Natuurlijk was ze weer het nest uitgekropen. Dan had ze namelijk de ruimte om te denken, te oefenen of gewoon even rustig alleen te zijn. Haar ogen waren nog stevig dicht geplakt, ook al was ze oud genoeg om ze te openen. Eigenwijs liet ze haar ogen dicht en kroop zo stil mogelijk haar nest uit, een band met haar broers had ze niet maar dat maakte haar ook niet uit. Ze was toch beter dan hun, en op een dag zal ze hun trots maken. Met een grijns kroop ze veder, dit stuk liep ze altijd. Het was haar sluip route geworden om af en toe uit de nusery te glippen, ze hield van de wind die door haar vacht blies en natuurlijk de vele geuren rondom haar als ze in de uitgang stond. Ze opende haar bekke en snoof de avondgeuren diep op, waar door een enthousiast piepje uit kwam. Meteen dook ze ineen, bang dat ze haar moeder of andere katten had wakker gemaakt. Ze wou namelijk niet betrapt worden, maar het bleef stil. En met een klein lachje stapte ze veder naar buiten, een koude kille wind blies door haar zachte vachtje heen. Maar voor ze veder kon lopen voelde ze ze tanden van haar moeder weer in haar nek, piepend en blasend trapte ze om haar heen. Ze wou veder! Veder met onderzoeken van het kamp, ontdekken waar de wind vandaan komt. Maar ze zat met haar moeder en broertje opgeschoten, dus dat was zeker een grote nadeel.
-Only Strugglebug!
telefoon bericht
Onderwerp: My little adventure 
do 22 okt 2015 - 12:59