheid. Naar jagen en vechten. Het was moeilijk om andere moeders met hun kind te zien en te weten dat de jouwe zo enorm ver weg in de bergen zat. Ze had twee katers aangewezen om voor hem te zorgen en ze kon enkel hopen dat een van deze het ook werkelijk had gedaan. Die onzekerheid at haar op vanbinnen, en het was uiteindelijk die angst geweest die haar weg had geleid uit haar clan. Ze wist niet of ze ooit nog terug zou kunnen keren als ze nu wegging, maar het was het risico waard. Baneflower had gehoord dat buitenstaanders zich bij de tribe konden voegen. De gevlekte kat kon niks anders doen dan hopen, ze was zich er van bewust dat de tribe haar niks schuldig was. Ze had de gedachtes uit haar hoofd geschud en de stap in onzekerheid aangegaan. Ze moest haar kind zien en weten dat haar zoon wist wie ze was, waarom ze had gedaan wat ze had gedaan en zeggen dat ze van hem hielt.

Waar ze reis eerst gezamenlijk met haar gehele clan had afgelopen was ze nu alleen. En als een doorgefokte clankat was ze nog nooit eerder zo alleen geweest. Ergens was het fijn om de baas over jezelf te zijn, maar ze merkte al snel dat ze niet voor deze levensstijl was gebouwd. Jagen was plotselings een kwestie van leven op dood en ze had moeten leren wanneer wegrennen de beste optie was in een confrontatie. Roofdieren loerde achter iedere hoek en ze kon zich niet meer herinneren wanneer de laatste keer was dat ze zichzelf oprecht veilig had gevoeld. Maar de jonge Thunderclanner wist hoe ze moest overleven, of beter gezegd, dit leerde ze gaandeweg. Ze had doorgekregen dat slapen in bomen, van de grond af, het veiligste was. En dat ongezien blijven ten alle tijden moest worden aangehouden. Hoewel ze altijd haar Shadowclan bloed had verafschuwd kwam het nu van pas, sluipend in de laaghangende schaduwen van struiken, bossen en huizen. Maar dit waren lessen die ze de harde weg had meekregen. Veel nachten had ze doorgebracht met een lege maag of ze was wakker geworden van een gevaar wat ze niet had gezien. Ze had regelmatig moeten stoppen om wonden te behandelen, iets wat ze had kunnen doen dankzij de kennis die haar moeder aan haar had geleerd. Hoewel dit voornamelijk vergiftigen was, was het ook helen, op de meest basis manier dat maar kon. De wonden waren dan ook niet het mooiste genezen en de littekens waar door haar pels heen te zien. Dit maakte haar ook niet minder, zolang ze maar bleef leven had ze niks te klagen. En leven zou ze.

Het had ongeveer twee seizoenen geduurd. Zo vaak had ze gedacht de weg kwijt te zijn geraakt en zo vaak was ze opgehouden waardoor ze kostbare dagen was verloren. Kracht zat er in nummers en Baneflower was nooit sterk geweest om mee te beginnen. Het was koppigheid en vastberadenheid die haar uiteindelijk bij de bergen had gebracht. Ze had zichzelf pas zeker gevoelt over haar navigatie toen ze de two-leg place was tegengekomen, het was een teken geweest dat ze dichtbij was. Nog enkele nachten later was ze aangekomen bij de voet van de bergen. De geur van kat, tribekat, hing in de lucht samen met de hinten van hun bos en water. Ze moest emotie onderdrukken. Het liefste wilde ze lachen en huilen en bang zijn allemaal tegelijk. Bane wist niet zeker wat ze voelde maar ze voelde veel. Hoop en angst, wederom het onbekende. Ze was zo dichtbij en ineens leek het weer moeilijk te worden. Kort nam ze de tijd om tot adem te komen, om de situatie over haar heen te laten glijden waarna ze verder het gebied in ging. Ineens voelde ze de kwaaltjes die ze voor zo lang had genegeerd. Haar stijve spieren en koude botten. Maar ook wat anders, een nieuwe energie en adrenaline. Ze was moe maar ze was ook wild met een brandend vuur in haar ogen. De reis had haar veranderd. Zowel fysiek als mentaal. Maar deze was hopelijk bijna ten einde. Ze klom een laatste rots over en de verse geurmarkering zei genoeg. Ze was aangenomen bij het territorium waar ze moons van had gedroomd. Ze was waar haar gezin was. Ze was thuis.

+ eerste post coyote
Terug naar boven Ga naar beneden
Coyote •
Member
[arrival + join request] Bloom Tumblr_p1ajss6CbQ1umgtvqo2_400
Kip
327
Actief
➳Don't you hear me howling
Don't you hear me howling babe?

CAT'S PROFILE
Age: ➳ 32 moons
Gender: Tomcat ♂
Rank:
Coyote •
BerichtOnderwerp: Re: [arrival + join request] Bloom   [arrival + join request] Bloom Icon_minitimeza 21 sep 2019 - 19:46

