But no such winds blow hither,



 
IndexGebruikerslijstRegistrerenLaatste afbeeldingenInloggenZoeken
We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
LEAFBARE
Season
Leafbare, -8°C - 3°C
Het blad is nu volledig van de bomen af en iedere ochtend wordt je begroet met rijp aan de takken en een kille wind. Gepaard met winterse neerslag, is het woud gehuld in een witte deken.
WHAT'S HAPPENING
Current Event
No current forum-wide event.
THE ALLEGIANCES
Clans
THUNDERCLAN
RIVERCLAN
WINDCLAN
SHADOWCLAN
BLOODCLAN
THE MANAGEMENT TEAM
Staff
COME JOIN US
WC DISCORD

SWITCHERDIESWITCH
SWITCH ACCOUNT
Deel
 

 But no such winds blow hither,

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
Ga naar pagina : 1, 2  Volgende
Tallshadow
Member
But no such winds blow hither, 4pt8gz
☙Emma☙
17101
Actief
"Never gonna give you up, never gonna let you down"

CAT'S PROFILE
Age: 54 Moons
Gender: Tomcat ♂
Rank:
Tallshadow
BerichtOnderwerp: But no such winds blow hither,   But no such winds blow hither, Icon_minitimewo 6 mei 2020 - 14:37

Hij was weggelopen bij zijn clan, had zijn rug toegekeerd, maar het was voor het plan en het plan was goed. Dit vertelde hij zichzelf niet zozeer, en of hij het echt geloofde was ook nog maar de vraag. Maar wat Tall zeker wist, was dat dit was hoe het had moeten gaan. Of hem dat slecht of goed maakte lag aan hoe de historie zou verlopen, en ongetwijfeld dat anderen hem gestoord zouden vinden. Toch kon de kater een licht gevoel van trots bij de voleinding van zijn werk niet onderdrukken, dus had hij een grijns op zijn gezicht terwijl hij Acorn de rug toekeerde. Tall kende geen angst. Zijn werk was klaar.

@Acorndust
Terug naar boven Ga naar beneden
Acornstar
StarClan
But no such winds blow hither, DPKsfdL
Cynthia
3768
Actief

CAT'S PROFILE
Age: Dead (120 moons)
Gender: Tomcat ♂
Rank: Ancient leader
Acornstar
BerichtOnderwerp: Re: But no such winds blow hither,   But no such winds blow hither, Icon_minitimewo 6 mei 2020 - 16:00

Als hij eerlijk was verwarde het gedrag van Tall hem steeds meer. Alleen een ding was duidelijk, hij liet Shadowclan nu toch echt recht voor zijn neus in de steek. Hij had dan ook de achtervolging ingezet, vergetend dat hij misschien niet zo veel zou moeten bewegen. Bloed was al begonnen zijn buikvacht te besmeuren door de wonden die open gegaan waren, maar hij merkte het amper, had alleen oog voor de kater voor hem. "Tall, wacht." Sprak hij dan ook nogmaals, lichtelijk buiten adem. Hij wilde antwoorden, maar of hij die zou krijgen was de vraag. En wat als hij die had? Wat dan? De kater voor hem had nog steeds acht levens waar hij er een had. Zou hij het over zijn hart kunnen verkrijgen om te doen wat mogelijk gedaan moest worden? Hij twijfelde daar heel hard aan. Ja, het had pijn gedaan toen Tall er vandoor was gegaan, meer dan hij had verwacht dat het zou doen. Maar dat was mogelijk ook de reden dat hij die pijn niet om kon zetten in pure woede. Het was zoveel makkelijker om woede voor iemand te voelen, dan dit onzekere gevoel dat hij had bij Tall, want het zorgde ervoor dat hij niet wist wat hij wilde doen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Tallshadow
Member
But no such winds blow hither, 4pt8gz
☙Emma☙
17101
Actief
"Never gonna give you up, never gonna let you down"

CAT'S PROFILE
Age: 54 Moons
Gender: Tomcat ♂
Rank:
Tallshadow
BerichtOnderwerp: Re: But no such winds blow hither,   But no such winds blow hither, Icon_minitimeza 9 mei 2020 - 12:09

In plaats van een schreeuw, of een boze opmerking, of zelfs het gewicht van een kat op zijn rug, hoorde Tall enkel een tamelijk zachte 'wacht'. En zijn naam natuurlijk. Het enige deel zelfs, van zijn naam, wat nooit veranderd was. Kort dacht hij over dat gegeven na, voor hij besloot dat dit tot later kon wachten, en hij zich kort omdraaide, maar achterwaards door bleef lopen. Een vragende blik op zijn gezicht. Wat wilde Acorn van hem? Wat moest hij hem geven, aangezien een uitleg hem in dit deel van het territorium niet handig leek.
Toch liep hij langzaam, zodat de gewonde kat kon volgen. "Waarom, Acorn?" Wat kon de ander hem bieden? Tall had alles gehad, en het moedwillig weggegeven. Waar dacht zijn deputy hem mee te kunnen paaien? Hij was niet om te kopen, Tall had geen interesse. Behalve dan in wat de kater voor hem precies dacht te kunnen bereiken.
Terug naar boven Ga naar beneden
Acornstar
StarClan
But no such winds blow hither, DPKsfdL
Cynthia
3768
Actief

CAT'S PROFILE
Age: Dead (120 moons)
Gender: Tomcat ♂
Rank: Ancient leader
Acornstar
BerichtOnderwerp: Re: But no such winds blow hither,   But no such winds blow hither, Icon_minitimeza 9 mei 2020 - 16:43

