eindelijk terug (disturbingvoice eerst)

Reassuring snoof de lucht op die zo lang elke dg om haar heen hing, de geur van kraaienvoer heel in de verte de geur van bloed... van iet wat uit de hand gelopen stoeiende katten de geur van het moeras maar vooral van thuis... opeens rook ze nog wat anders bekends... de guer van... van... familie... ze wist niet zeker of ze hier blij van moest worden of juist alert en geiiriteerd. ze besloot maar zeer alert verder te lopen... behoed voor elke aanval die nu elk moment kon komen van haar (lieftallig) zusje, haar ogen verwilderde een beetje. en ze rook dat de geur dichterbij kwam ze betrapte zichzelf erop dat ze eigenlijk wel enthousiast was om haar zusje weer te gaan zien. ze hoopte dat ze ietsje wat veranderd dat ze wat minder vechtlustig was geworden... net zoals zijzelf want reassuringsoul was zeker veranderd, ze is geen poesje meer om met blote handen aan te pakken.... zoals ze tweebenen ooit had horen zeggen... op haar reisje... zel wist ze t niet zo goed... ze had nog steeds dat moederinstinct om voor iedereen te willen zorgen en te helpen... alleen ze had begrepen dat je daar meestal niet ver mee kwam in de grote boze wereld, tegenwoordig moet éérst haar vertrouwen gewónnen worden...... tenzij haar instinct haar meteen een goed gevoel geeft over iemand... alleen... tjha...... als haar instinct dit laat weten dan vertrouwt ze deze dan ook meteen helemaal, en verteld ze veel te veel over zichzelf dit word haar nog wel eens kwalijk genomen...... ze dacht na over hoe ze van alles had geleerd in de tijd dat ze weg was van het clanleven ''door schade en schande ben ik geworden tot wie ik nu ben... wijzer... maar achterdochtiger... en pessimistischer.... opeens werd ze uit haar gedachte gehaald door een kraai die achter haar wegvloog en wat ze toen zag deed haar even verstijven... ze stond oog en oog met haar zusje... Disturbingvoice...ze stond daar als aan de grond genagelt... afwachted hoe dit zou verlopen... ze had werkelijk geen idee of disturb haar in de haren zou vliegen of gewoon blij zou zijn haar weer te zien en misschien zelfs wel formeel neuzen zouden aanraken... ''of mischien herkent ze me niet eens meer'' dacht ze somber... ze wist namelijk dat ook haar uiterlijk verandrd was... ze was gespierder geworden en haar vacht was veel langer en de vele ervaringen die ze had meegemaakt kon je in haar ogen aflezen... ''nha... e herkent me vast wel... vol verwachting wachte ze af... ze ontspande ietsje, maar was klaar voor elke aanval die zou kunnen komen...

(disturbingvoice eerst)

Ze staarde haar zusje recht in de ogen aan, maar wende die toen af omdat ze niet meteen weer oorlog wou voeren, totdat "Sinds wanneer hebben Kittypets toestemming om op Shadowclan territorium te komen Reassuringsoul?" zacht naar zich te gesist kreeg hierna keek ze haar recht in de ogen aan, vol vuur. niets van voorheen ze was minder moederlijk en lief geworden. ze keek haar zus brutaal aan... maar tóch wat ze leek te zien in de glinstering va haar ogen deed haar blik toch aan het twijfelen maken. ze zag eenzaamheid... verstotenheid... wat was er vroeg ze zich af... tjha eigenlijk... zíjzelf had haar clan een tijdje geleden achtergelaten om te zoeken wat ze niet kon vinden... uiteinelijk had ze dan een sterkere persoonlijkheid gevonden. maar nu ze zo oog in oog stond met haar zus brak er tóch iets maar ze wist de twijfel toch snel weer goed weg te stoppen. ze keek nu weer zelfverzekerd terug in de ogen van haar zusje. ze besefte nu pas wat ze tegen haar had gezegt... ''"Sinds wanneer hebben Kittypets toestemming om op Shadowclan territorium te komen Reassuringsoul?"iets borrelde van binnen na alles wat ze had meegamaakt buiten de bescherming van de clan... en dan stond haa zusje nu hier... met de gedachte dat ze bij de tweebenen was gaan leven. wat ze toen deed had ze voorheen nooit gedaan... althans nooit zoals nu... ze zakte in elkaar legde haar oren plat en sprong in een impulsieve maar soepele beweging op haar zusje probeerde haar tegen de grond te drukken met ingetrokken nagels aangezien ze haar zusje... en niemand niet écht iets aan wilde doen als t niet nodig was ze wilde alleen even laten zien dat ze niet meer het zijde zachte poesje was als voorheen, terwijl ze haar best deed, siste ze drijgend ''dat neem je te terug!'jij weet helemaal niets van waar ik ben geweest, of waarom en wat ik gedaan heb.' ze spuugde een beetje in haar oor terwijl ze haar tweede sis nog dreigender liet klinken...en volgde ''daarbij komt dat je je geloof ik maar beter wat aardiger kan opstellen want je'' ... toen stopte ze... want ze wist net zeker of ze het goed had gezien wat ze dacht te lezen in haar ogen... want je ziet er uit alsof je wel een familie lid kan gebruiken.... wilde ze haar zin af maken...maar slikte het in... hierna sprong ze krachtig en soepel van haar zusje af, maar ze zorgde dat ze haar niet de rug toe keerde toen ze weer stevig op twee poten stond stapte ze een beetje geschrokken maar zonder spijt terug van haar actie. ze hoopte dat ze haar punt duidelijk had gemaakt. en tóch kon ze een enthousiaste glimmering in haar ogen niet onderdrukken stiekem was ze wel erg blij dat haar zusje het fysiek helemaal goed maakt.

''omdat het de waarheid niet Ís ! blies reassuring vel naar disturbingvoice toe. bemoei je niet met zaken waar je niets van weet ! en als j het al doet heb dan geen oordeel voordat je het verhaal kent en ze zette haar haren weer op. "Denk je nou echt dat ik bang voor jou zou zijn?" Siste Disturbingvoice synester, ze klapte haar nagels uit en sprong naar voren zodat ze Reassuring onder haar massieve klauwen zou krijgen. hieropvolgend deed reassuringsoul een poging om snel genoeg weg te springen ze wilde eerlijk waar niet vechten met haar zusje... Op haar beurt bracht Disturbingvoice haar gezicht vlak bij die van Reassuring. "Daag me niet uit.." ze Gromde zacht en sloeg met haar nagels in vol op Reassuring's kop voor ze met nogmaals een schijnbeweging naar Reassuring toe met haar tanden van de grote poes af stapte. "Leave.. Next time you won't be lucky.." Siste ze zacht en sloeg haar klauwen opnieuw uit en staarde opnieuw kil naar de kat.
Reassuringsoul had de aanval van haar zusje maar minimaal kunnen ontwijken want ze had toch een flinke schram over haar neus lopen nu, en ze proefde het bloed op haar lippen, en dat was niet het enige bloed dat ze voelde ze voelde ook hier erg het kookte diep van binnen. wat wilde ze nu graag haar woede eruit gooien maar ze wist dat ze daar later spijt van zou krijgen en ze wist ook niet zeker of ze wel in het voordeel zou kunnen weglopen bij haar zusje vandaan als ze dat deed... al deed ze dat nu ook niet met de lelijke schram op haar snuit... reassuringsoul voelde zich nog eenzamer dan voorheen en dacht er nu nog sirieuzer aan om ander gezelschap te gaan zoeken... en met ander gezelschap dacht ze niet aan iemand van de shadowclan... ze zuchte een beetje dramatisch overdreven en keek Disturbingvoice nog een laatste keer aan voordoot ze bij haar wegliep ervanuitgaande dat dat is wat haar zusje wou dat ze deed. ''ik had gehoopt dat je je attitude had veranderd, maar je blijkt nog steeds zo koud, en ongeïnteresseerd als voorheen te zijn, ze eek droevig en wazig uit haar ogen terwijl ze dit over haar schouder naar haar zusje riep terwijl ze het bosje insprong.


(sorry best wel een waardeloze post xD)