Het lot bracht hem wel vaker ongevallen die hij nooit aan had zien komen, maar dit sloeg alles. Zijn blauwe ogen waren niet alleen helder, maar hadden ook prima zicht. Toch, kon hij niet anders dan bovenaan die rots toekijken en herhaaldelijk knipperen, niet gelovend dat het zwart-witte figuur dat daar beneden zich tussen de rotsen bewoog daadwerkelijk was wie ze was. Wat deed ze hier? Hadden die kwade poten niet al lang genoeg grote afstanden overbrugt? Voor het eerst in wat een eeuwigheid leek stond Coyote met een mond vol tanden, even stokstijf als de rots waar hij op stond en waarvan hij op haar neer kijk. Geen idee wat hij hierbij moest voelen. Woede? - Voor het feit dat zij Banepaw was en haar walgelijk kwade persoonlijkheid, hoeveel kwade woorden had ze hem de vorige keer wel niet toegespuwd? Het was de moeder van zijn kind, adoptie kind, maar dat maakte de zin niet anders. Zou dat Spark wel goed doen? Was dat waarom ze hier was terug gekomen? Of... Was het voor hem? Kort brandde er een vreemd gevoel van hoop in zijn borst, maar dat stompte hij met een grauw uit. Nee. Ze was hier vast voor de idioot waarmee ze haar kind had gemaakt. Maar hoe dan ook, ze zou haar klauwen van Spark houden, dat was zijn kind nu en hij bleef hier. Met krachtige sprongen daalde hij af en begon zich richting haar kant te bewegen. Expres deed hij zijn best om onopgemerkt te blijven, totdat ze slechts enkele vossenlengtes van elkaar verwijderd waren. Kort hield hij zich verscholen, niet wetend wat hij bij de Tribe of endless hunting hiermee moest. Ergens.. Hij was de enige die hiervan wist, geen enkele andere kat had haar nog opgemerkt. Hij zou haar kunnen verjagen, haar kunnen opsluiten, doen wat hem juist achtte... Maar dat geheim zou hij niet dragen. Ondanks de woede die ze hem aanjoeg en ondanks dat hij het wel meer dan eens gewenst had, hij zou haar niet schaden. Nog niet. Toen hij eindelijk te voorschijn stapte had hij zorgvuldige alle emotie uit zijn gelaat getrokken en zijn blauwe ogen waren onpeilbare poelen die haar strak aan staarden. Een stilte viel en hij moest zichzelf wijs maken dat hij niet blij was haar weer te zien. "Je moet het lef van de goden met je dragen om jouw gezicht hier weer te tonen, Banepaw," kwam er wat koud uit en zijn ogen gleden over haar magere, maar nog altijd prachtige lichaam. Zijn blik bleef hangen bij de schouder die hij eens toegetakeld had, maar het waren nu andere littekens die haar tekenden;  ze had een zware reis gehad. Al die moeite... Voor wat? "Wat heeft jouw poten zo ver gebracht, je zoon of de imbeciel met wie je hem op de wereld hebt gezet, Stray?" hij voegde expres haar bijnaam toe, zijn stem nog altijd even vlak, maar hopend dat ze het zich nog herinnerde. Het voelde zo vreemd om weer tegenover elkaar te staan, hij kon haar niet plaatsen in zijn hokjes, hij kon niet begrijpen dat ze hier was. Waarom deed het hem dan goed om dit wicht weer te zien?
Terug naar boven Ga naar beneden
Baneflower
Member
[arrival + join request] Bloom 5e3ALQu
James
347
Actief
"There is a firefly loose tonight, better catch it before it burns this place down"

CAT'S PROFILE
Age: 28 Moons
Gender: She-cat ♀
Rank:
Baneflower
BerichtOnderwerp: Re: [arrival + join request] Bloom   [arrival + join request] Bloom Icon_minitimeza 21 sep 2019 - 20:33

De gevlekte poes bevroor in haar pas toen ze plots oog in oog stond met een heel bekend figuur. Natuurlijk had ze geweten dat ze hem weer zou zien, maar ze had nooit kunnen voorstellen dat het zo snel was. Dat hij de eerste was die ze zou tegenkomen. In haar afwezigheid van de bergen had de kater vaak in haar kop rondgespookt. Maar ze vroeg zich af hoeveel van hem ze had veranderd, hoe veel van zijn negatieve trekken ze had weggespeeld in eenzaamheid. Hij had haar verwond, al die tijd terug, maar ook het litteken was verborgen gegaan in de reis onder andere. Ze drukte haar oren naar achteren en nam de tijd de situatie in zich op te nemen. Om haar nog blik vol vuur en vlam over zijn lichaam te laten glijden en uiteindelijk uit te komen bij die ijzige ogen die ze zo onmogelijk kon lezen. Maar het meeste was de geur. Het was zijn geur die ze al die tijd had herinnerd als de geur van de tribe. De bleef in stilte met haar emoties strijden, tot hij deze brak. Koude woorden. Ze voelde zo veel. Hoop, zorgen, nieuwsgierigheid, woede en… geluk. De clankat liet hem uitpraten waarna ze haar kop hief, er lag een zekerheid en vastberadenheid in die ze voorheen niet had gehad. “Mijn naam is Baneflower en jij blinde, domme songdog-“ Ze overbrugde de afstand tussen hun in en tot haar eigen verbazing drukte ze haar kop tegen zijn borst. Een golf van emotie en opluchting overviel haar en ze gunde zichzelf de vrijheid om te verdwijnen in de kille cave guard zijn pels. “Ik ben teruggekomen voor mijn gezin. Voor mijn zoon en-” ze slikte haar woorden in en trok zich iets terug, om omhoog te kijken naar de ander. Ze was vergeten hoe groot hij was, hoe klein zijzelf was bij hem. Maar dat maakte haar doordringende blik niet minder. “Je hebt voor hem gezorgd toch? Ik zweer Coyote dat hij maar beter gezond en gelukkig kan zijn of starclan mag me tegenhouden voor wat ik ga doen” Het was niet veel geweest des tijds, ze had enkel Coyote aangekeken tijdens de vraag maar stiekem had ze altijd gehoopt dat hij de hint had begrepen. Met wat geluk had die stomme eekhoorn het ook doorgehad en was hij een goede vader geweest.
Terug naar boven Ga naar beneden
Coyote •
Member
[arrival + join request] Bloom Tumblr_p1ajss6CbQ1umgtvqo2_400
Kip
327
Actief
➳Don't you hear me howling
Don't you hear me howling babe?

CAT'S PROFILE
Age: ➳ 32 moons
Gender: Tomcat ♂
Rank:
Coyote •
BerichtOnderwerp: Re: [arrival + join request] Bloom   [arrival + join request] Bloom Icon_minitimeza 21 sep 2019 - 21:42

Het enige dat zijn vader hem had nagelaten waar hij nog ergens bittere appreciatie voor kon oproepen was het feit dat hij zeer getraind was in het verbergen van zijn emoties. Er lag een koud masker over zijn gelaat dat hij zelf kon verstellen, enkel zijn woede droop er soms onderuit. Bij haar kon hij dat niet zeggen, in haar geel-groene ogen wervelden zo'n beetje alle emoties rond. Toch maakte dat haar haast even onleesbaar als hem, wat het precies was dat ze voelde kon hij onmogelijk vast stellen. “Mijn naam is Baneflower en jij blinde, domme songdog-“ hij vernauwde zijn ogen en uit de zwiep van zijn staart was zijn irritatie te merken - totdat ze plots de afstand tussen hen overbrugde. Hij spande zijn spieren aan, zijn haren kwamen al dreigend omhoog en hij vroeg zich af hoe debiel ze wel niet moest zijn om hem in deze staat aan te vallen, maar dat deed ze niet. Voordat hij het wist had ze haar kop tegen zijn borst aan gedrukt. Zijn eerste reactie was natuurlijk een van woede, maar dat vervaagde toen hij zag hoe breekbaar ze eigenlijk wel niet was. Nu ze hier zo naast hem zat dacht hij ieder bot in haar lichaam te kunnen tellen. Ze was mager, klein en verzwakt; een wanhopig ding, en toch gaf hem dat vreemde gevoel. Het was een gevoel vergelijkbaar met wat hij voor Spark had gevoeld. De jongen was ook een kitten geweest, weerloos tegen de wereld. Maar zij, zij was nog anders. Hoe innig hij haar kon minachten en hoezeer hij het ook nooit onder woorden zou brengen; simpelweg een omhelzing als deze was iets waar hij al vanaf zo'n jonge leeftijd naar verlangde. Daarom liet hij het toe en heel even zelfs leek het alsof hij zijn kop op die van haar liet rusten, toen verbrak hij hun contact, zijn ogen niet zo onpeilbaar als ze daarvoor waren geweest, maar even donker. "Wat doe je hier, Baneflower," grauwde hij. Nee, hij zou niet toe geven aan dergelijke zwakte. Hij was Thunder niet. “Ik ben teruggekomen voor mijn gezin. Voor mijn zoon en-” en toch raakte het iets in hem. Haar zoon, die ze zo weerloos hier had achter gelaten in de klauwen van een randdebiel. Ergens was hij bang, bang dat ze hem mee zou nemen. Uit zijn klauwen zou trekken... Dat zou nooit gebeuren. "Voor hem?" de vijandigheid in zijn stem maakte per direct duidelijk over wie hij het had, de kwelgeest in zijn leven, vernoemd naar de donder die de hemel in tweeën spleet en slaap verstoorde. “Je hebt voor hem gezorgd toch? Ik zweer Coyote dat hij maar beter gezond en gelukkig kan zijn of starclan mag me tegenhouden voor wat ik ga doen” hij boorde zijn blauwe kijkers in de hare, de woede daarin nu weeldegelijk zichtbaar. "Laat jouw goden erbuiten, jij hebt hem hier achtergelaten," kwam er kil uit, woede in zijn stem. "Achtergelaten bij een incapabel vaderfiguur op een plek waar je nooit naar toe terug zou moeten zijn gekeerd, besef je je dat, Baneflower?" hij snoof, zijn blik verbitterd en er volgde een korte stilte. "Natuurlijk heb ik voor hem gezorgd," kwam er snel uit en hij weigerde oogcontact te maken. "Spark that starts wildfires.... Die jongen is mijn zoon en ik zal zijn vader zijn," wat hem dat tegenover haar maakte, deerde hem niet. Dit was waar hij voor gekozen had, dit was hoe Spark nu de werkelijkheid zag en niets zou dat veranderen. Zelfs niet dat zij was op komen dagen. "Wat verwacht je in onze bergen te vinden, Stray? Heb je enig idee wat voor onnodig gevaar je jezelf hebt ingegooid? Verdomme, we zijn geen asiel voor verloren gevallen! Wat als Skyteller je weg stuurt? Wat is dan je plan?" nu pas keek hij haar weer aan, woede, maar ook bezorgdheid in zijn blik.
Terug naar boven Ga naar beneden
Baneflower
Member
[arrival + join request] Bloom 5e3ALQu
James
347
Actief
"There is a firefly loose tonight, better catch it before it burns this place down"

CAT'S PROFILE
Age: 28 Moons
Gender: She-cat ♀
Rank:
Baneflower
BerichtOnderwerp: Re: [arrival + join request] Bloom   [arrival + join request] Bloom Icon_minitimeza 21 sep 2019 - 22:45

