Far away from home >Windcall

Windcall had al vroeg in de ochtend een vreemde geur geroken, maar was er nu pas achter waar deze vandaan kwam. Vroeg in de ochtend opstaan was nooit makkelijk voor hem geweest, maar nu hij alleen maar naar het plafond aan het staren was, was het een hobby geworden. Ook nu zocht hij voor afleiding, alles om zijn gedachte opzij van Eclipse te zetten werd gewaardeerd en opgezocht. De kater stapte met snelle soepele passen door het gras en trapte alles opzij wat ook maar in zijn pad kwam. Opeens stopte hij arupt met lopen en opende zijn bek om de geur beter te identificeren, een rogue geur. Zijn groene blik was gevestigd op het gene wat zich achter de struik bevond, het enige obstakel tussen hem en de indringer. Met een grote sprong en zijn massieve poten voor zich uit gestrekt kwam de kater uit de struik vandaan. Zijn rode lange haren waaide om zich heen en voor een moment leek de kat op een vliegend vuurtje. Tot hij neer kwam op het beest onder zich, die hij fel tegen de grond drukte. 'Hello!' miauwde hij met een grijns die zich tot nu toe nog nooit op zijn gezicht getoond had. Ergens diep van binnen voelde Windcall een steek, er was iets mis, maar de kater negeerde het en bleef met een intimiderende blik op het kleintje staren.

De kitten begon allemaal dingen te gillen en een hoop beledigingen werden naar zijn hoofd toe gegooid. Zomaar de dochter van Eclipse aanvallen! Nu pas had Windcall door wat het kleine scharminkel onder hem had gezegd. Meteen verslapte de greep op de poes en sprong de rode kater een stap achteruit. Eerst bleef hij staan en keek hij zonder te knipperen naar de kleine poes op de grond. Hoe langer hij keek hoe meer gelijkenis de rode kat zag. 'Geez,' Mompelde hij bijna geluidloos. Dit was niet wat hij verwacht had, dit was niet wat hij voor ogen had en dit was zeker niet wat hij gewild had! Windcall wist meteen dat hij het moest zeggen, zo was hij opgevoed en zijn dochter had zeker het recht om te weten. Het maakte hem niet uit wat voor beledigingen ze hem nog meer ging roepen. Het feit dat zijn kitten tegen hem sprak maakte hem al blij genoeg. 'How is Eclipse? What is your name?' Twee vragen tegelijk donderde er uit. Windcall liep voorzichtig dichter naar de kit toe en hielp het jonkie overeind te komen. 'I-I am sorry, I shoudln't have done that, are you okay?' Hij had zojuist zijn eigen dochter tegen de grond gedrukt, iets wat niet snel vergeven kon worden, maar een sorry was alles wat hij kon geven. Als hij de macht, zou hij alles overnieuw doen. Van begin tot eind.

Dat ene woord uit de mond van zijn dochter gaf hem de rillingen, niet omdat hij bang was, maar omdat hij nooit had kunnen voorstellen dat zijn dochter dit zou zeggen. De kat zuchtte en er hing een liefdevolle glimlach om zijn lippen. Ook al wist hij dat hij die niet verdient had, maar zoiets groots kon hij niet verbergen. 'I guess..' miauwde hij tergend langzaam terug terwijl hij zijn glimlach alweer ingeslikt had. Voor de kitten was dit natuurlijk helemaal niet leuk, het enige wat zij er van wist is dat haar moeder verliefd was geweest en dat die zak haar gewoon had laten stikken. Als oud vuil. Windcall schudde de gedachten weg en wilde kort zijn neusje tegen die van haar drukken, maar bedacht zich en deed een stap terug waar hij in ademden en zijn groene blik op het kleinte vasthield. 'What is your name?' Miauwde hij zo kalm mogelijk. De kater was er heel kort bij de geboorte geweest, maar had nooit de namen van de twee mee gekregen.

Natuurlijk had hij geen lieve kalmeerende woorden verwacht, dit was alles wat hij verwacht had zelfs de beschuldiging dat hij haar vader niet was verraste hem niet. Hij had Eclipse nooit zwanger moeten maken, maar niks was gegaan zoals hij het wilde en hiervoor moest hij boette. Al baalde de rode kater er wel van dat zijn geliefde partner en kits zijn trouw voor zijn clan niet begrepen. Zij hadden nooit gekend hoe dat was, maar daarnaast had hij dat moeten weten en was het alsnog fout wat hij gedaan had. Geen kip die dat ontkennen kon. De massieve kater kneep zijn ogen zachtjes dicht en slaakte een zucht. Geen idee hoe hij zijn dochter moest aanpakken liet hij zichzelf maar op de grond zakken en keken zijn groene ogen naar haar blauwe twinkelende. 'That doesn't mean I wanted too,' miauwde Windcall zachtjes. Hoe moest je zoiets uitleggen? Zijn wirwar van gevoelens was niet eens voor hem te snappen en dus al helemaal niet uit te leggen tegen zijn jonge dochter. Van wiens naam nog steeds onbekend is.

(Windcall word een rogue, maar dat gebeurde pas na dit topic xD)

De ogen van de kitten schoten vuur, en als Windcall niet in deze positie had gestaan was hij in lachen uit gebarsten om de felheid van het kleintje, maar nu liet het slechts een steek in zijn maag achter. "Waarom heb je het dan toch gedaan he?" Ergens voelde de kater irritatie op borrelen, natuurlijk was hij iets verschuldigd, maar het maakte niet uit wat hij zou zeggen zijn kittens zouden het toch als verraad blijven zien. 'You don't understand, the meaning of a clan.' Miauwde de massieve kater zo rustig mogelijk. Hij kon het wel gaan uitleggen, maar dat zou aan het eind alleen maar verspilde moeite zijn. 'I know I am wrong here, I know.' Vervolgde de Wind. Hij wilde namelijk zeker niet de voorstelling wekken dat hij dacht dat hij volkomen goed zat. O, hij wilde het zo graag goed maken met zijn kittens maar die hoop was al verloren voordat ze geboren waren.

"Jij begrijpt de betekenis van een familie niet" De rosse kater sloeg zijn ogen neer en zuchtte, was dat maar zo geweest. Dan was alles heel anders gelopen. "Waarom kom je dan niet weer terug naar ons?" Nu richtte hij zijn groene ogen weer op zijn dochter, de gene die hij nu al zoveel lief had. Zonder haar naam te weten. 'Oh, dear. Listen. A clan is like family, no, it is family to me. You understand?' Probeerde hij de situatie voorzichtig uit te leggen. 'And, I am really thinking right now...I dont know it's a very hard situation.' Vervolgde de warrior verder. Hij wilde zo graag bij beide zijn, maar de liefde die hij al voor jongs af aan kende voor zijn clan, had de overhand, al zou hij nog eens heel erg gaan kunnen twijfelen na deze ontmoeting.