Escape route

Zijn uitdrukking net als uitdrukkingloos als altijd, wandelde de kater door het camp. Hij keek om zich heen, naar de spelende kittens, naar de trainende apprentices, naar de vrolijk babbelende warriors, naar de roddelende ouderen. Hij schudde zijn hoofd. Je zou toch echt denken dat de Elders wel de wijzen waren, maar meestal waren het gewoon zielige, roddelende katten, alsof het tienermeisjes waren. Achter de nursery zag hij een graspol die verdacht heen en weer bewoog in dit windstil weer. Hij fronste lichtjes, amper merkbaar en kwam dichterbij, terwijl zijn witte poten geen geluid maakten op de zanderige grond. Whitelion trok het gras opzij en zag een gestreepte kitten eronder zitten, die wel erg druk bezig was in de grond te krabben. "En wat denkt de kit dat hij aan het doen is?", bulderde zijn emotieloze stem, hoewel er misschien een klein ondertoontje van verontwaardiging in te horen was.

Hij snoof bij het antwoord van de kit. Wormen aan het zoeken? Tuurlijk joh. Geloofwaardig. Whitelion geloofde dat kittens snel op hun plaats moesten worden gezet als ze iets verkeerds deden, zodat ze het nooit opnieuw zouden proberen in de toekomst, zodat ze goede warriors zouden worden. Hij keek de gestreepte kitten aan en de blik in zijn ogen maakte duidelijk dat hij niet van plan was om dit snel te laten gaan, maar de uitdrukking op zijn gezicht was nog steeds even neutraal. "Wormen zoeken huh?", vroeg de witte kater, de zelfverzekerde kitten onderzoekend aankijkend. Toen kwam er een ietwat spottige glimlach om zijn lippen, een glimlach die de blik in zijn ogen niet veranderde. "Wat ben jij, een kit of een vogeltje?" Hij snoof even. "Wat was je van plan te doen met die wormen? Opeten?"

Haar oren lagen in haar nek gevouwen. Ze kon alles horen vanuit de achterkant van de nursery en ze vond het niet leuk hoe de deputy zo boos deed tegen Tigerkit. Dus trippelde zonder nog op of om te kijken de nursery uit, waarna ze voor Tigerkit ging staan en zichzelf zo groot mogelijk maakte. Ze had gehoord dat Tigerkit had gezegd dat hij wormen ging zoeken, en dat die grote kater daar zo gemeen over deed... Nee, dat kon niet. "Hij wilde ze voor mij zoeken. Ik vind ze grappig," siste ze hem dus toe en duwde haar kleine nageltjes daarna in zijn witte poot. Puh.

De kater rolde met zijn ogen toen de kitten even vastberaden en eigenwijs bleek. Leerden ze hen soms niéts meer tegenwoordig? Je moes topkijken naar je deputy, hem gehoorzamen, niet tegendraads gaan doen! "Fijn voor je", beet hij terug, en zo langzamerhand moest hij zichzelf in de hand houden om de tamelijk onschuldige maar irritante kit niet een kopje kleiner te maken. dat had hij soms, sinds hij zijn emoties verstopte; soms moest het er gewoon allemaal uitkomen, en meestal was dat als een woedeaanval. Hij zorgde ervoor dat katten niet in de buurt waren als dat gebeurde, want dat zou zijn hele net terug opgebouwde reputatie weer verpesten, dan zou niemand hem nog vertrouwen. Een andere kitten kwam ook erbij, eentje die hij herkende als Mousekit, en ze nam het op voor hem. De domme poes had zelfs de moed om haar nageltjes in zijn poot te duwen! Niet dat hij dat voelde, met zijn dikke vacht, maar ze had wel lef zeg. En hij wist niet of hij dat moest aanmoedigen, dit soort lef. Whitelion richtte zijn vernietigende blik op haar. "Maak dat je wegkomt", siste hij haar toe, zachtjes maar dreigend. "Dit is jouw probleem niet"

Mouse glimlachte bemoedigend naar Tigerkit. Ze zou niemand zomaar laten stikken, behalve als diegene iets héél ergs gedaan had. Maar dat had Tiger niet gedaan en ze voelde er niks voor om hem zomaar straf te laten krijgen. Toen ze echter omhoog keek kreeg ze de schrik van haar leven. Met zo'n boze blik had nog nooit iemand haar aangekeken. Ze kromp een beetje ineen maar richtte haar staart toch nog op, niet toegevend aan zijn leiderschap. Ze was een dame, hij moest ook respect hebben voor haar! "Maak dat je wegkomt", Werd haar toegesist maar ze bleef staan waar ze stond. "Dit is jouw probleem niet." Mousekit versmalde haar ogen. Nog nooit had ze zo'n hekel gehad aan iemand. En eerder was hij nog wel aardig geweest. "Maar hij ging ze voor mij zoeken!" Miauwde ze verbaasd. "Hoe kan ik er dan niks mee te maken hebben?" Nou, ze had wel verwacht dat de deputy iets slimmer zou zijn. "En wat wou je doen dan?" Vervolgde ze brutaal, haar oortje wiebelde heen en weer. Ze hoestte uit het niets, maar nadat ze haar keel geschraapt had was dit gelukkig weer over. Ze keek weer eigenwijs omhoog. "Er is helemaal geen reden om zó boos te worden, zeg."