Ze zag zijn reactie op het moment dat ze naar voren liep, zijn opgestoken haren en zwiepende staart maar met een dom geloof dat hij haar nu niet zou schaden had ze toch haar kop tegen zijn borst geduwd. Het was vreemd, beiden hadden nooit affectie getoond voordat ze vertrokken was en toch op de een of andere manier had ze het gevoel dat er wat was. Ze kon het geen goede naam geven of zeggen dat het logisch was, maar de wereld waarin ze leefde werkte niet op logica. Haar wereld in ieder geval niet. Haar wereld dreef om emotie terwijl die van ander juist emotie miste. Toch was ze overtuigt dat er iets was, dat ze dit alles niet voor niks deed. Natuurlijk was haar zoon voor haar het belangrijkste maar ze zou liegen als ze zou zeggen dat hij de enige reden was geweest. En ergens wist ze ook wel dat ze hier enkel was gekomen op ideeën. Op het idee van haar zoon. Dat hij lief was en goed, dat hij van haar zou houden en haar had gemist al deze tijd. Dat hij instinctief zou weten wie ze was en dat ze hem kon overladen met liefde. Alsof alles hiervoor nooit gebeurd was, alsof ze haar kind nooit had moeten missen, alsof hij niet opgegroeid was in een wereld compleet vreemd voor haar. En dan had je het idee van Coyote. Een grote sterke kat, een waar ze hoop in zag, veiligheid en troost. Emoties die er misschien helemaal niet zaten. Ze was hier gekomen op blinde hoop maar zou dit haar ook maar ergens kunnen brengen? Zou hier een grond van waarheid in zitten? Ze wilde ja zeggen op deze vragen toen het leek dat de kater zijn kop op die van haar liet rusten, maar het moment was te kort om het zeker te zeggen. Ze zette een stap achteruit en haalde kort adem, de dunne lucht van de bergen weer nieuw op haar longen. Waar ze kort rust had gevonden in de bekende geur en warmte leken ze weer terug te zijn bij de kou die de verdomde songdog met zich meedroeg. Baneflower duwde haar oren naar achteren en gromde richting hem, een diep en verneidig geluid om de zijne te proberen te overtreffen. Hoe durfde hij het te denken, hoe had hij het lef om niet eens in te willen zien dat Thunder voor haar niks was? Niks meer dan een moment van eenzaamheid. Dat Thunder voor haar een manier was geweest zichzelf te straffen, wetende dat die kat nooit naar haar om zou kijken. “Nee jij groot stuk vossenstront. Ik ben teruggekomen voor jou” Beet ze hem toe. Ze voelde iets steken in haar ogen terwijl ze haar pels omhoog gooide, alsof dit haar minder klein zou moeten laten voelen. “Voor Spark en voor jou. Waarom denk je dat ik wilde dat jíj voor hem zorgde” Ze vond dit maar niks, heel dat hartje luchten. Het voelde alsof ze iets heel doms en fouts deed. Maar de kolkende massa van emoties vond al snel een uitweg. Want zoals ze altijd deed zette ze haar angsten en verdriet om in woede. De kleine kat verhief haar stem “Ik heb hem hier achtergelaten omdat ik hier gelukkig was en mijn kind dat ook gunde. Maakt dat mij een slechte moeder Coyote?! Dat ik mijn zoon niet wilde laten sterven op de terugreis?!” Waar haar woorden misschien waren begonnen met woede, was het geëindigd in een rauwe pijn voor alles wat ze onbesproken had gelaten. Tranen hadden zich een weg gevonden over haar wangen, al leek ze hier zelf geen aandacht aan te besteden. De guard vertelde dat hij de vader was van Spark. Ergens stelde het haar gerust. Want dat betekende dat hij niet alleen was, al kon ze maar afvragen hoe goed vaderfiguur iemand als Coyote werkelijk kon zijn. Ze wilde hierop antwoorden maar werd overrompeld door zijn volgende woorden, om een stap naar achteren te nemen in onzekerheid. Toen ze antwoorde was ze gestopt met boos zijn, haar toon zacht maar nuchter. “Ik verwacht niks. Maar ik hoopte mijn zoon te kunnen zien en te zeggen dat ik van hem hou. Om jou weer te zien. Om te hopen dat ik hier mag blijven op de plek waar ik werkelijk gelukkig was.” Ze vermeed zijn blik bij het volgende, keek gebrand naar de kleurwisseling die haar tranen op de zandbestrooide stenen toebracht. Hoewel ze er een hekel aan had kon ze het niet helpen. Zo lang gereisd met al deze zorgen, met al deze gedachtes die de ander weer naar boven bracht. Ze had vrede met een gefaalde poging want dat betekende in ieder geval dat ze het had geprobeerd. Heel haar leven streefde ze naar sterk zijn maar wat was sterk als je nooit risico's nam en in een gouden kooi bleef zitten? Ja misschien was dit dom. In ieder geval kon ze zeggen dat ze had gevochten voor wat ze wilde. Hoeveel konden dit zeggen? Kon de Cave Guard voor haar hetzelfde zeggen? “En als Skyteller me wegstuurt heb ik geen plan meer. Dan ben je van me af. Het interesseert me niet of ik hier sterf. Ik wilde gewoon weer voor heel even bij mijn kind zijn. Als ik dat mag, dan was het alles waard.”
Terug naar boven Ga naar beneden
Coyote •
Member
[arrival + join request] Bloom Tumblr_p1ajss6CbQ1umgtvqo2_400
Kip
327
Actief
➳Don't you hear me howling
Don't you hear me howling babe?

