Broken //open

Onderwerp: Broken //open vr 9 nov 2012 - 19:35

B R I G H T P A W

Een lijster zat tjilpend op de grond van wat nootjes te pikken. Brightpaw had haar fel gekleurde ogen op de lijster gericht en had zich zelf verstopt in de bosjes. Ze zette voorzichtig een stap naar voren, en ze maakte geen enkel geluid. Haar ademhaling was regelmatig en haar staart hing ontspannend in de lucht. Zins Darkvoice dood was kreeg ze steeds meer het gevoel dat ze sterker moest worden, en zich zelf alerter moest maken, waar geen ongelukkigheid, pijn, en leed bij hoorde. Haar vriendin Darkvoice was dood, en haar vermoedens zeiden heel sterk dat het Darkfire was geweest. Een brok begon weer in haar keel te zetten, en op dat moment sprong ze naar voren, ze haakte de lijster op met haar klauw en beet de nek van het dier kapot. Ze schudde met haar kop en tranen stroomden uit haar oogjes. Ze keek naar de lijster en zuchtte. Darkfire moest op rotten met al die moorden. Het maakte haar kwaad, en verdrietig. Darkfire had al zoveel van haar ontnomen. Haar moeder, haar apprentices tijd, ook al was die nog bezig, en nu een goede vriendin. Wat bezielde die rot kater. Wat moest hij van haar? Alles was nu toch klaar, hij zat in zijn droom clan, hij hoefde haar niet meer te trainen, en er was geen kittypet meer die hem commando's gaf. Al was Fireheart helemaal geen kittypet meer in haar ogen, hij was een clan kat. Een zucht rolde over haar lippen en ze pakte de lijster op in haar bek. Ze keek naar de lucht, het was leaffall, dus de zon ging ook veel sneller onder, het was tijd voor Brightpaw om zich terug te keren naar het kamp. Ze draaide zich om en rende terug in de richting van het kamp met haar lijster in d'r bek. Ze merkte dat het Leaffall was, de dieren waren veel meer alert en gingen veel sneller slapen, maar ze zochten ook juist heel veel naar eten. Daarom had Brightpaw maar één lijster weten te vangen. Toen ze één maar aan kwam in het kamp legde ze de lijster op de prooi stapel. Ze keek naar de prooi stapel en zuchtte, misschien net genoeg voor de wat oudere warriors, de queens en kits, en de elders, dus besloot ze deze dag haar maaltijd maar over te slaan. Ze draaide zich om, en liep naar een afzijdig plekje in het kamp. Ze voelde zich alleen.

The time of being broken has come to its end,
The time of being stronger has come to start

::"Bright's::

Onderwerp: Re: Broken //open vr 9 nov 2012 - 21:14

Met gespannen spieren keek hij naar de muis en sprong later in een fractie van een seconde uit het struikgewas waarin 'ie verborgen zat. De langharige grijze kater schepte het dier de lucht in en keek alert toe hoe het weer tegen de grond neer knalde. Normaal moest de prooi in één klap door zijn geweest door de val, maar voor de zekerheid beet Graystripe het toch nog even in de nek. Goed, nu had hij gejaagd voor de Clan en zaten zijn Warrior taken erop voor vandaag. De kater opende zijn mond en griste het kleine grijze ding van de harde grond. De dagen werden korter en de nachten waren langer. Het was voor hem duidelijk genoeg dat het weer op punt stond om een spectaculaire omslag te maken. Met zijn beide oren naar voren gespitst draafde hij terug naar het Thunderclan camp en liet zijn staart ondertussen van links naar rechts zwieren. Sommigen katten hadden hem nog gewaarschuwd dat de kans groot was dat de aanhangers van Darkfire nog op de loer lagen. Echter geloofde de grijze kat hen niet. Al dagen konden ze geen enkel spoor vinden dat er naartoe leidde. Nou ja, iedereen zijn eigen mening zeker? Met de muis nog steeds in zijn bek hangend betrad 'ie de open plek en liet uiteindelijk het warme lichaampje van het dier op de prooistapel vallen. Hij had daarnet nog gegeten, dus was z'n honger lust niet groot. Hij was er ook wel van bewust dat één muis geen hele Clan kon voeden. Althans had Graystripe eerder deze dag nog wat gevangen, dus konden ze hem van niks verwijten. Hij liet zijn bek even openhangen zodat enkele diverse geuren zijn geur klieren bereken. Waaronder die van Brightpaw. Brightpaw was de Apprentice, en het slachtoffer van Darkfire geweest. Ergens voelde de kater diepe medelijden met de poes. Het moest toch verschrikkelijk zijn geweest voor haar om door zo'n monster getraind te worden? De Warrior zocht het gestalte van de bijna worden Warrior en ving haar op ergens alleen in een hoekje. Met opgeheven staart draafde Graystripe naar d'r toe en begroette Brightpaw met een knikje. 'Hoe gaat het ermee?' Zei hij rustig met een lichte vrolijke ondertoon in zijn stem.

