For the clan

Onderwerp: For the clan wo 4 feb 2015 - 17:10

Met lange, gestrekte poten rende Howlpaw door het territorium. Ze was op weg naar de randen van het territorium, waar wat van de laatste prooi vaak de grens over rende, omdat ze doorhadden dat de kans kleiner was dat ze daar gepakt werden, omdat ze snel over de grens konden hupsen. Een jagen moest ervaren zijn om daar een prooi te pakken; je moest snel, sluw en slim zijn, en meteen het diertje onder je poten kunnen verdrukken, anders rende het snel de grens over. Howlpaw zag het als haar taak om daar te gaan jagen, om de clan te kunnen voeden.

Maar plots hield ze halt. Ze bleef stijf stil staan en spitste haar oren. Ze hoorde de snorharen van een konijn tegen wat bevroren bladeren slaan. Het was waarschijnlijk in de grond aan het wroeten op zoek naar eten. Howlpaw kneep haar ogen tot spleetjes en keek in de richting van waar het konijn zat. Daar was hij: een dik, wit konijn die de jacht tot nu toe had overleefd. Hoe was een raadsel, maar Howl zou hem nu niet laten ontsnappen.

Ze gebruikte alle tactieken die ze kende, en het duurde niet lang voordat ze door de lucht vloog en met een enorme klap op de grond kwam. Het diertje lag onder haar poten, stribbelend en piepend voor zijn leven, maar met een enkele beet was hij overleden. De sneeuw kleurde rood van het bloed. Tevreden ging Howlpaw zitten en tilde het dier op alsof het niks was.

Onderwerp: Re: For the clan wo 4 feb 2015 - 19:04

Blizzardpaw was het kamp uitgelopen. Hij had de ochtend besteed aan nieuwe bedekking voor de oudere clankatten te halen en ervoor te zorgen dat ze comfortabel op wat schapenvacht lagen. De paar stukken mos die hij nog had kunnen vinden had hij gebruikt voor ze. Nu kon hij zelf zijn eigen dingen gaan doen, zoals jagen voor de clan.
Zijn voetkussentjes voelde doods onder zijn poten terwijl hij door de sneeuw liep en hij vroeg zich af wanneer het eindelijk weer newleaf zou worden. Zijn grijzige ogen keken het gebied af, zijn oren gespitst om te luisteren naar de geluiden om zich heen. Het duurde niet lang voordat hij iets opving. Toen hij zijn mond opende om te ruiken proefde hij de geuren van het territorium en de geur van konijn. Toen hij de geur volgde ving hij er nog eentje op. Zijn snorharen kriebelde een beetje. Het rook naar een clanmate. Toen zag hij het. Een apprentice, ouder dan hij was, maakte net de dodelijke warrior beet op het konijn dat hij had geroken. Jaloers dat hij de prooi niet had kunnen achtervolgen, maar blij dat hij wist dat zijn clanmates goed zouden eten vandaag. "Niiiice," zei hij terwijl hij op haar afstapte. Een scheve grijns stond op zijn snuit. "Mooie vangst, jammer dat ik hem te laat had geroken."

Onderwerp: Re: For the clan do 5 feb 2015 - 9:20

Een nieuwe geur prikte in Howl's neusgaten, en ze keek meteen achterom. Ze legde het konijn naast zich neer en begon te glimlachen. "Thaaanks!" reageerde ze op dezelfde toon. "Ja, het is een dikkerd he. Daar zal de clan veel aan hebben." Ze prikte met haar voorpoot in de bebloede vacht van het konijn. Daar zouden heel veel kittens van kunnen eten. "Heb jij al wat gevangen vandaag?" vroeg ze benieuwd.

Onderwerp: Re: For the clan do 5 feb 2015 - 11:12

De poes reageerde 'thaaaanks' terug op dezelfde toon als hij 'niiice' tegen haar had gezegd. Blizzardpaw kon er wel om lachen. Hij keek nog eventjes naar het konijn, het was inderdaad een dik beest, eentje die de clan goed zou voeden. Hij knikte naar haar toe. "Heb jij al wat gevangen vandaag?" Werd er toen aan heb gevraagd. Dat krenkte zijn ego een beetje, omdat hij nog niks had gevangen. "Euhm, nee eigenlijk niet echt..." biechtte hij toen op. "Het is zo lastig met de sneeuw die geuren verbergt en de prooi die zich verstopt."

Onderwerp: Re: For the clan do 5 feb 2015 - 11:15

"Euhm, nee eigenlijk niet echt..." antwoordde Blizzardpaw. Howl knikte. "Klopt, het is heel lastig tegenwoordig," stemde ze spijtig in. Ze wou dat het anders was. De barre omstandigheden dwongen de jagers om naar de verste uithoeken van het territorium te gaan. Tochten konden lang en vermoeiend zijn, en vaak mochten ze niet eens eten van het vlees waar ze mee terug kwamen. "Zullen we deze begraven, en hem op onze tocht terug meenemen? En dat we nu samen verder gaan jagen?" Howlpaw was al dagenlang nonstop aan het jagen, meestal alleen. Soms leek de clan te bestaan uit individuen, en niet uit familie. Een beetje gezelschap de rest van de middag zou ze waarderen.