[Clan event] No more tears



 
IndexGebruikerslijstRegistrerenLaatste afbeeldingenInloggenZoeken
We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
LEAFBARE
Season
Leafbare, -8°C - 3°C
Het blad is nu volledig van de bomen af en iedere ochtend wordt je begroet met rijp aan de takken en een kille wind. Gepaard met winterse neerslag, is het woud gehuld in een witte deken.
WHAT'S HAPPENING
Current Event
No current forum-wide event.
THE ALLEGIANCES
Clans
THUNDERCLAN
RIVERCLAN
WINDCLAN
SHADOWCLAN
BLOODCLAN
THE MANAGEMENT TEAM
Staff
COME JOIN US
WC DISCORD

SWITCHERDIESWITCH
SWITCH ACCOUNT
Deel
 

 [Clan event] No more tears

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
Routnose
Catministrator
[Clan event] No more tears BXcdW76
Kip
3528
Actief
★You are, I think, an evening star.
The fairest of all stars

CAT'S PROFILE
Age: ❀45 moons
Gender: She-cat ♀
Rank: Senior Warrior
Routnose
BerichtOnderwerp: [Clan event] No more tears   [Clan event] No more tears Icon_minitimezo 1 dec 2019 - 15:56


in the crooks of your body

I will find my religion


“When the tears of the lizard fade away, the falcon makes his dive.”




Routnose slikte, toch nog altijd lichtelijk nerveus om een oproep te doen aan de gehele clan. Het was lang niet meer de eerste keer dat ze de Tall rock had beklommen, maar dat bleef altijd wel een ding. Niet alleen omdat klauteren nou niet bepaald haar sterkste punt was - geez, geen wonder dat het de tall rock heette - maar vooral ook omdat haar vacht altijd wat ongemakkelijk ging tintelen wanneer er zoveel ogen haar bekeken. Routnose schraapte haar keel en keek het kamp rond, waarna ze nog vluchtig even de haartjes op haar borst netjes plat legde voordat ze ging spreken. "Hoi! Ehm, hallo! Mag ik heel eventjes de aandacht?" begon ze wat onhandig, maar haar stem kwam niet boven het normale geluid van het kamp uit. De poes zuchtte en schudde even haar kop zodat ze zichzelf kon herpakken. “Zouden alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen zich willen verzamelen onder de Tall rock?” Begon ze, haar stem nu een stuk luider waardor katten haar ook daadwerkelijk konden horen. De gevlekte medicine cat wachtte rustig totdat ieder zich verzameld had en nam een seconde om naar de hemel op te kijken. Starclan sprak enkel in raadsels, maar ze was vrij zeker dat ze deze ontrafeld had. "Ik, ehm, ik heb een belangrijke mededeling. Starclan heeft een teken gegeven en de sterren hebben mij nog nooit voorgelogen," haar blik verzachtte toen ze oogcontact maakte met Falconpaw. Ja, ze twijfelde noch aan hem noch aan het oordeel van Starclan. "Hierbij zal Falconpaw mij gaan helpen bij mijn taken als Medicine cat en, als hij bij de volgende half moon gathering geaccepteerd wordt, de officiele medicine cat apprentice van Windclan worden!" liet ze de clan weten. Er gebeurde zoveel slecht de laatste tijd, maar dit was goed nieuws. Eindelijk goed nieuws. Routnose wenkte de kater om naar haar toe te komen, waarna ze met haar neusje kort wat onhandig die van hem aan raakte. Ze hoopte dat het niet al te duidelijk was dat ze geen idee had hoe ze dit officieel moest doen. Niemand had het haar ooit verteld! Oh, oh, oh. De poes snorde zachtjes, totdat ze geschrokken zich wat realiseerde. "Dat wil je wel, toch?" fluisterde ze tegen hem, om toch maar even dubbel te checken of hij dit ook wel echt wilde.

De tijdlijn.:

Dit alles is in overleg met Rebecca, Bunny & Bo!



Terug naar boven Ga naar beneden
Falconstrike
Member
[Clan event] No more tears SCwUkVM
Bo~
1220
Actief
If it's me, it'll be okay

CAT'S PROFILE
Age: Twentyfive moons ღ
Gender: Tomcat ♂
Rank: Moorrunner
Falconstrike
BerichtOnderwerp: Re: [Clan event] No more tears   [Clan event] No more tears Icon_minitimezo 1 dec 2019 - 16:28

