Op patrouille!

Onderwerp: Re: Op patrouille! zo 12 sep 2010 - 11:31

Rainbelly voelde ineens een enorme golf van kracht in Kittypaw. Ze vocht tegen de kou. Ineens sperde het kleine poesje haar oogjes wijd open. 'Je moet je geen zorgen maken om mij, Rainbelly, het is jou schuld niet..' miauwde ze. Rainbelly kon merken dat het al veel beter ging. 'Kittypaw!' riep Rainbelly blij. Ze kreeg er tranen in haar ogen van. 'Het spijt me, toen het begon te regenen had ik jou voor moeten laten gaan op weg naar het kamp... Ik ging voor omdat er misschien diepe plassen zouden zijn waar je in kon vallen. Ik probeerde de veiligste route te kiezen... Maar ik faalde en jij moet daar nu onder lijden!' Rainbelly voelde zich raar. Ze wist dat Kittypaw haar angstgeur kon ruiken. Wat ze ook zei, Rainbelly had het gevoel alsof het allemaal haar schuld was. Was het maar een droom; een vreselijke nachtmerrie! De volgende ochtend zou ik wakker worden en was Kittypaw ongedeerd... Maar zo eenvoudig is dat niet, dacht Rainbelly. 'Wacht hier,' zei ze tegen Kittypaw. 'Ik haal wat prooi, daar word je warmer van.' Rainbelly glipte snel weg en een paar seconden later kwam ze terug met een klein konijntje. 'Hier Kittypaw, eet maar op, daar wordt je warm van.' Hoopvol keek ze naar Kittypaw.

Hope is all we have, so Never let it down
Rainbelly

Onderwerp: Re: Op patrouille! zo 12 sep 2010 - 13:50

'Kittypaw!' De poes riep het zo blij dat het Kittypaw overweldigde. De tranen kwamen in Rainbelly's ogen. 'Het spijt me, toen het begon te regenen had ik jou voor moeten laten gaan op weg naar het kamp...' begon Rainbelly. 'Ik ging voor omdat er misschien diepe plassen zouden zijn waar je in kon vallen. Maar ik faalde en nu moet jij daar onder lijden!' Kittypaw rook een angstgeur, van Rainbelly afkomstig. Het maakte haar bijna aan het huilen. 'Jij kan er toch niets aan doen, dat ik naar boven keek en over een boomwortel viel? Dat is mijn eigen schuld. En zolang ik dit overleef, zal het me sterker maken, Rainbelly, en dat heb ik misschien wel nodig later.' Kittypaw klonk overtuigd, ze geloofde in haar woorden, ze wilde dat Rainbelly ze ook geloofde. Kittypaw wist dat Rainbelly met een schuldgevoel zat. Dat maakte haar bijna wanhopig, het was haar schuld niet. 'Wacht hier, ik haal wat prooi,' mauwde Rainbelly voor Kittypaw kon spreken. Ze liep de Warriors Den uit, en kwam binnen de korste keren terug met een klein konijntje. 'Hier Kittypaw, eet maar op, daar wordt je warm van.' De hoop straalde bijna uit haar ogen. 'Dat doe ik, als jij nu even naar me luistert.' Kittypaw wilde haar eens vertellen dat het haar schuld niet was. Dit was misschien chantage, en ze hoopte dat Rainbelly het haar niet kwalijk zou nemen. 'Rainbelly, luister, dit is jouw schuld niet. Ik ben een apprentice, ik moet voor mezelf kunnen zorgen. Starclan heeft ervoor gekozen me te laten leven, en ik geloof dat ik nu heb geleerd voor me uit te kijken, en niet omhoog. Dat is een waardevolle les, en je leert meestal door te doen. Ik ben zo blij, dat jij bij me was, en dichtbij genoeg was om me te horen. Dat je bezorgd genoeg was om om te kijken, dat je de doornhaag voor me opengekrabd hebt. Verzorg jezelf alsjeblieft ook, ik eet dit konijntje wel op.' Kittypaw wilde Rainbelly zo graag overtuigen dat ze bijna tranen in haar ogen kreeg. 'Bedankt Rainbelly,' besloot ze haar langdradige speech. Praten had ze van kits af aan al gekund.

