When you can't sleep anymore.. [Open]

Het was donker. Een cremekleurige poes stapte uit het krijgershol. Haar blauwe ogen staarden naar voren. Geritsel en geschreeuw was nog steeds te horen. Het klonk ver weg. De poes trippelde het kamp uit. Ze keek om haar heen om te kijken of ze niet gezien was, maar er was niemand. Geen kat zat buiten. Ze slikte toen ze weer gekrijs hoorde. Ze begon te rennen in de richting van het gekrijs. Het was veel te donker om iets te zien waardoor ze het geluid moest volgen. Geritsel in de struiken was opnieuw te horen. Ze stopte en keek om haar heen. "Hallo?!" Ze riep eens luid. Het was opnieuw stil. Ze zuchtte en wilde omdraaien. Een donkere gestalte sprong uit de struiken. Een grote das was te zien. Ze schrok en rende weg. Ze ontweek bomen en sprong over stenen, ze wilde niet struikelen nu. De poes was in paniek. Ze rende zo snel als ze kon, maar toch leek het alsof ze de adem van het beest in haar nek voelde. Ze voelde een slag en vloog door de lucht. Ze krijstte van de pijn en voelde een snee van de scherpe klauwen in haar zij. Ze draaide haar om en zag de ogen van het grote dier. Ze zette haar haren overeind en spuwde naar het beest. Deze deinsde niet achteruit en zodra de poes even niet oplette, sloeg het beest met zijn scherpe klauwen naar haar keel. Ze vloog opnieuw en belandde hard op de grond.

"NEE IK WIL NIET DOOD!" Geschreeuw klonk door het krijgershol. De cremekleurige poes sprong de lucht in en staarde met grote ogen om haar heen. Het was licht in het hol want het was duidelijk al ochtend. Ze snoof de lucht op, maar geen dassengeur te bespeuren. Ze zuchtte diep en keek om haar heen. Er was niemand te zien. Ze was nog steeds moe. Nachtmerries putten haar uit. Ze bekeek haar mosbed. Die lag helemaal in puin door haar gewoel van de nachtmerrie. Ze wreef met haar poten erover en ging weer liggen. Ze wou haar ogen deze keer zeker niet meer sluiten. Ze had bijna altijd nachtmerries en steeds over hetzelfde. Ze was altijd al doodsbang geweest ooit een das tegen te komen. Toen ze een kitten was vertelde een kat altijd erover. Dat de dassen je zouden verscheuren. Een rilling liep over haar rug en ze schudde de gedachte weg. Het was maar een droom. Gelukkig maar. Ze werd dan ook altijd wakker als ze in de droom stierf. Ze likte haar vacht schoon en hoorde een kat in haar richting stappen. Had de kat haar horen roepen?

When you can't sleep anymore.. [Open] 10n9mi1

"Always Watch The Tail"

Hij was nog maar net terug van het jagen, of iets anders trok zijn aandacht alweer. Geschreeuw vulde zijn gehoorstelsel en met een paar nieuwsgierige ogen keek hij richting de krijgers den, waar het geschreeuw afkomstig van was geweest. Snel dropte hij de gevangen prooidieren op de prooistapel en trippelde hij richting de den, waar ook zijn nest zich bevond, en keek hij even nieuwsgierig rond. Algauw vingen zijn gele ogen het gestalte van een cremekleurige poes op. Afgezien de donkerte kon hij haar niet goed herkennen. Voorzichtig nam hij enkele stappen in haar richting, om vervolgens weer halt te houden. "Alles oké?" Vroeg hij dan maar, al fluisterend. Hij wou niet al te luid te spreken, om te voorkomen dat eventuele slapende krijgers wakker zouden worden, en omdat hij haar niet wou doen schrikken.

made by cami of shine!