De kamp was weer een beetje stil geworden. Na de dood van Sabrefur was het even slikken geweest en was de spanning om te snijden in het kamp. Het voelde hevig, de eerste dagen daarna. Zijn moeder had de gat van de oude deputy opgevuld en hij wist nog steeds niet hoe hij zich erover moest voelen. Ze verschuilde haarzelf achter haar deputy taken en toen hij haar erover confronteerde was het bijna net zoals de eerste keer. Veel woede. Hij had het al zo goed als opgegeven dat ze ooit een echte moederrol voor hem en Hazel zou opnemen. Gelukkig had hij genoeg andere katten die die rol goed opvulde. Stallionstar was iemand waar hij echt naar op keek, zijn mentor, die hem al zoveel leerde was een voorbeeld van één van die katten. Maar hij had het met bijna iedereen wel, deze clan was zijn hele familie. Van Gorsek-paw, zijn beste vriend, tot de nieuwste kittens die geboren werden. Maar zoals bij iedere downs die de clan had, kwamen ze er doorheen. Als een Clan. Dat was één van hun sterkere kanten en daar was hij blij om. Ze konden altijd steun bij elkaar krijgen en daardoor waren ze sterker dan ooit. Nu de rust was wedergekeerd in het kamp en de periode om hen heen steeds ijziger en kouder werd naarmate de dagen vorderden, was er eindelijk tijd om aan andere dingen te denken. Jagen was een belangrijk ding daarvan. Dat terwijl hij nog steeds niet super goed jagen. Het ging natuurlijk veel beter en zo nu en dan kon hij eindelijk een prooi vangen, maar iedere prooi telde in deze tijd. Hij was zich dan ook net aan het voorbereiden om het kamp uit te gaan, tot hij vanuit zijn ooghoek zag dat Routnose de Tallrock begon op te klimmen. Verward, maar ook nieuwsgierig draaide hij wat met zijn oren. Dan moest hij wel hier blijven toch? Want anders zou hij het compleet missen. "Hoi! Ehm, hallo! Mag ik heel eventjes de aandacht?" klonk er van de poes af, onhandig, maar het was duidelijk genoeg. Wat was er mis? Was er weer iets met StarClan gebeurt? Of ging het om compleet iets anders? "Zouden alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen zich willen verzamelen onder de Tall rock?" klonk er een stuk luider dan eerst, waardoor hij zachtjes glimlachte en bij de Tall Rock ging zitten, nieuwsgierig, benieuwd naar wat de poes te vertellen had. De poes keek even naar boven en even voelde hij zich ongemakkelijk worden. Had het toch echt met StarClan te maken? Hij sloot even kort zijn ogen, hij wist niet goed wat hij ervan moest vinden, want hoewel hij er misschien minder aan gedacht had, wist hij nog steeds niet wat de woorden die hij te horen had gekregen betekende. "Ik, ehm, ik heb een belangrijke mededeling. Starclan heeft een teken gegeven en de sterren hebben mij nog nooit voorgelogen," begon de poes weer te spreken, waardoor hij weer omhoog keek naar de poes, waarmee hij oogcontact maakte met haar en hij zijn lichaam koud voelde worden. Het was dus echt iets met de woorden die hij had meegekregen? Maar hij had Lizardpath niks aangedaan! Echt niet! Hij zwiepte dan ook licht nerveus met zijn staart, zou hij straf krijgen? Maar dan hoorde dat toch niet voor de hele clan verteld te worden? "Hierbij zal Falconpaw mij gaan helpen bij mijn taken als Medicine Cat en, als hij bij de volgende half moon gathering geaccepteerd wordt, de offciele medicine cat apprentice van Windclan worden!" Wacht... wat? Hij stond met een mond vol tanden naar de poes te staren, zijn ogen groot van verbazing. Dit was het laatste wat hij had verwacht, hij had straf verwacht of een waarschuwing, maar dit? Toen de poes hem wenkte stond hij voorzichtig op, maar de verwarring en verbazing was overduidelijk te zien in zijn ogen. Onhandig raakte zijn nieuwe mentor zijn neus aan- het was zijn nieuwe mentor dan nu toch? Wat zou er nu gebeuren? Want Stallionstar was zijn mentor hiervoor geweest! Wist hij er al van af? Of was dit ook een verrassing voor hem geweest? De poes snorde naast hem, terwijl hij nog steeds ongelovig naar haar keek. Het was ook allemaal zo opeens, zo uit het niets. Was dat dan wat StarClan hen probeerde te vertellen? Dat hij de nieuwe medicine cat apprentice moest worden van WindClan? "Dat wil je wel, toch?" klonk er fluisterend naast hem, waardoor hij uit zijn gedachten getrokken werd en naar de poes keek. De Clan helpen? Wonden verzorgen, levens redden.. Hij wist wel dat het een lange leerweg zou worden en dat hij al een achterstand had omdat hij al acht manen apprentice was.. langzaam verscheen er een glimlach op zijn gezicht, waarna hij knikte. "Natuurlijk wil ik dat, Routnose." sprak hij met een warme glimlach op zijn snuit. Hij zou de Clan laten zien dat hij medicine cat apprentice waardig was. Hij zou het StarClan ook laten zien, dat hij ze niet teleur ging stellen. Dat ze geen slechte keuze hadden gemaakt door hem te kiezen. Nee, dat zou hij ze niet aan kunnen doen. Hij knikte nog een keer resoluut, meer voor zichzelf en voor StarClan die op hem neer keek. "Ik zal mijn best doen, met heel mijn hart." vervolgde hij tegen de poes, waarna hij zijn kopje kort tegen haar aan drukte, spinnend. Hij wist nog niet precies wat er allemaal voor hem zou gaan veranderen in deze korte tijd, maar wat hij wel wist was dat hij er klaar voor was. Hij zou goed zijn best doen, zodat hij later de Clan net zo goed kon helpen als Routnose en Lizardpath! Dat hij niemand teleur zou gaan stellen, zoveel mogelijk katten zou gaan helpen. Maar het zou hoe dan ook goed komen, het kon niet anders als hij Routnose naast zich had en de woorden van StarClan in zijn hoofd. Die hem altijd eraan zouden herinneren dat hij sterk moest zijn en dat StarClan hem de kracht zou geven om zijn taken goed te verrichten.
Terug naar boven Ga naar beneden
Shadefeather
Member
[Clan event] No more tears VDVBjNZ

Camilla ^^
1226
Actief
eccedentesiast

CAT'S PROFILE
Age: 36 Moons
Gender: Tomcat ♂
Rank: Moor runner
Shadefeather
BerichtOnderwerp: Re: [Clan event] No more tears   [Clan event] No more tears Icon_minitimema 2 dec 2019 - 14:00


