Lost myself somewhere

Met kleine bewegingen kroop het kleine katertje overeind op het mosbedje. Echter had hij te snel actie ondernemen. Zijn wankelende lichaampje kon dit nog niet aan waardoor de kitten weer tegen de grond smakte. Het was een mislukte poging, alweer. De Queen van het nestje was er niet om hem weer overeind te helpen. Maar ze zou zo weer terug komen, ze verloor Rudekit namelijk geen moment uit het oog. Daarvoor was de kitten nog te klein en kwetsbaar. Sinds zijn verblijf in de medicine cat's den, was de kitten toch al flink wat aangedikt en zijn vachtje begon al wat dikker te worden. Echter allemaal bedrog. Vanbuiten was de kitten kerngezond maar vanbinnen begon hij langzaam te breken.
{ OTTERFLIGHT }

Grote passen maakte de Calico poes door de doorntunnel heen. In haar bek bungelde een spreeuw die ze met goed geluk had gevangen. Het beest was in feite gewoon voor haar neus neergestreken en had iets van zaden gegeten wat de tweebenen hadden laten slingeren in het ShadowClan terrirorium. Haar snorharen krulden zich naar voren terwijl ze tastte aan de tunnelwanden. In het Camp zelf lag een magere prooistapel, zo mager dat er maar een stuk of vijf misschien tien prooien lagen. Tevreden met haar vangst legde ze de dikke spreeuw erbij. Snel gaf ze haar borst een stevige lik waarna ze naar de Nursery toeliep. Ze was benieuwd hoe het ging met Rudekit die ze zelf had geholpen te worden geboren. Zodra ze de Nursery binnen kwam voelde ze de warmte tegen zich aanslaan als een muur. Kort vielen haar oren een tikje terug denkend aan hoe het moest zijn om hier te liggen met je eigen kits... Snel schudde ze haar kop en liep naar de Queen toe die de zorg van Rudekit toevertrouwd had gekregen. Vriendschappelijk drukte ze haar neus tegen die van de Queen en keek of ze Rudekit ergens zag.

Rudekit's glazige oogjes volgden enkele andere piepjonge kittens die tevreden tussen de poten van hun moeder lagen. Rude kroop in tegenstelling tot hen graag een eindje weg van het nest, maar was nog nooit zover gekomen dan uit het nest. Dat leek te ver te zijn voor de jonge kitten. Maar deze keer was anders. Het kleine katertje had al zijn kracht gebruikt om die enkele stapjes verder te raken. Maar het was al een hele prestatie voor de kleine kitten! Al was hij slechts enkele pasjes van het nest verwijderd, toch viel zijn kleine gestalte niet gauw op tussen de menigte. Toen de zachte stem van de Queen hem riep, bleef de kitten verstard staan met zijn oortjes omhoog richting het geluid draaiende. Geschrokken keek de kater achterom, de Queen's ogen priemend in de zijne. Een grote lapjespoes was bij haar. Een haast onhoorbaar gesnor weerklonk uit zijn keel toen hij haar geur waarnam. Sinds zijn geboorte, was deze geur - naast Mistflare's zoete geur - een van zijn eerst waargenomen geuren. Maar natuurlijk wist de kitten er nog amper iets van. Aangezien hij enkel zijn reukzintuig goed had kunnen vertrouwen in de eerste dagen, bleven geuren hem iets gemakkelijker bij. Met twee grote amberkleurige oogjes keek hij wat angstig op naar de poes, helemaal niet van zijn gewoonte. Waarom rook ze zo bekend voor hem?

Rudekit werd teruggeroepen door de Queen. Zijzelf had Rudekit nog niet gespot maar de Queen overduidelijk wel. Haar priemende blik ging naar een zwartwitte vlek die iets verderop doodstil lag. Verwonderd keek ze naar de kitten die al ontzettend gegroeid was. Ze glimlachte vriendelijk naar de kit waarna ze naar de Kit toe liep. Waarschijnlijk zou de kit moe zijn en zelf niet terug willen lopen. Voorzichtig pakte ze de kit op en nam hem mee terug mee naar de Queen. Ze ging liggen en zette de kit tussen haar voorpoten. Met stevige likken begon ze Rudekit te wassen waarna ze even stopte. "Remember me Rudekit?" miauwde ze met een glimlach. Ze ging verder met het wassen en keek naar de pleegbroertjes en zusjes van Rudekit. Het leek haar een gezellige boel zo bij elkaar.