When you can't sleep anymore.. [Open] Yo35v

Always Watch The Tail

Haar blauwe ogen gleden opzij naar een zwarte kat. Ze zuchtte even. Blijkbaar was ze gehoord. Stomme nachtmerries. Ze ging zitten en keek naar de kat. "Alles oké?" Het was fluisterend. Hij wilde vast niet dat ze zou schrikken. Ze knikte zacht naar de kater. Ze herkende hem niet meteen want het was redelijk donker in de warrior den. Ook kende ze niet veel katten van de clan. Vaak liep ze alleen rond en deed ze alles zonder iemand bij haar. "Ja het gaat wel, dankje. Ik had een nachtmerrie en kon niet meer slapen.." Haar blauwe ogen richtte ze even op haar poten. Vaak schaamde ze haar rot als ze een nachtmerrie had en begon te roepen. Nu waren er geen andere katten dus dat viel wel mee. Maar s'nachts wou ze niemand wakker maken met haar geroep. Ze likte haar poten schoon en wreef over haar oren. Haar blauwe ogen werden weer op de zwarte kat gericht. "Ik ben Moonrose. Ben niet zo bekend in de clan. Ik ben vaak alleen op pad.." Ze zuchtte even. Het was niet fijn om eenzaam te zijn. En dat aan anderen te moeten vertellen was toch ook best om je voor te schamen. Was ze maar een normale clankat. Een aantal vrienden om altijd mee te praten, jagen. Ze kende tot nu toe Lynxfang heel goed en ze was er blij mee. Met twee zijn was nu eenmaal leuker dan alleen. Ze draaide met haar oren, maar richtte ze weer op de zwarte kater.

"Always Watch The Tail"

De poes leek al iets gekalmeerd te zijn, wat hem eventjes opgelucht deed zuchten. Hij mocht dan van buitenaf niet zo vriendelijk lijken, maar alsnog gaf de kater wel degelijk om het welzijn van de Riverclan katten. "Ja het gaat wel, dankje. Ik had een nachtmerrie en kon niet meer slapen.." Miauwde ze als antwoord op zijn vraag, waardoor hij eventjes zachtjes glimlachte. "Maakt niks uit, iedereen heeft wel eens een nachtmerrie." Merkte hij simpel op, met een kleine grijns op zijn gelaat. "Ik ben Moonrose. Ben niet zo bekend in de clan. Ik ben vaak alleen op pad.." Scorpionsting haalde even zijn schouders op en wierp zijn felle gele blik op de iets kleinere poes. Hijzelf was vaak ook alleen, maar hij had er juist geen probleem mee. Als hij aandacht nodig had dan zou hij wel naar iemand toegaan. "Aangenaam, ik ben Scorpionsting." Miauwde hij terug als begroeting, waarna hij even met zijn staart in de lucht sloeg en zich omdraaide. "Als je net wakker bent, dan neem ik aan dat je nog niets gegeten hebt. Anders zin om met mij iets te eten?" Nodigde hij haar uit, zijn blik lichtelijk neutraal. Misschien kon hij haar een gunst doen met deze actie, aangezien ze zei dat ze vaak alleen te vinden was.

made by cami of shine!

Always Watch The Tail

"Maakt niks uit, iedereen heeft wel eens een nachtmerrie." De poes knikte even. "Was het maar waar. Ik heb ze sinds ik een kitten was. Steeds vaker komen ze terug en altijd zijn het dezelfde nachtmerries. Ik word altijd wakker als ik sterf in de droom." Ze haatte dat. Je voelde de pijn alsof deze echt was en dan werd je wakker. Ze keek om haar heen en richtte haar weer op de zwarte kater. Zijn gele ogen waren best fel en ze staken af op zijn donkere vacht. De kater stelde zich voor als Scorpionsting waarop de poes vriendelijk knikte. "Als je net wakker bent, dan neem ik aan dat je nog niets gegeten hebt. Anders zin om met mij iets te eten?" Ze schrok even van de vraag. Dat had ze toch nog niet meegemaakt. Ze knikte vriendelijk en stond op. Ze trippelde de warriors den uit en liep naar de prooihoop. Ze nam er een sappige vis uit en ging ergens opzij zitten. Ze wachtte op de zwarte kater voor ze begon te eten. Het was fijn om weer niet alleen te zijn. Ze zuchtte even en keek rondom haar. Het was heel rustig in het kamp. Ze richtte haar blauwe ogen weer op Scorpionsting. "Heb jij eigenlijk ooit een nachtmerrie gehad?" Ze keek hem nieuwsgierig aan. Ze waren er nu toch over aan het praten en dat hielp haar ook wel. Zo kalmeerde ze alweer. Zeker als anderen er ook last van hadden. Al was het vast niet zo vaak als zij had. Ze likte haar poten even schoon en wachtte geduldig op Scorpionsting.

