Ring Around the Rosie

Roxy's ogen gingen helemaal open. Er kwam nog een grotere kattin bij. Roxy voelde de vacht van de clanpoes tegen de hare. Al haar angst van de grote poes ging weg toen ze tegen de bloodclanner spotte. Roxy keek de kater met een gemeen glimlachje aan. "Na je kunt ons nu zeker niet aan hé" miauwde ze in haar hoofd tegen de kater. De kater bedreigde de clanpoes weer. Nu ze met 3 waren had de bloodclanner zeker geen kans. Roxy is nog klein en kwetsbaar toch ging ze voor de poes staan. "Waarom wil je nu perse de clanpoes? Je weet toch als je tegen haar gaat vechten, dat jij gaat verliezen?" miauwde ze op een feitelijke toon. De kater kon niet tegen 3 andere katten winnen.

Venom ook hier? Wie was er dan bij de kittens? Ze raakte de kater steeds meer zat. 'Ten eerste zijn jullie op mijn territorium wat ik niet zo waardeer. Ten tweede heb ik het niet zo op Bloodclanners, al helemaal niet op jou type. Ten derde zijn wij met vier, ik ben veel ouder. Ik verzoek je vriendelijk...' Emerald slikte even een lelijk woord in. '...Weg te gaan voordat ik me bedenk dat het alleen fijn zou zijn als de Bloodclan een kat minder had.' dreigde ze. Kon het hier nooit even rustig zijn? Als die kater nu aanviel zou ze hem niet gelijk van de jongere poezen afkrijgen dus voor de zekerheid stapte ze wat naar voren. Nu was ze nog rustig en kalm, als dat beest nog een arrogante opmerking maakte zou ze al haar zelfbeheersing verliezen. De kittens waren alleen, ze had het niet op Bloodclan en indringers waren nooit welkom.

Het moest nu toch wel duidelijk zijn dat de kater geen schijn van kans maakte. "Extra verdediging zoeken? Die zal je nodig hebben," siste de kater naar haar, en Sagepaw stak gewoon haar tong uit. Ze had geen idee waarom hij haar nou weer moest hebben, maar ze had het wel gehad met hem. De rogue poes die nu vlak naast haar stond, vroeg ook waarom hij Sage nu weer moest hebben, en Sagepaw was gewoon blij dat de jongere poes er nu was. Er kwam nóg een rogue aanrennen, en Sagepaw zuchtte. Het werd hier behoorlijk druk met allerlei dubieuze partijen. Haar ogen vielen op een veel oudere, rode kater. Een rogue, die de andere poes leek te kennen. Gelukkig maar, wat nu stond de gigantische kater ook aan hun kant. De bruine tabby kattin ging beschermend voor haar en de andere rogue staan, en ze voelde zich nu behoorlijk veilig. Ze hield haar ogen alsnog strak gericht op de Bloodclanner. Die beesten waren achterbaks, wie wist doken er nu wel ineens drie uit de bosjes.

Nog steeds keek Deathbite vernietigend naar de drie andere poezen toen er nog een andere bijkwam, een kater deze keer, ook een rogue. Er werd hier kennelijk een heel feestje gebouwd, maar dan wel ééntje waar hij niemand had uitgenodigd. De kater grauwde haalde naar hem uit. Death ontwijkte het soepel, maar het was toch kantje boordje. Hij keek woest naar de andere katten, opgeven was niet van zijn doen, maar vier katten die hem helemaal niet mochten, en bovendien, die grijze had gelijk, hij wou niet door de Bloodclan gedumpt en achtergelaten worden. Hij wierp nog een laatste blik op de katten en siste tegen de grijze apprentice: "We'll meet later.", en verdween in het struikgewas.

Death topic uit^^

En de kater vluchtte weg. Prima zo. Ze wendde zich tot de apprentice. ''Jullie hebben geluk gehad maar onthou, Bloodclanners zijn erg laf en willen voor iedere nederlaag wraak. Hij kan zomaar terug komen met vrienden.'' waarschuwde ze. Emerald keek haar mate aan. ''En Venom, wie is er nu bij de kittens?!'' mauwde ze licht geïrriteerd. Ze knikte kort naar Venom, die moest het maar afhandelen met die jongere katten. Zelf rende ze rustig richting het nest. Ze moest voorzichtig zijn met haar kittens en alleen laten hoorde daar niet bij.

-Emerald topic uit

De kater ergerde zich nu al door de BloodClankater die zich zo 'perfect' vond. Nou, hij was ongeveer de helft van zijn leeftijd. Venom zou hem met een krab al piepend weg zien rennen met zijn staart tussen zijn poten. En ja hoor, de BloodClankat besloot weg te gaan. 'Erg verstandig.' gromde de kater tussen zijn tanden. Zijn vechthouding zakte weer in een normale houding toen hij zich naar de apprentice wendde. 'Je had geluk dat wij hier waren. Die kater zou je vermoordt kunnen hebben.' mauwde hij streng. 'Ik wil niet gemeen of bazig zijn, maar je hoort hier niet. Je hoort in het RiverClankamp.' Ondanks dat Venom een rogue was kon hij nog perfect haar geur raden. 'Wat is je naam?' vroeg hij nogal dringend. Alsof ze het moest zeggen. Wat dus ook zo was. Je zou toch niet denken dat ze zo koppig als wat die vraag afwees?
De stem van zijn mate had hem weer wakkergeschud. 'Sh*t de kinderen!' Na een paar passen richting zijn territorium keek de kater nogmaals achterom naar de apprentice. 'Als die kater je weer lastigvalt hoef je slechts alleen maar een gil geven.' En weg was hij. Achter Emeraldtail aan.

 
Roxy bewonderde een grote, rosse kater. Ooit wil ik ook zo groot zijn. De kater bleef de clanpoes dreigen. Al een geluk ging hij weg. De twee andere rogue's gingen ook snel weg omwille van hun kittens. Nu stonden zij en de clanpoes er nog. Het gevaar zou weg moeten zijn. Roxy wilde zo graag meer weten over poes. Maar misschien moest de poes ook terug naar huis. Roxy stelde het toch voor. "Wil je mijn nestje eens zien?" vroeg ze heel schattig.

Roxy had de naam van de grijze poes opgevangen. Sagepaw. Waarom die -paw erachter? Roxy fronste, maar toen Sagepaw naar haar keek, glimlachte Roxy direct. Wanneer de poes ja zei. Sprong Roxy omhoog. "Joepi! En mijn naam is Roxy." Miauwde ze trots. Met haar staart omhoog ging ze richting naar huis. "Waarom heet jij Sagepaw? En niet gewoon Sage?" vroeg ze aan de grijze kattin. Roxy keek naar de grijze poes. Ze wou zoveel meer willen weten over de poes.

Roxy's mond glimlachte terug. Ze zag er helemaal gelukkig uit toen de poes leuke complimentjes gaf. "Jaag je ook zelf?" vroeg Sage. Roxy huppelde lichtjes naar haar putje waar haar prooi in lag. "Deze had ik net gevangen toe ik jou en die bloodclanner had gehoord. Een paar zelf gevangen en een paar heb ik zo gevonden in de grond." miauwde Roxy trots. De prooi die ze had gevonden was al door andere katten gedood, maar sommige katten laten hun prooi onder de grond liggen. Wat later nemen die katten ze dan pas. Maar Roxy 'steelt' het dan om te kunnen overleven.

Roxy hield de grote glimlach van haar gezicht niet weg. Sage wou haar woonplaats laten zien, maar ze zuchtte erachter. Er moest iets zijn. "Waarom niet?" miauwde ze tegen de poes. Wat zou ze misschien verkeerd doen? Misschien is ze niet goed genoeg voor de reis ofzo? Roxy bleef maar denken wat er verkeerd zou zijn. "Hier is een muisje, zelf gevangen. Je zult toch wel honger hebben niet?" Roxy legde de muis voor de poten van Sagepaw. Zelf pakte ze ook iets, een eekhoorn.

Roxy luisterde naar de poes. Dat was waar. Sage is een clankat. Daarover had haar mama soms eens over gesproken. Dat we hun grens niet mochten overstappen. "Graag gedaan hoor. Ik zal af en toe eens komen. Lekker bijpraten." snorde Roxy. Ze vond het fijn dat ze een vriend had om alles tegen te zeggen. De grijze poes deed haar echt denken aan haar mama. Sagepaw was haar voorbeeld nu.

Roxy fronste. Waarom zouden haar clangenoten haar niet mogen? Zijn sommige Rogue's dan zo slecht? Degen die ze nu nog heeft tegengekomen waren vriendelijk. "Dat is lief van je. Kan ik met je meewandelen naar jou grens? Dan weet ik waar ik moet stoppen. " miauwde ze. Dat zou een leuk ideetje zijn.