One step at a time

Onderwerp: One step at a time zo 24 mei 2015 - 16:12

De calico kater liep met zijn lange passen die hem eigen was over het Windclan gebied. Hij had net de grens over gestoken en liep nu mooi in het hoge gras wat het clangebied eigen was. Eigenlijk moest hij was hij op een leeftijd waarop hij moest weten dat hij slecht bezig was. Maar het deerde hem niet meer, wat zouden ze doen, hem billenkoek geven? Oh no~ Maar dat negerend, hij had nog niet eerder een bezoekje gebracht aan de clan van zijn oma. Ja, ook hier had hij zijn wortels zitten. Het was te zien aan zijn bouw, hij stond hoog op zijn poten voor een Riverclanner, al tipte hij nog niet aan de volbloed Windclanners. En hoewel zijn pootkussentjes wat zeurde bij de aanraking van de droge grond had hij toch een goed gevoel bij het uitstrijkende gebied. Misschien was hier entertainment te vinden? Een leuke poes om mee te flirten of een kater om mee te vechten. Een glans lag in zijn zilveren blik terwijl hij verder liep. Wie weet, wie weet.

{ Eerste post Brokenpaw, daarna open :3

The extreme always seem to make an impression

Onderwerp: Re: One step at a time zo 24 mei 2015 - 20:21

De witte poes was opnieuw gaan rennen. Dit deed ze elke dag om haar conditie hoger te krijgen. Ze had Flashpaw zien rennen en ze wou wel eens zien of ze ook zo snel kon. Broken kon wel zo snel, maar niet lang en dat was wat ze aan het trainen was. De poes was hard aan het hijgen, maar bleef doorrennen. Van haar hoogste tempo tot het laagste. Ze was expres steeds aan het afwisselen van tempo, om sterker te worden. Haar kleine witte pootjes schoten over de kale lege vlaktes van de Windclan. De poes liet het tempo zakken en stond al snel stil voor een stuk hoog gras. Haar hoofd hing naar beneden en ze kon alleen nog maar hijgen. De poten van Broken stonden wijd uit elkaar en ze begon te hoesten. Misschien had ze eerder een pauze moeten nemen. Het hoesten ging door, maar ze begon wel al met lopen. Het hoge gras voor haar slokte haar al snel op en toen leek ze ineens verdwenen te zijn. Ja, haar witte vacht was niet echt een goede camouflage, maar het gras was dik nu en het kon zelfs een sneeuwwitte poes als zijzelf laten verdwijnen. Opnieuw hoestte ze. Het ergerde haar, maar anders kon ze geen adem krijgen. De kriebels in haar keel gingen maar niet weg en ze hoestte nog een paar keer tot het over was. Daarna ging ze liggen. De poes lag netjes met de voorpootjes over elkaar en haar achterpootjes onder haar buik. Haar hoofd hing nog licht hijgend naar beneden. Dit was een goede training geweest, maar ze moest wel op haar grenzen letten. Een geur kwam haar neus binnen. Duidelijk niet Windclan en ze tilde geschrokken haar kop op. Hier had ze geen zin in en ze besloot ook te blijven liggen, al was dit misschien niet de slimste optie. Broken kon niks zien door het hoge gras waar ze in lag. Het zou zelf maar haar kant op moeten komen.

Onderwerp: Re: One step at a time za 30 mei 2015 - 12:25

Warpaw liep onverstoord verder, een beetje rondkijken en de lucht in de gaten houden voor vreemde geuren. Jammer genoeg lag de wind hem van achteren en zou de vijand hem eerder opmerken dan hij hun. Toch was de kater onverstoorbaar zich daar niet aan te deren. Een gedempt geluid ving hij echter wel op, al vond hij het moeilijk te onderscheiden van het oorverdovende geritsel en windgeblaas die Windclan net iets te eigen was. Dus schudde hij enkel zijn kop en liep verder. Hij liep rustig door en lette meer op de omgeving dat de grond voor zijn poten, en struikelde ook dwars over een spierwitte kattin. Kort liet hij geïrriteerd zijn oren bewegen, maar nam de poes toen in zich op. Naja, ze was van het vrouwelijk geslacht en als ze saai bleek te zijn kon hij altijd nog een vriendschappelijk gevechtje houden. Maar hij hief zichzelf weer overeind en keek de vreemdelinge aan met zijn zilveren ogen. ‘Ook een goedendag pop. Zo'n mooi gezichtje moet je toch niet verstoppen in het gras’ opperde hij zeer beleefd, al lag er een humor in zijn stem. Want ja, hij was al letterlijk voor haar gevallen.

The extreme always seem to make an impression

Onderwerp: Re: One step at a time za 30 mei 2015 - 13:21

Foxfang kneep zijn felblauwe ogen tot spleetjes. Ze gluurden naar een klein muisje. Het zat op een zaadje te knabbelen tussen het hoge gras. De grote kater spande zijn spieren aan. Hij zette nog een paar lichte stapjes naar voren voordat hij naar de muis dook. Zijn grote tanden zonken in de nek en met een klein beetje druk te zetten deed het: 'knak'. ‘Ook een goedendag pop. Zo'n mooi gezichtje moet je toch niet verstoppen in het gras’ Hij hief zijn kop op. De wind stond goed dus rook hij meteen het zure visluchtje van RiverClan. Hij gromde zachtjes.

Foxfang liet zijn muis vangen. Een grote gevlekte kater en Brokenpaw. Hij schudde zijn kop. De rossige, brede kater zuchtte. "Een babbeltje, wat leuk."

If you can't handle my LIES you don't deserve the THRUTH

Onderwerp: Re: One step at a time za 30 mei 2015 - 15:26

Een calico kater kwam al snel aanlopen, maar in haar hoofd was niet opgekomen dat de kater haar misschien niet zou zien. De kater struikelde over haar heen en een grijns kwam op de gezicht van de poes. De geur die ze rook was duidelijk niet die van de windclan, maar ze bleef gewoon liggen, niet bang voor wat hij haar misschien aan zou doen. Met haar pootjes nog net over elkaar heen keek ze toe hoe de kater zijn fout verbeterde. Ze giechelde toen hij zijn oren geïrriteerd bewoog, maar bleef gewoon liggen hoe ze lag. De zilveren ogen van de kater keken haar diep aan en Brokenpaw keek zonder enkel probleem terug met haar diepblauwe ogen. De kater maakte een opmerking over dat ze haar gezicht niet moest verstoppen in het gras en Broken bleef expres bij die woorden in zijn ogen kijken. Ze lachte wel zacht om zijn opmerking. Dit was duidelijk een kater die niet zo van het voorstellen was, straight to the point. Wat soms een fijne eigenschap was. Alleen dit leek met humor te worden gezegd. "En wat doet een kater, zoals jijzelf hier dan?", besloot ze te zeggen, maar er was weinig tijd om te antwoorden, want de grote rode kater, Foxfang, kwam aanlopen terwijl hij zijn kop schudde en begon over het babbeltje die er eigenlijk nog niet was geweest. De sneeuwitte poes bleef nog steeds liggen, ook toen er twee katers naast haar stonden. Veel maakte het haar niet uit. "Ook hallo Foxfang.", zei ze terwijl ze hem aankeek vanaf de grond.

Onderwerp: Re: One step at a time ma 1 jun 2015 - 11:09

_{Er hing een vervelende riverclan geur in het territorium, en dat beviel Thornpaw wel. Ze hield van de badass types die de grenzen durfden over te steken.
Ze volgde de geur met haar neus, maar kwam er al snel achter dat er niet maar één geur was, jammer jammer. Anders had ze misschien een leuk gesprekje kunnen hebben, maar nu niet. Nu moest ze de heilige zijn die de vreemdeling wegjagen zou.
Oh, het was Broken maar. De geur van haar zusje kon ze mijlenver herkennen; niet omdat ze stonk of zoiets, maar omdat ze zo gewend was aan haar geur.
Toen ze aankwam, zag ze dat er toch nog iemand anders was, Foxfang, een warrior. Hij leek niet geamuseerd, maar daar ging Thorn wel voor zorgen. Hij was namelijk nog niet zo oud. Nou, misschien ook wel, maar niet heel erg. "Hallo," zei ze en flutterde met haar wimpers naar de riverclan apprentice, die er overigens wat vreemd uitzag. Calico, dat had ze nog nooit gezien bij een kater.

{ Ha, flut en stupid, maar ik vond het leuk om te reageren, sorry daarvoor :')}