Training Session With Graypaw

Graypaw maakte al aanstalten om naar de Zandkuil te gaan. ’Wat gaan we doen vandaag?’ vroeg hij enthousiast. Moonfur kreeg een onderdrukte glimlach op haar gezicht. Haar plan leek te werken; hij was Shadowpaw totaal vergeten. ’Gevechtstraining? Jagen?’ probeerde hij te raden onder het lopen. Moonfur ging hem voor de doorntunnel uit en wachtte buiten eventjes. Een briesje verwelkomde haar met heerlijke frisse geuren. Dat had ze hard nodig; ze moest die vieze stank van Shadowpaw haar braaksel proberen uit haar neusgaten te drijven voordat ze zelf ook nog misselijk werd. Ze keek eventjes naar Graypaw toen hij uit de doorntunnel kwam. ’We shall see,’ was de enige hint die ze gaf voordat ze weg sprintte. Opnieuw was ze weer zo geruisloos als altijd, haar sterkste punt. Ze had haar oren recht naar voren gericht en er was een glinstering van opwinding in haar ogen. Dagen lang had ze er naar uitgekeken om weer eens wat tijd door te brengen maar haar Apprentice. De twee hadden allang niet meer tijd alleen door gebracht. Zij was meestal alleen het kamp uitgegaan en hij was druk bezig met Cloudpaw, Firepaw en Shadowpaw. Ze hadden een hoop in te halen, dat wist ze, maar Graypaw leerde snel dus ze zouden zo weer op schema liggen.
Eenmaal aangekomen remde Moonfur af. Ze gleed een klein stukje door en bleef voor de rand, van overgang tussen gras en zand, stilstaan. Het was een vertrouwde plek. Zijzelf had hier ook lessen gekregen van haar mentor. Rustig trippelde ze de kuil in. Iedere keer werd haar poot een beetje mee opgeslokt door het zand en masseerde de zandkorrels haar pootkussentjes. Zo ongeveer in het midden draaide ze zich elegant om en ging ze zitten. Keurig sloeg ze haar staart om haar poten en keek ze, met haar ogen tot spleetjes geknepen, strak voor zich uit. Ze hoorde haar Apprentice aankomen; hij was aardig snel geworden. Maar het ergerde haar een beetje dat hij nog zoveel geluid maakte. Ze moest hem leren wat zij geleerd had… En dus haar sterkste punten zijn sterkste punten maken. Terwijl ze sprak bleef ze in het niets staren. ’Graypaw, je maakt nog teveel geluid. Ik weet dat als je jaagt je perfect doet wat ik je heb geleerd en bijna tot compleet geruisloos bent. Maar dat moet je te allen tijde zijn. Stel dat er een rogue of een kat van een andere clan hier is om ons aan te vallen, hij zou je met gemak horen en kunnen aanvallen zonder dat je het door hebt. Jij moet zorgen dat jij hem of haar als eerste ziet en niet andersom,’ wees ze hem op haar ergernis. Ze had nog steeds een zachte stem, maar hij was niet zo vriendelijk als altijd. Hij was ernstig en bloedserieus, zo was hij altijd als ze haar Apprentice iets belangrijks vertelde. Ze hapte eventjes een keer naar adem en keek toen met een speelse glim in haar ogen naar hem. ’Oké, laten we eens kijken. Ik sluit mijn ogen en jij besluipt me om me vervolgens aan te vallen. Als ik je kan horen ontwijk ik simpelweg en probeer je het opnieuw. Oké?’ stelde ze vriendelijk voor. Rustig rechtte ze haar rug en sloot ze kalm haar ogen. Ze hield haar oren strak naar voren en zette haar zintuigen op scherp; wachtend op de aanval van Graypaw.

Deviantart || Youtube

[ T ] he amazing world of Hollypaw

! ACCOUNT SALE !
(Dat is een link trouwens)

HOLLYPAW:

"We shall see," was het enige wat Moonfur antwoordde. Toen rende ze weg richting de zandkuil. "Hey wacht!" riep hij voor dat hij de achtervolging inzette. Hij probeerde zo hard mogelijk te rennen. Zijn mentor was erg snel. Hij kwam slippend tot stilstand bij de zandkuil, waar Moonfur al rustig was gaan zitten. "Graypaw, je maakt nog teveel geluid. Ik weet dat als je jaagt je perfect doet wat ik je heb geleerd en bijna tot compleet geruisloos bent. Maar dat moet je te allen tijde zijn. Stel dat er een rogue of een kat van een andere clan hier is om ons aan te vallen, hij zou je met gemak horen en kunnen aanvallen zonder dat je het door hebt. Jij moet zorgen dat jij hem of haar als eerste ziet en niet andersom," zei Moonfur met een bestraffende blik. Graypaw liet zijn staart hangen. "Sorry," mompelde hij. Hij had er helemaal niet aan gedacht om zachtjes te doen, en had zich alleen maar gericht op het zo snel mogelijk rennen. "Oké, laten we eens kijken. Ik sluit mijn ogen en jij besluipt me om me
vervolgens aan te vallen. Als ik je kan horen ontwijk ik simpelweg en probeer je het opnieuw. Oké?" Graypaw knikte en begon een sluiphouding aan te nemen. Hij keek met grote ogen naar Moonfur, en probeerde terwijl hij keek haar zijdelings te besluipen. Met zijn pluizige staart omhoog zodat die de grond niet zou raken, zette hij zijn poten neer. Hij had zijn nagels ingetrokken zodat hij zijn voetkussens beter kon gebruiken, enhoopte dat Moonfur hem niet zou horen. Hij bewoog naar links, en sprong.

My time~:

Haar Apprentice liet zijn staart hangen. ’Sorry,’ mompelde hij. Ze haatte het als ze hem zo zag, maar anders zou hij het nooit leren. Haar moederlijke kant was soms nogal erg sterk, maar had haar nog nooit overmeesterd tijdens een les. Het voelde dan wel alsof Graypaw haar eigen kit was, maar diep in haar hart wist ze dat dat niet zo was. Kits… Een vage wens die misschien wel nooit in vervulling zou gaan.
De duisternis waarin ze gehuld was toen ze haar ogen sloot was kil, maar ook rustgevend. Haar hart bonkte ritmisch, ook al wist ze dat ze ieder moment aangevallen zou worden. Rustig begon ze haar gedachten op een rijtje te zetten, maar haar oren bewogen hectisch heen en weer; speurend naar enig geluid. Graypaw, je bent al zoveel gegroeid, prees ze hem in haar gedachte toen ze alleen maar het geluid van ritselende blaadjes hoorde toen de wind ze beroerde. Maar toen was daar het geluid van zandkorreltjes. Met een ruk draaide ze haar hoofd en schoot ze omhoog. Het kwam van links. Behendig sprong ze weg, waardoor ze Graypaw lenig wist te ontwijken. Ze hoorde opnieuw het geluid van de zandkorrels, iemand landde erop. ’Ik geef toe, het is moeilijk om goed te sluipen met zand als bodem, maar des beter je leert om je zo licht als een veertje voort te bewegen,’ merkte ze op. Rustig liet de Warrior zich een beetje door haar poten zakken, in haar verdedigingshouding. Want vechten zou het toch niet worden. Je kunt het wel, dat weet ik zeker, moedigde ze hem aan in haar gedachtes. Rustig zwaaide haar staart een keer heen en weer, wachtend. De duisternis begon warmer te worden, niet meer zo kil en opsluiten. Maar vrij en vriendelijk.

Deviantart || Youtube

[ T ] he amazing world of Hollypaw

! ACCOUNT SALE !
(Dat is een link trouwens)

HOLLYPAW:

"Ik geef toe, het is moeilijk om goed te sluipen met zand als bodem, maar des beter je leert om je zo licht als een veertje voort te bewegen," zei Moonfur. Ze had haar ogen weer gesloten. Graypaw dacht na. Het zand... het zand! Nu werkte het in zijn tegendeel, maar hij moest het is zijn voordeel laten werken. Graypaw dacht aan hoe hij het net had aangepakt. Dat was de sluipmanier voor op gewone bosgrond geweest. Zand is anders, het is losser. Hij concentreerde zich op zijn poten en hoe hij die neerzette. Hij keek langs Moonfur heen naar een goede manier om haar te besluipen. Rechts van haar lagen een paar blaadjes. Graypaw prikte met zijn staart tegen ze aan, hij kon er net bij, zodat ze een hard ritselend geluid maakten. Ze schoven weg met veel verschuivend zand. Snel maar voorzichtig sloop Graypaw langs links op Moonfur af, de verschuivende bladeren als afleiding. Hij keek naar Moonfur, en sprong.

My time~:

Rustig bewoog de poes haar oren heen en weer, speurend naar wat geluid. Het was lang stil. Hij is vast een plan aan het bedenken. Er drong een geluid haar oren binnen, het geluid van geritsel. Eerst draaide ze er slechts een oor naartoe, maar toen het harder werd haar hele kop. Ze had hem omhoog geheven en haar oren naar voren gericht. Ze had haar gewicht helemaal op haar linker helft gericht. Zo kon ze beter wegkomen als hij van rechts zou komen. Het geluid was oorverdovend en maskeerde dus bijna al het andere geluid. Ik moet alerter zijn, zei ze streng tegen zichzelf. Ze hapte een keer naar adem en zakte wat door haar poten. Maar ook al was ze bijna helemaal alert, Graypaws ware aanwezigheid had ze niet kunnen raden. Het begon met zijn geur, ze rook hem. Hij werd sterker, maar hij kwam niet van rechts. Met een ruk draaide ze haar kop, net op dat moment voelde ze pootkussentjes haar linkerflank beroeren. Snel schoot ze met haar achterlijf weg, hief ze een van haar voorpoten op en probeerde ze daarmee Graypaw zijn wang te raken. Natuurlijk had ze haar nagels wel ingetrokken, maar wel met een harde kracht, zo kon ze hem van zich afslaan. Ze stond nu omgedraaid, met haar gezicht de andere kant op. Ze liet een zacht gesnor horen, trots op haar Apprentice. ’Dat was uitstekend Graypaw. Je hebt gebruik gemaakt van de omgeving.’ Langzaam opende ze haar ogen, ze werd eventjes verblind door het felle licht, maar toen haar ogen eraan gewend waren zocht ze haar Apprentice. Ze keek hem trots aan en een warm gevoel bekroop haar, maar ze had nog steeds een vrij serieuze uitdrukking op haar gezicht. ’Ik wil graag verder gaan met standaard gevechtstraining. Dus gaan we een schijngevecht doen. Klauwen blijven ingetrokken en je tanden blijven op elkaar.’ Ze ging rechtop staan en zette haar voorpoten keurig naast elkaar. ’De eerste zet is voor jou.’

- Sorry voor flutpost, maar ik zei je dat ik moet inkomen nu met Moonfurret DX -

Deviantart || Youtube

[ T ] he amazing world of Hollypaw

! ACCOUNT SALE !
(Dat is een link trouwens)

HOLLYPAW:

"Dat was uitstekend Graypaw. Je hebt gebruik gemaakt van de omgeving."
Trots keek Graypaw naar zijn mentor. "Ik wil graag verder gaan met standaard gevechtstraining. Dus gaan we een schijngevecht doen. Klauwen blijven ingetrokken en je tanden blijven op elkaar." Ze ging rechtop staan en zette haar voorpoten keurig naast elkaar. "De eerste zet is voor jou." Graypaw bekeek Moonfur eerst aandachtig, probeerde te ontdekken wat haar zwakke punten waren en waar hij het best kon aanvallen. Toen maakte hij een schijnbeweging naar links en sprong -met zijn klauwen ingetrokken- langs de rechterkant naar haar rug. Gelijk wist hij al dat het zou mislukken. Hij had het misgerekend. Met een hol gevoel kwam hij net naast Moonfur neer.

My time~:

De trotste blik van haar Apprentice zorgde ervoor dat Moonfur een warm gevoel van binnen kreeg. Ze vond het altijd leuk om hem zo te zien; blij dat hij iets goed deed. Kalm keek ze naar hem toen hij haar aandachtig bekeek. Hij zoekt waarschijnlijk een zwakke plek… Zijn schijnbeweging kwam nogal verwacht, dit deed hij vaker. Niet echt onder de indruk bleef ze voor zich uitstaren; wel nog steeds gefocust op de grijze schim die op haar af sprong naar de rechterkant, zoals verwacht. Het leek alsof ze verdween in het briesje dat langs kwam. Graypaw had zo te zien aldoor dat hij het niet goed had gedaan door een schijnbeweging te maken. Hij kwam naast haar terecht. Maar dit was niet het moment om rustig aan te doen, of teleurgesteld te zijn. Het mocht dan wel een schijngevecht zijn; je moest alert blijven. Zonder nog te wachten op een reactie van haar Apprentice sloeg ze toe. Met haar poot – waar de nagels van ingetrokken waren – haalde ze uit naar zijn wang; proberend hem bij de les te houden. ’Geef me niet zolang de tijd om zelf een aanval te kunnen bedenken. Ga op je instinct af, maar niet teveel. En bovenal; blijf nooit stilstaan bij je mislukkingen in een gevecht. Dat werkt tegen je. Het maakt je trager en leid je af van je doel.’ Met een neutrale blik sprong ze naar achter en wachtte ze af; kijkend naar wat hij nu ging doen. ’En onthoudt dit; wees creatief, combineer en maak nieuwe aanvallen. Als een vijand je van te voren heeft zien vechten, kent hij meestal al je trucjes die je daarvoor hebt gebruikt bij de ander, en zullen ze dus niet werken,’ wees ze hem op zijn veel gebruikte schijnbeweging. Schijnbewegingen waren een van de meest gebruikte tactieken in een gevecht, dat was een van de redenen waarom Moonfur ze zelf maar zelden gebruikte. Soms werkte ze; als het een Apprentice tegen Apprentice gevecht was. Maar als je tegen een echte Warrior vocht, met veel ervaring, zou je met iets beters uit de kast moeten komen dan alleen dat. Afwachtend keek ze naar Graypaw, wachtend op zijn volgende aanval.

Deviantart || Youtube

[ T ] he amazing world of Hollypaw

! ACCOUNT SALE !
(Dat is een link trouwens)

HOLLYPAW:

"Geef me niet zolang de tijd om zelf een aanval te kunnen bedenken. Ga op je instinct af, maar niet teveel. En bovenal; blijf nooit stilstaan bij je mislukkingen in een gevecht. Dat werkt tegen je. Het maakt je trager en leid je af van je doel," zei Moonfur terwijl ze achter Graypaw sprong. "En onthoudt dit; wees creatief, combineer en maak nieuwe aanvallen. Als een vijand je van te voren heeft zien vechten, kent hij meestal al je trucjes die je daarvoor hebt gebruikt bij de ander, en zullen ze dus niet werken." Graypaw keek Moonfur strak aan, terwijl hij nadacht over hoe hij nu zou aanvallen. Hij bekeek de omgeving. De zandkuil was best stijl, en door het losse zand kon je makkelijk uitglijden. Graypaw bekeek goed hoe Moonfur stond, en maakte zich toen klaar om te springen. Hij richtte op haar zijkant en sprong, met de bedoeling dat ze zou uitglijden op het losse zand. Hij hoopte dat dit zou werken, hij had dit nog nooit geprobeerd.

My time~:

The only thing that her Apprentice did was looking at her. Probably thinking of a good way to attack her as effective as possible. Calmly she looked at he looked around, seeking something that could work. When he looked at Moonfur again she just looked back, calmly… Waiting… He looked at how she stood, but quickly. He jumped, approaching her side. First the cat made herself smaller by lowering her legs. Then she quickly jumped, trying to avoid his attack, but the plan didn’t go like the planned. Her paws felt the sand, and a little proud smile formed on her face. But suddenly the sand started to move… She started to slip. Confused and surprised she looked at how her paws started to lose grip. Good job Graypaw, she thought proudly in her head. Without feeling any shame she felt. A muffled sound she landed on the sand. A smile was still printed on her face, happy that her Apprentice did a good job. Not long after she felt she felt something landing on her. Paws… A weight… Graypaw. Calmly she lifted her head and looked at her Apprentice; who was standing on her. ’Good job Graypaw! I’m so proud of you,’ she complimented him happily. ’You listened very well to my words.’ She waited, for him to get of her so that she could stood up again.

- Flutpost + Sloomheid. Maar ik wou proberen weer eens engels te posten xd... Maar zo te zien heb ik gefaild, kan maar beter Nederlands blijven posten denk ik xd -

Deviantart || Youtube

[ T ] he amazing world of Hollypaw

! ACCOUNT SALE !
(Dat is een link trouwens)

HOLLYPAW: