Feed The World...

Tall sliep niet, hoe laat het ook was, hij was niet moe. Zijn moeder had dan wel gezegd dat met warriors optrekken haast een lange training leek te zijn, maar zo voelde het naar zijn idee niet. De meeste warriors verveelden zich of hadden het idee dat hij een kitten was. Fair enough natuurlijk, maar niet helemaal awesome als hij gewoon een serieus wilde jagen. Balen balen balen. Maar ja, nu was het midden in de nacht en mocht hij het kamp helemaal niet meer uit, dus ging de kater verveeld in het midden zitten en keek omhoog. Waar was Starclan?

- Open

Tall zat heel rustig toen ineens een gil hem op deed kijken. De kater trok één wenkbrauw op en grinnikte toen een kitten hem blijkbaar voor iets gevaarlijks aanzag. "Relax," Mauwde Tall rustig, stond op, en rekte zich eens uit. Daarbij krulde zijn grote staart om zodat het haar als een gordijntje over zijn rug viel. Hierna ging de grote kater weer zitten. "Wil je erbij zitten?" Klonk het toen aardig, over de verlaten open plek naar de kleine kitten. Wie was dat ook al weer?

Beseffend dat hij misschien wel weg moest rennen voor het gevaarlijke monster begon hij wild overeind te krabbelen, maar dit ging allemaal iets te paniekerig en daarom niet effectief. "Relax." Sprak het monster. Hoe kon hij nou rustig zijn als dat monster hem zo zou opeten. "Help!" Gilde hij bibberend waardoor het er voor de katten in de nursey nauwelijks hoorbaar zou zijn. "Wil je erbij liggen?" Het klonk weliswaar aardig, maar monsters kon je nooit vertrouwen. Toch had Rowan de stem vaag herkend, als eentje uit zijn clan. Met doodsangst hief hij zijn kopje en inspecteerde de grote vlek eens goed. Als het een blubberig groen wezen was met stekels en puisten zou hij heel hard naar de nursey rennen en iedereen wakker maken, maar als de gedaante meer op een kat leek had hij misschien wel een vergissing gemaakt. En ja hoor, het was geen groot blubberig monster maar een doodnormale kat. Had hij dan toch een vergissing gemaakt? Of was het monster snel in een kat veranderd? "H-hoe heet.. je?" Piepte hij over de open plek. Als het wezen een clannaam had was het misschien toch een medeclankat.

Tall grinnikte zacht toen de kleine nog steeds doodsbang keek, en ging langzaam liggen om minder bedreigend over te komen. "Ik heet Tallpaw," Mauwde hij zacht, en glimlachte naar de kleine kater. "Jij bent Rowankit toch?" Nieuwsgierig keek Tall naar de ander, geen kind van Ash, prima, die kinderen mocht hij namelijk niet meer zien. Al was de kater zelf er niet helemaal van overtuigd, maar ja, als zijn vriend het wilde.