Sunset training

Nou, nou, nou. Een mentor was haar apprentice aan het trainen op een boompje. Ze hadden wel ander materiaal nodig hebben om een echt gevecht te houden en Zira was bereid om zichzelf op te offeren. Een grijns stond op haar snuit toen ze het struikgewas uitliep en gewoon zó het gezichtsveld van de twee ShadowClanners in wandelde. "Wat een training," miauwde Zira hoofdschuddend. "Dat gaat er bij ons wel anders aan toe, hoor. Gezellig met Five." Het laatste schoot haar net op tijd naar binnen - Five was ooit ShadowClanner geweest natuurlijk, en zijzelf had er persoonlijk voor gezorgd dat ze mee naar de Elite gekomen was. Ze had soms van die manipulerende effecten. "Dit wilde je geen vechttraining noemen, hoop ik?" De uitgeklapte nagels van Zira reflecteerden en haar tanden - die zichtbaar waren door de grijns op haar gezicht - blonken in de zon.

- Als je deze post liever niet wilt, negeer 'm maar! c;

Innerghost bekeek haar apprentice nauwkeurig, ze stopte bij de twaalf keer met slaan tegen de boom. "Kom op! Doorgaan!" Moedigde ze haar apprentice aan. Deze trainingen moesten Airpaw wel harder en sterker gaan maken, dat wist ze zeker, vooral als ze naar haar vroegere apprentices keek. Aan één zou ze niet denken, die was van het pad geraakt. "Goed..." zei ze toen Airpaw klaar was, maar haar zin werd onderbroken. Innerghost draaide zich met vernauwde ogen om naar de spelbreker. "Wat een training," klonk de stem. "Dat gaat er bij ons wel anders aan toe, hoor. Gezellig met Five." Innerghost vernauwde haar ogen bij de naam, maar liet zich niet kleineren door de jongere Bloodclan poes. "Dit wilde je geen vechttraining noemen, hoop ik?" Innerghost gromde en stapte op de Bloodclan deputy af. "Ik hoop dat je een goede reden hebt om hier te komen, anders moet je per direct het territorium weer verlaten," miauwde ze beheerst met haar ijzig blauwe ogen in die van de Bloodclanner geboord.

Innerghost begon net met een zin, toen een zeer ongewenst gezelschap de training verstoorde. Een grote Bloodclan poes stapte uit de bosjes. "Wat een training,"Airpaw versteende toen ze zich herinnerde wie dit was; Zira. Door deze poes was ze maanden geleden aangevallen, nog steeds droeg ze daar lichte littekens van. Ietwat angstig stapte Airpaw achteruit. "Dat gaat er bij ons wel anders aan toe, hoor. Gezellig met Five." Die naam, Five, Dappledpaw. Airpaw keek haar met grote ogen aan, niet in staat iets te doen. Five, eerder Dappledpaw, was haar zus. Haar bloedeige zus. De woorden van Innerghost gingen volledig langs haar heen, ze kon alleen nog maar aan haar zus denken. "W-Waag het niet om Five ook maar e-een haar te krenken!" Miauwde ze dapperder dan ze zich voelde, ze moest Five helpen, haar daar weg halen. Zira, die poes, was slecht, zeer slecht.

De training ging goed en Airpaw luisterde goed naar haar. Het leek misschien nog niet helemaal nuttig, maar een boom is een stuk ruwer dan de huid van een kat, dit maakt dat je poten sterker worden en de klappen tegen een andere kat dus ook harder zouden zijn, als het nodig is. Er was een Bloodclanner bij gekomen en deze verstoorde de training, daarnaast waren deze katten überhaupt niet welkom op Shadowclan territorium. Innerghost sprak deze kat daar dus ook fel op aan. "W-Waag het niet om Five ook maar e-een haar te krenken!" Zei Airpaw toen. Oh, daar had die Zira het dus over gehad. Innerghost wierp een strakke blik op haar apprentice. "Airpaw, hou je stil," sprak Innerghost streng. Haar apprentice moest zich stil houden.

"Ik hoop dat je een goede reden hebt om hier te komen, anders moet je per direct het territorium weer verlaten," sprak de grotere zwarte kattin. Zira had geen idee wie 't was, maar ze mocht die poes nu al niet. Ze trok haar lip gevaarlijk op naar de oudere kat. Echter kwam er een grijns op haar gezicht te staan toen ze zag dat de apprentice nogal onder de indruk was van haar. "W-Waag het niet om Five ook maar e-een haar te krenken!" Met een grote grijns keek ze het kleine mormel aan. "Airpaw, hou je stil," klonk het echter voordat ze wat kon zeggen. Met een grom keek ze de ander aan - die was haar nu al op haar zenuwen aan het werken. "Wij zullen Five niks aandoen hoor. De echte vraag is," miauwde ze, waarbij ze haar aandacht weer op de apprentice richtte. "zal ze jou niks aandoen? Want ik heb van haar gehoord wat voor damned hekel ze aan je heeft."

Schichtig schoten haar ogen heen en weer, waarom was deze kat hier? Ze hoorde niet hier, zou hier nooit moeten komen. Het was echter weer duidelijk dat Bloodclanners schijt hadden aan alle regels. "Airpaw, hou je stil," Werd haar opgedragen. De poes wiebelde enkel met haar oren, haar blik niet van de Blooclan kat afhalend. "Wij zullen Five niks aandoen hoor. De echte vraag is," Airpaw haalde weer adem, dat was tenminste iets. Als er iets met Five zou gebeuren, zou ze niet weten wat ze moest doen. Hoewel ze haar zus al lang niet meer had gezien, ze miste haar nog iedere dag. "zal ze jou niks aandoen? Want ik heb van haar gehoord wat voor damned hekel ze aan je heeft." Met een ruk hief ze haar kop op. Ze wist dat het een leugen was, dat Zira enkel de loog om haar kwaad te maken. Toch speelde ze in op het knagende gevoel in haar, het gevoel dat Five inderdaad niet meer om haar gaf, dat dat misschien de reden was dat ze haar zolang al niet meer had gezien.
Even twijfelde de jonge poes, maar besloot toen toch de woorden van haar mentor te negeren. "Je liegt, dat zou ze niet doen."Beet ze de poes toe, al klonk er toch een spoortje twijfel door in haar stem.