  Dat Routnose opeens de aandacht van de Clan vroeg, was iets nieuws. Shadefeather spitste zijn oren en kwam wat dichterbij de rots zitten. Was er iets bijzonders aan de hand? Had ze een teken gekregen van StarClan? Was er een voorspelling, een teken dat het einde van al deze drama dichtbij was? Lizardpath was immers niet voor niets opgestapt. Waren er echt schulden die nu goed gemaakt waren?
  Toch was de mededeling niet dat. Maar wel iets heel leuks, zeker voor de jonge Falconpaw. Shadefeathr keek om zich heen, op zoek naar de rood met witte kater die hij geholpen had met jagen. Hij vond hem een goede keus van StarClan, voor Medicine Cat Apprentice. Het jagen was immers niet heel vlotjes gegaan, ook al had hij hem wel zo veel mogelijk bij geleerd.
  Gelukkig wilde Falconpaw dit ook doen. Shade glimlachte breed, eindelijk was er iets positiefs, iets leuk. Hij was blij voor hem en hij had het gevoel dat dit misschien wel weer goede dingen met zich mee ging brengen. Hopelijk niet weer iets zoals met Sabrefur gebeurt is... Hij schudde zijn kop, want die gedachte moest hij uit zijn kop krijgen. Dit ging om Falconpaw en hem zou hem niets gebeuren, daar was hij van overtuigd.
  'Gefeliciteerd, Falconpaw! Je verdient het,' miauwde de zwarte kater naar hem.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gorsepaw
StarClan
[Clan event] No more tears Unknown
Renske
538
Actief
⋆ Innocent people are not fools. They just think everyone has a heart ⋆

CAT'S PROFILE
Age: ▸ Died at 8 moons
Gender: Tomcat ♂
Rank: Apprentice
Gorsepaw
BerichtOnderwerp: Re: [Clan event] No more tears   [Clan event] No more tears Icon_minitimema 2 dec 2019 - 18:30


Weer een mededeling? Maar dit maal was het niet zijn vaders stem, maar die van iemand anders. Routnose! Hij kende de medicine cat helemaal niet echt echt, maar toch was hij wel benieuwd wat ze te vertellen had. Hij bleef achteraan de menigte hangen, hij wilde zich niet weer zo benauwd voelen als met zijn ceremonie. Zijn gele oogjes keken nieuwsgierig naar de poes die wat nerveus leuk. Hij kon dat zich helemaal voorstellen hoor! Maar ze had verteld dat ze een teken had gekregen. Hij kantelde zijn kopje, waarna hij toch wel een beetje goeie zenuwen in zijn beuk kreeg. Wat spannend! Een teken van StarClan? Was het wel een goede dan? Niet iets dat dood en onheil voorspelde? Maar nee, het was iets heel anders dan wat Gorsepaw ooit kon bedenken. Falconpaw, zijn allerbeste vriendje, die werd Routnose haar apprentice. Zijn bekje viel open vol verbazing. Wauw, dat was ontzettend goed! Falconpaw was daar helemaal perfect voor! Hij voelde zich warm worden van trots, zo blij was hij voor zijn vriendje. Falconpaw zou het ook wel leuk vinden toch? Hij zag dat hij wat tegen de medicine cat zei, maar helemaal verstaan kon hij niet toen Gorsepaw over zijn clangenoten heen probeerde te kijken. Het duurde niet lang voordat hij zich tussen de katten heen probeerde te wurmen, en naar voren wilde komen. Hij moest en zou Falconpaw feliciteren! Zijn super slimme, knappe vriend! Toen hij eindelijk zijn rode vacht zag sprong hij bijna bovenop hem. ‘Oh wauw, Falconpaw! Medicine cat, je zal het zo goed doen! Je bent er echt perfect voor!’ Zijn ogen glommen van trots, gesnor kwam uit zijn borst. Hij had een brede lach op zijn gezicht. ‘Ik ben zo trots op je,’ snorde hij blij.
Terug naar boven Ga naar beneden
Stallionheart
Member
[Clan event] No more tears 79e0b5b892cd3413d4d14b3165517b111
Rebecca
3214
Actief
TAKE THE RISK
OR
LOSE THE CHANCE


CAT'S PROFILE
Age: 40 Moons
Gender: Tomcat ♂
Rank: Senior Warrior {Previous Leader}
Stallionheart
BerichtOnderwerp: Re: [Clan event] No more tears   [Clan event] No more tears Icon_minitimedi 3 dec 2019 - 20:20



What good is power if you cannot protect the ones you love?


Rustig verzorgde de kater zijn vacht, het was op sommige plekken een beetje dof en kon dus best wat verzorging gebruiken. Terwijl zijn vacht langzaam de herkenbare glans terugkreeg en de lavendelgeur sterker werd zag hij hoe Routnose naar de Tall Rock toeliep. Even fronste de kater, wat was er aan de hand? Wat onhandig klom ze erop waarna ze de Clan om aandacht vroeg. Had ze een teken gehad van StarClan? Hij liep naar de voet van de grote steen toe en keek omhoog naar haar. "Ik, ehm, ik heb een belangrijke mededeling. Starclan heeft een teken gegeven en de sterren hebben mij nog nooit voorgelogen," miauwde ze en hij wachtte totdat ze zou zeggen wat er gebeurd was. Hij zag dat de poes zenuwachtig was voor wat ze moest gaan zeggen en gaf haar een bemoedigend knikje. Ze sprak de Clan zelden toe dus begreep de grote kater dat ze wat nerveus was. "Hierbij zal Falconpaw mij gaan helpen bij mijn taken als Medicine cat en, als hij bij de volgende half moon gathering geaccepteerd wordt, de officiële medicine cat apprentice van Windclan worden!" miauwde ze toen met zekerheid. Zijn groene ogen lichtte op, StarClan had een nieuwe Medicine Cat Apprentice aangewezen? Hij snorde en liep net als Gorsepaw naar Falconpaw toe. "Proficiat Falconpaw!" miauwde hij en glimlachte breed naar zijn nu ex-Apprentice. "Jij ook gefeliciteerd Routnose, je eigen Apprentice. Je moet vast trots zijn" snorde hij. In de afgelopen dagen was er veel gebeurd maar dit was een lichtpuntje dat voor iedereen goed was.




Terug naar boven Ga naar beneden
Indra
Member
[Clan event] No more tears BBTakD
Bunny
1491
Actief
She was a storm, begging to be understood in a world that loves sunny days.

CAT'S PROFILE
Age: 41 moons
Gender: She-cat ♀
Rank: Member
Indra
BerichtOnderwerp: Re: [Clan event] No more tears   [Clan event] No more tears Icon_minitimeza 7 dec 2019 - 14:41

Met nieuwsgierige blik keek de jonge kattin op toen Routnose de aandacht van de clan vroeg. Een lichte frons gleed over haar snuitje toen ze een soort ceremonie bij elkaar leek te roepen - een nieuwe medicine cat apprentice, of had ze gewoon een teken van Starclan ontvangen? Of beiden? Amberstorm stond op en liep een paar passen dichterbij. Routnose mauwde inderdaad dat ze een teken gehad had, waarop ze één iemand in het publiek aan keek. Amberstorm draaide haar kopje in dezelfde richting - haar frons werd dieper toen het Falconpaw bleek te zijn. Had hij hier iets mee te maken? De volgende woorden van de medicine cat lieten haar mond openvallen en even stilden de gedachten in haar hoofd. Falconpaw, medicine cat van Windclan. Zoals zijn grootvader. Amberstorm slikte moeizaam en knipperde een paar keer met haar groene ogen. Ze zat versteend, niet goed wetend hoe te reageren op dit nieuws, terwijl een herinnering van lang geleden voor haar ogen leek af te spelen. Sparrowfeather die de clan bijeenriep, op een gelijkaardige manier als Routnose net, al was zijn nieuws niet zo vrolijk. Ze herinnerde zich de chaos in het camp toen de katten zich realiseerden dat hun medicine cat starclan meerdere malen bedrogen had. Hoewel ze toen zelf nog klein geweest was, te klein om echt te beseffen wat er aan de hand was, had de herinnering een grote indruk nagelaten. Het was de eerste barst in haar daarvoor perfecte leventje; de breuklijn waarop daarna alles uiteen gebarsten was. Met een ruk keerde ze terug naar het heden, haar groene blik gericht op de katten die haar zoon gingen feliciteren. Amberstorm kon het niet opbrengen; kon het niet aan om schijnbaar de geschiedenis te zien herhalen. Ze zag het al voor zich, starclanvervloekte kleinkittens van een starclanvervloekte grootmoeder, geboren zonder te weten in wat voor wrede wereld te terecht zouden komen. De blikken die ze die eerste manen gekregen had, als dochter van de medicine cat, leken soms nog aan haar vacht te kleven. De deputy stond met een bruusk gebaar op en liep met grote passen het camp uit, zonder om te kijken, zonder hem te feliciteren. Ze kon het niet. De geschiedenis herhaalde altijd zichzelf en zij was niet van plan om te blijven kijken als het onvermijdelijk in chaos uitdraaide.
Terug naar boven Ga naar beneden
Shatteredice
Member
[Clan event] No more tears Untitl10
Mark
559
Actief
''I had wings once. They we're strong. But they were stolen from me."

CAT'S PROFILE
Age: » 60 moons
Gender: She-cat ♀
Rank: Queen - Senior Warrior
Shatteredice
BerichtOnderwerp: Re: [Clan event] No more tears   [Clan event] No more tears Icon_minitimeza 7 dec 2019 - 16:48

