Jagen

Onderwerp: Re: Jagen zo 17 okt 2010 - 14:48

Kittypaw staarde naar de hemel. Ach, waarom was ze zo uitgevallen tegen Bluepaw? Kittypaw schaamde zich nu teveel om naar binnen te gaan. Why did I hurt you, it was not the way I planned. Why I made this mistake, it was just not what I meant, fluisterde Kittypaw voor zich uit, terwijl ze nog naar de hemel keek. Starclan, wilt u me helpen, smeekte ze in gedachten. Bluepaw pijn doen was het laatste wat ze wilde! Maar de moed die ze nodig had was er nog niet. Kittypaw zuchtte diep en sloot haar ogen. Toen ze het idee had dat haar moed niet meer kon afbrokkelen draaide zich om en keerde op haar schreden terug. Eenmaal binnen ging ze naast Bluepaw liggen. 'Sorry..' fluisterde ze. 'Ik had niet zo uit mogen vallen naar je.' De pijn in zijn ogen brak haar hart. 'Het spijt me echt.'

Onderwerp: Re: Jagen zo 17 okt 2010 - 16:15

'Sorry..', fluisterde een stem waarvan Bluepaw's oren overeind gingen en zijn hart een tel oversloeg. 'Ik had niet zo uit mogen vallen naar je', zei Kittypaw en Bluepaw grinnikte even treurig kijkend. 'Het spijt me echt', zei ze en Bluepaw's treurige glimlach verdween onmiddellijk weer als hij snel hij was komen opdagen. 'Maakt niet uit! Het was misschien ook een beetje belachelijk van me om te denken dat je zwanger was. Ik was gewoon geschokt omdat jouw mooie lijfje er opeens zo nauw bijlag', fluisterde hij tegen haar en hij legde zijn staart over haar rugje. Hij maakte korte strelingen zoals hij wel vaker deed en glimlachte naar haar. Hij voelde even een steek toen hij zag dat ze zo treurig keek en ze gaf haar een lik.

-Sorry, geen inspiratie -

Onderwerp: Re: Jagen zo 17 okt 2010 - 19:16

'Maakt niet uit! Het was misschien een beetje belachelijk van me om te denken dat je zwanger was.' Kittypaw knikte, maar de tranen stonden bijna in haar ogen. Een lik van Bluepaw volgde. Kittypaw keek hem aan, maar de tranen verdwenen. 'Het geeft niet.' Kittypaw keek even om zich heen. Iedereen sliep nog, niet gestoord door haar geschreeuw. Kittypaw staarde even naar de grond. Daarna keek ze naar Bluepaw. 'Zullen we even naar de opkomende zon gaan kijken,' vroeg Kittypaw, in een soort verzoeningspoging. Ze kon hem niet met een schuldgevoel laten zitten! Ze liep zelf alvast naar de uitgang van de Apprentices Den, haar ogen even sluitend tegen de prikkende zonnestralen.

Onderwerp: Re: Jagen zo 17 okt 2010 - 20:12

'Het geeft niet', zei Kittypaw terwijl ze een blik rond haar heen wierp. Bluepaw keek rond en wonderbaarlijk was niemand wakker geschrokken van haar tafereel. Ze keek naar hem en Bluepaw keek geïnteresseerd terug. 'Zullen we even naar de opkomende zon gaan kijken?', vroeg Kittypaw en Bluepaw knikte met een glimlach. Daar had hij wel zin in. Hij stond op en liep met Kittypaw de Den uit, terwijl de stralen zijn ogen zochten. Bluepaw knipperde even maar raakte na een paar ogenblikken al gewend aan de stralen. Bluepaw keek naar de zon. Hij was langzaam aan het opkomen, dus ze hadden ondanks hun geruzie weinig gemist. Bluepaw zocht een mooi plekje op middenin het kamp en ging toen zitten, terwijl hij wachtte op Kittypaw die naast hem liep daarnet. Hij ging vol gespin liggen en keek naar de zon. Zijn staart zocht Kittypaw's staart op en hij keek even naar haar.

