The big escape [open]

Ze vond zichzelf nu wel oud genoeg, oud genoeg om de nursery zonder toeziend oog van welke queen dan ook uit te gaan. Met een zachte tred sloop ze uit haar nest, het was al donker en iedere queen had haar kittens bij zich geroepen om te gaan slapen, maar zij niet! De warme staart van haar moeder, die om haar en haar siblings heen was geslagen, daar sloop ze onderuit en met de meest fluwelen pootstapjes trippelde ze langs de andere nesten, onderhand wel bekend wie daar slapen. Even bleef ze stil staan bij het nest van Crescent, maar ze hoorde geen enkel wakker geluidje daar vandaan komen, dus had ze het geduld ook niet om de grijze kitten te roepen. Misschien was die wel niet dapper genoeg voor dit avontuur.
De uitgang van de nursery was duidelijk te zien, want de hemel werd daar niet verstoord door twijgen en mos, nee, vanuit dat gat kon ze al enkele sterren zien, zogeheten voorouders van haar. Door nieuwsgierigheid gedreven begon ze wat sneller te lopen en toen ze de koude nachtlucht tegen haar snuitje voelde, wist ze dat ze verder was gekomen dan ze ooit was geweest, alleen dan, want Swiftkit had haar een keer helemaal uit de die den meegenomen.
Haar witte vachtje leek wel een baken van licht, vergeleken met de donkere schaduwen die zich over het kamp strekten door het kleine beetje sterren- en maanlicht. "Oh." Bracht ze ademloos uit en liet haar achterwerk op de grond ploffen toen ze in het midden van de open plek terecht was gekomen. Met haar mondje halfopen liet ze haar kopje achterover vallen en keek ze gapend naar de vele sterren. Waarom had mama dit niet eerder laten zien?

Ze bleef ze een beetje in haar eigen gedachten verzonken naar de gevulde sterrenhemel kijken. Daar stond een hele grote maan, bijna een perfect rondje, die ook haar in een poel van zilver licht gooide. De kleuren van de dag kon ze niet zien, alles leek wel in zwart, wit en grijs verdeeld te zijn. Ze was hierdoor zo afgeleid, dat ze de andere kittenpootjes niet had horen aankomen en plots twee pootjes op haar rug voelde, gevolgd door een bekende zachte stem. Haar korte vacht kwam overeind en ze viel voorover door de schrik. Zachtjes brommend krabbelde ze overeind, de vieze smaak van aarde in haar mond uitspugende en keek beledigd naar het grijze poesje voor haar. "Cwescent!" Hier stem ging van hard naar zacht, want halverwege bedacht ze zich dat niemand haar mocht horen zo laat. "Wat doe jij nou?!" Murmelde ze vervolgens verontwaardigd.

Toen ze ook nog eens werd 'gecommandeerd' tot stilte, keek ze weer bekend beledigd naar haar metgezel, die plots weer begon te lachen. Verward keek Reedkit op, huh? "Ik ben aan het slapen" Nogmaals begreep ze het niet. Als Crescent zei dat ze sliep.. hoe kon ze hier dan staan? Of.. was ze nu aan het liegen? Ja dat was het vast! Oh. "Ik wou je gewoon laten schrikken" Haar wangetjes vulde ze beledigd. "Ik schrok helemaal niet!" Snoof ze. Natuurlijk zou ze dat nooit toegeven! Dan zou Shrewstar haar nooit deputy maken meteen!
"Wat ben jij aan het doen?" Gelukkig praatte ze wel zacht, haar broertje Greykit zou waarschijnlijk nu geschreeuwd hebben enzo. "Ik wilde naar buiten gaan, als iedween slaapt!" Glimlachte ze triomfant. "Dat mag eigerwijk niet!"

Natuurlijk bleef ze zachtjes praten, want wie weet werd een of andere onnozele warrior of apprentices wakker en zouden ze hen weer de nursery in tillen. Reedkit liet haar groene oogjes dus zo nu en dan rond het kamp gaan, alsof ze elk moment verwachtte dat er iemand zou verschijnen en ze dan als een echte warrior in de schaduw zou kunnen sluipen en zich dan zou verbergen. Maar het bleef rustig. "Maar Reeeeed. Wat wil je nu doen?" haar aandacht werd opgeëist door de grijze kitten voor haar. "Ik weet niet, misschien.." toen ze de blik van Crescentkit volgde, kwam die uit op een vreemdeling. Gealarmeerd kwam haar staartje overeind en probeerde ze zich wat groter te maken. "Wie daar?!" Snoof ze, nog wel zo zacht dat er niemand wakker zou worden, maar luid genoeg voor de ander om het te horen. "Afluistewen eh?" natuurlijk zouden andere kittens dat willen doen.. zo was tenslotte dé coolste kitten.