My time~:

Onderwerp: Re: Broken //open za 10 nov 2012 - 22:22

B R I G H T P A W

Haar ogen gleden naar de lucht. Zo was het probleem over van Darkfire... Althans, zo dachten de meeste, Darkvoice was gedood, en volgens Brightpaw leidde dat allemaal naar Darkfire die wraak nam, en Leaffall was aangebroken, dus Leafbare was onder weg, het seizoen van Green cough, en de ergste Black cough. De prooi begon nu al wat schaarser te worden, en het was ook wat kouder dan een normale Leaffall, eind Greenleaf waren de prooien zich al gaan voorbereiden op Leafbare. Dus nu begonnen ze al wat minder actief te worden. En dat was niet goed. Want als Leafbare naderde dan werd alles stukken zwaarder, werden katten mager en gingen kittens dood aan de kou... En Greencough betekende vele dode. En dat was niet goed. Brightpaw staarde rond het kamp. Nu was de prooi stapel zelfs niet eens zo heel groot. Brightpaw zuchtte. Toen hoorde ze een bekende stem, ze kwam uit haar gedachte stand en keek recht in de amber gekleurde ogen van Graystripe. Brightpaw glimlachte vriendelijk. 'Hoe gaat het ermee?' Vroeg Graystripe. Brightpaw glimlachte. "'T kan beter," mompelde de jonge poes. "Ik heb gewoon sterk het gevoel... Eigenlijk weet ik t wel zeker dat Darkfire bezig is met wraak nemen op Thunderclan... Ik denk dat hij de moordenaar op Darkvoice is... En dat gebeurde vlak na ik Darkvoice over alles van Darkfire had verteld..." Mompelde Brightpaw. Ze bleef even bedroefd kijken, maar daarna verzachtte haar ogen alweer en keek ze vriendelijk naar Graystripe. "En hoe is het met jouw?" Besloot ze te vragen. Ze praatte heel vaak over zich zelf... En eigenlijk begon Brightpaw zich er een beetje aan te ergeren, zo zielig was ze nou ook weer niet. Of had Darkfire wel gelijk? Was ze wel een zielig waardeloos mormel. Brightpaw duwde de gedachte weg. Kom op, Bright, je hoeft niet langer meer gebroken te zijn, je bent sterk, en dat weet je, fluisterde een stem in haar hoofd. Ze wist dat het Brightpaw zelf was die haar moeder gewoon wou horen, want het klonk als haar moeders stem, alleen deed ze het zelf. Brightpaw glimlachte binnensmonds. Het was inderdaad zo, Brightpaw moest sterker worden. Voor zich zelf, en boven alles, voor haar clan. De tijd van zwakheid was voorbij, Darkfire was niet langer meer een gevaar binnen de clan. Wel buiten de clan bedacht ze zich. Ze duwde de negatieve gedachte weg. Ze moest wat positiever worden. Maar hoe? Brightpaw wist het niet, hoe graag ze het ook wou. Het heeft tijd nodig fluisterde haar moeders stem die ze zelf creëerde in haar kop. En ze wist dat ze gelijk had. Het had tijd nodig. Maar ze vond dat alles sneller moest. Ze zou vast wel ergens binnen kort warrior worden, en dan moest ze op d'r sterkst zijn.

The time of being broken has come to its end,
The time of being stronger has come to start

::"Bright's::