Onderwerp: Re: Jagen ma 18 okt 2010 - 18:48

Kittypaw ging zitten, midden in het kamp. De zon kwam langzaam op. De wereld om haar heen kreeg kleur, terwijl de kleuren nog feller leken toen Bluepaw naast haar zat. Kittypaw keek even naar hem, maar hief toen haar kopje naar de zon. De lucht werd eerst rood, toen verkleurde hij verder. De zon.. bracht kleur, bracht een nieuwe dag en daarmee een nieuwe belofte. Hoewel de nacht zijdezacht was met haar duister, was de nieuwe dag even confronterend als de waarheid. Nacht kon voor leugens staan, het achterhouden van iets.. maar de nieuwe dag stond voor het verbranden van alle geheimen. Kittypaw hield van de zon. De maan was net een schimmige compaan, alleen in het leven geroepen om zijn opponent te versterken. Het was een schouwspel dat haar altijd vervulde met trots. Trots dat zij op deze wereld mocht rondlopen, dat zij geluk had gevonden in de kleuren van de bloemen en de bomen. Soms leek de hele wereld een zegen, een beloning om te ademen. Alle geuren, alles om haar heen was overweldigend tot in het kleinste detail. Leven bestond zelfs in het kleinste groene knopje. De herfstkleurige bladeren dwarrelden zachtjes naar beneden, willekeurig loslatend van de tak waar ze ooit groengetooid waren. Kittypaw sloot haar ogen even voor de gloeiende bol geluk in de lucht. Wat hield ze toch van het leven!

- O.o sorry, mijn poëtische kant speelde even op -

Onderwerp: Re: Jagen ma 18 okt 2010 - 20:09

Kittypaw zat daar rusteloos en zei niks en eigenlijk was dit ook geen goed moment om voluit tegen elkaar te gaan kletsen. Tenslotte was het een interessant, niet veel meegemaakt moment dat ze nu met elkaar konden delen, vandaag. Bluepaw staarde naar de zon. Die had nu ondertussen wel zijn hoogste punt bereikt en Bluepaw, die het al warm had, kreeg het nu nog warmer en hij stond op. 'Ik ga naar de Hoge Vlaktes. Vanavond zie je me wel weer. Ik heb nu geen les en heb gisteren toestemming gevraagd aan Mintwhisker of ik een goed woordje mocht doen voor de Clan. In de naam van jagen', lachte hij en hij gaf haar een vettige lik. Toen rende hij het kamp uit, op naar de Hoge Vlaktes! Hij zag al een konijn en sprong erop, doodde het kansloze beestje en begroef het ergens. Stiekem hoopte hij dat Kittypaw toch kwam.

Onderwerp: Re: Jagen di 19 okt 2010 - 18:32

De zon, Kittypaw kreeg hem niet uit haar gedachten, zelfs niet toen Bluepaw haar een lik gaf. 'Ik ga naar de Hoge Vlaktes. Vanavond zie je me weer.' Kittypaw knikte. Vanavond.. dat duurde toch wel lang. Ze had zelf niet zoveel zin om nu iets te gaan doen. Na een tijdje liep ze terug naar de Apprentices Den. Iets beters had ze momenteel toch niet te doen.
Na een tijdje raakte Kittypaw het zat. Het plafond kende ze al, de grond was niet interessant en naar de muren staren zag er zo duf uit.. Kittypaw had het idee dat zelfs de zon haar niet meer hielp om op te vrolijken. In de donkere Den kwam het licht nauwelijks tot zijn recht. Misschien.. misschien moest ze Bluepaw op gaan zoeken? Zou hij dat willen? Ach, wat! Kittypaw sprong op. Dan moest hij het maar leuk vinden!
De Hoge Vlaktes kwamen in zicht. Met een glimlach op haar snuitje rende Kittypaw ernaar toe. Van een afstandje rook en zag ze Bluepaw al. 'Bluepaw!' gilde ze, opgelaten, om hem daarna omver te kegelen.

