Well are you ready?

Hij glimlachte even toen hij over het heel Territory heen keek, maar al gauw volgde de kater zijn neus weer, want de veel te bekende geur van konijn drong binnen, en hij kon die niet negeren. Al gauw zakte hij in sluiphouding, en hield zich laag op de grond. Toen hij het wittev achtje zag, veranderde hij naar jaaghouding, en wiebelde met zijn achterwerk. Met een grote sprong sporng hij op het konijn, en brak de nek over. De smaak van bloed vulde zijn mond, en hij grijnsde kort.

+1st Walnutpaw

Walnut trippelde een beetje doelloos door het territorium heen, ze had nog geen mentor dus ze kon de tijd niet doden met trainen. Met haar amber kleurige ogen op de omgeving gericht liep ze richting de geur van vers konijn. Het rook erna dat het al dood was, want de geur was vermengt met die van een andere windclanner. Toen de poes de struiken uit liep zag ze een rood witte kater die van een konijn aan het eten was. Stilletjes ging ze achter de kat zitten en observeerde ze zijn maaltijd. Bij het zicht van het bloed dat langs zijn bek liep voelde ze haar maag rommelen. Dom! Ze had iets van de stapel moeten pakken voordat ze op pad ging. Maar er was niks aan te doen, de apprentice plofte neer en keek gulzig naar de eet bewegingen van haar clangenoot. 'Past het erin?' Miauwde ze droogjes.

'Past het erin?' Met een opgetrokken wenkbrauw keek hij traag van het konijn naar de poes die langs hem verschenen was. "Euhm nee, eigelijk niet, nee, want ik was niet aan het eten," antwoorde hij, net zo droog als haar. Hij wist niet hoe ze dacht dat hij aan het eten was, want hij had letterlijk net de nek overgebroken, en was niet van plan het beestje op te eten. Eerst de Clan, dan pas jezelf,zo hoorde het toch? Toen Gingerpaw de gulzige blik in de ogen van de andere Apprentice zag, grijnsde hij kort, en duwdeh et konijn haar richting uit. Ze hoorde toch bij de Clan? Indirect voedde hij de Clan dus eerst. "Walnutpaw, is het toch, huh?" vroeg hij.

Hij was niet aan het eten? Oh, dat had ze kunnen weten. Ze vertrok geen spier toen de kater het konijn haar kant op schoof, met een gezicht van staal pakte ze het sloompjes aan. Toen het konijn voor haar poten lag duurde het even voordat de poes uiteindelijk haar snuit in het verse vlees stak en gulzig begon te eten. Haar hele snoet zag onder het bloed, zelf de punten van haar oortjes waren niet schoon gebleven. "Walnutpaw, is het toch, huh?" De apprentice ging weer recht zitten en krulde haar staart om haar poten heen, likte haar bekje af en keek naar de kater. "Ja, maar ik heb liever Walnut', zei ze toen ze uiteindelijk de ergste resten van haar gezicht had afgelikt. "Gingerpaw hm?" miauwde de kattin terwijl ze nu haar oren schoon begom te maken. Ze had de kat weleens in het kamp zien rond lopen, vast ook weleens begroet dus kende ze zijn naam wel.