Tabasco

Er waren ondertussen een aantal maanden gepasseerd sinds die ene dag in het park. Sinds die dag had Lumina geweigerd om nog naar daar te gaan. Ze wilde niet constant gekleineerd worden door die Elitekatten. Het was genoeg. Een paar maanden geleden was haar leven ook nog eens helemaal ondersteboven gehaald toen haar mensen besloten hadden om een hond in huis te halen. Het was geen kleine hond, een labrador die verrassend goed met haar om kan. Lumina was ergens ook wel blij om iemand naast haar te hebben die haar beschermde en iemand die er voor haar was. Dit was de eerste die echt vriendschap aan haar gaf en dat gaf ze dan ook met plezier terug. De communicatie ging dan wel moeilijk, maar ze kon genoeg uit zijn lichaamstaal halen om te begrijpen wat hij wilde. Lumina zat in het midden van haar tuin terwijl Basco, genoemd naar tabasco, rond haar liep. Haar vriend was het eerste lichtpuntje dat ze in lange tijd rond haar had gehad.

Open

Het was een tijd terug dat hij hier was geweest, nu was dat niet al te gek. Hij had hier bar weinig te zoeken, het was een kittypet buurt vol met rijtjes huizen. Er was weinig te halen voor hem, maar hij was hier dan ook niet voor voedsel. Om heel eerlijk te zijn, was hij opzoek naar Lumina. De laatste ontmoeting met haar was niet bepaald goed verlopen en waarschijnlijk stond ze niet echt te popelen om hem nu weer te zien, maar hij wilde weten hoe het met haar ging. Hij wist wat voor hekel Zira aan haar had, en maakte zich ergens zorgen om haar welzijn.
Zijn ogen bleven nog even twijfelend hangen op het hek die de tuin van Lumina omringde, waarna hij zich toch afzette en soepeltjes op het hek terecht kwam.
Meteen viel hem de lelijke hond op, en ietwat waakzaam zocht hij verder. Het verbaasde hem echter om te zien dat Lumina bevriend leek met het domme beest. De hond danste om haar heen, en Lumina leek volledig in haar element. Een klein glimlachje bekroop Jinx zijn gezicht, dat was het enige wat hij wilde weten; dat Lumina nog heel was. De zwarte kater wilde zich omdraaien om weg te gaan, zich niet realiserend dat de poes hem waarschijnlijk al had opgemerkt


-hope you don't mind!

Bijna had Lumina haar oogjes gesloten, totdat ze hoorde dat Basco's regelmatig geblaf veranderde in een stevige alarmerende klank. Lumina's oortjes schoten de lucht in en ze zag dat haar vriend naar de rand van de omheining was gelopen. Ze zag nog net een zwarte, bekende vacht op het hek. Dit zette haar direct in beweging. "Jinx?" mauwde ze luid, boven het geblaf door. Lumina draaide zich om en blies kort naar Basco, als teken dat hij moest zwijgen. De labrador wist direct wat hij moest toen en hield zijn mond, waarna hij zich terug omdraaide en zich focuste op zijn speeltje. Lumina vernauwde lichtjes haar ogen toen ze de kater wel degelijk herkende. "Wat doe je hier?"

Verontrustend geblaf klonk achter hem. Shit, de hond had hem door. De grote labrador liet door alarmerend te blaffen weten dat er een ongewenste kat in de buurt was, Jinx dus. Met een ruk draaide hij zijn kop om en keek recht in de ogen van Lumina. Het was nu te laat om onopgemerkt weg te gaan. "Jinx?" Klonk Lumina's stem, al was ze slecht te horen door het luide geblaf. Jinx keek geërgerd naar de hond, zich storend aan diens lawaai. Gelukkig wist Lumina hem stil te krijgen. "Wat doe je hier?" Ze reageerde minder vijandig dan hij had verwacht, al was ze zeker niet echt blij hem weer te zien. "Ik wilde enkel even kijken of alles goed met je was." Sprak hij simpel, het was de waarheid. Een klein grijnsje sierde zijn snuit. "Maar volgensmij heb je al iemand die over je waakt." Sprak hij, doelend op de hond.

"Ik wilde enkel even kijken of alles goed met je was." De poes trok met haar oren bij wat de kater zei. Waarom koos hij nu niet gewoon een kant? Hij maakte haar niet bepaald makkelijk om de ene keer haar zowat te negeren en haar vervolgens weer op te zoeken om te zien of het wel goed met haar ging. "Maar volgens mij heb je al iemand die over je waakt." Een flauwe glimlach verscheen op haar snoetje. "Hij heeft me al meer beschermt dan eender wie." mauwde ze kortaf. Het puntje van haar staart zwiepte nog steeds gefrustreerd heen. "Jinx," vervolgde vervolgens en richtte zich wat meer op, waarna ze hem neutraal aankeek. "Jij moet echt leren om een kant te kiezen." Haar blik was strak gericht op de kater op de omheining. Ze was in al die tijd gegroeid. Niet lichamelijk. Ze had leren nadenken, kon haar mening nu vrij uiten en haar slimheid van haar kitten tijd had zich weer wat uitgebreid.

Een flauwe glimlach verscheen op haar gezicht bij zijn woorden. Ergens bracht het toch wel een gevoel van nostalgie bij hem naar boven, als je het zo kon noemen. Lumina was niet meer de onschuldige kitten die hij vroeger was tegen gekomen en het een-en-ander had geprobeerd te leren. Nee, dit was een volwassen poes die het nodige had meegemaakt. "Hij heeft me al meer beschermt dan eender wie."Miauwde ze kortaf, aan het zwiepende puntje van haar staart kon hij aflezen dat ze gefrustreerd was. Dat kon de zwarte kater haar niet echt kwalijk nemen. "Jinx," begon ze, waarbij ze haar rug oprichtte. "Jij moet echt leren om een kant te kiezen." Even was hij stil, waarna een geamuseerd lachje zijn snuit sierde. Nu was Lumina degene die hem de les wilde leren. "Maar Lumina, wat is daar nu leuk aan?" Hij wachtte niet op antwoord. "Ik hoor nu bij de Elite, daar heb ik ook mijn redenen toe. Maar dat hoeft nog niet te betekenen dat ik een meedogenloze moordenaar ben geworden." Hij glimlachte schampertjes naar haar. "Maar goed, als je klaar met mij bent, snap ik het. Je geeft maar een sein en ik zal m'n kop niet meer laten zien."Dat was een halve leugen. Zelfs als ze hem niet meer zou willen zien, zou hij nog wel eens komen checken, gewoon, om het zeker te weten. Maar goed, dat hoefde zij niet te weten.