Onderwerp: Re: Jagen wo 20 okt 2010 - 13:18

Bluepaw had nu ongeveer al een konijn en twee eekhoorntjes doodgemaakt en nog was hij niet vrolijk om zijn vangst. SterrenClan liet de tijd langzaam voorbijgaan, leek het wel. Het was zonhoog. 'Bluepaw!', gilde een opgelaten stem en hij werd omvergekegeld. Bluepaw keek versuft toen hij het kleine, maar sterke lijfje van Kittypaw op hem ontdekte en haar zoete geur inademde. 'Kittypaw!', riep hij uit en hij begon haar overal te likken. In haar nek, in haar hals, bij haar hoofd... Bluepaw rolde samen met Kittypaw over de grond en hij snorde. Hij was telkens weer blij om haar te zien. 'Ik heb je heel erg gemist!', overdreef hij, aangezien ze nog maar een paar uur van elkaar verwijderd waren. Bluepaw ging steeds harder snorren. Het was zelfs te horen in de bossen. Bluepaw rolde verder met Kittypaw. Hij hijgde na een tijdje en stopte toen. Hij ging naast Kittypaw liggen en rolde zich op zijn zij, zodat Kittypaw, als ze wou, tegen zijn buik kon aanliggen.

Onderwerp: Re: Jagen wo 20 okt 2010 - 18:50

Haar pootjes verlieten de grond en raakten de hulpeloze kater die het niet verwacht had. 'Banzai!' gilde Kittypaw blij. Bluepaw en zij rolden over de grond. 'Ik heb je heel erg gemist!' Kittypaw snorde luid. 'Je wilt niet weten hoe erg je gemist heb!' Ze likte Bluepaw over zijn neusje, stond toen weer op. Het was maar een paar uur geleden dat ze hem verlaten had, maar Starclan had de tijd vertraagd blijkbaar. Ze was zo blij hem weer te zien! Kittypaw bleef meer snorren. Bluepaw lag op de grond en rolde op zijn zij. Het gras omlijstte zijn toch al lieve kopje. Kittypaw keek even naar hem en ging toen naast hem liggen. Ze rolde zich op, haar staart om zich heen geslagen. Haar ogen bleven open, gericht op de hemel waar ze zo van hield. 'Ik ben blij dat ik je gevonden heb,' zei ze zachtjes.

Onderwerp: Re: Jagen wo 20 okt 2010 - 20:53

De poes ging naast hem liggen en rolde zich op met de staart om zich heen. Bluepaw vond dat wel een schattig uitzicht en genoot ervan om naar haar toe kijken. Hij benutte zijn tijd door te ontdekken hoeveel spieren deze poes wel niet in haar poten had. 'Ik ben blij dat ik je gevonden heb,' zei Kittypaw zachtjes en Bluepaw snorde. 'Ik ben blij dat je toch nog bent komen opdagen. SterrenClan laat de tijd maar langzaam lopen als we niet samen zijn. En omgekeerd als dat wel zo is', snorde hij en duwde zijn neus tegen die van Kittypaw aan, terwijl hij snorde. Ging ging tegen Kittypaw aanliggen en wreef met zijn staart over Kittypaw's rugje. Hij snorde harder dan maar kon.

Onderwerp: Re: Jagen do 21 okt 2010 - 20:08

Kittypaw staarde door haar wimpers naar Bluepaw. Hij zag er toch wel goed uit.. niet dik als een kittypet, niet dom als een tweebeen.. gewoon, hij zag eruit als een.. een.. Bluepaw! 'Ik ben blij dat je toch nog bent komen opdagen. SterrenClan laat de tijd maar langzaam lopen als we niet samen zijn. En omgekeerd als dat wel zo is.' Ze hoorde hem snorren. Kittypaw keek blij op. Hij maakte haar gelukkig, hij maakte haar blij. Ze voelde zijn staart over haar rug heen bewegen, iets wat haar een ontspannen gevoel gaf. Met een tevreden snor schoof ze dichter tegen hem aan. Ze hield zoveel van hem. 'Je hebt gelijk. De klok loopt nooit zoals ik zou willen,' mauwde Kittypaw. De hemel boven hen was zo blauw, zo rustgevend, zo.. prachtig. Als Bluepaw naar de kleur van de hemel genoemd was, dan hadden zijn ouders gelijk gekregen. Kittypaw besloot die gedachte uit te spreken. 'Zeg, Bluepaw, als je ouders je naar de kleur van de hemel vernoemd hebben.. dan hebben ze gelijk. Jij bent minstens zo prachtig!'

Onderwerp: Re: Jagen do 21 okt 2010 - 21:01

Bluepaw hoorde een korte snor en voelde Kittypaw dichter tegen hem aan. Hij beantwoordde die positie door haar een lik te geven en onophoudelijk te strelen met zijn staart. 'Je hebt gelijk. De klok loopt nooit zoals ik zou willen,' mauwde Kittypaw en Bluepaw grijnsde. 'Dan zou ik hem bij ons tweeën langzamer laten lopen en als we verwijderd waren sneller.' Kittypaw was naar de hemel aan het kijken en Bluepaw volgde haar blik. De hemel... Bluepaw schonk er nooit aandacht aan, maar omdat Kittypaw dat nu wel deed, deed hij het ook maar. 'Zeg, Bluepaw, als je ouders je naar de kleur van de hemel vernoemd hebben.. dan hebben ze gelijk. Jij bent minstens zo prachtig!', zei Kittypaw en Bluepaw snorde. 'Jij bent ook heel erg schattig hoor. Weet je, soms denk ik wel eens verder. Aan kleine Bluepaw's en Kittypaw's. Maar dat is zelden hoor. Het zou me gewoon grappig lijken als een kitten mijn ogen had en jouw stralende vacht', zei Bluepaw vrolijk.

Onderwerp: Re: Jagen vr 22 okt 2010 - 18:42

'Jij bent ook heel erg schattig hoor. Weet je, soms denk ik wel eens verder. Aan kleine Bluepaw's en Kittypaw's. Maar dat is zelden hoor. Het zou me gewoon grappig lijken als een kitten mijn ogen had en jouw stralende vacht.' Bluepaw glimlachte blij. Kittypaw had eigenlijk nog helemaal niet de behoefte om zwanger te worden, of wat dan ook. Ze wilde gewoon gezellig met Bluepaw kunnen kletsen en dergelijke. 'Zo knap ben ik helemaal niet,' protesteerde ze. Kittypaw vond zichzelf maar saai; grijze vacht, enorme ogen. Bluepaw had tenminste een mooi vachtpatroon. Kittypaw vroeg zich plotseling iets af. 'Wie zijn jouw ouders eigenlijk?' mauwde ze zachtjes. Misschien wilde hij wel niets zeggen.

Onderwerp: Re: Jagen vr 22 okt 2010 - 20:25

'Zo knap ben ik helemaal niet,' zei Kittypaw en Bluepaw keek haar aan alsof hij een rotte vis aan het eten was. 'Hoe durf je! Jij bent het knapste schepsel van WindClan en omstreken', zei hij en hij keek haar serieus aan, met grote, helderblauwe ogen. 'Wie zijn jouw ouders eigenlijk?', vroeg Kittypaw en Bluepaw vroeg af of hij dit wel moest vertellen. Maar bij het zien van Kittypaw's ogen, kreeg hij moed. 'Mijn moeder, Littletear, is gestorven aan groenhoest. Mijn vader, Yellowtail, is gestorven bij een gevecht', sprak Bluepaw en het was lang geleden dat hij de naam Littletear en Yellowtail nog over zijn lippen durfden te krijgen. Hij miste zijn ouders en had zich pas na lange tijd kunnen inprenten dat ze dood waren.

Onderwerp: Re: Jagen vr 29 okt 2010 - 20:50

Bluepaw gaf haar zulke lieve complimentjes! Kittypaw voelde een steek van verdriet toen hij over zijn ouders vertelde. 'Mijn moeder, Littletear, is gestorven aan groenhoest. Mijn vader, Yellowtail, is gestorven bij een gevecht.' Kittypaw knikte en gaf hem een lik. 'Het spijt me voor je,' mauwde ze zachtjes. 'Ik, Lionkit en Runpaw zijn ook wezen. Mijn moeder Birdsong stierf toen Lionkit en ik geboren werden. Mijn vader Swifthunt heeft een aanval op het kamp niet overleefd.' Ze keek even treurig bij de gedachte aan haar ouders, wie ze niet echt had gekend. Haar moeder was al dood voor ze haar ogen open had, haar vader was vlak daarna gestorven. Ach, ze had een goed leven gehad. Het was toch veel erger als je ouders stierven als je ze kende, als je werkelijk wist wie ze waren.

Onderwerp: Re: Jagen za 30 okt 2010 - 9:12

Bluepaw moest niet huilen. Het was lang geleden en Bluepaw hoefde niet eens meer opgevoed te worden door zijn ouders. Alhoewel het wel leuk zou zijn als ze erbij waren. Dan konden ze zien hoe leuk hij Kittypaw vond. Tegelijk konden ze hem dan ook weer nakijken op wat hij deed met Kittypaw. Hij vond het nogal irritant als ze Bluepaw en Kittypaw samen niet vertrouwden. Verliefd zijn mocht toch? Tenslotte, Bluepaw dacht ook wel na over dingen zoals kits. Maar Kittypaw wou ze nog niet. Logisch. Bluepaw ook niet. Trouwens, Kittypaw en hij waren nog Apprentice's. Maar als ze er een zouden krijgen, dan zou Bluepaw het Kittykit noemen. Of Graykit. Of Huntkit. Nee, die laatste sloeg nergens op. 'Het spijt me voor je,' mauwde Kittypaw en Bluepaw streek even langs haar vacht met zijn staart. 'Maakt niet uit hoor', snorde hij vrolijk en stoer. 'Ik, Lionkit en Runpaw zijn ook wezen. Mijn moeder Birdsong stierf toen Lionkit en ik geboren werden. Mijn vader Swifthunt heeft een aanval op het kamp niet overleefd', zei Kittypaw en Bluepaw zag dat ze aandacht nodig had. Bluepaw stond op en wikkelde zijn lichaam rond haar heen en begon haar te troosten, door haar rustig likken te geven en geruststellende woorden te prevelen.

Onderwerp: Re: Jagen di 2 nov 2010 - 17:24

Toen Bluepaw zich om haar heen wikkelde, voelde Kittypaw zich al beter. Konden ze maar voor eeuwig zo blijven liggen, in het ruisende gras, de rust om hen heen perfect als de bladeren die spoedig naar beneden zouden dwarrelen.. die rustige dans die de dood maar ook het nieuwe leven aankondigde. Filosofisch staarde Kittypaw voor zich uit. Ze hield van het leven, haar leven, van het leven om haar heen. Zelfs als de zon nu gedaald zou zijn, zouden haar gedachten haar niets anders ingegeven hebben dan de kalmte die ze op dat moment ervoer, al stroomden er tranen over haar wangen. Spoedig stopten die tranen met stromen, hoewel de rivier van pijn als vanzelfsprekend een weg in haar hart had uitgeslepen. 'Bedankt Bluepaw,' mauwde ze zachtjes, waarna ze hem een lik gaf. 'Bedankt voor alles.' Kittypaw dacht weer aan dat moment dat ze gevallen was, de hond.. hij redde haar telkens en ze was hem er dankbaar voor. Ze was hem dankbaar dat hij er voor haar was.

