Don't know where this road goes

Ondertussen was ze wel gewend geraakt aan de vier andere levensvormen om zich heen en het constante gewurm was niet meer zo'n grote irritatie voor haar. Ze kon er wel mee leven, zolang die andere kittens maar niet te dichtbij kwamen, want dat was haar persoonlijke ruimte. Elke keer als er een pootje per ongeluk op haar lijfje terecht kwam, piepte ze klagend en wurmde ze zich onder deze wurggreep uit en bleef ze mokkend ergens op het uiteinde van het mosnest liggen, totdat ze honger kreeg of haar moeder haar weer terugsuste.
Dit keer was ze echter niet uit lichte irritatie bij haar mama weggekropen, maar omdat haar kleine pootjes een beetje verkrampt aan begonnen te voelen. Nog altijd met dichtgeknepen oogleden glipte ze tussen twee van haar siblings uit, wat moeizaam ging omdat haar pootjes nog niet echt zo sterk waren, maar toen dat gelukt was, kwam ze toch wel ergens. Ze kon nog niet zien, dus dat betekende dat haar zachte pootkussentjes haar ogen waren voor haar en toen ze de grond opeens van zacht naar .. hard voelde gaan, slaakte ze een geschrokken piepje. Het was echter al te laat, want Reedkit viel uit haar nest en ook al was het geen grote val, het was een van de hardste klappen die ze tot nu toe in haar korte leventje had meegemaakt. Haar lichaampje begon te rillen en een stemmetje in haar kopje fluisterde dat ze zich moest oprollen, dus dat deed ze ook, tot een wit met bruin balletje.

tag -- open!

Zijn zusje was opnieuw zwanger van Thrushdive en ondanks dat hij nog steeds moeite had met de kater te vertrouwen, wilde hij wel graag zijn nieuwe neefjes en nichtjes leren kennen. Dus toen hij had meegekregen dat ze was bevallen had hij nog een zekere twee weken gewacht voordat hij op bezoek zou komen, puur om Snowynight wat te laten rusten. De nachtzwarte kater beet op zijn lip terwijl hij bij de ingang van de Nursery stond. Hij had zijn zusje nog steeds niet verteld dat het over was tussen hem en zijn partner Ashdrizzle en hij wist eerlijk gezegd ook niet wanneer hij het moest gaan vertellen. Maar voor nu zou hij er een vrolijk familie bezoek van maken. Met een diepe zucht liep hij de nursery binnen en direct viel het hem op dat bij het nest van zijn spierwitte zusje, een bolletje erbuiten was gevallen. Voorzichtig liep hij naar het nest toe en greep zachtjes de kitten in d'r nekvel met zijn bek waarna hij haar terug in het nest legde. Daarna ging de zwarte kater zitten en keek vredig neer over zijn zusje en haar nieuwe kittens. Hij wist dat hier ergens ook de fostermother van zijn eigen kitten moest liggen, maar hij had Frozenkit buiten zien spelen, dus dat zat wel goed.

Daar lag ze dan, al rillend omdat er allerlei enge gedachtes door haar kop gingen. Straks zou haar moeder haar nooit meer vinden en bleef ze hier voor altijd liggen, of.. wat als haar moeder haar niet eens zou missen ..? De gedachte wegslikken kon ze niet, ze bleef die gedachte maar vasthouden en rolde zich hopeloos nog wat meer op. Haar stemmetje had nog niet genoeg volume om om hulp te roepen en ze was nu te bang om geen antwoord te horen, geen bezorgd antwoord.
Dit volume werd echter ontketend toen ze bij haar nekvel werd opgepakt en ze volledig van de grond kwam. Een luide, uiterst geschrokken, piep verliet haar bekje en angstig kromp ze ineen toen ze weer in een nest werd neergelegd, maar de geur van haar moeder kalmeerde haar niet zo erg. Door de angst dacht ze niet meer helder na en weer kroop ze tussen haar siblings vandaan om dit keer tegen een ander paar poten op te botsen. Iep. "Waah!" Kwam er tussen haar lippen door en ze gebruikte haar neusje om deze vreemdeling in te delen in de categorieën goed en kwaad. De kat rook .. wel bekend, maar ook weer niet. "Wie?" Piepte ze, haar kopje opgeheven, alsof ze de vreemdeling aan wilde kijken.