Met ogen zo groot als schoteltjes keek Rudekit toe hoe de poes stilletjes op hem kwam afgelopen. Zijn staartpuntje tikte nerveus tegen de ondergrond. Het katertje vond het vervelend dat ze zo bekend voor hem was. Haar stem, haar geur en zelfs haar adem toen ze hem bij zijn nekvel beetnam en van en van de grond tilde. Plots bengelde zijn pootjes in de lucht en hij stampte instinctief in het rond. Toen zijn pootjes na een poosje weer de grond raakte, hees hij zijn kopje op en keek versuft op. Een ruwe tong gleed meerdere keren over zijn vacht. Het waren stevige likken maar het gaf de kitten een prettig gevoel, een gevoel van bescherming en genegenheid. Niet teruggedrongen zoals de Queen, alsof het niet haar kitten was. Nee, het was net als bij Mistflare. Wat genoot hij daarvan! De poes stopte even met wassen en glimlachte. "Remember me Rudekit?" De zwart-witte kitten opende zijn glazige oogjes weer en hij was haast vergeten hoe hoog de poes boven hem uit stak. "Gwoot!" piepte het kleine katertje verontwaardigt. Maar de kitten was helemaal niet angstig meer en drukte zijn snoetje weer in de warme vacht, zijn zorgen als sneeuw in de zon verdwenen.

Glimlachend keek Otterflight neer op Rudekit. Hij was dan welliswaar even geschrokken van haar actie maar al vrij snel sloot het katertje zijn ogen en genoot van de stevige likken. Ze bleef rustig doorgaan met de stevige halen en hield even stil toen het katertje sprak hoe groot ze wel niet was. ”You’re growing big too soon Rudekit” miauwde ze en krulde haar staart dichter tegen zich aan. Het zwart-witte katertje verdween half in haar vacht toen die zich tegen haar aan nestelde. Langzaam bracht ze haar kop naar beneden zodat Rudekit bij haar neus kon. Terwijl ze zo rustig op haar zij lag vroeg ze zich af waarom het katertje zo sip had geleken toen ze net de Nursery binnen was gekomen. ”Everything okay Rudekit?” miauwde ze zo zacht dat alleen het zwart-witte katertje haar kon horen. Het puntje van haar staart tikte tegen zijn neusje wat ongetwijfeld wel zou kietelen. Ze sloot een amber oog en keek met haar andere oog in de twee amberen ogen van het katertje. Hij leek werkelijk sprekend op Mistflare. Maar moest ze het hem vertellen hoe het kwam dat hij nu hier zat en hoe het zat met zijn echte moeder? Hij wist wel dat deze Queen niet zijn echte moeder was, of was het hem niet verteld? Echter deed dat er niet toe, dat was niet aan haar om te vertellen maar aan Blackwing besloot ze. Content met haar besluit ging ze verder met de wasbeurt die ze Rudekit aa het geven was.

”You’re growing big too soon Rudekit” antwoordde Otterflight. De kitten was al flink wat gegroeid maar toch bleef hij nog steeds bij de kleinere kittens van nursery behoren. Maar wat zou de toekomst hem bieden? Rudekit drukte zijn neusje tegen de neus van Otterflight toen de poes haar kop wat naar beneden bracht. Het kleine katertje genoot van de rust en een zacht gesnor weerklonk uit zijn keel. Hij hief zijn kopje op toen de poes vroeg of hij oke was. De kitten bleef haar een poosje aankijken, twijfelend of zijn gevoelens vertellen tegen haar wel mocht. "Mistflare." bracht de kitten zachtjes uit. Hij krulde zijn staartje tegen zijn lichaampje. De kitten miste een moeder. Die tederheid en liefde die Mistflare haar zoontje gegeven zou hebben als ze gewoon maar de kans had gekregen. Maar die had ze nooit gekregen en Rudekit kreeg evenmin een kans. Het zwart-witte katertje staarde somber voor zich uit terwijl het puntje van Otterflight staart tegen zijn neusje tikte. Zijn neusje begon te kriebelen en hij sloot geamuseerd zijn oogjes.