CAT'S PROFILE
Age: ➳ 32 moons
Gender: Tomcat ♂
Rank:
Coyote •
BerichtOnderwerp: Re: [arrival + join request] Bloom   [arrival + join request] Bloom Icon_minitimeza 5 okt 2019 - 1:02

Zijn ogen vernauwde zich tot spleetjes en maakten duidelijk hoe link hij daadwerkelijk was. Op momenten zoals deze kon hij niets anders dan haar bekritiseren voor haar kortzichtigheid. Immers, hoe slim was het als dun, uitgemergeld poesje tegen hem te grommen? Zeker nu, zeker hier. Ongetwijfeld wist niemand waar ze was, en toch maakte ze dergelijke uitspraken. De kater zwiepte met zijn staart, het was dat hij het verschil tussen goed en slecht nog altijd haarfijn kon benoemen. “Nee jij groot stuk vossenstront. Ik ben teruggekomen voor jou” werd hem toegebeten. Zijn haren kwamen kort wat overeind toen ze hem zo onrespectvol aansprak, maar het tweede deel van haar woorden raakten hem op een vreemde plek. “Voor Spark en voor jou. Waarom denk je dat ik wilde dat jíj voor hem zorgde” Coyote twijfelde nooit aan zijn keuzes en conclusies, toch deed het hem goed haar te horen bevestigen dat ze inderdaad had bedoeld dat hij de zorg op zich moest nemen. Die blik had hij zich niet ingebeeld. De kater nam wat afstand en sloot kort zijn ogen, zichzelf dwingend tot zaken te komen. Hij hield van rust en regelmaat in zijn leven, een onverstoord ritme. En hier was zij, de bane van zijn bestaan. Frustratie joeg door zijn kop, wat moest hij nu weer met deze situatie? “Ik heb hem hier achtergelaten omdat ik hier gelukkig was en mijn kind dat ook gunde. Maakt dat mij een slechte moeder Coyote?! Dat ik mijn zoon niet wilde laten sterven op de terugreis?!” de pijn in haar woorden was duidelijk te horen, maar haar woedende toon streek hem tegen de haren in. "Vraag dat soort vragen niet aan mij, de waarheid is dat ik hem veilig heb gehouden," sprak hij nijdig. Die woede mocht ze voor zichzelf bewaren. Of ze een slechte moeder was, mocht ze zelf bewijzen. Alles was nu buiten zaken, het ging erom dat ze hier was en zowel zichzelf als hem als Spark daarmee in een onmogelijke situatie had gegooid. “Ik verwacht niks. Maar ik hoopte mijn zoon te kunnen zien en te zeggen dat ik van hem hou. Om jou weer te zien. Om te hopen dat ik hier mag blijven op de plek waar ik werkelijk gelukkig was.” ze huilde. Was het niet zij die altijd zichzelf zo sterk had voor gedaan? Die hem had blijven uitdagen wanneer ze wist dat ze niet winnen kon? De reis moest haar gebroken hebben, hij moest haar gebroken hebben. “En als Skyteller me wegstuurt heb ik geen plan meer. Dan ben je van me af. Het interesseert me niet of ik hier sterf. Ik wilde gewoon weer voor heel even bij mijn kind zijn. Als ik dat mag, dan was het alles waard." De kater haalde diep adem, op dat moment een beslissing makend. Die gok zou hij wagen, enkel voor deze keer. Kort was het stil, maar toen bewoog hij zijn lichaam haar kant op, waarbij hij met zijn staart zachtjes haar kopje omhoog tilde, zodat ze opnieuw oogcontact maakten. Haar gele ogen waren nog altijd bewolkt van tranen. "Oké," begon hij enkel. "Ik neem je mee naar Teller of the Endless skies en wanneer dat mij toegestaan wordt kan ik je een nest bieden, voedsel bieden en veiligheid bieden, Baneflower," Zijn ogen keken haar diep aan, zijn blik altijd even onpeilbaar maar toch bedachtzaam. Dat was alles wat hij wilde, een gezin, een gelukkig gezin. Maar zij paste niet in dat perfecte plaatje zoals River dat had gedaan. Maar River had voor Thunder gekozen, en zij was hier voor hem. Voor hem. "Maar als ik erachter kom dat je waanbeelden in mijn zoon zijn hoofd propt, als ik erachter kom dat je hebt gelogen, zul je weten wat spijt werkelijk betekend," de kilte in zijn stem liet door dringen hoe serieus hij was. Hoewel zijn gelaat er weinig blijk van gaf, was dit iets wat hij normaal gezien koste wat het koste vermeed: intimiteit. Hij gaf haar de mogelijkheid hem pijn te doen zoals River dat had gedaan, zoals Jackal dat eens had gedaan. Bovenalles, gaf hij haar de mogelijkheid Spark van hem af te pakken. Maar bij de sterren hoopte hij dat het deze keer anders zou gaan. De seal-point kater liet zijn kaart kort haast teder langs haar nek glijden, waarna hij haar met een wenk vertelde te volgen. "Kom, we zijn niet ver,"
Terug naar boven Ga naar beneden
Baneflower
Member
[arrival + join request] Bloom 5e3ALQu
James
347
Actief
"There is a firefly loose tonight, better catch it before it burns this place down"

CAT'S PROFILE
Age: 28 Moons
Gender: She-cat ♀
Rank:
Baneflower
BerichtOnderwerp: Re: [arrival + join request] Bloom   [arrival + join request] Bloom Icon_minitimevr 1 nov 2019 - 14:55