Natuurlijk stopte Tall niet, maar draaide zich wel om naar hem. Waarom had hij de kater gevraagd te wachten? Ergens besefte hij wel dat het misschien beter was om Tall te laten gaan hier of te volgen tot ze weg waren van hier, maar iets lag hem niet lekker. Ook al kon hij moeilijk plaatsen wat. "Waarom vertrek je alweer?" Zonder mij iets te zeggen. Voegde hij eraan toe in gedachten, maar dat zei hij er maar niet hardop. Blijkbaar was hij daar niet belangrijk genoeg voor of had Tall verwacht dat hij hem zou achtervolgen. Het koste hem meer energie dan hem lief was om dit te doen, maar voor nu werkte adrenaline nog. Het hield hem overeind, maar met elk beetje bloed dat hij verloor voelde hij ook meer energie verdwijnen. Hij was zo moe van dit alles, van bedrogen worden keer op keer. "Denk je echt dat ik je weer laat gaan met al de levens die je nog hebt?" Hij wilde de levens eigenlijk niet eens meer. Wat zou hij aan negen levens hebben in een clan die hij niet kon vertrouwen? Maar het was een principe beleid. Hij kon Tall niet weer laten gaan met de levens op zak, hij kon niet nog een keer terugkomen bij de clan en zeggen dat hij niet hun officiele leider kon zijn. Dat zou niet voldoende zijn na alles dat er gebeurd was.
Terug naar boven Ga naar beneden
Tallshadow
Member
But no such winds blow hither, 4pt8gz
☙Emma☙
17101
Actief
"Never gonna give you up, never gonna let you down"

CAT'S PROFILE
Age: 54 Moons
Gender: Tomcat ♂
Rank:
Tallshadow
BerichtOnderwerp: Re: But no such winds blow hither,   But no such winds blow hither, Icon_minitimezo 10 mei 2020 - 23:25

Hij moest eerlijk bekennen: hij snapte het niet. Tall snapte niet wat Acorn hier aan het doen was, wat hij dacht te bereiken en hoe hij dat precies dacht te bereiken. Sterker nog. Tall snapte überhaupt niet waarom de kater hem in de eerste plaats gezocht had. Sure, Tall was de aanstichter van al het leed dat achter hen lag. Tall was het probleem achter alles wat er nu gebeurde. Maar waarom, als hij zichzelf al verwijderde, zocht Acorn hem? Vandaar ook dat hij even zijn hoofd schuinhield bij de vraag van de ander. "Waarom volg je?" Want dat was vreemd.
Alsof hij de vraag al had aan zien komen, begon Acorn over zijn levens, en meteen schoot Tall hoofdschuddend in de lach. "Alsof die jou wat kunnen schelen," Hoewel Acorn het misschien niet meer wilde zeggen, ze kenden elkaar. Tall kende zijn deputy. Kende de kater voor hem, en die sleepte zich niet voort om wat levens te krijgen waarvan hij vond dat ze hem toebehoorden. Dus bleef de kater zijn hoofd schudden, terwijl hij achteruit liep. "Waarom," En hoewel het een vraag was, sprak hij hem uit alsof hij zelf ook op zoek ging naar een antwoord. Zijn nieuwsgierige blik op de deputy-leader.
Terug naar boven Ga naar beneden
Acornstar
StarClan
But no such winds blow hither, DPKsfdL
Cynthia
3768
Actief

CAT'S PROFILE
Age: Dead (120 moons)
Gender: Tomcat ♂
Rank: Ancient leader
Acornstar
BerichtOnderwerp: Re: But no such winds blow hither,   But no such winds blow hither, Icon_minitimezo 10 mei 2020 - 23:44

Waarom volgde hij? Dat was een goede vraag. Als hij eerlijk was wist hij het ook niet precies. Iets had hem eraan herinnert dat Tall misschien zou ontsnappen uit het kamp, maar daarna was hij gewoon gevolgd. Waren zijn poten achter de kater aan gegaan. "Als ik eerlijk ben, heb ik niet echt een idee." Begon hij dan ook. "Mijn poten volgden je gewoon." Maar dat was niet de hele waarheid, dat wist hij dondersgoed. Het gevoel dat er geweest was toen de kater er gewoon vandoor was gegaan zonder hem ook maar iets te zeggen was zeker blijven hangen. Hoe graag hij dit ook wilde verbergen, het lukte ergens niet. Toch wachtte hij er even mee toen Tall opmerkte dat de levens hem waarschijnlijk niks konden schelen en voor een moment lachte hij. "Nee, eerlijk gezegd niet." Het was dat het zijn plicht was om leider te worden nadat Tall geen leider meer wilde zijn. "Maar helaas ben ik nog steeds je deputy, dus is het een soort van mijn plicht." Dat was het als hij eerlijk was. Niet meer, niet minder dan dat, een plicht. Een plicht door zijn loyaliteit aan Shadowclan.
Hij liet zijn blik dan ook kort over zijn schouder gaan. Daar ergens achter hun waren ze misschien aan het vechten voor wat zijn clan zou zijn. Voor een clan die mogelijk niet eens zo loyaal was naar hem als dat hij naar hun was. Hij draaide zijn kop weer terug om naar Tall te kijken. "Weet je, ergens deed het pijn toen je zonder me ook maar iets te zeggen vertrok." Zijn blik vernauwde iets, maar niet uit boosheid. "Eerlijk, het is stom dat ik dit op dat moment pas realiseerde, maar het is waarschijnlijk een van de redenen waarom ik hier nu aan het volgen ben." Hij kon het nie hardop zeggen, zo was hij niet. Dan zou hij iets gezegd hebben dat dit voor altijd zou breken. Hij wist dondersgoed dat het waarschijnlijk geen zin zou hebben om het hardop te zeggen, dus dat deed hij ook niet.
Terug naar boven Ga naar beneden
Tallshadow
Member
But no such winds blow hither, 4pt8gz
☙Emma☙
17101
Actief
"Never gonna give you up, never gonna let you down"

CAT'S PROFILE
Age: 54 Moons
Gender: Tomcat ♂
Rank:
Tallshadow
BerichtOnderwerp: Re: But no such winds blow hither,   But no such winds blow hither, Icon_minitimema 11 mei 2020 - 22:55