Mistflare. Het eerste woordje dat de kleine kitten zei. Korte golven van pijn gingen door haar hart heen. De kitten was helemaal alleen in dit alles en dat vond ze nog het ergste van alles. Er kwam een zachte zucht met een snorrend geluid uit haar keel. "I'm so sorry Rudekit. I know I can never replace your mother but I'll take revenge for you on that Rogue that killed her" miauwde ze nog altijd zacht. Ze was niet van plan geweest het te zeggen maar het woord dat Rudekit had gezegd had haar alle plannen overboord doen gooien. Vroeg of laat zou de kit het toch wel geweten hebben. "But Rudekit... Are you okay with it if I'd be your foster mother?" miauwde ze nu iets harder waarna ze het kleine katertje weer een lik over zijn kop gaf. Ze wilde eigenlijk niets liever dan dat dit kleintje in haar nestje geboren was dat ze nog niet had. Langzaam wreef ze haar kop langs het kleine kopje van de Kitten en snorde iets harder dan daarnet. Het was goed zo en Rudekit mocht beslissen of hij haar als een pleegmoeder wilde of niet.

De oogjes van de zwart-witte kitten werden zo groot als schoteltjes toen Otterflight hem antwoord gaf. De kitten had altijd geweten dat Mistflare weg was en dat ze nooit meer terug kwam. Ze was ergens daarboven, bij Starclan. Maar zelfs de Queen had haar niet vertelt over de Rogue. Zelfs zijn eigen vader zweeg. Troosteloos strompelde het katertje een eindje van Otterflight vandaan, tranend stromend over zijn wangetjes. Wat verder zakte hij ineen. "Vermoord?" mompelde hij met een trillerige stem. De kitten plantte zijn kopje moedeloos tegen zijn pootjes. Rudekit was geen naïeve kitten. Deze poes kende hij nauwelijks, maar de Queen en Blackwing evenmin. Als hij moest kiezen, dan ging zijn vertrouwen uit naar Otterflight. De kitten draaide zijn kopje, zijn ogen priemend in die van Otterflight. Het katertje slofte weer naar de poes. "But Rudekit... Are you okay with it if I'd be your foster mother?" stelde de poes voor terwijl een tong over zijn vachtje gleed. De kitten hief zijn kopje weer op en knikte zachtjes. De enige persoon die Rude ooit in vertrouwen zou nemen was Otterflight.

De kleine zwart-witte kitten was overduidelijk geschrokken. Als een klauw greep het om haar hart dat de kitten wegkroop. Ze wilde eigenlijk overeind komen maar besloot te blijven liggen. De kitten huilde en keek haar droef aan. Ze wilde haar bek nu openen om iets te zeggen maar ze kon geen geluid produceren toen het kleine katertje vermoord zei. Ze knikte enkel en staarde naar haar witte poten. De trillende stem bracht haar van haar stuk waardoor ze nog altijd niets kon zeggen. Het katertje bleef nog een poosje zitten waar hij naartoe was gesloft en kwam daarna weer terug. Hij krulde zich tegen haar aan waarna hij zachtjes knikte. Eindelijk kon ze iets tegen Rudekit zeggen, eindelijk kon ze woorden over haar lippen krijgen. “I’ll never leave you Rudekit” zei ze een belofte makend. “I’ll be there for you if you need me. Just aks” miauwde ze zacht waarna haar tong over de kleine oortjes liet gaan. Het zou nu allemaal goedkomen. Ze zou voor deze kitten zorgen alsof het haar eigen kit was, wat ze al eerder had voorgenomen. Het probleem nu was alleen nog Blackwing. Hoe moest hij dit dan vinden? Hij had een Queen kunnen vragen, nee eigenlijk meer strikken om voor zijn zoon te zorgen. Maar deze Queen maakte zijn zoontje ongelukkig, wist die kater dat eigenlijk wel? Ze slaakte een diepe zucht en liet haar tong langzaam over het lichaam van Rudekit gaan om hem warmer te maken dan hij al was. Haar gedachtes dwaalden langzaam af naar Crossroad, de kater die haar hart had gestolen. Ze zou Rudekit nog eens aan de kater voorstellen besloot ze met een glimlach.