Ze kon onmogelijk pijlen wat er in de domme kop van de kater voor haar speelde. Hij was voor haar onleesbaar, al was de jonge poes nooit goed geweest en het inschatten van andere. Het was haar geleerd om altijd van het slechtste uit te gaan, om jezelf nooit te laten kennen en dat zwakte je einde betekende. En toch huilde ze nu, toch zei ze wat de hele reis al aan haar hart had gevreten. Misschien was het pure naïviteit vanaf haar kant maar ze wilde zo zwaar geloven dat Coyote anders was. Dat hij wel om haar gaf op zijn eigen vreemde manier. Ze had een connectie met hem gevoelt en deze niet willen loslaten in haar tijd terug bij Thunderclan. En ze had het hem nu verteld, de waarheid. Dat ze evengoed voor hém was teruggekeerd als voor haar zoon. Ze had door laten schemeren dat ze hier was voor de illusie van een gelukkig gezin en ze vroeg Starclan waarom hém maar hier had ze nog geen duidelijkheid van gekregen. Het was nu eenmaal zo. De waarheid die ze wel kreeg was pijnlijk. Coyote had gelijk, hij had haar zoon veilig gehouden al die tijd, of in ieder geval dat hoopte ze maar. Ze zou het pas kunnen zien wanneer ze weer tegenover haar jongen stond. Toch drukte ze haar oren in haar nek en wende haar blik kort af, al verdween het vuur hier nog niet uit. De gevlekte kat was overtuigd dat ze de juist had gedaan om hem hier te laten. Het enige waar ze spijt van had was dat ze ooit mee terug was gegaan naar Thunderclan. Er viel een stilte en de boosheid en verwijten leken door de aarde heen te sijpelen. Weg van het oppervlak waar het andere pijn kon doen. Ze had haar blik naar beneden gericht tot ze plots de staart van de kater onder haar kin voelde. Delicaat bewoog ze haar hoofd mee omhoog, om in het heldere blauw te kijken. Dit was een kant van hem die ze nog niet kende, een met zachte handelingen… een die haar tot stilte bracht. Haar ogen vergrote lichtelijk bij het aanbod. Want… zelf wilde ze ook niets liever dan rust, dan een gezin en een plek om eindelijk niet meer bang te hoeven zijn. Maar tot ze dat kreeg vond ze het moeilijk om enkel beloftes te geloven. Het addertje liet immers zijn kop al zien. Hij klonk weer kil, weer koud. Maar misschien was hij ook wel bang net als haar. Zij werd vuur en hij werd ijs, maar de basis bleef angst. “Bedankt.. dat je me een kans geeft” Het was zeldzaam om haar dat te horen zeggen, maar zijn zachtheid maakte haar gevoelig. “En je zult zien dat ik niet lieg. Ik wil gewoon een gezin en een thuis.. stoppen met vechten” Haar woorden eindigde in een gemompel, haar emoties stom vindende.

Toen de kater in beweging kwam volgde ze hem, oppassende met de ondergrond die ze niet was gewend. Het was ruw aan haar gevoelige pootjes, maar ergens ook wel weer bekend van de vorige keer. Al hielp het ook niet mee dat ze gesloopt was van de reis hierheen. Ze ging dan ook een paar keer door haar poten heen voor ze aankwamen bij de cave. Bane keek met grote ogen op nar de waterval. Ze was hier maar een keer eerder geweest, toen ze haar jong had afgegeven. Wat onzeker duwde ze zichzelf een seconde tegen het lichaam van Coyote aan, opzoek naar steun. Dit stopte dan ook zodra ze het doorhad, de reiziger schudde haar pels uit en duwde haar kop omhoog. Trots en sterk zoals ze zich altijd voorhield. Haar staart de lucht in om duidelijk te maken dat ze dit kon. Enkele nieuwsgierige katten liepen naar voren. “Ik zou graag met.. Teller of the Endless skies willen spreken, of een andere high rank” Ze herhaalde maar gewoon de naam die Coyote had gezegd, hij wist het immers het beste.

+ Open nu voor de rest van de tribe!
Terug naar boven Ga naar beneden
Starteller
Endless Hunting
[arrival + join request] Bloom DPKsfdL
Babs
353
Actief

CAT'S PROFILE
Age: 38 moons
Gender: She-cat ♀
Rank:
Starteller
BerichtOnderwerp: Re: [arrival + join request] Bloom   [arrival + join request] Bloom Icon_minitimedo 19 dec 2019 - 16:09


Misschien moesten ze de naam van de Tribe maar eens veranderen. In plaats van de Tribe of Rushing Water naar de Shelter of Wayward souls ofzo. Toen er namelijk een onbekende stem door de grot heen schalde zag Shroud de bui al wel weer hangen. Daar kwam weer het één of andere geval met een sneu verhaal, op zoek naar een nieuw leven binnen de tribe. Shroud kwam tot haar poten en stapte tussen de nieuwsgierig toegestroomde Tribe katten heen, haar blik koel en rustig. Skyteller mocht dan wel een open deur policy hebben, of tenminste zo leek het, maar Shroud was wantrouwiger ingesteld. Zeker met de incidenten van de laatste tijd. Ze richtte haar goudkleurige blik op de kattin voor haar, wie haar vaag bekend voor kwam. Een Clankat, zo leek het. “Welkom, reiziger,” miauwde Shroud terwijl ze voor de rest van de Tribe katten stil bleef staan en halt hield voor de zwart met witte kattin. Ze wierp even een korte blik op Coyote, vragend. Waarom zou de kater, wie het niet zo op vreemdelingen had, deze kattin wel meegenomen hebben? “Mijn naam is Shroud of Fallen Stars, healer to-be van de Tribe. Wat brengt je hier?”
Terug naar boven Ga naar beneden
Day •
Chief
[arrival + join request] Bloom DPKsfdL
Floriske
598
Actief
Koester het licht
en het zal de schaduwen verjagen

CAT'S PROFILE
Age: 81 manen
Gender: Tomcat ♂
Rank:
Day •
BerichtOnderwerp: Re: [arrival + join request] Bloom   [arrival + join request] Bloom Icon_minitimedo 19 dec 2019 - 20:22