"Always Watch The Tail"

Zijn blik was op de poes gericht en zijn oortjes hadden zich ondertussen ook in haar richting gespitst toen ze praatte. "Was het maar waar. Ik heb ze sinds ik een kitten was. Steeds vaker komen ze terug en altijd zijn het dezelfde nachtmerries. Ik word altijd wakker als ik sterf in de droom." Scorpionsting keek haar even bezorgd aan. Maar hij was geen kenner op dit gebied, en dus kon hij haar helaas niet helpen. Toen de poes knikte als antwoord op zijn vraag glimlachte hij even en volgde hij haar tot uit de den. Zijn ogen vingen haar bewegingen op en met een grijns keek ze hoe ze een vis meenam. Het was de vis die hij zonet nog had gevangen. De kater verving de grijns algauw voor een neutrale uitdrukking en met snelle passen liep hij naar de prooistapel toe, om zelf een kleine waterrat mee te nemen. Vervolgens trippelde hij naar haar, om zich uiteindelijk te laten zakken tot in een zithouding. "Heb jij eigenlijk ooit een nachtmerrie gehad?" Scorpionsting haalde even zijn schouders op en keek haar zijdelings aan. 'Soms, maar bij mij zijn ze niet zo heftig." Miauwde hij oprecht eerlijk. Hierna nam hij snel een hap van het dode prooidier en keek hij haar even aan. "Heb je enig idee waarom je deze nachtmerries hebt?" Vroeg hij nieuwsgierig terwijl hij haar lichtelijk bezorgd aankeek. Als hij kon dan zou hij d'r helpen, met de nadruk op als hij kon

made by cami of shine!

Always Watch The Tail

De kater nam een waterrat van de stapel en kwam bij haar zitten. 'Soms, maar bij mij zijn ze niet zo heftig." "Heb je enig idee waarom je deze nachtmerries hebt?" Ze nam een hap van de vis en schudde haar hoofd. "Ik weet het niet. Ik ben sinds kitten al heel bang van dassen. Mijn vader vertelde toen altijd verhalen en mijn moeder moest me steeds troosten. Sinds ze gestorven of gedood zijn heb ik er veel last van. Maar ik ben geen medicine cat dus van de starclan kan het niet komen dus ook niet van mijn ouders. Ik vind het gewoon raar." Ze keek hem aan en zuchtte. Ze wist dat niemand haar kon helpen hiermee. Zouden ze ooit stoppen? De poes nam nog een hap van de vis en likte haar lippen af. Het smaakte enorm. Ze had nu pas door dat ze echt wel honger had. Ze nam nog een hap, heerlijk. Haar blauwe ogen gleden weer naar Scorpionsting. Ze voelde zich best raar om er met iemand over te praten. Ze leek misschien raar met haar verhaal. Ze schaamde zich ook best snel door zo'n dingen. Vaak kropte ze alles op en vertelde ze het aan niemand, maar nu ze meer katten leerde kennen besefte ze wel dat het deugd deed om erover te praten. Het luchtte heel hard op en kalmeerde ook wel.

"Always Watch The Tail"

De poes nam een hap van haar vis en schudde haar hoofd, wat hem bijbracht dat ze het zelf dus niet echt wist. "Ik weet het niet. Ik ben sinds kitten al heel bang van dassen. Mijn vader vertelde toen altijd verhalen en mijn moeder moest me steeds troosten. Sinds ze gestorven of gedood zijn heb ik er veel last van. Maar ik ben geen medicine cat dus van de starclan kan het niet komen dus ook niet van mijn ouders. Ik vind het gewoon raar." Scorpionsting strekte even zijn poten uit en nam nog snel een hap van zijn waterrat, waarna hij zijn blik terug op Moonrose richtte. "Ik zou het niet weten.. Maar het zal wel beteren, ooit." Glimlachte hij haar toe. Uiteindelijk slikte hij nog het laatste beetje vlees van de rat door en gooide hij wat aarde over het karkas heen, om te voorkomen dat een kat zich er later aan zou bezeren. "Heb je straks nog iets te doen?" Vroeg hij, terwijl hij haar vriendelijk aankeek.

made by cami of shine!