Onderwerp: Re: Op patrouille! ma 13 sep 2010 - 19:46

Rainbelly schoof het konijn met haar neus Kittypaws kant op. 'Hier Kittypaw eet maar op, daar word je warm van.' Rainbelly ging rechtop zitten met haar gedachten verweg. 'Dat doe ik, als jij nu even naar me luistert.' Rainbelly schudde haar kop en keek naar Kittypaw die begon te vertellen. 'Rainbelly, luister, dit is jouw schuld niet. Ik ben een apprentice, ik moet voor mezelf kunnen zorgen. Starclan heeft ervoor gekozen me te laten leven, en ik geloof dat ik nu heb geleerd voor me uit te kijken, en niet omhoog. Dat is een waardevolle les, en je leert meestal door te doen. Ik ben zo blij, dat jij bij me was, en dichtbij genoeg was om me te horen. Dat je bezorgd genoeg was om om te kijken, dat je de doornhaag voor me opengekrabd hebt. Verzorg jezelf alsjeblieft ook, ik eet dit konijntje wel op.' Kittypaw kreeg ineens tranen in haar ogen. 'Bedankt Rainbelly.' Rainbelly glimlachte en ze kon het niet droog meer houden. Haar ogen traanden van geluk. Ze zei niks, maar legde haar kop tegen die van Kittypaw en bleef zo een tijdje zitten totdat ze ineens merkte dat haar wonden nu ineens wel heel erg begonnen te steken. Ze zakte een beetje in, maar probeerde weer langzaam op te staan. Die doornstruiken hebben haar poten kapot gemaakt. Er staken zelfs nog wat doornen in haar vacht. Ze ging zitten en trok ze eruit. Toen ze er eentje uit had getrokken blies ze van de pijn. Het begon erg te bloeden.

Hope is all we have, so Never let it down
Rainbelly

Onderwerp: Re: Op patrouille! di 14 sep 2010 - 17:32

Ook Rainbelly kreeg tranen in haar ogen. Ze legde haar kop tegen die van Kittypaw, en Kittypaw snorde. Ze trok haar kop niet weg. Rainbelly probeerde op te staan, maar zakte weer een beetje in. Kittypaw begon aan het konijntje. Rainbelly had gelijk; het maakte haar warmer. Het konijntje was zelfs nog een beetje warm. Het vachtje voelde zacht aan, maar Kittypaw hield met één oog Rainbelly in de gaten. Met een sis van pijn trok die een doorn uit haar vacht. Haar poten zagen er niet best uit. 'En dat is mijn schuld..' bedacht Kittypaw. Ze besloot veel eerbied te hebben voor de warrior die haar gered had, voor de poes die zichzelf pijn had gedaan om een domme apprentice te helpen.. Kittypaw voelde zich al veel beter. Maar toen ze probeerde op te staan, zakte ze weer in. Haar pootje deed nog teveel zeer. Met een zucht ging ze weer liggen. 'Rainbelly, als je hulp nodig hebt, zeg je het maar hoor. Ik sta bij je in het krijt.' Haar mauw klonk bezorgd. Stel nu dat Rainbelly een infectie kreeg?

