It's frozen, but why?[Stormstar]

Zachtjes trippelde de zandkleurige Apprentice de helling op. Het kleine bos zag ze aan de overkant, dus de rivier zal ook wel ergens in de buurt zijn. De jacht was al slecht verlopen. Vanaf de zon opgang had ze zitten jagen, en het enige wat ze kon vinden was een vinkje en een mager muisje. Daar kon ze de Clan toch niet mee voeden? Het was rond Zonhoog en ze besloot maar eens naar de rivier te gaan, kon ze wat vis vangen en ontdekte ze meteen of de rivier bevroren was of niet. Ze had wel slechte herinneringen aan de rivier. Drie redenen; 1, Ze was in het koude water zelf gevallen. 2; Ze moest eens Gingerpaw en zichzelf redden van een bijna-dood bij de waterval. 3; Ze gleed een keer met scheurende en pijnlijke nagels over het ijzige vlakte, terwijl een andere Apprentice toekeek, lachend. Geen beste herinneringen dus. Ze was sowieso al heel verlegen en snel bang, dus een goed Apprenitce begin kon ze niet bepaald zeggen. Ze liep verder om wat in beweging te komen, en leunde over de oever. Geschokt zag ze dat de rivier bevroren was.

Het zonnetje scheen achter de wolken, daarom was de zon dus niet te zien. Enkel een dunne flinter van een zonnestraal of doorbreking van de wolken. Het was een grauwe lucht, horend bij bladkaal. Een lichte poedersneeuw strekte zich uit over de paden van de warriors en tweedbenen. Bomen, struiken en grasvelden lagen onder een witte waas, er viel niet aan te ontkomen. Op een van de paden waren sporen te vinden, alleen geen sporen van een tweebeen. Logisch, want een tweebeen zou dit pad nooit opmerken. Je zag ze in de flinterdunne laag sneeuw staan, terwijl de wind ze langzaam begon weg te vegen. Als we dit spoor volgen, komen we uit bij de eigenaar... laten we dat maar doen. Een dun spitsmuisje rende door het struikgewas en dook zijn holletje in. Een schaduw, waarvan we eerder de sporen hebben gezien, keek er met een fronsend gezicht naar. Jammer, al moesten er wel muizen overblijven. Hij wist dat, omdat er anders volgendjaar helemaal geen muizen of ander prooi meer zou zijn. De grijze kater draaide zich om en vervolgde zijn stappen. De wind met opwaaiend sneeuw speelde in zijn lange vacht, terwijl zijn wijs en amber kleurige ogen nadenkend voor zich uit keken. Hij kuchte en snoof met zijn kop geheven in de lucht, een bekende. Toen hij de geur volgde leidde het naar de rivier. Hij liep vlakbij de Thunderclan grens en keek neer op de rivier, daar zag hij een poes bij de rivier zitten. Een tevreden glimlach gleed over zijn lippen, altijd leuk om jonge rekruten uit zij clan te zien. Hij trippelde op kalm tempo naar beneden en bewoog met zijn oren. Toen hij bij de witte poes was aangekomen was zijn uitdrukking even vriendelijk en wijs als altijd. ''Kijk je wel uit bij het ijs, jonge warrior?'' sprak Stormstar tegen de leerling.

It's frozen, but why?[Stormstar] 1zxb960

~Darkfire & Stormstar~
I believe in you Gast

''Kijk je wel uit bij het ijs, jonge warrior?'' Ze schrok een beetje. Langzaam draaide ze haar kopje en zag dat het hun leader was, Stormstar. Dandelionpaw draaide zich naar hem toe. Ze boog haar kopje eerbiedig. Wouw! Ze had nooit gedurfd bij hem in de buurt te komen, bang weggejaagd te worden. Maar nu ze hem goed bekeek zag ze vriendelijke wijze ogen. Zijn vacht zag er dik en warm uit. Haar eigen vacht zou nog moeten groeien. Haar tedere vacht was dun en bood amper bescherming tegen de koude wind en sneeuw. Een kraak doorklonk haar oren. Ze keek achter zich en zag dat er een breuk in het ijs was ontstaan. Ze keek weer naar Stormstar en miauwde vriendelijk:"Ik kijk wel uit, Stormstar. Wat doet u eigenlijk hier?" Vroeg ze op een normale toon. Ze had nog nooit hun Leader tot hier zien lopen. Patrouille? Jacht?