Shatteredice was zachtjes uit haar mosnest gekomen toen ze Routnose hoorde spreken in het kamp. Ze lag al wel een tijdje in medicine cat den, was al bijna genezen zelfs, maar voor haar mentaliteit was het nog maar goed om s'nachts vlakbij Routje te slapen. Gelukkig vond de wit bruine tabby she-cat het niet erg, want anders had de queen allang haar spullen weer verhuist naar de nursury of de warriors den. Ze was blij dat Rout haar steunde, ook al wist Shatteredice zelf niet eens precies waarom ze zich zo ellendig voelde de laatste dagen. Ze luisterde dan ook aandachtig naar de medicine cat toen deze vanaf de rots begon te spreken. De queen merkte dat ze het spannend vond waardoor de flame-point haar meteen bemoedigend toe glimlachte. Daarna luisterde ze weer met een neutrale maar warme gezicht naar haar vriendin die de clan veder toesprak. Het ging over starclan, een teken,  de sterren hadden vertelt wie de nieuwe med cat app zou worden. De naam werd uitgesproken en Shatteredice voelde vreugde in haar lijf opborrelen. Falconpaw! Ow! Die lieve schat. Het was werkelijk een heerlijk kind om aan te zien en ze gunde hem net als haar eigen kinderen de beste in de wereld. Ze voelde de moeder trots, die ze ook gevoeld had bij haar eigen kroost toen deze apprentices waren geworden, omhoog komen. Ze vergat even de pijn in haar gezicht en mauwde trots de naam mee van Falcon samen met de rest van de clan. Enkel trok haar warme snoet weg toen ze de kop van Amberstorm zag: de biologische moeder van Falconpaw. Echt eerlijk.. Shatteredice had op niemand een pik, kon niet eens bedenken om iemand te haatte, maar starclan ze kon die bruine she-cat toch echt niet uitstaan. Dat Stallinstar haar ook als deputy gekozen had was een grote vraagteken geweest voor zowel haar als waarschijnlijk ook de rest van haar clan. Ze duwde haar oren in haar nek toen ze Amberstorm aanstaarde en als een havik haar bleef volgen toen ze uit het kamp vertrok. Ze kon wel walgen om haar gedrag. Hoe kon ze dit tegen haar eigen zoon doen? Nee. Amberstorm mocht haarzelf geen ouder noemen, die recht was allang al van haar ontnomen. De queen schudde ongelofelijk haar kop en stapte op Falconpaw af toen de rest van de katten waren vertrokken. Ze wou hem eventjes onder vier ogen feliciteren dus had de flame-point even geduldig gewacht tot iedereen weer terug waren gegaan naar hun taken. "Hey Faclon," Snorde ze warmpjes. Ze gaf hem een moederlijke duwtje met haar kopje tegen de zijne aan. "Wat een eer zeg, apprentice van Routnose. Je bent zeker dolgelukkig." Mauwde ze met haar oprechte liefelijke klank. "Ik ben zo trots op jou mijn jongen," Ze kneep even haar niet gewonden oog dicht. "Al de eerste dag dat ik je buiten zag spelen met de bloemetjes wist ik dat je ooit samen zou gaan werken met de sterren. Je zult het geweldig doen als toekomstige medicine cat van Windclan." Ze gaf hem even tijd om te reageren voor ze voorzichtig naast de jonge tom ging zitten en haar staart moederlijk om hem heen sloeg. Ze liet een klein zuchtje over haar lippen gaan terwijl ze de wind met haar dons vacht liet spelen. "Falconpaw, ik heb al een tijdje na gedacht.. en ik denk dat dit een mooie gelegenheid is om jou dit te vragen." Ze draaide haar gezichtje zodat ze met haar niet blinde kant naar Falcon keek en hem kon zien. "Mijn jongen, je bent als een kind voor me en ik zie de broederliefde tussen jou en Grosepaw.. Ik wil je vragen hoe je het zal vinden om deel te zijn van de familie?" Ze liet hem even de woorden inzinken voor ze de echte vraag stelde: "Zou je mijn zoon willen zijn?" Ze keek hem met een grote warme glimlach aan. De moederliefde twinkelde in haar blauwkristallen oog. Het was een behoorlijke vraag, ze zou het ook begrijpen als hij haar voorstel zou afwijzen; immers leefde zijn echte moeder nog wel.. al kon je Amberstorm geen echte moeder noemen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Falconstrike
Member
[Clan event] No more tears SCwUkVM
Bo~
1220
Actief
If it's me, it'll be okay

CAT'S PROFILE
Age: Twentyfive moons ღ
Gender: Tomcat ♂
Rank: Moorrunner
Falconstrike
BerichtOnderwerp: Re: [Clan event] No more tears   [Clan event] No more tears Icon_minitimezo 8 dec 2019 - 18:25

Hij was nog compleet in shock. Na al die tijd van nadenken en peinzen over wat het nou geweest had kunnen zijn, dat bericht van StarClan, was er eindelijk een soort van rust in zijn kop. Nou ja echt rust.. Het was natuurlijk een behoorlijke druk die hij had gekregen nu ineens en er waren nu hoge verwachtingen voor hem. Maar hij zou het proberen, om iedereens verwachtingen tegemoet te komen. Shadefeather was de eerste die naar hem toe kwam om hem te feliciteren en hij keek de kater met een brede glimlach aan. "Dankjewel! Ik zal heel hard mijn best doen!" sprak hij spinnend tegen de gitzwarte kater. Maar lang had hij daarna niet om met andere katten te praten, want voordat hij het wist sprong Gorsepaw zowat bovenop hem, waardoor hij lachte. 'Oh wauw, Falconpaw! Medicine cat, je zal het zo goed doen! Je bent er echt perfect voor!' klonk er spinnend van zijn beste vriend af, waardoor zijn blauwe ogen zacht werden van warmte. Hij was zo blij met een vriend zoals Gorse, vooral om te zien hoe trots de jonge kater was op hem. 'Ik ben zo trots op je,' snorde de kater vervolgens, waarop Falcon even kort zijn kopje tegen de kater aan drukte. "Dankjewel, Gorse." sprak hij spinnend tegen de jongere kater. Hij wist dat alle ogen op hem waren gericht, maar vanuit zijn ooghoeken zag hij juist de kat vertrekken waarvan hij wilde dat haar ogen op hem waren gericht: zijn moeder. Zijn moeder had alles gehoord en was gewoon het kamp uit gelopen. Hij probeerde er niet teveel mee bezig te zijn, want ondertussen was ook zijn oude mentor Stallionstar er bij gekomen. Dus hij moest de brok in zijn keel wegslikken, want zelfs met alle ruzies die hij met zijn moeder had gehad, zelfs als hij al wist dat het een verloren zaak was, bleef er een sprankje hoop diep van binnen. Hopende dat zijn moeder naar hem zou kijken en trots zou zijn op hem, wat hij had en nog zou gaan bereiken. "Proficiat Falconpaw!" klonk er echter van zijn ex-mentor af, nummer twee nu alweer jeetje, waardoor zijn gedachten weer terug gebracht werden naar het heden. Dat hij niet meer aan zijn moeder moest denken en verder moest gaan met alle katten die voor hem stonden. Stallionstar feliciteerde Routnose ook met het feit dat ze haar eigen apprentice had gekregen, waarop Falcon warm naar de poes glimlachte. "Dankjewel Stallionstar! Ik ga haar trots maken." sprak hij met een brede glimlach. "Hopelijk kunnen we ooit nog een keer wat trainen samen?" vroeg hij toch wel ietwat hoopvol. Als er tijd voor was, waarom niet?

