Like warriors

Walnut had niet gedacht dat ze het nog ooit zou doen, maar ze ging vandaag toch echt haar mentor opzoeken, Eaglerose. De poes glipte het kamp uit en volgde met snelle vlugge pasjes de geur van de grijze poes. De lente was aangebroken en eindelijk was de sneeuw gesmolten, iets wat toch echt een week had geduurd. Zonder door het witte spul te moeten ploeteren liep de oudere apprentice al een stuk sneller. 'Eagle?' fluisterde ze toen ze ergens was beland waar de geur enorm sterk was. Ze zou vast wel ergens in de buurt zitten. De bladeren waren al groen aan de bomen en zorgde er voor dat Walnut niet door de takken heen kon kijken. Je wist maar nooit waar die mentor van haar zat, het zou haar niks verbazen als ze als een eekhoorn tussen de bladeren verstopt zat. Gekke poes. Walnut ging liggen en wachtte even, haar mentor zou zo wel komen zeker omdat het ook de terug weg was naar het kamp. Een veel gebruikt pad.

Eaglerose only

Ze was een eekhoorn al een tijdje aan het achtervolgen, met in haar achterhoofd de gedachten dat ze Walnut snel nog eens moest opzoeken. Die verdomde eekhoorn klom in de boom, maar behendig klom de grijze warrior er achteraan. "Gotcha." Miauwde ze zachtjes, toen ze met een zachte sprong op de eekhoorn landde. Ze bedankte Starclan en verloste het beestje uit zijn lijden. "Eagle?" Haar oortjes draaide naar voren, het klonk als haar apprentice, Walnutpaw. Het groen verborg haar voor de tabby. Behendig sprong ze, tot ze vlak boven de kattin zat. "Dit is een training, ik herhaal, dit is een training." Miauwde ze met een vervormde stem. "Val me aan Walnut." Miauwde ze, waarna ze enkele takken verder sprong. Ze bleef in de buurt van haar apprentice, anders zou het ook niet eerlijk zijn. Maar zo kon de kattin haar zintuigen verbeteren en leren vechten, zelfs op de moeilijkste plaatsen.

De vervormde stem kwam van boven, en heel eventje wiebelde haar oortjes waarna ze al snel door had dat het Eaglerose was. De poes grijnste en sloeg haar klauwen uit om zo beter grip te krijgen op het schors van de boom. Een kleine aansprong was nodig om hoog genoeg te komen dus zette ze een stap naar achteren en rende op de boom af. Haar nagels sneden een stukje naar beneden, wat een spoor achterliet, maar al snel kwam ze hoger door ook haar achterpoten te gebruiken. De poes opende haar bekje om beter te kunnen ruiken en merte op dat rechts sterker was dan links. Rechts waren dus ook nog takken, wat ze eerder niet gezien had door de bladeren. Lente. Heel stil kroop ze verder omhoog, wat nogal vrij lastig was aangezien de boom bleef kraken, maar al snel was ze door het eerste bladerdek heen en zag ze haar mentor zitten. Walnut verroerde niet en bedacht hoe ze dit het beste kon aanpakken. Nog eventje bleef ze zitten en nam toen een grite sprong naar de tak waar haar mentor zat. De apprentice greep de tak vast en hees zichzelf omhoog tot ze op oog lengte van de grijze poes was. "boe"

Geritsel wees erop dat de kattin bezig was met omhoog te klimmen. Rustig bekeek de mentor het, haar blauwe ogen dwaalde over het bladerdak. Waar ze af en toe een glim van de kattin kon opvangen. Even was het stil, maar toen hoorde ze wat gekraak. De poes had haar gezien en stond waarschijnlijk het juiste moment af te wachten. Haar vermoedens werden kort daarna bevestigd, de kattin sprong omhoog. Goedkeurend knikte ze. "Goed zo, alleen bij die takken moet je stiller zijn." Ze ging recht staan en verdeelde haar gewicht. "Als je laag blijft, en je gewicht mooi verdeeld. Gaan de geluiden van een krakende tak al snel veel minder worden." Vertrouwde ze haar leerling toe. Daar was ze nu eenmaal voor, de apprentice trainen.

De kattin knorde zachtjes bij het compliment van haar mentor, maar luisterde snel weer aandachtig naar wat de poes nog meer te zeggen had. "Als je laag blijft, en je gewicht mooi verdeeld. Gaan de geluiden van een krakende tak al snel veel minder worden." Ze knikte en probeerde de techniek meteen uit door een tak hoger te springen en haar lichaam laag bij het hout te houden. Het gekraak werd gelijk minder en de schors onder haal nagels voelde veel beter aan nu het minder gevaarlijk kraakte. Walnut wierp een blik naar de tak waar ze net nog gestaan had en glimlachte. 'Het werkt!' miauwde ze blij terug. De poes vond het heerlijk als haar iets geleerd werd wat ze ook echt kon gebruiken, iets wat ze vanaf nu altijd zou gaan doen. Het hebben van een mentor had dus echt nut!