“I’ll never leave you Rudekit” beloofde Otterflight terwijl de zwart-witte kater haar aankeek. “I’ll be there for you if you need me. Just ask.” vervolgde ze en haar tong gleed over zijn kleine oortjes. Rudekit kneep zijn oogjes toe en trok een oortje naar achter. Het kleine katertje wist niet wat hij moest zeggen. Een belofte betekende heel veel, het was een groot woord. Maar als Otterflight het hem beloofde, dan beloofde ze het hem. De kitten drukte zijn snoetje weer in haar vacht en snoof haar zoete geur op. Deze prettige zoetige geur zou hij vaker ruiken.

Zwijgend keek ze naar hoe Rudekit zich tegen haar aan nestelde. "Would you like to take a peek outside Rudekit? To watch the snow fall?" murmelde ze zacht in het kitten oortje. Voorzichtig stond ze op en pakte Rudekit bij zijn nekvel. Zonder de andere Queens te storen liep ze poot voor poot naar de ingang van de Nursery waar ze in de opening ging zitten. Rudekit zette ze op haar voorpoten neer terwijl ze haar dikke staart beschermend om de kitten heen sloeg. De sneeuwvlokken vielen zonder een geluid te maken op de grond. Zwijgend sloeg ze Rudekit gade, wat zou hij van deze koude regen vinden?

Gretig schudde de kitten zijn hoofdje toen Otterflight voorstelde om buiten een kijkje te nemen. De kitten werd bij zijn nekvel gegrepen en van de grond getild. Zijn oogjes speurden nieuwsgierig rond naarmate ze de nursery achterwege lieten. De zoete geuren van de nursery verdwenen langzamerhand en de koude beneed hem. Zijn longen vulde zich met de vriezend buitenlucht. Rudekit werd weer op zijn pootjes gezet, een beetje klam door de koude. De grond onder zijn pootjes was eveneens koud. Maar het deerde de kitten niet. Zijn grote oogjes waren gericht op het witte sneeuwtapijt buiten en zijn mondje viel bijna open van verbazing. De grond was bedekt met een wit deken en de prachtige bruine bladeren waren zomaar verdwenen. De lucht was vol van kou en sneeuw. Prachtige grijze winterkleuren sierden het landschap. Rudekit was geboren in Leaf-fall, dit was zijn eerste Leafbare. Zijn gezichtje glunderde van plezier toen een sneeuwvlokje op zijn neusje terecht kwam. Het was ijzig koud en glimlachend schudde hij het van zijn neusje. Het sneeuwvlokje was uit zijn koers geraakt, net als Rude die zich nu een weg naar de andere sneeuwvlokjes wrong. Met zijn pootjes sloeg hij in het rond, grijpend naar de vlokjes. De kitten draaide een paar keer om zijn as en viel hierna zachtjes op zijn achterste. Het katertje had geen idee wat het was. Otterflight had het woord sneeuw gebruikt toen ze hem had uitgenodigd voor een kijkje buiten. Wat leuk sneeuw!

Blijkbaar viel de koude bevroren regen in de smaak bij de kleine kitten. Haar amberen ogen sloten zich terwijl ze genoot van de koude bries die in haar gezicht waaide. Het was welliswaar koud maar had ook een andere zijde, het mooie van sneeuw die het landschap bedekte met een maagdelijke witte deken. Haar ogen gingen open toen ze beweging voelde naast zich. Sneeuwvlokjes die uit hun baan waren geraakt vielen op het roze kittenneusje en ze lachtte zacht. Voordat iemand de kitten ook maar kon tegenhouden stond hij op en probeerde de sneeuw te vangen. Terwijl de kitten om zijn as spinde landde die met een zachte plof op zijn achterste. “What do you think about it Rudekit? You like it?” miauwde ze en wreef haar kop langs de zwartwitte van Rudekit. Leafbare kon hard zijn maar had ook zeker zijn charmes. Binnenkort zou ze zelf kleine pluizebolletjes hebben en hopelijk zouden die ook zo van de sneeuw genieten zoals Rudekit zelf ook deed. "I dont know if you have seen the Den's from here? The Warrior and Apprentice den? They are over there" zei ze zacht en wees met haar staart naar een bult in het landschap die bedekt was met sneeuw.

Vol enthousiasme sprong de kitten weer overeind om een sneeuwvlokje tussen zijn pootjes te klemmen. Het was ijzig koud maar het deerde de kitten niet. Het katertje was helemaal weg van de sneeuw. "I dont know if you have seen the Den's from here? The Warrior and Apprentice den? They are over there." Sprak Otterflight's zachte stem en met haar staart wees ze naar een witte bult in het landschap. Het zwart-witte katertje had het nooit eerder gezien, met sneeuw of zonder. Hij kon er gewoon geen betekenis op plakken. Maar nu hij de kans kreeg? Met wankelende pasjes kroop de kitten dapper door de sneeuw. De kitten leek bijna helemaal te verdwijnen in de sneeuw, de wereld was groot voor een kitten. Rudekit kwam echter niet verder dan enkele pasjes en staarde dan maar met verbaasde oogjes vanop een afstandje naar de dikke bulten in de sneeuw. Wat was het?

Geluidloos probeerde Rudekit de sneeuwvlokken te pakken. Echt veel succes had de jonge kitten echter niet want elke keer als hij er een ving smolt deze tussen diens kleine pootjes. Vertederd keek ze naar hoe dat Rudekit opstond en een pas buiten de Nursery zette. Haar amberen ogen volgden de kitten elke stap die hij nam. De kitten verdween in zijn geheel op de pluimpjes van zijn oren na in de sneeuw eenmaal buiten. Grinnikend stond ze op en liep de Nursery uit en nam Rudekit mee terug naar binnen door haar tanden stevig in zijn nekvel te houden. Ze liep terug naar de Queen die zorg droeg voor Rudekit en legde hem tegen de poes aan. "My Warrior tasks are calling me again. I'm going to hunt for the Clan. One day soon Rudekit, we will go out together to catch prey for the Clan" zei ze met een brede glimlach op haar lippen. Snel gaf ze Rudekit een lik over zijn kop als gedag en knikte de Queen toe. Daarna verdween ze uit de Nursery terug de besneeuwde wereld in.

OOC; Dadelijk een ander topic alleen dan buiten en dat de sneeuw dan weg is?

Een beetje van het plakkerige spul bleef nog aan zijn pootjes hangen toen de kitten bij zijn nekvel werd gegrepen en uit de sneeuw werd geplukt. Piepend spartelde hij met zijn pootjes in het rond. Hij wou nog niet! Maar Otterflight liet hem geen keus en liep terug naar de nursery waar hij weer bij de Queen werd gelegd. Haar dikke vacht warmde hem meteen op en de zoetgeurende nursery vulde zijn roze neusje. Otterflight gaf hem een likje over zijn kop en en nam afscheid. Toen de gevlekte poes vertrok, keek hij haar triest achterna. De Queen gaf hem een stevige wasbeurt zodat hij zeker geen kou zou leiden. Zijn kittenoogjes richten zich op het beetje sneeuw dat aan zijn pootjes was blijven plakken en een klein glimlachje sierde zijn gezichtje.
{ Sure! Deze is dan finished C:}