Onderwerp: Re: Jagen di 2 nov 2010 - 20:30

Bluepaw had nu zijn volle aandacht op Kittypaw gericht. Arme Kittypaw. Hij had wat meegemaakt met haar ouders, maar zij ook. En Kittypaw was veel te lief om zoiets te verdienen. Bij deze zweerde Bluepaw plechtig dat hij Kittypaw met zijn leven zou verdedigen. Als was er een flinke aanval van de Clans op hun, Bluepaw zou elke kat vermoorden die Kittypaw pijn zou proberen doen. Hij zou de nek openrijten en de keel openscheuren van krijgers die het probeerden om zijn Kittypaw aan te vallen. Kittypaw was van hèm en dat zou Bluepaw verduidelijken aan elke kater die haar van hem zou willen afpakken. Zijn hart zou gebroken zijn als Kittypaw hem liet zitten voor een andere kater. Zijn hart zou vlammen als een kater Kittypaw van hem probeerde te ontnemen. Ook al zou het een Clanlid zijn, die zou naar de medicijn kat moeten. Niemand, maar dan ook echt niemand, zou kunnen proberen om aan zijn Kittypaw te komen. Zelfs al was het een Clanleider. Voor Kittypaw zou hij zelfs Tallstar uitschelden. Als Kittypaw verbannen zou worden zou Bluepaw zijn Clan in de steek laten voor haar. Als Brokenstar een rottige opmerking over Kittypaw zou maken, zou Bluepaw hem genadeloos tegen de grond drukken of tegen hem blazen. Elke kitten die Kittypaw bewust pijn zou doen, zou hij flink bestraffen. Elke hond die aan Kittypaw kwam, zou hij vermoorden. Zelfs elke ree of elke Hooglander die aan haar kwam. Niemand zou aan zijn Kittypaw komen, zolang Bluepaw er nog was. Zelfs in SterrenClan zou hij over haar waken en de andere katten ongelukken bezaaien voor de rest van hun leven las ze aan Kittypaw kwamen. En dat zweerde hij allemaal op dat moment.

Onderwerp: Re: Jagen wo 3 nov 2010 - 19:20

Deze lieve, geweldige kater.. hij deed zoveel voor haar, hij liet haar nooit in de steek. Kittypaw wist dat hij haar trouw was, net zoals ze wist dat zij niets anders zou willen dan hem trouw zijn. Kittypaw keek even omhoog, naar de hemel waar normaal Starclan was, en zwoer op alles wat ze liefhad dat ze Bluepaw zou verdedigen met haar leven, haar hart en alles wat in haar vermogen lag. Hij was degene van wie ze hield en als hij voor een ander zou kiezen zou haar hart nooit meer gelijmd kunnen worden. Hoewel ze jong was, voelde ze dat hij de ware was voor haar, de enige die ze wilde en de enige van wie ze kon houden. Bluepaw, met zijn blauwe ogen en zijn gouden hart. Kittypaw sloot haar ogen snel even. Voor Bluepaw zou ze zich zelfs in het ravijn storten, als ze hem daarmee kon redden. Kittypaw kon niet zonder hem en wilde ook nooit zonder hem kunnen. Ze opende haar ogen weer en tevreden leunde ze tegen Bluepaw aan, de liefde die ze voelde van haar af te lezen.

Onderwerp: Re: Jagen wo 3 nov 2010 - 20:59

Bluepaw voelde Kittypaw tegen zich aanleunen en likte haar liefkozend over haar hoofd. Zachtjes duwde hij haar toen op de grond, zorgend dat zij zich niet pijn deed en wikkelde zijn lief rond de hare. Hij legde zijn staart om haar heen, in een soort beschermende positie. Het leek te zeggen dat niemand Kittypaw mocht aanraken, behalve hij. Hij keek haar lief aan en zag gelukzalig aan hoe er liefde weerspiegelde in haar prachtige, grijze ogen. Bluepaw snorde en likte over haar snuit. Zijn staart maakte ondertussen zachte strelingen over haar rug, terwijl hij over iets nadacht, waar hij het wel met haar over wou hebben, maar niet zeker wist of zij het ook met hem erover wou hebben. Nou ja, een gokje kon hij wagen, toch? 'Kittypaw... Ik wil het al heel lang met je hebben over iets. Ik weet dat het nu nog geen tijd daarvoor is, maar ik zou toch je mening willen weten', zei hij zachtjes en voorzichtig. Hij keek haar aan en zijn ogen fonkelden even. 'Wat zou jij ervan vinden om later, als we al langer krijger zijn, van die kleine kits te krijgen?', vroeg hij aan haar. Hij keek haar voorzichtig aan, hopend dat zij niet boos zou worden om zijn vraag. Maar Kittypaw zou nooit zonder reden kwaad op hem worden, dat wist Bluepaw zeker.

- Weinig inspiratie -