Ondertussen was het allemaal een beetje uitgedund. Hij was even alleen na het nieuws gehoord te hebben. Zijn lichaam tintelde, maar het was in een positieve zin. Hij had er zin in, maar aan de andere kant voelde hij zich verschrikkelijk. Als hierdoor zijn moeder niet naar hem keek en trots op hem was, wat zou haar dan wel trots maken? Hij had nu al van alles geprobeerd en niets scheen te werken bij haar. En toch bleef hij hopeloos hopen, dat er een dag zou komen waar zijn moeder hem een compliment zou geven en trots op hem zou zijn. Hij moest echt proberen om er niet al te down uit te zien, want hij wilde niet dat de rest van de Clan of Routnose misschien dacht dat hij de rang toch niet wilde hebben of er twijfels over had. Daar had hij echt geen twijfels over. Verre van. Zoals altijd was zijn moeder de roots van zijn gedachten. Maar hij moest sterk zijn, laten zien aan haar dat zelfs zonder haar liefde hij het kon redden. Dat hij net zo sterk was als alle andere kittens die wel moederliefde hadden ontvangen. Nog een keer werd hij uit zijn gedachten gehaald, dit keer door Shatteredice. "Hey Falcon," snorde de rood-creme poes warm waarna ze haar kopje zachtjes tegen zijn kopje aan duwde, waarop hij weer warm begon te glimlachen, tijd om zijn moeder weer uit zijn hoofd te halen. "Wat een eer zeg, apprentice van Routnose. Je bent zeker dolgelukkig." klonk er warm en lief van de poes af. Gorsepaw had echt heel erg veel geluk met zijn moeder, huh? Hij knikte even met een glimlach op haar woorden, natuurlijk was hij dolgelukkig met het feit dat hij Routnose's apprentice was! Sinds dat ze op reis waren gegaan om Hazelpaw terug te brengen was hij al veel closer geworden met de poes. "Ik ben zo trots op jou mijn jongen," Hij glimlachte warm naar de poes, blij dat de andere katten in zijn clan wel trots op hem waren. "Al de eerste dag dat ik je buiten zag spelen met de bloemetjes wist ik dat je ooit samen zou gaan werken met de sterren. Je zult het geweldig doen als toekomstige medicine cat van Windclan." Hij grinnikte zachtjes en schudde zijn kopje lichtjes. "Dankjewel Shattered, dit betekent echt veel voor me." sprak hij met een zachte glimlach tegen de moeder van Gorse. "En ach, Gorse is veel beter met bloemen dan dat ik ben." sprak hij met een lichte grinnik in zijn stem. Het was wel waar, Gorse kon hele bloemstukken maken, dat zag je hem toen hij kitten was niet doen. Shatteredice kwam vervolgens voorzichtig naast hem zitten en sloeg haar staart om hem heen, waarop hij zachtjes begon te spinnen. Hij had er nooit problemen mee gehad als katten dichtbij hem wilde zijn. Waren dat kittens of warriors. "Falconpaw, ik heb al een tijdje na gedacht.. en ik denk dat dit een mooie gelegenheid is om jou dit te vragen." huh? Hij knipperde even verward naar de rood-creme poes en draaide ietwat onzeker met zijn oortjes. Wat kon ze in StarClans naam ooit aan hem vragen wat zo belangrijk was? "Mijn jongen, je bent als een kind voor me en ik zie de broederliefde tussen jou en Gorsepaw.. Ik wil je vragen hoe jet het zal vinden om deel te zijn van de familie?" Verbazing was overduidelijk te zien in zijn lichaam. Zijn mondje was nog net niet open gevallen, zo verbaasd was hij wel. "Zou je mijn zoon willen zijn?" Hij was met stomheid geslagen. Zelfs op dit moment wist hij niet wat hij moest zeggen, wat hij überhaupt moest denken. Zijn moeder had nooit gewild dat hij haar zoon was. Hij was niet gewild door zijn eigen moeder zoals andere moeders hun zoons lief hadden. Hij verdrukte het altijd, wilde haar trots maken. Maar gewild was hij niet, in plaats daar van negeerde zijn moeder hem sinds hij de nursery uit gegaan was. Verschool ze zich nu achter haar deputy taken. Was het ook niet de taak van de deputy om hem te feliciteren? Ze zouden nu immers veel nauwer samen moeten werken. Tranen sprongen in zijn ogen, want hij was wel gewild. Niet door zijn echte moeder, maar iemand die wilde hem, als een zoon, hebben. En dat was misschien het mooiste wat hij ooit had gehoord. Hij was heel close met Routnose, maar een moeder zou ze nooit kunnen worden voor hem, ze was immers een medicine cat en kittens mochten ze niet krijgen. Hij wist niet of dat ook gold voor adopteren, maar dan nog steeds. Ze zou wel altijd een moederfiguur voor hem zijn, al zou hij haar dat niet snel vertellen. Shatteredice was net zo'n moederfiguur voor hem als Routnose en die vroeg het aan hem. Of hij haar zoon wilde zijn. Hij kon geen woord uit brengen, maar in plaats daarvan begroef hij zijn kop in de lange vacht van de poes. Om de tranen te verbergen die hij had ingehouden eerder. Van Amberstorm, maar ook van vreugde omdat iemand wel zo naar hem had gekeken. De tranen die hij had ingehouden omdat hij sterk moest zijn voor Hazelpaw, omdat die er ook moeite mee had gehad dat ze geen liefde kregen van hun moeder. "Ja.." snikte hij zachtjes in de vacht van de rood-creme poes. De rest van de clan hoefde het niet te zien, hij wilde liever dat ze hem zouden zien als de vrolijke medicine cat apprentice van WindClan. "Maar... en... Hazel?" vroeg hij vervolgens, zachtjes. Hazel verdiende ook een moeder, een goede moeder.
Terug naar boven Ga naar beneden
Swiftcloud
Member
[Clan event] No more tears 7Hxq9xP
Beertje
44
Actief

CAT'S PROFILE
Age: 74 moons ☁
Gender: Tomcat ♂
Rank:
Swiftcloud
BerichtOnderwerp: Re: [Clan event] No more tears   [Clan event] No more tears Icon_minitimewo 11 dec 2019 - 17:52

Hoewel Windclan al zware tegenslagen had gehad was dit blijkbaar wel een moment van blijdschap. Hij zat netjes zijn middageten op te eten, na een succesvolle maar povere jacht, toen hij Routnose de steen op zag klauteren. Swiftcloud spitste zijn oren. De hele clan moest luisteren, maar niet persé komen... Het botje ging vallen in zijn trage brein. Dit gebeurde enkel wanneer er een nieuwe medicine cat apprentice kwam. Zo had hij het meegemaakt met Lizardpaw en Routpaw. Nu was het tijd voor... de naam viel. Hij fronste. Oeff... de zoon die niet gewild werd door de deputy. Swiftcloud at nog snel de restjes van zijn konijn op, voor hij zich bij de menigte voegde. Hij ging vast in de rij staan. Toen Shatteredice, zijn schoondochter naar voren trad deed hij hetzelfde. Hij zette zich als een grote schaduw achter Falconpaw. Toen deze na een lange stilte ja zei (hij had de vraag niet gehoord), nam hij de kitten vast tussen zijn poten. Met zijn knokkels wreef hij over de kop van de ander. "Dat betekend dat ik je opa ben, welkom in de familie kiddo!" Ja hij was misschien een beetje enthousiast. "Oh en gefeliciteerd natuurlijk."

Terug naar boven Ga naar beneden
Shatteredice
Member
[Clan event] No more tears Untitl10
Mark
559
Actief
''I had wings once. They we're strong. But they were stolen from me."

CAT'S PROFILE
Age: » 60 moons
Gender: She-cat ♀
Rank: Queen - Senior Warrior
Shatteredice
BerichtOnderwerp: Re: [Clan event] No more tears   [Clan event] No more tears Icon_minitimedi 17 dec 2019 - 12:15



De she-cat moest haar kaken op elkaar drukken om niet emotioneel te raken door Falconpaw's reactie. Het arme schaap.. Zo veel verdriet al op z'n jonge leeftijd. Ze wou hem beschermen, ze wou hem inwikkelen in haar dons en hem de liefde te geven die hij vanaf zijn geboorte al gemist had. Ze duwde het katertje dichter tegen haar aan toen hij zijn kopje in haar vacht verschool. Een sussend geluid verliet haar lippen terwijl ze geruststellend en moederlijk de oor van de med cat app begon te likken. Een snik kwam uit de mond van Falcon samen met een zachte ja. Hij wou haar zoon zijn. De queen begon te spinnen en alsof ze werkelijk de tom gebaard had begon ze hem te kroelen zoals elke moeder deed bij haar kinderen. Daarna kwam echter wel een vraag; wat nu met Hazel? "Hazelpaw is even veel welkom bij de familie als jou," Sprak ze zachtjes. Ze streek haar staart onder de kin van haar geadopteerde zoon zodat ze oogcontact met hem kon maken. "Mits ze het wil natuurlijk- zou Hazel net zo veel kind voor mij zijn als jij, Gorsepaw en de rest dat is." Ze gaf Falconpaw een warme glimlach. "Ik zou haar later vandaag opzoeken, als je mee wilt mag dat zeker." Mauwde ze nog voordat een reus hun kant opgestormd kwam. Shatteredice giechelde toen ze de grote rode lijf van haar 'vader' herkende. Het was technisch gezien haar schoonvader maar Swiftcloud voelde meer dan dat. Hun band was zo sterk dat ze net echt vader en dochter waren. Swiftcloud pakte Falconpaw beet en wreef met zijn knokkels over diens kop. Shattered schudde lachend haar kopje. Mannen. Ze vond het in ieder geval erg fijn dat Swiftcloud erg enthousiast was dat hij opa was geworden. Hopelijk was Falcon dat ook, Swift was een beetje een gekke maar wel erg lieve opa.

Terug naar boven Ga naar beneden
Falconstrike
Member
[Clan event] No more tears SCwUkVM
Bo~
1220
Actief
If it's me, it'll be okay

CAT'S PROFILE
Age: Twentyfive moons ღ
Gender: Tomcat ♂
Rank: Moorrunner
Falconstrike
BerichtOnderwerp: Re: [Clan event] No more tears   [Clan event] No more tears Icon_minitimewo 18 dec 2019 - 23:26