De ander leek even gechoqueerd door Tall's vraag, of door zijn eigen antwoord daarop. Tall stopte er namelijk ook even door met lopen. Snel hervatte hij het echter weer, in plaats daarvan een niet-begrijpende blik opzettend. Wat zei Acorn nou eigenlijk? Waarom deed hij zo aardig? Tall had alles voor hem verpest, en hoewel het niet persoonlijk was, was het wel volgens Plan gegaan. Dus waarom?
Maar daarop leek de kater geen antwoord te hebben, anders dan dat Tall hem geen 'doei' gezegd had. Wat op zijn beurt weer Tall compleet in verwarring bracht. "Je volgt.." Mauwde hij langzaam, "Omdat ik geen doei zei?" Dit was een vreemde gewaarwording. In zijn hoofd en hart had Tall respect voor de ander. Immens veel zelfs. Acorn was alles waarvan Inner gehoopt had dat het Tall zou zijn. Daarom was Acorn zijn deputy! Tall had iemand nodig die de clan door deze tijden heen kon leiden, toen al wist hij in Acorn de juiste te hebben gevonden. Niet om te kopen, nooit van het compromis. Acorn was sterk en fier. Hij zou Shadowclan redden. Maar dat was in zijn hoofd ten koste gegaan van hoe Acorn hem moest zien. De leider die niets kon, niets serieus nam, zijn clan liet branden. En natuurlijk, inmiddels had hij gelijk gekregen in dat laatste, maar Tall had graag gewild dat zijn deputy zag hoe hij het op zijn eigen manier goed deed. En nu.
Nu stond Acorn hier om te zeggen dat Tall doei had moeten zeggen? "Ik denk.." Bracht hij langzaam uit, en een jongensachtige verontschuldigende grijns verscheen even op zijn gezicht, "Ik denk dat je me eindelijk stil hebt weten te krijgen," Want wat zei je hierop? 'Doei'?
Terug naar boven Ga naar beneden
Acornstar
StarClan
But no such winds blow hither, DPKsfdL
Cynthia
3768
Actief

CAT'S PROFILE
Age: Dead (120 moons)
Gender: Tomcat ♂
Rank: Ancient leader
Acornstar
BerichtOnderwerp: Re: But no such winds blow hither,   But no such winds blow hither, Icon_minitimema 11 mei 2020 - 23:14

Nu Tall het hardop zei klonk het ergens zo stom. Was dit alles echt omdat de ander geen doei had gezegd? Nee, het was meer, maar hoe kon hij dat zeggen hier. Hij wist dat hij boos moest zijn en ergens was hij dat ook op de kater, boos om alles. Maar hij wilde daar geen energie aan verspillen, het was toch iets dat niet zou landen bij Tall. Hij was dan ook verbaasd dat de kater stil bleef, Tall was nooit vaak stil geweest en het werd er wat ongemakkelijker door. "Sorry," Mompelde hij dan ook. "Het is wel de eerste keer dat ik je stil heb gekregen," Sprak hij met een licht ondeugende blik. Dat was ergens misschien toch wel knap. "Maar nee, je zou het toch niet begrijpen." Daar ging hij tenminste vanuit. "Maar wat is je plan nu?" Vroeg hij de kater, proberende het onderwerp te veranderen. Want hoe moest hij dit nu aanpakken? Natuurlijk was hij hier omdat het zijn plicht was, maar misschien ook wel om meer. "Ik ben ergens wel boos op je om alles, maar weet dat het geen zin heeft om dat allemaal te gaan zeggen." Hij kende Tall te goed daarvoor. Als hij naar hem zou luisteren, dan zou dat de eerste keer zijn.
Terug naar boven Ga naar beneden
Tallshadow
Member
But no such winds blow hither, 4pt8gz
☙Emma☙
17101
Actief
"Never gonna give you up, never gonna let you down"

CAT'S PROFILE
Age: 54 Moons
Gender: Tomcat ♂
Rank:
Tallshadow
BerichtOnderwerp: Re: But no such winds blow hither,   But no such winds blow hither, Icon_minitimedi 12 mei 2020 - 16:12

Oke geen doei dus, maar blijkbaar ook niets anders. Want voor hij verder kon met bedenken wat hij zou zeggen, had Acorn al sorry gezegd en choqueerde hij Tall tot op nieuwe hoogte, door hem ondeugend, ondeugend?!, aan te kijken en een grap, een grap?!, te maken. Tall herkende zijn deputy niet meer terug, vroeg zich af of de ander misschien te hard op zijn hoofd gevallen was, en bedacht zich vervolgens dat hij met open mond aan het staren was door zijn verwarring. De volgende woorden maakte het nou niet echt makkelijk minder verwarring te voelen, al knipperde de kater wel even. En ook nadat Acorn klaar was met praten was Tall nog even stil. Voor hij - inmiddels al een flink eind verwijderd van het Shadowclan territorium - neerplofte op de grond, en de ander maar gewoon aankeek met een uitdagende blik. Dit was zijn spel. En niemand speelde het beter dan hij. "Vertel," Mauwde hij dus, zijn wenkbrauw opgetrokken en zijn ogen op zijn deputy. Ongegeneerd liet hij ze over het lichaam van de ander glijden. Wat Acorn kon, kon hij beter.
Terug naar boven Ga naar beneden
Acornstar
StarClan
But no such winds blow hither, DPKsfdL
Cynthia
3768
Actief

CAT'S PROFILE
Age: Dead (120 moons)
Gender: Tomcat ♂
Rank: Ancient leader
Acornstar
BerichtOnderwerp: Re: But no such winds blow hither,   But no such winds blow hither, Icon_minitimedi 12 mei 2020 - 16:35

Deze keer was het zijn beurt om met open mond te staan, want Tall besloot nu maar gewoon op de grond neer te ploffen. Oh Starclan, liet de ander nu echt zijn ogen over zijn lichaam glijden? Hoe kwam hij hier nu onderuit? Hij had nooit zoveel door willen laten schemeren naar de ander, maar het was mogelijk de hele reden dat hij hier stond zonder de levens letterlijk uit de ander te slaan. Langzaam druppelde zijn bloed op de aarde onder hem, maar daar was zijn aandacht nu niet op. Nee, dat had Tall nu volledig. Hij probeerde zijn woorden terug te vinden, maar wist eerst niet goed wat te zeggen. "Je maakt dit niet bepaald makkelijker," Mompelde hij. " Het deed pijn, omdat ik blijkbaar om je geef ondanks alles." Kwam er uiteindelijk met pijn en moeite uit. Nee, hij zou de specifieke woorden niet uitspreken, dit is waar Tall het mee zou moeten doen. Hij liet zijn ogen alle kanten uit gaan behalve die van Tall. Dit was niet hoe hij zich hoorde te gedragen. Nee, hij zou boos moeten worden, maar waarom kon hij de energie niet vinden om boos te worden? In plaats daarvan was hij eerder moe, zo moe van alles. Dat was waarschijnlijk ook de reden dat hij deze kant liet zien. Normaal zou er een muur voor zitten, maar die was stukje bij beetje steeds verder aan het afbrokkelen en hij kon er niks tegen doen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Tallshadow
Member
But no such winds blow hither, 4pt8gz
☙Emma☙
17101
Actief
"Never gonna give you up, never gonna let you down"