Onderwerp: Re: Op patrouille! za 18 sep 2010 - 18:09

Rainbelly keek naar Kittypaw die op probeerde te staan, maar vervolgens weer met een zucht ging liggen. 'Rainbelly, als je hulp nodig hebt, zeg je het maar hoor. Ik sta bij je in het krijt,' mauwde het katje. Ze klonk bezorgd, maar Rainbelly was nog bezorgder. 'Jij hoeft nu even helemaal niets, alleen veel rusten.' En ik ook, voegde ze er in gedachten aan toe, maar ze zei het niet hardop. Ze wilde niet dat Kittypaw zich erge zorgen over haar zou maken, dus trok ze snel alle doornen eruit en ging rechtop zitten met haar borst omhoog. Haar houding verraadde geen pijn, maar vanbinnen kon ze wel janken. Ze keek een beetje rond ik het hol. Ze zag haar bloederige pootafdrukken op de grond liggen. Ineens werd het licht in het hol; de storm was over! 'Kijk Kittypaw! De storm is over en de zon komt weer van achter de wolken vandaan!' Rainbelly was blij, ze moest dat gat in de kampwand zo snel mogelijk dichten. Maar eerst moest ze nog even bij Kittypaw blijven totdat ze haar konijn op had.

Hope is all we have, so Never let it down
Rainbelly

Onderwerp: Re: Op patrouille! zo 19 sep 2010 - 14:53

Kittypaw schrokte de laatste stukjes konijn naar binnen, om Rainbelly haar zin te geven. Rainbelly was erg bezorgd over haar. 'Jij hoeft nu even helemaal niets, alleen veel rusten.' Rainbelly stak haar borst naar voren. Had ze geen pijn? Kittypaw's bewondering voor de Warrior steeg nog meer. Kittypaw sloot haar ogen even; lag het aan haar, of werd het veel lichter buiten? Rainbelly's stem maakte toch dat haar ogen openvlogen, en dat ze opstond. 'Kijk Kittypaw! De storm is over en de zon komt weer achter de wolken vandaan!' Rainbelly klonk opgelucht en blij. Kittypaw negeerde haar pootje, de blijdschap overspoelde haar. Ze rende strompelend naar de ingang van het hol, blij dat de verschrikking voorbij was, dat alles weer goed zou komen. 'De zon schijnt!' Kittypaw kon bijna dansen, als haar pootje geen pijn had gedaan. Strompelend liep ze naar Rainbelly toe, gaf haar een kopje. 'Alles komt weer goed, Rainbelly, dat voel ik..' Kittypaw had geen connectie met Starclan, ze had alleen een enorm optimisme. Ze zag aan elke wolk een gouden randje, aan elk ongeluk een voordeel, en aan elk verdriet een lichtpuntje. Al was het blijven regenen, dan had ze gezegd dat het bos veel water kreeg. Ze kon er niets aan doen. En dat was wat de meest katten leuk aan haar vonden. Kittypaw was zo vrolijk!

Onderwerp: Re: Op patrouille! zo 19 sep 2010 - 19:49

Kittypaw strompelde vlug naar de ingang van het hol. Rainbelly keek haar vol bewondering aan. Of ze geneest snel of haar wilskracht is erg groot. Rainbelly dacht het laatste. 'De zon schijnt!' Rainbelly snorde en sloot haar ogen even, totdat ze een zachte bekende vacht tegen zich aanvoelde. Na de tijd dat ze met Kittypaw heeft gelegen werd haar vacht zo vertrouwd. 'Alles komt weer goed, Rainbelly, dat voel ik..' Rainbelly keek eens heel goed naar Kittypaw; ze had 2 sprankelende oogjes, alsof er niks was gebeurd, haar vacht was erg donzig en zacht. Het glansde in de zon. Toen keek Rainbelly naar haar pootje. Ze stond er wel een beetje scheef op. Dat komt vast door de pijn, dacht Rainbelly. 'Kom mee Kittypaw, we gaan naar buiten.' En samen liepen ze het warme zonlicht tegemoet.

