Take them down [Innerkit + OPEN]

Het uitrekken duurde voor Innerkit niet lang en het blijven liggen in het nest voor de warmte ook niet. Zeker niet toen zijn twee broertjes op hem sprongen of hij mee naar buiten ging. Hij keek even om naar ze en keek toen naar zijn zusje die nog opgekruld tegen hun moeder aan lag. Hij tilde zichzelf op zijn pootjes en sprong uit het nest. Een paar andere kittens inclusief zijn broertjes naar buiten volgend. Hij besloot te gaan zitten in de zon. Zodat zijn zwarte vacht warm kon worden, zodat hij de warmte van hun nest niet zou gaan missen. Rustig keek hij toe hoe zijn twee kleinere broertjes hun spel begonnen. Tussen de warrior en de roque, het spel dat ze al op vele manieren en heel vaak gedaan hadden. En nogsteeds zag het eruit al twee pluizebollen die elkaar probeerde te knuffelen. Hij grijnsde even terwijl hij naar ze keek. Dit waren de mooie momenten die hij als warrior nogsteeds zou onthouden, dat wist hij zeker. Hij keek om toen hij een stem hoorde. Een katertje, iets ouder dan Innerkit zelf. 'Ze zijn aan het spelen, een gevecht tussen warrior en roque' zei hij rustig terwijl hij weer naar ze keek. Hij was de oudste, hij moest op ze letten en ze beschermen, dat was zijn werk.

Innerkit keek opzij naar de kitten naast hem di uitdagend door zijn poten zakte. Even kort lachtte Inner en liet zich toen ook zakken. 'Hey, ik wou de Shadow warrior zijn' mauwde hij en dacht na over een kat die net zou cool was als een shadow. Maar at kon niet, zij waren toch echt de beste. Dan maar iemand die daarna wel cool was. Uhm... 'Ik ben een Bloodclanner' besloot hij maar te nemen. Hij gromde even uitdagend en grijnsde speels, terwijl er een duidelijke twinkeling in zijn ogen lag. Dit soort spellen vond hij altijd leuk, En het was goed voor hem had mama gezegd. Zo kreeg je vrienden en werd je een goede warrior. Maar nu ging het enkel om de plezier.

Vrolijk huppelde de kitten naar het vrolijke duo. Het waren twee katertjes, eentje ongeveer even oud als haar en de andere duidelijk jonger. De jongste had ze al eens ontmoet, dat was Innerkit. De oudste had ze wel al tegengekomen in de nursery, maar ze wist niet wie het was. Vrolijk glimlachend stond ze nu bij hen. De tabby kitten keek hen allebei aan. "Ik ben een Bloodclanner", mauwde Innerkit. "Wie mag ik zijn dan?", piepte Windkit, zich niet eens realiserend dat ze het misschien niet eens zo leuk vonden dat ze mee kwam doen. Haar oogjes twinkelden terwijl ze haar groene blik over de twee katertjes liet gaan.

Innerkit wou zich net klaar maken voor een tegen aanval toen hij de stem van een poesje hoorde. Hij keek op naar haar en herkende haar meteen Windkit. Daar had hij al eens mee gespeeld. Hij dacht even na. Zij kon de Roque zijn, dan zat er alsnog een roque in. Of nog een Shadowclan warrior. Hij grijnsde even een keek toen naar het andere katertje toen hij was zei. Windclanner, serieus, uit alle katten, was dit een grap ofzo. Om hem te pesten met zijn vader. Hij keek even weg en bromde zacht wat maar keek toen weer naar Windkit. 'Kies maar wat je wilt zijn' antwoordde hij rustig. Zijn ogen keken even naar de grond maar stelde zich toen weer aanvallend op. Hij ging zich niet op zijn kop laten zitten door een woord. Hij keek weer op en draaide zich toen naar Windkit en grauwde even speels.

"Jij mag een Winclan warrior zijn.", antwoordde de oudste kitten. Innerkit leek dat niet zo leuk te vinden, want hij gromde. Maar Windkit knikte, ze leek het niet erg te vinden. "Prima, past bij mijn naam!", antwoordde ze vrolijk. "Kies maar wat je wilt zijn", mauwde de zwarte kitten rustig, maar de tabby kitten schudde haar hoofdje. "Windclan warrior is goed!" Ze zette zich in een soort sluiphouding, klaar om aan te vallen. Haar groene oogjes stonden spiedend terwijl ze keek wie ze het beste eerst zou aanvallen.

Windkit stemde in met het windclan warrior zijnde. Okey dan, dan kon zij de windclanner zijn. Hij zkte door zijn voorpoten heen. Een shadowclanner, een windclanner en een bloodclanner. Shadowclanners waren dee besste, behalve in dit verhaal, Innerkit zou overwinnen. Hij grijnste even. Hij was dan wel de jongste, hij was niet veel kleiner dan hun, en hij was de sterkste van zijn nest dus dat zat ook goed. Zijn blik ging heen en weer langs de twee kittens. Hazelkit had zowiezo zijn blik op hem. dat was vrij duidelijk. Okeey, dat werd dan zijn eerste slachtoffer. Hij sprong speels grauwend op en sprong naar hem toe.

Nog voor Innerkit bij Hazel kwam met zijn sprong was de kitten al opzij gesprongen. Meteen draaide hij zich naar het katertje die meteen op hem af sprong. Innerkit probeerde nog weg te springen maar was te laat waardoor ze samen even op de grond rolde en keek naar de kitten boven hem. Hij was iets jonger dan die kitten, iets kleiner maar hij was de sterkste van zijn nest. Dat moest toch wel tellen. Hij probeerde de doffe klappen te ontwijken en grijnsde even waarna hij terug begon te worstelen. Met zijn achterpootjes werkte hij Hazelkit van zich af en sprong op en naar hem toe en duwde hem tegen de grond. 'Ik heb jou' lachtte hij.

Met vernauwde oogjes en een opgetogen glimlach keek ze hoe de twee katertjes zich op elkaar stortten. Ze leken niet echt op haar te letten. Dat deerde haar niet, al vond ze het wel vervelend dat ze haar niet leken te willen aanvallen omdat ze een poesje was. Ze was net zo goed als de katers waren! Snel als de Windclankat die ze nadeed sprong ze op de jongste kitten, die bovenop de andere zat. ze wierp haar hele gewicht in de strijd in de hoop om hem van Hazelkit af te trekken.

~Sorry van de late reactie x'd