Had hij haar niet eerder gezien, deze zwart-witte vreemdelinge die aan Coyotes zijde de grot binnenstapte? Ze was een van de clankatten, niet? De manier waarop ze zo dichtbij de Tribekater stond was opvallend. Even bleef Day van een afstandje naar hen kijken. Ze kenden elkaar al langer, besloot hij. Ze moesten elkaar gesproken hebben toen de clans in de bergen waren en schijnbaar was het contact positief geweest. Hij hield zijn kop even scheef, nieuwsgierig. Toen, zodra Shroud de nieuwkomer had begroet, tilde ook hij zijn grote lijf van de grond om hun kant op te lopen. Met een vriendelijke blik op zijn gelaat nam hij plaats naast Shroud, net een pas verder naar achteren om te signaleren dat zij de leiding had, en zijn eigen introductie nog even uitstellende om het gesprek niet te onderbreken.
Terug naar boven Ga naar beneden
Baneflower
Member
[arrival + join request] Bloom 5e3ALQu
James
347
Actief
"There is a firefly loose tonight, better catch it before it burns this place down"

CAT'S PROFILE
Age: 28 Moons
Gender: She-cat ♀
Rank:
Baneflower
BerichtOnderwerp: Re: [arrival + join request] Bloom   [arrival + join request] Bloom Icon_minitimewo 1 jan 2020 - 19:05

Baneflower was niet op haar gemak hier, in deze situatie. Ze voelde zich open en bloot tegenover de wereld op de manier hoe ze zichzelf moest wegzetten. Hoe ze moest smeken om een thuis als een zwerver. Goed, was ze ook niet een zwerver? Ze had haar clan verlaten voor een onverholpen reis naar een stelletje bergkatten waar ze zo graag deel van wilde uitmaken. Het woud had haar onbeholpen ongelukkig gemaakt en hier was het anders. Alles was anders. Voor een seconde keek ze omhoog naar Coyote, het nog onwerkelijk vindende dat ze hem weer zag. Die idiote kater die zijn ego echt eens uit zijn kont moest halen maar wie ze stiekem ook enorm graag mocht. Die ze stiekem ook best erg had gemist. Ze schudde haar kop om haar angst weg te jagen en haarzelf terug te brengen bij de wereld, ze moest sterk zijn en stoppen met aanstellen. Ze was hier nu en zou wel zien waar ze eindigde. Niemand zou haar kunnen zeggen dat ze het niet had geprobeerd. Het duurde echter niet lang voor er een gouden kat aan kwam lopen. Ergens deed deze haar denken aan Thornstar, de leider die ze had verlaten, maar dan lichter. En deze poes deelde het autoriteit. Baneflower wist het meteen, ze kon het aan de kat aflezen, en de katten om hun heen. Van haar eigen instinctieve drang om er tegenin te gaan. Al zou ze dat nu niet doen, want dit was een nieuwe kans. Ze neeg haar kop bij de begroeting. "Mijn naam is Baneflower, ik ben de moeder van Spark that starts Wildfires." De poes keek kort naar de gevlekte kater die ook erbij kwam zitten. Een grote pluizige kat met een nieuwsgierige blik. Maar hij bleef voor nu stil. Ze bracht haar ogen terug naar Shroud of Fallen Stars. "En als het mogelijk is zou ik me graag bij de tribe willen voegen"

Terug naar boven Ga naar beneden
Starteller
Endless Hunting
[arrival + join request] Bloom DPKsfdL
Babs
353
Actief

CAT'S PROFILE
Age: 38 moons
Gender: She-cat ♀
Rank:
Starteller
BerichtOnderwerp: Re: [arrival + join request] Bloom   [arrival + join request] Bloom Icon_minitimedo 2 jan 2020 - 14:27


Gelukkig stond ze er niet alleen voor. Ze wierp een schuine blik op Day toen deze naar voren stapte en aan haar zijde kwam staan. Hij bleef op een respectvolle afstand, duidelijk aangevend dat zij degene was die hier de dienst uitmaakte. Ze zou er nooit aan twijfelen dat Day haar met respect zou behandelen. De Chief was een wijs en vriendelijk kater. "Dit is Day of New Light, onze chief en degene die de dagelijkse bezigheden zoals patrouilles op orde stelt," stelde Shroud hem rustig voor. Haar blik volgde elke beweging van de zwart met witte vreemdeling.

Ze liet haar blik kort naar Coyote who stole the Fire glijden, wiens naam Jackal liet ontploffen (en wie ze misschien maar eens voor de grap samen op patrol moest stoppen), wie een vreemde relatie leek te hebben met River, wie spanningen leek te hebben met Thunder over de to-be Spark en meer dingen met de kater niet op 1 lijn lag, wie meer spanningen veroorzaakte dan dat hij waard was leek het. Nu kwam hij hier binnen met een vreemde poes, wie op dit moment voor dat feit alleen al 1-0 achter stond bij haar. Het was dat Skyteller nog een zegje hierin had, want anders had ze bij een verkeerd woord de poes meteen de bergen weer uit gestuurd. De kattin stelde zich voor als Baneflower, waarop Shroud met haar oor trok. Die naam klonk haar bekend in de oren.. Maar dat was al snel verklaard. Dit was de poes die Spark that starts Wildfires in de tribe had achtergelaten en zelf weer vertrokken was, het kind van Thunder. Nu wilde ze zichzelf bij de tribe voegen. Haar instinct zei haar om haar weer weg te sturen, haar kind met veel bombarie hier droppen en vervolgens weer vertrekken. "Welkom, Baneflower," miauwde ze echter, haar stem vast, "de tribe heeft gastvrijheid en vriendelijkheid hoog in de vaandel staan, maar we willen onze eigen gemeenschap ten alle tijden beschermen, laten we dus verder praten in de Cave of Pointed Stones," miauwde ze, gebarende naar een de mond van een doorgang aan de achterkant van de gemeenschappelijke grot. Eens zien uit wat voor hout deze kattin gesneden was.  