CAT'S PROFILE
Age: 54 Moons
Gender: Tomcat ♂
Rank:
Tallshadow
BerichtOnderwerp: Re: But no such winds blow hither,   But no such winds blow hither, Icon_minitimedi 12 mei 2020 - 17:04

Hij moest zeggen. Als er dan toch weer eens drama in zijn leven geïntroduceerd moest worden, dan was Acorn een interessante vorm om het in te brengen. Niet alleen leek de ander compleet van zijn stuk gebracht door Tall's onderzoekende blik, Tall kon het niet laten ook nog even te grijnzen en een goedkeurende blik op te zetten. Mischief twinkelde in zijn ogen toen hij de deputy uiteindelijk weer aankeek. Wacht. Hij maakte dit er niet makkelijker op?! De grijns was nu al helemaal terug, en met een schuin hoofd stond de kater op en zette een paar stappen in de richting van de andere kat. "Wat.." Hij keek even naar zijn poten, alsof hij nadacht, maar keek met een al even ondeugende blik op, "Doe ik dan precies?" Het kwam te natuurlijk, al moest de kater zijn best doen geen crack in zijn masker te laten zien toen Acorn onverwachts open was. Hem vertelde dat het pijn had gedaan, dat Tall geliefd - of in ieder geval getolereerd - was. De jongere kater snapte er niets van, kreeg pijn in zijn hoofd van erover nadenken, en besloot dat dus maar gewoon niet te doen. In plaats daarvan wiegde hij even heen en weer, en zette zijn meest oprechte blik op. "Sorry," Dat meende hij wel. Niet voor zijn plan. Maar wel dat hij Acorn pijn had gedaan. Dat was onvoorziene collateral damage.
Terug naar boven Ga naar beneden
Acornstar
StarClan
But no such winds blow hither, DPKsfdL
Cynthia
3768
Actief

CAT'S PROFILE
Age: Dead (120 moons)
Gender: Tomcat ♂
Rank: Ancient leader
Acornstar
BerichtOnderwerp: Re: But no such winds blow hither,   But no such winds blow hither, Icon_minitimedi 12 mei 2020 - 17:47

Natuurlijk ging de ander door, nadat hij had opgemerkt dat Tall het er niet makkelijker op maakte. "Dit, alles." Hij probeerde terug te vinden wat hij eigenlijk zou moeten doen. Wat de clan zou willen dat hij met Tallstar deed, maar logica wilde voor een keer niet werken hier. "Wat wil je dat ik hier nog meer zeg?" Sprak hij dan ook. "We weten allebei wat er eigenlijk verwacht van me zou worden hier." Wat hij zou moeten doen met een kat die de clan verraden had. Toch bracht de oprechte sorry zijn gedachten daar weer van weg. "Het is ergens ironisch. Ik was altijd bereid om al je fouten recht te zetten, mijn leven te geven als dat nodig mocht zijn." Ja dat zou hij hebben gedaan, misschien nog steeds wel. "Maar hier staan we, na wat jij gedaan hebt en ik weet dat dit niet recht te zetten meer is." Zijn blik ging weer terug naar de ander en stond zachter dan dat het mogelijk voor manen geweest was. "En toch is het enige wat ik nu aan het doen ben, toegeven dat ik meer om je geef dan ik voor mogelijk had gehouden en alles dat jij erop zegt 'sorry' is." Wie weet wist de ander ook niet wat erop te zeggen, maar alleen een 'sorry' was ergens niet genoeg.
Terug naar boven Ga naar beneden
Tallshadow
Member
But no such winds blow hither, 4pt8gz
☙Emma☙
17101
Actief
"Never gonna give you up, never gonna let you down"

CAT'S PROFILE
Age: 54 Moons
Gender: Tomcat ♂
Rank:
Tallshadow
BerichtOnderwerp: Re: But no such winds blow hither,   But no such winds blow hither, Icon_minitimewo 13 mei 2020 - 16:20

Tsja, wat wilde Tall eigenlijk dat de ander zei? Want hij moest eerlijk toegeven dat hij geen idee had, en gewoon heel graag de verwarring kwijt wilde. Toen zijn deputy over verwachtingen begon schoot Tall echter in de lach, zijn verwarring even weg en een flauwe blik op Acorn gericht. "We weten allebei dat ik graag niet aan verwachtingen voldoe, goed om te zien dat ik een beetje invloed op je heb gehad," Misschien ook zorgelijk, want Acorn was de sterke gekozen leider, dus hij moest niet teveel Tall worden. Dat lukte vooralsnog goed, aangezien het meteen weer serieus werd, en Acorn hem met zo'n zachte blik aankeek dat Tall acuut stil werd. Met een ietwat hulpeloze blik keek hij terug, zocht een antwoord waar hij wat mee kon. Nee, dit was niet meer recht te zetten, dat was ook nooit het idee geweest. Maar het was ook niet het idee geweest dat hij zijn deputy hier pijn mee deed. Zeker toen die doorging, en met de volgende woorden nog een schot loste op Tall zijn toch al gepijnigde hart. Het scheen ongetwijfeld door in zijn ogen, dat de kater ten diepste wilde helpen, maar hij wist niet. Acorn was altijd van de oplossingen, Tall maakte doorgaans graag de problemen.

"Ik.." Hij werd weer stil, keek even moeilijk, zocht naar woorden en wiebelde met zijn oren. Moeilijk keek hij zijn deputy aan. "Ik kan je niets geven Acorn," In alle opzichten. Terwijl hij ondertussen vaag in de verte geluid registreerde schudde Tall zijn hoofd, gefrustreerd door zijn onmacht in de situatie. "Ik heb mijn leven zoals het was omver gegooid, alles vernietigd en iedereen verlaten, zodat jij het op kon bouwen, zodat jij er voor iedereen kon zijn als de sterke leider die je vanaf het begin al geweest bent," Het geluid werd harder, maar Tall was inmiddels gaan staan en leek verloren in zijn onmacht, die pijnlijk duidelijk werd in zijn grote ogen en angst die daarin stond. "Ik ben nooit zoveel liefde van jou waard geweest Acorn," Vervolgde hij, nu zachter, en zijn blik ontsteld. Hij geloofde het niet. Was dit een truc? "Ik ben alles waar de clans op tegen zijn, en met opzet," Zijn blik ving nu die van de ander, hij had een soort aanwijzing nodig, een oplossing, een teken dat hij dit niet volledig verkeerd begreep, maar misschien ook juist het omgekeerde. Eigenlijk wist Tall niet wat hij nodig had anders dan een knuffel really. Na al die jaren alleen gepland te hebben, voelde het onwerkelijk iemand te hebben die ondanks alles wat hij gedaan had nog steeds zijn waarde zag. Dat hoorde niet. Dat paste niet in Shadowclan. In hoe Tall opgegroeid en opgevoed was. Dus vertrouwde hij het niet. Maar hij wilde het zo graag. Dat vertrouwen, die vriendschap, iets betekenen voor een ander. Dus opende hij nog eens zijn mond, voor het geluid hem letterlijk en figuurlijk de mond snoerde toen er een hond opdook. Veel te dichtbij.
Terug naar boven Ga naar beneden
Acornstar
StarClan
But no such winds blow hither, DPKsfdL
Cynthia
3768
Actief

CAT'S PROFILE
Age: Dead (120 moons)
Gender: Tomcat ♂
Rank: Ancient leader
Acornstar
BerichtOnderwerp: Re: But no such winds blow hither,   But no such winds blow hither, Icon_minitimewo 13 mei 2020 - 17:02

Hij trok een wenkbrauw op toen de ander ineens in de lach schoot, maar het was niet buiten de verwachting van hoe Tall zou reageren. Vooral niet toen de woorden volgden. "Nee, we weten inderdaad dat je niet aan verwachtingen voldoet." Sprak hij met een kleine glimlach. Als dat het geval was, dan was alles zoveel makkelijker voor hem geweest, dat was een ding dat zeker was. Hij verwachtte dan ook echt geen oplossing van de kater voor hem, want dat was nooit zijn taak geweest, dat was de zijne. Maar toch stond hij hier, niet goed wetende wat te doen, want dit was niet het gebied waar hij veel van wist. Hij wist dan ook niet goed of hij wel wilde horen wat Tall hierover te zeggen zou hebben.

De woorden kwamen dan ook, maar tegelijkertijd was er een ander geluid, een geritsel. Iets wat hij nog niet echt registreerde op dat moment. Misschien waren zijn zintuigen minder scherp door het bloed dat hij al verloren was of door de hele situatie voor hem. De ander had zijn leven omgegooid zodat hij het op kon bouwen? Was dat waar? Zodat hij een sterke leider kon zijn voor de clan? Het was dan misschien ook waar dat Tall dit alles niet waard was, vooral niet na wat hij had gedaan. "Dacht je niet voor een moment dat het me zou breken?" Dat had het tenslotte gedaan, hoe erg hij dat ook niet probeerde te laten zien aan anderen. Voor een moment liet hij die zwakte zien, voor hij nog een beslissing nam. Tall wilde mogelijk ook dat hij dat zou doen, hij zou die clan leiden, dat wisten ze allebei. "Maak je geen zorgen," Begon hij dan ook. "Ik zal die clan leiden en alles rechtzetten." Wat de ander alleen niet besefte was hoe hard alles hem aangetast had. Hij vertrouwde amper nog iemand in die clan, dus hoe kon hij ze leiden? Hoe kon je leiden, wanneer je alles van je clan in twijfel trok? Hij sloot kort zijn ogen, dat was nu niet belangrijk, hij zou ermee moeten zien te werken, desnoods regels opstellen, zodat hij zeker kon zijn van de loyaliteit. Dat leek hem sowieso een beter plan, alles strakker houden dan Tall gedaan had. Hij wilde zijn mond nog een keer openen om wat te zeggen, maar op dat moment werd het geluid zo hard en kwam er een geur van hond zijn neus binnen. "Shit, hond!" Sprak hij naar Tall. Zijn kop spinde lichtjes, maar hij moest iets doen nu. "Probeer een boom in te klimmen," Sprak hij de ander nog toe. Hij wist ergens dat het hemzelf niet zou lukken op dat moment waarschijnlijk.

Hij wachtte niet tot de ander zou doen wat hij zei, maar schoot vlak voor de hond langs om de aandacht van deze te trekken en zette koers de andere richting uit. Een boom zou hem nu niet redden, dat wist hij dondersgoed, dus het enige dat hij kon doen was rennen en hopen de hond ergens af te schudden. De wonden die Cobra hem had aangebracht in zijn buik, openden zich stuk voor stuk weer door de snelheid die hij van zijn lichaam aan het vragen was. Hij kon de hete adem van de hond op achterpoten voelen en probeerde nog iets meer snelheid in te zetten. De hond had hem ook hoogstwaarschijnlijk gekozen omdat hij naar bloed had geroken. Zwarte vlekken begonnen in zijn zicht te verschijnen en hij wist dat er snel iets moest gebeurde wilde hij hier niet gedood worden door de hond. Op dat moment voelde hij een pijn in zijn staart, de hond had zijn bek erom weten te klemmen en plots kwam hij tot stilstand. Half struikelend, kwam hij neer op de grond en draaide zijn kop om te zien wat de hond zou doen. Hij zou zijn ogen niet sluiten en afwachten wat er ging gebeuren. Nee, als dit het einde was, dan zou hij het recht in de ogen kijken. De hond kwam dichterbij, maar vlak voor de hond hem bereikt had klonk er een schel geluid, dat de aandacht van de hond trok. Hij voelde opluchting toen het dier zich omdraaide en weg liep van hem.

Hij probeerde vrijwel meteen om overeind te komen, maar zijn poten leken geen kracht meer te hebben. De adrenaline die door zijn lichaam had gestroomd verliet hem met elke druppel bloed die hij verloor en dat gebeurde snel. De plas met bloed waar hij in lag werd steeds groter en hij begon zich langzaam te beseffen wat dit betekende. Zijn zicht was al zwart, wat ergens ook maar goed was. Dan hoefde hij niet al het bloed om hem heen te zien. Het gevoel begon hem dan ook langzaam te verlaten en hij begon lichtjes te rillen van de kou, terwijl het helemaal niet zo koud was. Dit was het dan toch echt. Hoe ironisch was het dat hij Tall net nog had gezegd dat hij de clan zou leiden en alles recht zou zetten? Als hij de kracht nog had zou hij misschien lachen, maar dat had hij niet meer. Misschien was het ook beter zo, wat voor een leider had hij nog kunnen worden tenslotte? Hij wilde het eigenlijk niet eens meer, een clan leiden die hij niet kon vertrouwen. En toch besefte hij goed wat hij achter zou laten, zijn familie en clan in de poten van Bloodclan. Maar het wilde gewoon niet meer. Hij was op, fysiek en mentaal en met die realisatie blies hij zijn laatste adem uit, hopende dat Starclan niet te boos op hem zou zijn.
Terug naar boven Ga naar beneden
Tallshadow
Member
But no such winds blow hither, 4pt8gz
☙Emma☙
17101
Actief
"Never gonna give you up, never gonna let you down"

CAT'S PROFILE
Age: 54 Moons
Gender: Tomcat ♂
Rank:
Tallshadow
BerichtOnderwerp: Re: But no such winds blow hither,   But no such winds blow hither, Icon_minitimewo 13 mei 2020 - 23:03

Oke, misschien viel zijn grap iets minder goed dan gepland. Pijnlijk wel. Hij had er nog wel over nagedacht, wat al meer was dan hij deed voor vrijwel alle andere acties die de kater ondernam. Toch zette Tall het voor nu even van zich af, aangezien Acorn aan een emotionele bekentenis was begonnen die hij niet had zien aankomen. Dat het hem zou breken? Nee. Hij dacht dat Acorn hem een verschrikking vond. Dat Acorn geen moment met hem opgescheept wilde zijn. Dat de ander slechts uit duty voor de clan nog deputy was, maar anders allang in een hutje op de hei was gaan wonen, ver weg van Tall. En nu vertelde zijn deputy doodleuk dat hij al die tijd geliefd was geweest. En Tall wist nog steeds niet wat hij ermee moest. En in welke vorm geliefd dan precies.

Deze vraag beet hij even terug, toen Acorn doorging en vertelde dat hij de clan wel zou leiden. To be honest, ondanks het gesprek van net had Tall niet anders verwacht. Zijn deputy kende veel eigenschappen, maar plichtsbesef was wel de meest voorname. En eentje waar Tall misschien volgens iedereen flink veel van zou kunnen leren. Dat beledigde hem wel een beetje, maar maakte inmiddels niet meer uit. Hij had zijn plicht gedaan, ze mochten zeggen wat ze wilden.

Oke. Ze mochten bijna alles zeggen wat ze wilden, maar niet dat. Net toen hij het beest zag schreeuwde Acorn zijn waarschuwing, en vertelde vervolgens dat Tall een boom moest zoeken. Pardon. Wie was hij? Een of andere jonkvrouwe die gered moest worden? Met stomheid geslagen keek hij zijn deputy aan, welke wegrende om de hond weg te lokken. Dit was de vreemdste gewaarwording van zijn levens. Ja. Levens. Wat was dit voor gestoorde situatie. Waarom. Na alles wat er gebeurd was. Gaf zijn deputy nog zo om hem. Waarom rende hij weg in plaats van Tall. Waarom, waarom. Ehm. Waarom bloedde hij zo? Ehm.

Misschien moest hij Acorn uitleggen hoe rennen werkte. Dat maakte sense. De ander was gestopt omdat hij vergeten was hoe het moest, inderdaad. De hond - die bijna bij de gestopte Acorn was - reageerde op een boze snauw die Tall uit zijn mond liet komen en kwam zijn kant uit. Hier had de kater geen geduld voor, al maakte dat het beest weinig uit. Met een kwade blik cirkelde Tall om de ander heen, zich zo groot mogelijk makend, klaar om toe te slaan. Maar nog voor hij zijn goede voornemens in werking kon stellen, schelde er een hard geluid waardoor Tall in elkaar dook en de hond zich juist omdraaide. Verbaasd keek hij toe hoe het het hazenpad koos, om vervolgens voorzichtig omhoog te komen en breed te grijnzen. "Zie je, zo moeilijk was dat niet!" Riep hij lachend, en keek naar waar zijn deputy het rennen op had gegeven om te vechten. Hij kreeg geen reactie.

Met zijn ogen rollend zette de kater koers richting Acorn. Oke dan, misschien moest hij er niet meteen inwrijven dat het hem zo goed gelukt was het beest kwijt te raken. Was ook confronterend, dat snapte Tall ook wel weer. "Niet zo'n sourpuss zijn," Grinnikte hij, acuut in een goed humeur door de afloop, Acorn kon niet meer boos op hem zijn na deze overwinning. Tall droeg overwinningen namelijk als de nieuwste collectie: uitzonderlijk sexy. Maar ook dat maakte blijkbaar weinig indruk, want er kwam slechts stilte in antwoord.

Nog eens rolde hij de ogen, zijn passen groot en statig, om te laten zien hoe goed hij was. Zijn blik positief, maar ook wel wat onderzoekend nu. Hoewel hij zou begrijpen dat de ander hem negeerde, was het net iets kinderachtiger dan Tall hem doorgaans credit voor gaf. Sterker nog: hij grapte altijd dat Acorn al vijfhonderdvoudig opa was. Fout grapje eigenlijk, en bovendien meer van toepassing op Ace nu hij er zo over nadacht. Afijn, maakte weinig uit, waarschijnlijk zou zijn deputy er uit beleefdheid nog steeds om lachen. "Je weet dat het nooit mijn bedoeling was je te breken he?" Inmiddels toch een beetje bang dat de situatie mentaal gezien erger was dan hij tot nu toe gedacht had, begon de kater alvast met verontschuldigen. Normaal maakte hij daar geen woorden aan vuil, Acorn wist het wel, maar de voortdurende stilte maakte hem edgy, alsof hij iets over het hoofd zag. Bovendien had hij inmiddels gezien dat Acorn niet rechtop zat, maar erbij was gaan liggen. Was hij gewoon emotioneel ingestort en brak Tall nu in op zijn 'me-time'?

Op kleine afstand stopte de leider met lopen. Zijn pas voorzichtig tot op dit punt en zijn ogen niet onderzoekend, maar vol angst. Ja. Hij was een klier. Hij was een clown. En oh, wat was hij doorgaans irritant, onvolwassen, volgde hij compleet zijn eigen regels en dacht hij van de wereld zijn persoonlijke speeltuin te maken. Bovendien zouden velen hem na zijn acties zien als onbetrouwbaar en gevaarlijk. Maar op het moment was Tall gewoon bang. Een ordinair simpel gevoel, wat te zien was in al zijn features, en deed denken aan de tijd dat hij zijn moeder een leven zag verliezen. Aan het moment dat hij voor het eerst een kat vermoord had - overigens ook de laatste keer. Het deed hem denken aan de lijken van zijn ouders, en die van Inner die het kamp binnen werden gesleept. En de stapel aan lijken van al zijn vrienden en familie, waar hij afscheid van had moeten nemen. Tall durfde niet verder dan dit, want als hij verder ging wist hij er nog een aan toe te moeten voegen. Als hij verder ging zou zijn deputy nooit meer spreken. En eigenlijk. Eigenlijk wist Tall niet of hij dat aan zou kunnen.

Al die doden in naam van het grote goed, met de wetenschap dat een paar het zouden overleven. En dat die paar het ook weer goed zouden maken, er zouden zijn voor de rest. Tall kende zijn clan, en ieder had zijn leed, maar het was beter dan vroeger, en het zou nog beter worden. Maar voor het beter werd moest het slechter worden, en blijkbaar had het lot bedacht dat dit ook voor Tall moest gelden. Voor iets beter zou worden, moest hij inzien wat hij gebracht had. 'Reap what you sow.' zei het hem: 'Zie de kat die voor je ligt. Die ondanks alle acties. Alle yoga, vakanties, gekke ceremonies en vervelende acties. Die zonder dat je ooit doei hebt gezegd, meer voor je deed dan jij ooit voor hem.' 'Watch, and weep.'

Dus dat deed hij.
Terug naar boven Ga naar beneden
Tallshadow
Member
But no such winds blow hither, 4pt8gz
☙Emma☙
17101
Actief
"Never gonna give you up, never gonna let you down"

CAT'S PROFILE
Age: 54 Moons
Gender: Tomcat ♂
Rank:
Tallshadow
BerichtOnderwerp: Re: But no such winds blow hither,   But no such winds blow hither, Icon_minitimezo 17 mei 2020 - 1:17

Weet je.

Eigenlijk zou hij het hier niet bij laten.

Al een avond liep hij. Rondjes, heen en weer, zijn eigen pootstappen volgend rond het lichaam van zijn beschermer, deputy, vertrouweling, vriend. Acorn lag hier, en Tall liep hier. Met zijn acht verspilde levens, die allemaal naar Acorn hadden moeten gaan. Gefrustreerd schopte hij tegen het dichtstbijzijnde takje aan, en bewoog daarna sneller dan hij in tijden had gedaan. Alsof zijn dagen in slow-motion waren geweest. Voor de kater kans had zich te bedenken schoot hij naar Acorns lichaam, nat van het bloed en zijn langgedroogde tranen, en hees het op zijn schouders. In zijn ogen niets dan vastberadenheid. Voor het eerst in tijden wist Tall precies waar hij heen zou gaan en wat hij daar zou halen. En niemand zou hem kunnen stoppen. Tenminste, zo bedacht hij onder het enorme gewicht van Acorn's lichaam, niets levends zou hem stoppen.

Want hij stopte wel een paar keer om zichzelf wat rust te gunnen van het tillen. Elke keer verbaasder kijkend naar Acorn, en hem bijna aansprekend op het feit dat zijn deputy óf meer, óf juist minder moest sporten. Sjonge jonge, dit was zelfs voor Tall geen eitje. Aan de andere kant, hij had dit veroorzaakt, en was het verschuldigd aan alles wat hij liefhad, dat deze kat er zou zijn om alles op te bouwen. Niet alleen Tall, maar de clan, of alle clans zelfs.

Dus ging hij door, de nacht lang, voorbij de plekken die hij zo goed kende, en de plekken die hij liever wilde vergeten. Langs de stenen die hem de eerste keer de weg vesperden, waar hij even in de lach schoot om zijn ontzetting van toen. Wat was hij jong geweest. Wat naïef. Wat makkelijk. En kijk hem nu, met het lichaam van zijn deputy. Shadowclan nog nooit zo leiderloos als op het moment.

Maar Tall was nog nooit een deputy verloren, en hij ging potverdorie niet nu beginnen. Dus zette hij door.

Net zo lang tot hij daar was waar hij moest zijn, en de zenuwen plots zich meester van hem wilden maken. Zijn poten trilden bij het aanzicht van de steen, bij het zien van het licht en de acute angst waarmee hij overvallen was maakte dat Tall liever met de staart tussen zijn poten weg zou rennen van wat hem te wachten stond. Het lichaam van Acorn versperde hem de weg. En een glimlach vocht zijn weg naar Tall's gezicht. Zelfs nu hij dood was wist zijn deputy wat hij moest doen om ervoor te zorgen dat Tall niet alles verpestte. Hij schudde grinnikend zijn hoofd, sleepte het lichaam naar de steen, en ging ernaast liggen. Oef.

Tijd om een leven te redden.


Terug naar boven Ga naar beneden
Acornstar
StarClan
But no such winds blow hither, DPKsfdL
Cynthia
3768
Actief

CAT'S PROFILE
Age: Dead (120 moons)
Gender: Tomcat ♂
Rank: Ancient leader
Acornstar
BerichtOnderwerp: Re: But no such winds blow hither,   But no such winds blow hither, Icon_minitimedo 4 jun 2020 - 10:48

Hij opende zijn ogen in vrijwel nog compleet donker. Na wat knipperen en het wennen kon hij toch een paar dingen onderscheiden, zoals de moonstone voor hem, maar anders niet. Hij wist dat Tall hier ook ergens moest zijn of had de kater de grot al verlaten? Hij had geen idee, maar kwam toch overeind om langzaam stuk voor stuk zijn poten te strekken. Ze waren stijf, daar kon hij niet over liegen, hij had dan ook geen idee hoelang hij hier had gelegen en dan ook nog dood voor het meeste van de tijd. Toch was er nu iets anders, hij was nu leader, wat betekende dat de verantwoordelijkheden nu officieel bij hem lagen. Hij kon de druk ervan al voelen eb wist dat hij snel terug zou moeten gaan naar Shadowclan, maar eerst had hij nog wat dat hij moest doen. Voorzichtig maakte hij zijn weg door de tunnel heen die hem naar buiten zou moeten brengen. Hij hoopte maar dat er geen zijtunnel was, want anders kon hij nog eens verdwaald raken hierin. Gelukkig vond hij uiteindelijk de weg naar buiten en keek hij vrijwel direct om zich heen of hij Tall kon vinden.
Terug naar boven Ga naar beneden
Tallshadow
Member
But no such winds blow hither, 4pt8gz
☙Emma☙
17101
Actief
"Never gonna give you up, never gonna let you down"

CAT'S PROFILE
Age: 54 Moons
Gender: Tomcat ♂
Rank:
Tallshadow
BerichtOnderwerp: Re: But no such winds blow hither,   But no such winds blow hither, Icon_minitimezo 7 jun 2020 - 13:45

Oh snap. Oh snap oh snap oh snap. Natuurlijk was het net zo abrupt geëindigd als dat het begonnen was en kreeg de kater niet eens de kans enige katten te zien die hem ook eigenlijk mochten. Nog steeds liep hij met de verwondingen in zijn hoofd, die hem in het hiernamaals allemaal waren aangedaan. Een unimpressed blik naar boven was nu de enige manier waarop hij met Starclan kon communiceren, dus deed de kater dat, en rende toen de grot uit. Ja, hij was een pussy, maar Acorn zou wakker worden - dat was in ieder geval het idee - en vervolgens de verantwoordelijkheid hebben Tall om te leggen. Het voelde vreemd, weten dat je zou sterven wanneer je doodging. Tall had zijn leven lang geleefd alsof hij eindeloos leven zou, en op een gegeven moment was het waar, maar nu voelde het toch anders. Acorn besloot over zijn leven nu. Hoewel Tall fit was, dacht hij niet acht keer de ander te kunnen overleven. Maar vluchten zou hij niet Tenminste. Niet verder dan de grot uit.

Dus zat hij daar toen de leider het licht in stapte, kon hij een grijns niet onderdrukken, trots op zijn deputy, en bleef hij lui liggen - doende alsof het eeuwig geduurd had terwijl hij hoogstens een paar minuten voor Acorn de grot uit was gekomen. "Heya sleeping beauty," Geeuwde hij, en grinnikte. Zijn ogen twinkelden en de last van het leiderschap was duidelijk van zijn schouders. Tall had zijn clan alles gegeven, en nu mocht Acorn. En wow wat beviel hem dat.
Terug naar boven Ga naar beneden
Acornstar
StarClan
But no such winds blow hither, DPKsfdL
Cynthia
3768
Actief

CAT'S PROFILE
Age: Dead (120 moons)
Gender: Tomcat ♂
Rank: Ancient leader
Acornstar
BerichtOnderwerp: Re: But no such winds blow hither,   But no such winds blow hither, Icon_minitimezo 7 jun 2020 - 20:12

Natuurlijk vond hij de kater liggend op de stenen. Hij had ook niet anders verwacht als hij heel eerlijk was. Oke, misschien had hij verwacht dat de ander weg was gerend, maar dat blijkbaar niet. Hij zette een aantal stappen naar Tall toe. "Je hebt jezelf lekker comfortabel gemaakt zie ik." Ergens was het ongemakkelijk na alles wat er gebeurd was om nu alleen te zijn met de ander. Toch had hij nog een ding te doen nu. "Wat ben je nu van plan?" Het was misschien een rare vraag om te stellen, maar Tall had gezegd dat hij niet terug zou gaan en dat kon ook niet meer. "Want terug gaan zal ook niet gaan ook al zou je dat willen." Waar zou Tall nu heen gaan? Wilde hij dat de ander in de buurt zou blijven of zo ver mogelijk weg zou gaan? Hij had eerlijkwaar geen idee.
Terug naar boven Ga naar beneden
Tallshadow
Member
But no such winds blow hither, 4pt8gz
☙Emma☙
17101
Actief
"Never gonna give you up, never gonna let you down"

CAT'S PROFILE
Age: 54 Moons
Gender: Tomcat ♂
Rank:
Tallshadow
BerichtOnderwerp: Re: But no such winds blow hither,   But no such winds blow hither, Icon_minitimewo 10 jun 2020 - 18:46

En of hij comfortabel lag. Het was hier niet alleen veel warmer dan in die dampe grot, maar het was ook nog eens beter uit te houden zonder alle mogelijke problemen om hem heen. En nu hij even van de schrik bekomen was - het had niet lang geduurd - moest Tall toegeven dat het hebben van slechts één leven alles zoveel spannender maakte. Zijn ogen twinkelden vrolijk. Ook toen Acorn hem de vraag stelde die Tall wel aan had zien komen, en ook nog eens mét gedeeltelijk antwoord. De ex-leider kon niet anders dan lachen om het pragmatisme van zijn vriend. Langzaam stond hij op en schudde zijn hoofd, voor de kater even de zon inkeek, en daarna met een grijns naar Acorn. "Ik hoef niet terug, mijn werk is klaar," Nu hij het hardop zei, voelde het bevrijdend. "Ik zal met je meegaan tot de grens, iemand moet die hardverdiende levens van je bewaken," En hij was slecht in afscheid nemen, én was net wel zeven keer voor de ander gestorven. "En daarna zie ik wel," Waarna zijn blik serieus werd en zijn glimlach zachter, "Van mij zul je in ieder geval geen last hebben," Hij had de rang vrijwillig doorgegeven, kende geen honger naar macht, en was klaar met veel zaken die het clanleven betroffen. Hij hoopte dat de ander hem als vriend zou herinneren, en niet als een monster. "Alles heeft een reden weet je," Mauwde hij dan ook, weer in de verte kijkend, langzaam aan de reis beginnend, zijn ogen onzeker op Acorn gericht nu. Alles.
Terug naar boven Ga naar beneden
 
But no such winds blow hither,
Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 2Ga naar pagina : 1, 2  Volgende

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Warrior Cats :: Other Territory :: Highstones-
Ga naar: