I think I found a flower in a field of weeds

Zwijgend keek Honeyspots omhoog naar de hemel die asgrauw was. Een waterig zonnetje had zich verscholen achter alle wolken die zich bij elkaar gepakt hadden als één grote onheilspellende deken. De wind stond sterk vanuit het oosten en rukte hard aan Honeyspots haar lange vacht. Om haar heen was het stil, op het gieren van de wind na natuurlijk. En het was kalmerend. Ze moest toegeven dat de hooglanden niet haar favoriete plek waren. Er was geen water! En het was er té open. Natuurlijk was hier zo veel manen geleden ook het incident geweest met de tweebenen waardoor ze zeker meer dan zes manen hier ver weg van was gebleven. Maar nu vond ze hier kalmte en rust. Het zou nog maar één maan zijn tot haar kits leerling werden en ze weer haar eigen mosnest voor zichzelf had. Dat was maar goed ook want ze waren bijna al te groot voor de kraamkamer. Alle kleinere kits hadden bijna geen plek! Honeyspots zakte door haar poten en gaf haar voorpoot wat elegante likken terwijl ze genoot van de rust. Dagen als dit waren speciaal en zeldzaam. Al snel zou de sneeuw komen en dan zou de rivier dicht vriezen. Je moest maar hopen en bidden dat de goden genadig waren deze keer. Maar dat waren ze natuurlijk nooit. Honeyspots had haar vertrouwen in StarClan verloren manen geleden en vond het nog steeds een punt van discussie of ze nu wel of niet moest geloven. Ze wist zeker dat ze dat nu niet meer deed. Ze waren er nooit als ze nodig waren en ze waren zo wreed om allerlei rampen te laten gebeuren. Welke god deed dat nu? Plotseling leek het alsof ze een aanwezigheid voelde. Iets wat haar één keer eerder was gebeurd. Met één speciale kat. Ze keek langzaam om en zag Graverobber. Haar blik verstrakte en ze keek hem vuil aan. ”Heb je me gevolgd?” Vroeg ze geheel onvriendelijk.

- Graverobber

Honeyspots’ kaak verstrakte bij zijn vlugge en sterke reactie. Ze was bijna vergeten waarom ze hem niet mocht. Maar bij zijn eerste woorden was dat al weer ruim duidelijk. Mentaal schoot ze een schiet gebedje dat hij snel weg zou gaan. Het was meer die vreselijke manier waarop hij haar aansprak en het feit dat hij praktisch met elke poes in de clan in een nest gelegen had. Tenminste, daar ging ze vanuit. Geen enkele she-cat kon zijn charmes weerstaan. Zij was geen ‘Geen Enkele’. ‘Niet de hele wereld draait om je.. en het territorium is zeker niet van jou alleen’ Ze vernauwde haar ogen iets en keek toen maar weg. “Dat is heel observant van je” Miauwde ze enkel en ze vouwde haar staart om haar voorpoten in een soort beschermend gevaar. Graverobber zijn aanwezigheid maakte haar nerveus en gaf haar altijd een vreemd gevoel. Creep. “Hoe is jouw dag verlopen tot nu toe? Nog veel she-cats gescoord?” Vroeg ze nonchalant in een poging hem ergens te raken al was haar toon iets milder geworden.

Honeyspots keek zwijgzaam toe terwijl Graverobber toenadering zocht. Ondertussen deed ze haar best om haar geduld voor een keertje te bewaren. Hij had haar bij hun eerste ontmoeting getroffen in een slechte bui die er alleen maar erger op werd naarmaten hij door ging met zijn .. wat het ook mocht wezen dat hij deed. Ze sloeg desondanks wat geïrriteerd met haar staart heen en weer en stonden haar oren iets meer naar achteren dan normaal. "Een dwaas" Reageerde ze rustig. Tevreden met haar neutrale reactie ging ze verzitten. "Hou je van regen, want het gaat zo los barsten denk ik?" Zei ze koppig om van onderwerp te veranderen die ze zelf in eerste instantie was begonnen. Ze wist eigenlijk niet of hij ook van zwemmen hield. Ze hoopte van wel want hij was tenslotte een RiverClan kat, nietwaar? Daar stond tegen over dat er wat uitzonderingen waren natuurlijk.