Laatst aangepast door Shroud • op za 4 jan 2020 - 15:37; in totaal 2 keer bewerkt
Terug naar boven Ga naar beneden
Day •
Chief
[arrival + join request] Bloom DPKsfdL
Floriske
598
Actief
Koester het licht
en het zal de schaduwen verjagen

CAT'S PROFILE
Age: 81 manen
Gender: Tomcat ♂
Rank:
Day •
BerichtOnderwerp: Re: [arrival + join request] Bloom   [arrival + join request] Bloom Icon_minitimedo 2 jan 2020 - 16:49

De zwart-witte poes droeg een clannaam, zoals hij had verwacht. Baneflower. Days ogen verwijdden zich een klein beetje in verbazing toen ze zich vervolgens voorstelde als de moeder van Spark that Starts Wildfires. Meteen vroeg hij hoe dit zijn uitwerking zou hebben op Spark. De jonge kater liet er nooit veel over los, maar hij had het moeilijk met de afwezigheid van zijn moeder, en misschien nog wel meer met het feit dat hij niets over haar wist. Dat hij niet wist waar ze was. Nu was ze hier. Was ze teruggekomen voor Spark? Had ze hem gemist, zou ze nu toch - beter laat dan nooit - de moederrol op zich nemen? Day gunde iedere kat een moeder. Hij vroeg zich af waarom was ze in de eerste plaats eigenlijk vertrokken was, maar misschien zou ze daar nog een verklaring voor hebben. Day keek naar Shroud, die een neutrale houding aanhield. "Aangenaam kennis te maken", miauwde hij toen Shroud hem aan Baneflower voorstelde. Hij had vele vragen, maar Shroud was de eerste die met Baneflower zou spreken, dus hij zou nog even geduld moeten hebben. Gelukkig was dat iets waar de Chief geen gebrek aan had. Terwijl de Healer To-be en de nieuwkomer zich naar de Cave of Pointed Stones begaven, liet Day zijn blik vragend naar Coyote gaan. Misschien had die in de tussentijd al enkele antwoorden.
Terug naar boven Ga naar beneden
Coyote •
Member
[arrival + join request] Bloom Tumblr_p1ajss6CbQ1umgtvqo2_400
Kip
327
Actief
➳Don't you hear me howling
Don't you hear me howling babe?

CAT'S PROFILE
Age: ➳ 32 moons
Gender: Tomcat ♂
Rank:
Coyote •
BerichtOnderwerp: Re: [arrival + join request] Bloom   [arrival + join request] Bloom Icon_minitimewo 8 jan 2020 - 12:57

Een kans. Ja, dankbaar mocht de poes zichzelf zeker achten. Hijzelf moest de ernst van deze zaak nog afwegen, het besef door laten dringen dat hij haar terug begeleidde naar zijn enige thuis. De emoties die zich in zijn borst bevonden waren hem vreemd en afleidend van zijn normaal zo kalme interieur. De waarheid was dat hij aan haar gedacht had. Vaak. Veel. Waarom? Daar kon hij moeizaam een antwoord op formuleren. Er was iets bekoorlijk aan haar waar hij niet genoeg van kon krijgen, zelfs al sneed hij zich er pijnlijk mee in de poten. Hypocriet, allicht was dat de enige term die er nog bij paste. Toch zou hij dat nooit toegeven, maar de normaal zo standvastige en kalme kater wist plots niet precies hoe hij zich op moest stellen, toen hij de poes de cave in begeleidde. "Wees beleefd, kalm, antwoord hun vragen," ademde hij enkel nog in haar oor voordat ze zich tussen de katten bevonden en hij afstand nam. Plots waren zijn donker blauwe ogen weer even onleesbaar en koud als altijd, wat er daarachter afspeelde zou niet zichtbaar zijn. Kalm ging hij achter het stel katten zitten, in het gesprek mengde hij zich niet. Toch voelde hij de puntjes van zijn vacht onbehagelijk prikken door de blikken die zowel Shroud als Day hem toewierpen. Was het niet normaal om vreemdelingen te brengen, wanneer ze dat verzochten? Waren dat niet de gebruiken van de tribe die ook aan hem waren opgelegd? Toch was haast tastbaar dat er iets meer achter deze poes lag dan enkel dat en Coyote was intelligent genoeg om te weten dat dat de autoriteiten niet ontgaan was. "Baneflower spreekt naar mijn weten de waarheid. We zijn enigszins bekend," zijn toon hield hij zorgvuldig monotoon. "Onze paden kruisten in de bergen en ze vroeg mij om haar naar u te brengen, een verzoek dat niet aan mij is om te weigeren," hij gaf een respectvol knikje en maakte nog één keer dringend oogcontact met Baneflower. Gedraag je. Vervolgens excuseerde hij zich en ging op zoek naar Spark tussen de menigte katten, immers zou deze wel vragen hebben. Een nervositeit lag in zijn buik, maar wat er Baneflower zou gebeuren was niet aan hem.
Terug naar boven Ga naar beneden
 
[arrival + join request] Bloom
Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Warrior Cats :: The Mountains :: Mountain Territory-
Ga naar: