[Glidingpaw] They see me rollin', they hatin'~

[Glidingpaw only, toestemming vragen als je erbij wilt]

Met een rustige gelijkmatige tred liep Firevoice door de zachte sneeuw heen, die met stille geluidjes kraakte onder haar poten. Haar goudkleurige ogen keken eventjes rustig om haar heen, ietwat verwonderd over het feit dat het Thunderclan territorium er zo anders uit kon zien nu alles bevroren was. Ze zette haar dikke vacht iets op om de kou extra buiten te houden, en hield zo de behaaglijke warmte vast die ze opgebouwd had toen ze in haar nest lag. Ze was erop uit gestuurd om te gaan jagen bij de zonnerotsen, maar de motivatie zat er eigenlijk niet echt in. Haar volle, dikke staart zwiepte eventjes wat sneeuw van haar rug af en ze schudde haar vacht uit zodat ook het laatste witte poeder van haar rug gezwiept. Eindelijk doemden de grijze stenen voor haar op. De zonnerotsen.

Het steen voelde glad en warm aan onder haar poten terwijl ze erop klom, zo stil mogelijk om te voorkomen dat ze de prooi weg zou jagen. Ze sloot daarna haar ogen eventjes en luisterde goed, kon ze het geluid horen van nageltjes die tegen het steen aan krasten? Na eventjes goed concentreren kwam er inderdaad een bekend geluid te voorschijn van nagels op steen, een waterratje. Meteen openden haar ogen zich weer en probeerde ze de locatie van het diertje te vinden. Met voorzichtige pootstappen sloop ze dichter naar waar ze dacht dat het diertje zat, en uiteindelijk kreeg ze ook een glimp van het bruine vachtje. Ze hield zich laag bij de grond en sprong uiteindelijk. Met een vlugge beet was het over, ze had gewonnen. Het was een beetje een scharminkel, maar iets is beter dan niets, of niet dan? Ze sprong weer van de zonnerotsen af en begroef het diertje in de sneeuw, die zou ze zometeen wel op halen. Daarna ving iets anders haar aandacht, de dikke laag ijs die over de rivier gespannen zat. Met grote ogen keek ze er eventjes naar, en daarna ging ze er voorzichtig op staan. Het kraakte niet eens onder haar poten, het was dik genoeg. Met een brede glimlach zette ze zich af en begon ze te glijden. Het voelde grappig, maar ook heel erg leuk. Andere katten zouden dit waarschijnlijk wel afkeuren, maar niet dat het haar kon schelen.

Door een dun laagje sneeuw ploegde de kleine gespierde apprentice zich met zijn eeuwige twinkelogen vooruit. In zijn bek lag een kleine mus die tussen de bevroren bladeren was door-gescharreld. Eigenlijk te makkelijk om te laten gaan. Gliding grinnikte eventjes terwijl hij bijna verder huppelde. Hij was verlieft. Hoe ongelofelijk en geweldig, hij was verliefd! Op de witte poes, Marvellpaw, wat een geweldige kat was het ook. En ze wist van niets, voor het eerst in zijn leven voelde hij zich oprecht gelukkig. En hij wou niets anders dan het Moonstripe vertellen, jammer genoeg was de kater op grens patrouille mee gegaan, vanavond zou Gliding het hem wel vertellen. O wat een wonder was het toch. De grijns lag rond zijn snoet terwijl de kater langzaam aan doorliep. Even dacht hij aan zijn oudere zus. Firevoice, waar zou de poes zijn? Ach, het was een dromer net als hij, ze was ongetwijfeld in het kamp. Hij rende door toen hij zich iets bedacht wat de kater van de Elder Mindweaver had gehoord toen zij nog in leven was. "Als de vrieskou te erg is voor je poten, zoek de rivier op en vind plezier." Wat de oude poes daarmee had bedoelt wist Gliding niet, maar het uitvinden wou hij absoluut. Na de lange ren kwam de rivier in zicht bij de Sunningrocks en Gliding's mond viel open, de prooi viel uit zijn bek, Daar op het water, nee, ijs, was een kat, zijn zus?! Gliding grijnsde breed en stoof vooruit, Mindweaver had gelijk! Dit was geweldig. "Firevoice!" Riep hij met een lach uit terwijl hij op het ijs stormde. Zijn noodstop werd geblokkeerd door de gladheid waar hij niet op gerekend had en de apprentice vloog vol op zijn zus in. Hij schatterde van plezier terwijl hij overeind kwam en zijn balans probeerde te vinden. "Watcha doing Suzzie!" Riep hij uit van plezier en keek haar lachend aan.

(flut)

Nu kon het niet meer deren dat de vrieskou aan haar poten vrat. Nu kon het niet meer deren dat de wind door haar vacht heen drong en haar huid liet verkleumen. Wat nu enkel nog uitmaakte was het plezier wat nu een lach op haar gezicht toverde. En wat een lach. Het was een lach die haar mondhoeken omhoog liet krullen en haar hele gezicht liet oplichten van plezier. Het vrolijke gelach leek wel te echoën over de rivier. Maar ook dat kon niet deren. Het glijden over het ijs was veel te leuk, het was een sensatie die ze nog nooit had gevoeld of meegemaakt had. Soms had ze nog wel moeite met haar balans te behouden, maar dat viel nog wel te overzien. Ook het feit dat ze misschien in de problemen zou komen viel te overzien. Ze had tenslotte al prooi gevonden, en de kans dat ze nog meer ging vinden was zeer gering. Waarom zou ze dan nu niet eventjes plezier maken? Eventjes spitste ze haar oren, hoorde ze nou iets? Ze fronste eventjes een keek rond, nee niks te zien.

Eventjes hield ze halt, ze moest niet te dicht bij de Riverclan kant van de rivier komen, dan zou ze pas echt goed in de nesten zitten en daar had ze nog eventjes geen zin in. Met een vaart gleed ze weer terug naar de Thunderclan kant van de rivier, ze begon hier nog goed in te komen! Maar een plotselinge stem liet haar opschrikken. "Firevoice!" Die stem... Die zou ze uit duizenden herkennen. "Glidingpa-!" Begon ze als reactie, maar Glidingpaw's stem, ze had hem nog steeds niet gelokaliseerd, kwam er alweer doorheen. "Watcha doing Suzzie!" Nu kon ze Glidingpaw duidelijk zien, hij kwam met een noodvaart op haar af. "Glidingpaw kijk uit!" Miauwde ze geschrokken, en ze probeerde nog uit de weg te komen. Het mocht echter niet baten, ze werd vlug aan de kant gekegeld door haar broertje. Samen gleden ze over het ijs heen, en toen ze tot stilstand kwamen keek ze haar broertje eventjes droog aan, "Jij neemt je naam wel heel erg serieus eh?" Miauwde ze droogjes, terwijl ze hem een plagerige por gaf. Vervolgens kwam ze overeind, "En wat vreet jij hier uit?" Miauwde ze plagerig, "Toch geen ondeugd aan het schoppen hoop ik?" Ze stak haar tong eventjes op dezelfde plagerige manier uit en schudde haar vacht uit.

"Jij neemt je naam wel heel erg serieus eh?" Miauwde ze droogjes, terwijl ze hem een plagerige por gaf. Vervolgens kwam ze overeind, "En wat vreet jij hier uit?" Miauwde ze plagerig, "Toch geen ondeugd aan het schoppen hoop ik?" Ze stak haar tong eventjes op dezelfde plagerige manier uit en schudde haar vacht uit. Glidingpaw schaterde het even uit en schudde ook zijn vacht uit. "Altijd toch suske." Hij keek haar grijnzend aan voor hij even om zich heen keek. "Mindweaver had gezegt dat Bladkaal mooi was, maar dit is echt.. Wow.." De herrinering aan Mindweavers woorden deed hem even weer terug denken aan de oude poes. Haar lichaam was een paar manen geleden het kamp in gebracht, als kitten had hij bijna niets amders als met Moonpaw naar haar verhalen geluisterd. Ja, hij miste de poes nog elke dag. Hij liet zijn kop zakken en staarde naar zijn poten. "Zeg Firevoice, kon jij Mindweaver?" Zijn stem klonk zwak en zachtjes. "Ik weet vreemd om aan jou te vragen, maar haar zoon is, ik weet niet, zo afstandelijk zodra je het over zijn moeder hebt, ze was vermoord, alleen niet door dassen denk ik, anders zou Thunderstrike toch niet zo wantrouwend zijn.." Gliding zuchtte even en hief zijn kop weer. Zachtjes glimlachte hij naar zijn zus en keek even naar de ondergrond waar ze opstonden. Ijs.. Ze stonden nog op de rivier. Ach, het kon geen kwaat right?


(lol, nieuw char moet gwn mn oude kennen)

Firevoice schudde haar dikke pels nog een enkele maal uit en likte over haar voorpootje heen. Vervolgens keek ze geïnteresseerd naar Glidingpaw, naar wat hij allemaal te zeggen had, ook naar zijn uitleg over wat hij hiernou eigenlijk deed. Ze had namelijk nooit verwacht dat de deputy een apprentice hier alleen op uitgestuurd had. Ze hield haar kopje dan ook vragend ietwat scheef. "Altijd toch suske." Miauwde haar broertje, met een grijns. Ietwat scheefjes grijnzend keek Firevoice terug, moeite hebbende om niet opnieuw te gaan grinniken. Haar broertje wist altijd wel de correcte snaren te raken bij haar om dingen niet boos of chagrijnig te worden om dingen waar ze normaliter niet zo blij mee geweest zou zijn. "Mindweaver had gezegt dat Bladkaal mooi was, maar dit is echt.. Wow.." Miauwde Glidingpaw vervolgens. Firevoice spitste haar oren en keek hem weer aan, "Mindweaver?" Echode ze. Ze had nooit geweten dat Glidingpaw zoveel contact had gehad met de oude poes.

Met een frons gingen de gedachten door haar kop heen, proberende alles op een rijtje te zetten. Het verbaasde haar ook enigszins hoe erg veel impact de dood van Mindweaver op haar broer had. "Zeg Firevoice, ken jij Mindweaver?" Vroeg hij haar. Firevoice legde haar oren iets achteruit, "Vaagjes... Ik heb wel eens teken van haar afgehaald enzo, maar ik heb haar nooit echt vaak gesproken," Reageerde ze, automatisch met dezelfde zachte stem als Glidingpaw had. Ze was altijd erg dol op haar broertje geweest, en hem zo zien deed haar pijn. "Ik weet vreemd om aan jou te vragen, maar haar zoon is, ik weet niet, zo afstandelijk zodra je het over zijn moeder hebt, ze was vermoord, alleen niet door dassen denk ik, anders zou Thunderstrike toch niet zo wantrouwend zijn.." Legde Glidingpaw met een zucht uit. Firevoice draaide haar kop weer iets, hoe kon haar dit allemaal ontgaan zijn? "Ik.. kan wel gaan proberen met Thunderstrike.. te praten," Probeerde ze zachtjes, al had ze hier meteen al spijt van, ze was nooit goed geweest in dat soort dingen. Ze was daar nooit tactvol genoeg voor geweest.