Hope is all we have, so Never let it down
Rainbelly

Onderwerp: Re: Op patrouille! ma 20 sep 2010 - 18:35

Rainbelly snorde tegen Kittypaw aan, toen ze haar een kopje gaf. Kittypaw's ogen sprankelden met blijdschap. Het enige wat aan haar mankeerde, was haar pootje. Ze kon haar volle gewicht er niet op laten rusten. Kittypaw keek Rainbelly aan, en die zei; 'Kom mee Kittypaw, we gaan naar buiten.' Samen liepen ze het warme zonlicht tegemoet.
Kittypaw sloot haar ogen even toen ze buiten kwam. De zon streelde haar vacht, haar kopje. Ze glimlachte blij. Deze dag kon nauwelijks beter worden! Kittypaw kon haar oogjes niet geloven toen ze ze opende; overal lag water en dergelijke, maar het glansde nu prachtig in de zon. Het spikkelende beetje regen dat viel, zorgde dat er een regenboog ontstond. De zeven kleuren schitterden Windclan tegemoet. Kittypaw staarde vol ongeloof naar het wonder in de lucht. 'Een regenboog..' fluisterde ze vol eerbied. Was het een geluksteken van Starclan? Het ging inderdaad beter met Windclan dan een tijd geleden.. Kittypaw keek even naar de warrior naast haar. Ook Rainbelly genoot van het zonlicht. Kittypaw richtte haar blik weer op de regenboog.

Onderwerp: Re: Op patrouille! wo 22 sep 2010 - 20:44

Rainbelly moest eerst even tegen het felle zonlicht knipperen, maar toen ze eenmaal haar ogen open deed vond ze het prachtig. Het water weerspiegelde de zon als een lichtgevend kristal. 'Een regenboog..' fluisterde Kittypaw. Rainbelly keek omhoog en zag het ook. Dat was vast een teken van Starclan! Alles zou goed komen! 'Het is schitterend!' zei ze. Ze sloot haar ogen even. Daarna keek ze ineens met een schok de clan rond. Wat heeft die storm een enorme schade overgelaten! Er lag een grote plas die de ingang van het kamp blokkeerde. De middagpatrouilles zijn zeker door Rainbelly's gat gegaan. Ze wachtte nog maar even met het gat dicht te maken. Het was de enige weg naar buiten. 'Kittypaw, hoe gaat het met je pootje? Probeer er eens op te leunen. Doe het wel voorzichtig!' Op haar eigen poten zaten allemaal korstjes van de wonden in haar kussentjes. Het had flink gebloed. Het zachte gras buiten voelde lekker aan; vooral nu het een beetje nattig was. Ze ging langzaam met haar nagels in de aarde en trok ze daarna weer in. Dat deed ze een tijdje. Het voelde erg lekker dat ze haar pijntjes helemaal vergat. Ze genoot ook nog van het zonnetje op haar gezicht. Rainbelly's dag was bijna helemaal goed!

Hope is all we have, so Never let it down
Rainbelly

Onderwerp: Re: Op patrouille! do 23 sep 2010 - 16:04

Ook Rainbelly keek verwonderd om zich heen. 'Wat prachtig,' fluisterde ze, toen haar blik de regenboog vond. Kittypaw staarde er nog even naar, en keek toen het kamp rond. Ravage alom. Grote plassen water, plus een enorme voor de kampingang. Kittypaws mond zakte bijna open. Het gat waar Rainbelly door was gekomen, zat er nog steeds, maar het was de enige uitgang momenteel. Kittypaw keek bijna bang rond, maar er liepen enkele katten door het kamp heen en weer, dus was het niet te erg. Het water zou wel wegzakken in de loop der tijd. Kittypaw keek weer naar Rainbelly, die haar nagels af en toe in de grond sloeg. Dat mocht ze best, hoor. Het leek haar goed te doen. Natuurlijk! Haar poten waren bebloed geweest; ze had de doornhaag om het kamp een stukje opengekrabd! Kittypaw was nog steeds onder de indruk van de inspanning die de warrior voor een simpele apprentice geleverd had. 'Kittypaw, hoe gaat het met je pootje,' mauwde Rainbelly. 'Probeer er eens op te leunen? Doe het wel voorzichtig!' Kittypaw knikte, slikte en ging staan. Daarna liet ze heel langzaam haar gewicht op het pootje zakken.. maar na ongeveer de helft van haar lichaamsgewicht klapte ze bijna door. Snel zette Kittypaw haar andere pootjes erbij. 'Bijna!' mauwde ze, proberend optimistisch te blijven klinken.

Onderwerp: Re: Op patrouille! vr 24 sep 2010 - 20:16

Rainbelly keek naar Kittypaw, die op haar pootje probeerde te leunen. Ineens klapte ze in. Rainbelly schoot overeind, maar Kittypaw was sneller en zette vlug haar andere pootjes er nog bij. 'Bijna!'mauwde Kittypaw. Ongelofelijk, dacht Rainbelly. Wat voor soort kracht zit er in dit katje? De meeste poezen van haar leeftijd zouden jankend op de grond vallen, maar Kittypaw is.....Ze is zo sterk. En ze heeft veel wilskracht. Verwonderd keek Rainbelly naar Kittypaw. 'Doe het maar rustig aan. Jij gaat voorlopig je nest nog niet uit.' Ineens bedacht Rainbelly dat Kittypaw nu in haar eigen nest hoorde te liggen. Ze was vast erg moe. 'Kom mee, je moet goed rusten. Kan je een beetje lopen?'

Hope is all we have, so Never let it down
Rainbelly

Onderwerp: Re: Op patrouille! vr 24 sep 2010 - 20:24

'Jij gaat voorlopig je nest niet uit. Kom mee, je moet goed rusten. Kan je een beetje lopen?' Rainbelly had verwonderd naar Kittypaw gekeken, die het een beetje genegeerd had. Ze dacht dat katten meestal zo naar haar keken, omdat ze zo klein was. Ze was iets groter dan een redelijke kitten; en dat was klein. Misschien zou ze later nog groeien.. 'Ja hoor,'mauwde Kittypaw zelfverzekerd. 'Dat moet lukken.' Ze zetten een klein beetje gewicht op haar pootje, en strompelde achter Rainbelly aan. Naar de apprentice's Den zeker. Daar sliep ze tegenwoordig. Misschien was Bluepaw er wel, bedacht Kittypaw. Die was zo lief voor haar! Dan zou haar pootje vast snel genezen.. Kittypaw voelde dat het lopen steeds iets beter ging. Niet forceren! Ze moest zichzelf steeds toespreken om niet te gaan rennen, de pijn te negeren. Anders zou ze zo wegrennen, door de waterpoel desnoods.. Maar dat deed ze niet. Rustig liep ze achter Rainbelly aan.

Onderwerp: Re: Op patrouille! za 25 sep 2010 - 13:45

'Ja hoor,'mauwde Kittypaw zelfverzekerd. 'Dat moet lukken.' Rainbelly snorde. 'Mooi zo.' Ze liet Kittypaw voor zich lopen, zodat ze haar in de gaten kon houden. 'We gaan naar de Apprentice Den, naar je nestje.' Toen ze er waren zag Rainbelly dat Kittypaw vers mos nodig had. 'Wacht hier, ik haal wat mos.' Even later kwam Rainbelly weer terug en bouwde een nestje voor Kittypaw. Ze had vast kou gevat, dus moest ze een warm nest maken. 'Zo, het is klaar. Ga maar liggen en kom vandaag je nest nog maar niet uit. Ik ben geheel in jouw dienst, als je iets nodig hebt, zeg het maar.' Rainbelly sloot haar ogen een boog haar kop voor Kittypaw. 'Majesteit,' grapte ze, en ze boog overdreven voor Kittypaw. Daarna schoot ze in de lach. Rainbelly zou net zo lang voor Kittypaw zorgen totdat ze weer helemaal de oude was. 'Heb je iets nodig verder?' vroeg ze aan Kittypaw.

Hope is all we have, so Never let it down
Rainbelly

Onderwerp: Re: Op patrouille! za 25 sep 2010 - 15:14

Kittypaw hobbelde voor Rainbelly uit, die haar naar de Apprentices Den bracht. 'We gaan naar de Apprentices Den, naar je nestje.' Kittypaw snorde, ze had wel zin om te slapen. 'Wacht hier, ik haal wat mos,'mauwde Rainbelly zodra ze haar nestje zag. Was er dan wat mis met het mos dat er nu lag? Kittypaw inspecteerde het. Het viel best mee.. Maar ze liet Rainbelly haar gang gaan. 'Zo, het is klaar. Ga maar liggen en kom vandaag je nest nog maar niet uit. Ik ben geheel in jouw dienst, als je iets nodig hebt, zeg het maar.' Kittypaw grinnikte, en lachte het uit toen Rainbelly haar kop boog en 'Majesteit,' zei. 'Heb je verder iets nodig?' Kittypaw dacht even na, terwijl ze in haar nestje kroop. 'Waar zou Bluepaw zijn? Misschien.. wil je Littlecreek halen? Misschien kan hij even naar mijn poot kijken..' mauwde Kittypaw, ze wilde niet dat er iets met haar pootje zou gebeuren. Om Bluepaw durfde ze niet te vragen.

Onderwerp: Re: Op patrouille! za 25 sep 2010 - 15:27

Bluepaw kwam vloekend het kamp binnen. Hij hinkelde. Waarom moest die stomme boom nou per se daar staan toen hij de achtervolging in een konijn zette? Bluepaw moest lachen om zichzelf. Hoor hem nou! Nou, zo blaast hij Kittypaw gemakkelijk af, als hij zo gaat zitten vloeken. Kittypaw... Bluepaw's maag werd even warm, of, leek dat nou maar zo? Bluepaw haalde zijn schouders op, schudde zijn kop en liep naar de Apprentice's Den. Hij had is zin in wat rust, even geen gezeur meer. Bluepaw kwam binnen en wou net neerploffen toen hij Kittypaw en Rainbelly zag. Hij sprong bijna een meter in de lucht. 'Ik dacht dat jullie op patrouille waren!', riep hij per ongeluk uit. Hij herstelde snel en keek Kittypaw even lief aan en gaf een knikje aan Rainbelly. Hij ging met zijn rug, vooral door de zenuwen, naar Kittypaw zitten, maar draaide zich na een tijdje om. Hij begon zijn vacht te wassen. 'Is er soms iets gebeurd?', vroeg Bluepaw met opvallende bezorgdheid.

Onderwerp: Re: Op patrouille! za 25 sep 2010 - 15:42

Kittypaw staarde naar de ingang van de Apprentices Den. Misschien kwam er nog iemand kijken. Bluepaw kwam binnen gehinkeld. Kittypaw veerde bijna op. 'Bluepaw!' 'Ik dacht dat jullie op patrouille waren!' riep hij verbaasd uit. Daarna keek hij haar aan, gaf Rainbelly een knikje en draaide zijn rug naar haar toe. Ze keek even vreemd, vond hij haar niet leuk, zoals zij hem leuk vond? Nou ja.. hij draaide terug, en vroeg bezorgd;'Is er soms iets gebeurd?' Kittypaw keek naar hem. 'Niets ergs hoor, m'n pootje is alleen dubbel geslagen. Maar wat is er met jou?' Bezorgd stond ze op, en hinkte naar Bluepaw toe. Hij had moeilijk gelopen net.

Onderwerp: Re: Op patrouille! za 25 sep 2010 - 15:50

'Niets ergs hoor, m'n pootje is alleen dubbel geslagen. Maar wat is er met jou?', vroeg Kittypaw toen. Ze hinkelde naar hem toe. Bluepaw schrok. 'Ik ben tegen een boom aangelopen tijdens een achtervolging', zei Bluepaw kortaf. 'Doe normaal, je pootje is gewond!', zei Bluepaw. Hij wikkelde zijn lijf bezorgd om Kittypaw. Hij gaf haar een troostende lik over haar kop en nog een lik over haar pootje. Hij zorgde ervoor dat ze het lekker warm kreeg. 'Oh... Wat stom van me!! Kan ik iets voor je doen?', vroeg Bluepaw bezorgd. 'O-Of zal ik voor je gaan jagen? Zeg het maar hoor, ik wil alles voor je doen', zei Bluepaw bezorgd. Hij keek haar dringend aan. 'Je mag het eerlijk zeggen hoor.'

