[-Open] Storm

Foxfang zijn rossige vacht deinsde lichtjes op en neer door het zachte en frisse newleaf briesje. De zon scheen volop waardoor de kater genoot. Opeens verdween de zon waardoor er een diepe frons tussen zijn wenkbrauwen begon te spelen. Nog geen seconde later werd zijn zicht verblind door een flits waardoor er even later een harde knal zijn trommelvliezen liet trillen. Een geschrokken uitdrukking kwam op het gezicht van de kater, dat niet verwacht hebbend aangezien het ernaar uit zag dat het een zonnige dag werd. Zijn lange pels werd helemaal doorweekt door de bakken regen die uit de hemel werden gegooid. Plotseling zag hij een bruine vlek hartstikke snel voorbij vliegen waardoor Foxfang zijn ogen tot spleetjes werden samengeknepen. Zijn felblauwe ogen volgde het gestalte die uit angst tegen en tak aansprong die ze niet gezien had en neerviel. Toen ie zag dat het een kat was werden zijn ogen groot en rende er heen zo snel als hij kon. Eenmaal daar aangekomen zag hij dat het Hiddenflower was en der ogen dicht waren. Desondanks dat rees haar borstkast nog steeds omhoog en omlaag dus nam hij aan dat ze nog leefde wat een opgeluchte zucht zijn longen deed verlaten. “Hiddenflower?” sprak hij bezorgd, niet echt wetend wat hij moest doen aangezien hij geen medicine cat was. Ook al haatte de kater regen met heel zijn hart, hij wilde ook niet dat de cyperse poes met wit kouvatte dus bracht hij haar beschutting tegen de regen.

Foxfang zijn staart had zich tussen zijn poten geklemd van de koude, wachtend tot ze weer tot bewustzijn kwam. Aangezien als hij haar meesleepte naar het camp ze waarschijnlijk nog meer wonden opliep dat ze al had. De rossige kater rilde van de koude en keek opgewekt toen hij zag dat ze ontwaakte uit der bewusteloosheid.  "H-het gaat w-wel..." sprak ze moeilijk met open ogen. Doordat ze haar groene ogen open had zag Foxfang met zijn eigen blauwe ogen dat er allemaal bloed vanuit een snee op der hoofd. “Ik betwijfel of dat waar is jongedame” zei hij tegen haar en boog voorover nadat hij door zijn poten zakte om over de snee heen te likken, in de hoop het bloeden wat te stelpen voordat ze terug naar het kamp zouden gaan. “Kan je zelf lopen?” vroeg hij aan der tussen enkele likken door.

Hij keek naar haar en zag dat ze wat ontspande toen ze weer normaal kon kijken, ze herkende hem waarschijnlijk. "Ik geloof het wel..." miauwde ze tegen hem op zijn vraag, desondanks ze dat zei klonk ze niet erg zelfverzekerd. Maar dat klonk niet erg zelfverzekerd daarover. "Ja." Voegde ze daar nog aan toe. “Je mag wel op mij steunen” bood hij aan voor als het niet meer zou gaan. Hij liep duwde zijn kop tegen der rug aan en zette er wat druk op om der overeind te helpen, hij kon namelijk voorstellen dat je niet meer de helderste bent als je net ben flauwgevallen.

Een zwakke glimlach verscheen op het gezicht van de rossige kater toen Hiddenflower na de tweede poging overeind kon komen. Vrijwel meteen ging ze lopen, maar wel in de verkeerde richting waardoor hij der verward aankeek. Waarschijnlijk was ze door de klap haar gevoel van richting kwijt geraakt. "Is het ver?" vroeg ze nog aan hem waarbij hij zijn hoofd lichtjes schudde. “Niet al te ver maar wel een eindje lopen, tenzij je die kant op blijft lopen, dan ga je alleen aar verder weg van het camp” zei die op een geamuseerde toon tegen haar.

"Welke kant is het dan op?"  vroeg ze aan hem nadat ze even hulpeloos rond had gekeken, echt der richting gevoel kwijt wezend. Foxfang die grinnikte en gaf een knikje in de verkeerde richting aangezien ze het toch niet wist. Het was misschien niet het goede moment voor een grap maar hij kon het gewoon niet laten om te doen. Je had namelijk niet elke dag de kons een volwassen warrior voor de gek te houden met welke kant je op moest gaan. “Niet tegen een tak aanlopen hé?”  plaagde die haar op een speelse toon, proberend der op te vrolijken.

Geamuseerd keek de rossige kater toe hoe de poes de verkeerde kant op liep. Ze had het dus echt niet door. Met een grijns van amusatie die net niet de zijkanten van zijn ogen bereikten. "Zeker dat je de goede kant op loopt meis?" vroeg hij op een speelse toon aan der om vervolgens een zachte grinnik te laten horen. Waarschijnlijk zou ze nu wel door hebben dat hij met der aan het trollen was. Anders was ze echt goed in de war door die klap.

"Als jij het zegt." zei ze tegen hem waardoor er een speelse glimlach op zijn gelaat stond gepleisterd, geamuseerd zijn door het feit dat ze niets doorhad. Genietend liep Focfang met der mee terwijl er een fris briesje door zijn pels heen streek. Ineens keek Hiddenflower hem aan en vroeg of ze echt wel goed gingen. "Ik weet zeker dat we niet goed lopen" zei hij geamuseerd en knikte vervolgens toen ze zich 'voorstelde' "Wist ik al, we zitten bij elkaar in de Clan" verklaarde hij

"Wist ik al, we zitten bij elkaar in de clan." zei de kater. Hiddenflower fronste, maar begon er weer bloed in haar ogen te stromen. "Maar ik ben jouw naam wel kwijt." antwoordde ze een beetje verbaasd. "En waarom lopen we dan in de verkeerde richting?" ze bleef abrupt stil staan. Ze snapte het niet, hoe goed ze het ook probeerde. Waarom zou hij expres haar de verkeerde richting op laten lopen? Moest ze doodbloeden ofzo? Over bloed gesproken, ze zag alweer bijna niks meer.