{Moosepaw & Squirrelpaw} Daybreak comes

De zon kwam vroeg op. De zonnestralen vielen over zijn snuit heen door de warriorsden. Wat dat betrof had hij het slechtste plekje in de den. Maar vaak stoorde het hem niet. Deze ene keer dat hij 's ochtends vroeg nog in de den vertoefde stoorde het hem niet zo. Hij moest opstaan om zijn apprentices te wekken. Loom gaapte hij en knipperde enkele keren met zijn ogen. Vervolgens rekte hij zich uit waarbij hij zo stil mogelijk de den verliet. Er waren vast en zeker katten die niet zo'n vroege vogels als hem waren en daarom had hij een nest uitgezocht het dichtst bij de ingang. Aan de apprentice den bleef hij wachten. "Moosepaw, Squirrelpaw, meldt jullie in het kamp." Hij nam plaats ergens op een zichtbare plaats in het kamp en bleef wachten.

Zoals hij verwacht had kwam Moosepaw het eerst naar buiten. Hij tikte de neus van zijn leerling ter begroeting aan. "Goeie morgen Moosepaw. Heb je Squirrelpaw al gezien?" Zijn groene ogen glinsterden van de pret. Hij keek er naar uit om zijn twee apprentices hun eerste training te geven. "Deze keer gaan we het anders aanpakken. Ik zal jullie jullie eten leren vangen, en dan mogen jullie het tegen elkaar opnemen. Klinkt dat goed?" Hij vertrouwde erop dat de apprentices het wel fijn zouden vinden om het tegen elkaar op te nemen. Hij ging overeind staan en wachtte nog even totdat Squirrelpaw naar buiten zou komen. Deze keer zou hij zijn leerlingen wel een jachtlesje geven. Als Squirrelpaw niets van zich liet horen zou hij Moosepaw dan maar alleen opleiden.

Hij keek wat bezorgd op het antwoord van Moosepaw. Maar dat veranderde gauw toen hij een gedaante op hen af zag komen. Dat was waarschijnlijk Squirrelpaw. Lavender lachte duidelijk goed gehumeurd naar zijn twee apprentices. "Dat geeft niet. Ik was juist aan het uitleggen dat we eerst zouden jagen en dan mag je het tegen elkaar opnemen." Hij keek naar het territorium en daarna naar de lucht. Het was nog vroeg. Hier en daar zouden al wat prooien te vinden zijn. "Kom mee."

Hij leidde hen tot aan de heuvelrug waar hij wist dat er op dit moment wel konijnen zouden rondhuppelen. Alleen kon hij ze nu niet zien. "Het is heel belangrijk dat je stil en onopvallend tewerk gaat. Bij elke prooi is het van belang dat ze je niet zien, horen, voelen of ruiken. We gaan dus beginnen met het zien. Veel prooien maken gebruik van hun zicht, dus zorg ervoor dat je niet opvalt. In een sluiphouding..." Hij toonde deze precies voor. "Maak je minder kans dat je gezien word dan dat je overeind zou lopen. Probeer nu maar eens zelf." Hij ging wachten totdat zijn beide leerlingen de juiste houding hadden aangenomen.