Onderwerp: Re: Op patrouille! za 25 sep 2010 - 15:57

Bluepaw antwoordde kortaf, geschrokken blijkbaar. 'Ik ben tegen een boom aangelopen tijdens een achtervolging.' Daarna keek hij haar recht aan. 'Doe normaal joh, je pootje is gewond!' Kittypaw hield haar kopje vragend scheef. 'Het valt echt heel erg mee, hoor.' Bluepaw kronkelde om haar heen, en maakte haar lekker warm. Een lik over haar kopje en pootje maakte haar bijna aan het blozen. 'Oh.. wat stom van me! Kan ik iets voor je doen? O-Of zal ik voor je gaan jaen? Zeg het maar hoor, ik wil alles voor je doen,' mauwde Bluepaw bezorgd. Kittypaw grinnikte blij. 'Nee hoor, Rainbelly heeft mijn nestje opgemaakt, en ze heeft me een konijn gegeven. Maar als je echt iets wilt doen..' Kittypaw zweeg even, aan het denken. 'Kun je hier blijven en wat over die achtervolging vertellen?' Dit ziek zijn zorgde ervoor dat iedereen iets voor haar wilde doen. Dat maakte haar wel aan het lachen. Maar Bluepaw was ook gewoon zo'n schatje. Kittypaw maakte zich los uit zijn omhelzing en hinkte terug naar haar nestje, waar ze lekker ging liggen. 'Vertel!' mauwde ze blij.

(ik ga even Duits leren, dus het duurt even voor ik weer reageer. Groetjes!)

Onderwerp: Re: Op patrouille! za 25 sep 2010 - 16:04

'Nee hoor, Rainbelly heeft mijn nestje opgemaakt, en ze heeft me een konijn gegeven. Maar als je echt iets wilt doen..', zei Kittypaw. Bluepaw knikte. 'Ja?', vroeg hij en hij stond al gereed om te vertrekken voor haar. 'Kun je hier blijven en wat over die achtervolging vertellen?', vroeg de poes toen. Bluepaw glimlachte zijn tanden bloot en knikte. De poes hinkte terug naar haar plaats en keek hem aan. 'Vertel!', mauwde ze. 'Nou, ik zat dus bij een boom te staan', begon Bluepaw en hij schoot al in de lach. 'Toen er opeens een konijn voor me kwam gerend. Ik besloot hem te achtervolgen en rende zo vlug ik kon', zei Bluepaw en hij was helemaal in zijn eigen verhaal. 'Er stond ergens een boom, waar het konijn nog net rakelings langs af rende, maar ik dus niet. Ik knalde met mijn lijf volop tegen die boom', zei Bluepaw. 'Maar zoals je ziet, deze jongen overleefd zo'n klap wel', zei hij stoer. Dat stond eigenlijk niet bij zijn uiterlijk. Bluepaw was ook niet zo'n stoere.

Onderwerp: Re: Op patrouille! za 25 sep 2010 - 16:09

'Ja?' vroeg Bluepaw gretig, bijna al vertrokken. Kittypaw keek hem blij aan, en Bluepaw begon te vertellen. 'Ja, ik zat dus bij een boom te staan..' Kittypaw schoot al in de lach, en rolde bijna uit haar nestje. Bluepaw lachte mee. 'Toen er opeens een konijn voor me langs kwam gerend... volop tegen die boom,' mauwde Bluepaw, helemaal in zijn eigen verhaal. Kittypaw grijnsde breed bij het volgende. 'Maar zoals je ziet, deze jongen overleeft zo'n klap wel.' Het klonk echt zo macho achtig, dat Kittypaw keihard in de lach schoot. Lachen, lachen.. Ze kon niet meer stoppen. Zoiets paste ook niet bij Bluepaw. 'Kom op zeg, niet zo macho,' lachte ze, Bluepaw porrend. 'Zal ik mijn verhaal vertellen?' vroeg ze daarna.