Always Watch The Tail

"Ik zou het niet weten.. Maar het zal wel beteren, ooit." Ze knikte zacht. Ze hoopte het maar want het was echt niet leuk meer. Haar blauwe ogen gleden over het kamp en ze zat het laatste beetje vis op. Ze legde haar staart over haar poten en ze likte haar poten schoon. Haar oren waren op de kater gericht voor als hij nog iets zou gaan zeggen. Haar ogen gleden over het kamp heen. "Heb je straks nog iets te doen?" Ze richtte haar blik op de zwarte kat en schudde haar hoofd. "Nee niet echt eigenlijk. Ik zou zelfs niet weten wat te doen." Ze glimlachte zacht en keek hem aan. Ze wist eigenlijk nooit iets om te doen. Ze dacht wel eens een uur na over wat ze kon doen. Haar ogen gleden even naar haar poten, maar ze richtte haar blik weer op Scorpionsting. Ze was een heel verlegen poes en ze wist ook nooit wat ze moest zeggen. Ze had niet veel vrienden en praatte ook niet veel met andere katten. Ze liep zo vaak alleen dat ze nooit wist over wat ze kon praten. Er viel op dit moment nog niet veel te vertellen. Moonrose zuchtte even zacht, maar wachtte op een reactie van de kater.

"Always Watch The Tail"

Ook de poes at het laatste beetje van haar voedsel op en richtte vervolgens haar blik op hem. "Nee niet echt eigenlijk. Ik zou zelfs niet weten wat te doen." Reageerde ze op zijn vraag, waardoor zijn oortjes even wiebelde. "Zin om te jagen?" Vroeg hij uiteindelijk, zijn gele blik op haar gericht. Een scheve grijns sierde zijn gelaat en zijn vacht wapperde eventjes zachtjes op toen een kille windvlaag over hem heen ging. Ook al was leabfare al achter de rug, alsnog leek het wel alsof ze nog steeds in die barre periode zaten. Gelukkig begon het territorium zich al te herstellen en keerden prooidieren terug. Hij vond dat het ondertussen wel was geweest met die uitgehongerde katten. Het enige wat de kater wou was anderen gelukkig zien, wat hem zelf betrof maakte 'm niet veel uit. Dat was ook de reden waarom hij zo vaak buiten het kamp te vinden was. Omdat hij zijn tijd verdeed aan jagen en patrouilleren, en eens hij daarmee klaar was, dán pas gunde hij zichzelf een beetje rust. Naar macht of iets in die aard hunkerde hij niet, maar naar het welzijn van de Clan wel. Wat best wel grappig was, aangezien hij dit gedrag juist helemaal niet uitstraalde.

made by cami of shine!

Always Watch The Tail

De cremekleurige poes keek om haar heen. Het was nu iets drukker in het kamp. Haar blik richtte ze weer op de zwarte kater die vroeg of ze mee wou jagen. De poes dacht even na, maar merkte wel dat ze toch niets beter te doen had. Ze knikte maar. "Dat is een goed plan." Ze glimlachte naar hem en stond op. Ze keek nog even het kamp rond en stapte naar buiten. Haar blik gleed over de omgeving en het territorium van de clan. Af en toe keek ze naar achteren om te kijken of de kater wel volgde. Ze wist weer eens niet wat zeggen. Dat gebeurde nu steeds vaker en ze werd er lastig van. Was het zo moeilijk om over iets te praten? Ze dacht diep na terwijl ze verder wandelde. Haar staart zwiepte heen en weer en haar oren zochten het gebied af op een rondscharrelende prooi. Of ze gingen naar de rivier om lekkere vis te vangen. Ze keek om naar de kater. "Waar wil je heen?" Ze wachtte even met wandelen tot ze wisten waarheen. Er waren veel opties en ook rondom het jagen. Ze wilde weer wat zeggen, maar haar mond bleef weer dicht. Ze was te verlegen en stil. Ze vond het lastig en wilde graag uren doorpraten, maar toch het voelde alsof ze niets uit haar mond kreeg.

"Always Watch The Tail"

De kater richtte zijn ogen op de poes toen het bleek dat ze iets wou zeggen. "Dat is een goed plan." Miauwde ze. Een kleine glimlach krulde zich rond zijn lippen toen de poes instemde, en vervolgens stond hij op. Voorzichtig strekte hij zich nog eens uit, om de poes vervolgens weer aan te kijken. Ze liep al richting de kamp uitgang. Ze laat er ook geen gras over groeien. De kater greens even bij die gedachte, en zette vervolgens algauw de vervolging in. Met snelle opeenvolgende passen had hij haar algauw ingehaald. "Waar wil je heen?" De poes hielt halt, en zo dus deed Scorpionsting dat ook. "Misschien kunnen we nog wat vissen vangen bij de rivier." Miauwde hij als antwoord, haar eventjes lichtelijk vragend aankijkende. "Maar als je liever ergens anders naartoe wilt is dat ook goed." Vervolgde hij simpel terwijl hij zijn schouders even ophaalde. Hem maakte het niet zoveel uit.

made by cami of shine!

Always Watch The Tail

"Misschien kunnen we nog wat vissen vangen bij de rivier." "Maar als je liever ergens anders naartoe wilt is dat ook goed." De poes knikte even. "Mij maakt het ook niet uit, maar vissen vangen doe ik nog steeds het liefst." Ze grijnsde zacht en keek nog even in de felgele ogen. Ze draaide haar om en trippelde naar de rivier toe. Ze wist soms niet hoe ze met katten om moest gaan. Ze had het ook niet geleerd dus ze deed altijd maar wat ze dacht dat goed was. Af en toe keek ze achterom naar Scorpionsting. Ze wou nu niet te snel gaan lopen en hem achterlaten. Ze wandelde traag zodat hij makkelijk naast haar kon lopen. Haar blauwe ogen waren naar voren gericht en haar oren zochten naar de stroming van de rivier die steeds dichter kwam. Ze zwiepte met haar staart even en snorde zacht. De poes hield erg van water en het jagen. Ze kon elke dag wel gaan zwemmen en duizenden vissen vangen als het moest. Uiteindelijk kwamen ze bij de rivier aan. Moonrose trippelde naar de rand van het water en dronk er even van. Ze had dorst van de zware nacht. Ze likte haar lippen schoon en draaide haar weer naar de kater.

"Always Watch The Tail"

De poes knikte, en met een knikje bevestigde hij dat hij d'r keuze had begrepen. "Mij maakt het ook niet uit, maar vissen vangen doe ik nog steeds het liefst." Een kleine lach krulde zich rond zijn lippen. Dat was vaak het geval bij Riverclan krijgers. Hij daarentegen deed jagen algemeen graag, en dus maakte het hem niet echt veel uit waar of wanneer hij het deed. Ieder stukje prooi dat hij te pakken kreeg kon enkele levens redden, zo dus maakte het hem geen moer uit of hij het nu bij de rivier deed, of op een godverlaten plek waar modder zich thuis had gebaand. De bruinkleurige kater volgde de poes tot aan de rivier en keek met zijn gele blik toe hoe ze wat water naar binnen slokte. "Ik heb een idee," Begon de kater alvast, zich ondertussen een weg richting de poes banende. Zodra hij zich naast haar bevond keek hij even naar het wateroppervlak, waar zijn weerspiegeling zichtbaar was geworden. Vervolgens keek hij op en richtte hij zijn blik op de poes. "Heb je zin in een wedstrijdje om ter meeste vis vangen?" Een kleine grijns speelde met zijn lippen. Ze mochten dan misschien al wel krijgers zijn, het kon toch geen kwaad om soms even plezier te maken. Ze vervulden trouwens hun krijgers taken, als ze nu tegelijkertijd ook wat pret beleefden dan waren het twee vliegen in één klap.

Maak jij het topic aan bij de rivier? Aangezien ik aanneem dat ze nu niet meer in de warriors den zitten. xD

made by cami of shine!

Always Watch The Tail