Shatteredice was hartstikke lief tegen hem. En ze behandelde Gorse ook super goed, anders had hij nooit dat cadeautje voor haar en zijn vader gemaakt. Alles aan Shattered klonk ook lief, haar stem, haar manier van doen.. Vrijwel alles. En dat maakte het ook dat het makkelijk was om haar te vertrouwen. Amberstorm was daar een stuk lastiger in omdat ze dat deel van haarzelf niet wilde of niet kon laten zien. Misschien had ze dat deel ook nooit gehad ook. Shatteredice liet hem kalm worden, accepteerde hem voor wie hij was en wilde voor hem zorgen net zoals hoe ze voor Gorsepaw zorgde. Hoe ze voor haar andere kittens zorgde. Maar hij wilde niet zomaar gaan zonder Hazelpaw. Hazelpaw was super belangrijk voor hem, was ze altijd al geweest. "Hazelpaw is even veel welkom bij de familie als jou," sprak Shatteredice zachtjes tegen hem, waarna ze met haar staart onder zijn kin ging zodat ze oogcontact konden maken. "Mits ze het wil natuurlijk- zou Hazel net zo veel kind voor mij zijn als jij, Gorsepaw en de rest dat is." klonk er met een warme glimlach van de poes af, waardoor zijn blauwe ogen weer lichtjes begonnen te stralen, zelfs terwijl er nog tranen in zaten. Hij was blij dat ook Hazel een moeder kon krijgen die voor haar wilde zorgen, een moeder waar ze om kon geven en onvoorwaardelijke liefde van kon krijgen want ook zij had veel meegemaakt. Ook zij verdiende meer liefde te krijgen die ze op dit moment niet kreeg omdat hij niet constant bij haar kon zijn. "Ik zou haar later vandaag opzoeken, als je mee wilt mag dat zeker." klonk er. En voordat hij kon antwoorden, werd het gesprek van richting verandert door een andere kat. De kat nam hem vast tussen zijn voorpoten en van schrik gilde hij het kort even uit. Vervolgens wreef de kater met zijn knokkels over zijn kopje heen, waardoor hij met grote ogen verward op keek naar de kater. "Dat betekend dat ik je opa ben, welkom in de familie kiddo!" klonk er van de kater af, waarop zijn hart alleen maar warmer aan voelde. Hij was omringd met liefde. Heel erg veel liefde en hij was er toch oh zo trots op dat hij dit mocht meemaken. Dat hij die liefde mocht voelen van andere katten. "Oh en gefeliciteerd natuurlijk." klonk er ook nog van de kater af, waarop hij zachtjes grinnikte. Dit was de vader van Stallionstar. Dit maakte hem zijn opa. Hij had al een opa, maar normaal had je ook twee opa's. Hij kende zijn andere opa niet, net zoals dat hij nooit zijn vader had kunnen leren kennen. En nu had hij opeens zoveel meer familie, zoveel meer katten die hij als familie kon beschouwen en dat maakte hem.. zo intens gelukkig als hij heel erg eerlijk was. "Dankuwel..." sprak hij zachtjes met een warme glimlach op zijn gezicht, waarna hij zijn kopje tegen de kop van de grote kater aan drukte. "Voor beide dingen." sprak hij licht grinnikend tegen de kater. Hij keek op naar Shattered en glimlachte warm naar haar. "En jij ook bedankt.. Ook voor wat je met Hazel gaat doen." sprak hij warm tegen haar.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gorsepaw
StarClan
[Clan event] No more tears Unknown
Renske
538
Actief
⋆ Innocent people are not fools. They just think everyone has a heart ⋆

CAT'S PROFILE
Age: ▸ Died at 8 moons
Gender: Tomcat ♂
Rank: Apprentice
Gorsepaw
BerichtOnderwerp: Re: [Clan event] No more tears   [Clan event] No more tears Icon_minitimeza 21 dec 2019 - 1:03

Gorsepaw maakte al snel plaats voor alle andere katten die zijn vriend wilde feliciteren. Hij snorde en keek toe, maar hij merkte dat hij ergens anders naar keek. Hij keek om toen hij Amberstorm het kamp zag vertrekken en hij begreep het meteen. Met een gebroken gezicht keek hij terug naar Falconpaw die nu met zijn vader stond te praten. Het was ook niet eerlijk! Hij had een heel grote familie en Falconpaw had bijna niemand. Gelukkig was zijn zusje er nu wel weer. Maar zijn moeder leek helemaal niet zo aardig. En dat ze hem niet eens kwam feliciteren begreep Gorsepaw gewoon niet. Hij snapte niet... Waarom was ze niet blij? In zijn eentje bleef hij even aan de rand van de menigte zitten, peinzend, maar hij probeerde blij te lijken elke keer als hij merkte dat Falconpaw naar hem keek. Maar na een tijdje zag hij dat Falconpaw zich afzonderde met zijn moeder. Oh, waar zouden ze het over hebben? Totdat opeens Falconpaw zich tegen zijn moeder wiep. Gorsepaw wilde toch even weten wat er aan de hand was, maar hij wilde ze ook niet storen. Maar toen hij Falconpaw weer zag lachen kwam hij toch voorzichtig dichterbij. Zijn opa kwam ook al dichterbij. Hij vind de woorden van de rode kater nog op, en toen vielen alle puzzelstukje voor Gorsepaw op zijn plek. Hij keek zijn moeder ongelovig aan, waarna hij naar Falconpaw keek en weer naar zijn moeder. De tranen sprongen in zijn ogen. Betekende dit.. dat Falconpaw nu zijn broer was? Soort van? Hij kon zich niet meer langer op de achtergrond houden en wierp zich tussen zijn familie. Hij drukte zich weer tegen zijn vriend aan, zijn nieuwe grote broer. Hij had nog nooit eerder een grote broer gehad! ‘I-ik hoorde net.. en.. en!’ Hij kwam bijna niet uit zijn woorden. De tranen van blijdschap stonden in Gorsepaw zijn ogen en half snorrend, half huilend duwde hij zijn kopje tegen Falconpaw aan. ‘Je bent mijn broer nu!’ snikte hij met een brede lach op zijn gezicht. Hij keek even naar zijn opa, naar zijn mama. Hij kon zijn geluk niet op. Hij voelde zich helemaal warm, overspoeld door liefde van zijn familie. En nu was Falconpaw daar ook deel van. Gewoon... wauw.
Terug naar boven Ga naar beneden
 
[Clan event] No more tears
Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Warrior Cats :: WindClan territory :: WindClan camp-
Ga naar: