Only a moment before I'm gone.

Een paar dagen geleden hadden een paar kittens zo hard gestoeid dat ze tegen de wand van de nursery waren gebotst en vast hadden gezeten. Queens hadden de twee kittens los moeten wrikken en dit had een paar kleine gaten achtergelaten. Om niet te veel kou binnen te halen, hadden de queens er wat mos tegen aangedrukt. Natuurlijk had Reedkit hier een onderzoekend oog over laten glijden en toen ze de lap mos wat opzij schoof met haar neus merkte ze op dat het gat, met een paar bewerkingen, groot genoeg voor haar moest zijn. Zo had ze er een paar dagen over gedaan en beetje bij beetje had ze met haar nageltjes de wand wat meer uit elkaar geduwd en vandaag was het gat groot genoeg gebleken. Natuurlijk zou ze niet op klaarlichte dag ontsnappen, nee, dan werd ze binnen een paar muizenlengtes alweer gesnapt. Ze moest het maar midden in de nacht doen..
Slaap had ze door haar enthousiasme niet kunnen vatten en ongeduldig hief ze haar witte kopje op, om te kijken of iedereen al sliep. De diepe ademhalingen in de nursery gaven haar een goedkeurend antwoord. De kitten wurmde zich tussen haar siblings uit en trippelde op haar zachtste tred naar de wand en schoof de lap mos weer opzij. De koude wind blies tegen haar neus en ze moest snel handelen voordat andere kittens wakker zouden worden door de tocht. Met veel gewurmd wist ze zich door de wand te duwen en toen ze buiten stond duurde het even voordat ze zich realiseerde waar ze was. Ja ..! Als eerste kitten van haar nest was ze buiten het kamp!

tag -- Crescentkit en daarna open <3

“Don't know where it goes, but it's home to me and I walk alone
Only a moment before I'm gone. 4dHSNYq

Where the city sleeps and I'm the only one and I walk alone”

Sometimes I give myself the creeps:

Reed's love:

Heel voorzichtig opende de kitten haar oogjes. Met een korte piep gaapte ze luid en ze rekte haar pootjes even helemaal uit. Crescent lag vandaag wat aan de rand van het drukke nest, dus ze kon voorzichtig gaan zitten. Met slaperig oogjes keek ze om zich heen. Haar kattenogen konden nog aardig wat zien. Toen ze haar ogen over een bepaald nest liet gaan zag ze beweging en geschrokken ging ze dichtbij de grond zitten. Haar blauwe oogjes keken net boven het nest uit. Een grijs met witte kitten stapte uit het nest. Wat verward keek ze naar de kitten, maar ze bleef laag. Nee ze wou niet gesnapt worden! De grijze kitten bleef kijken naar hoe Reed een gat uit ging. Wat?! Oh nee nu ging Reed straf krijgen. Als de goede vriendin die ze was stond ze op. Ze moest haar tegenhouden. Als je daar doorheen ging was je buiten het kamp en daar was het gevaarlijk. Nee ze moest haar tegenhouden. In een sluippositie ging ze richting het gat waar Reed doorheen was gegaan. Wind ging er door, wat een eng geluid maakte. Crescent had dan ook een alerte blik alsof er elk moment een eng monster naar binnen kon springen. Voorzichtig stak ze haar kop erdoor. Waar was ze? "Reed?", zei ze op gedempte toon. Het was donker en eng hier, toch besloot ze haar hele lijf door het gat te laten gaan. De wind gaf rillingen over haar rug. Nee dit vond ze maar niks. Ineens klonk er een geluid achter haar. Al snel zag ze de neus van een queen. Nog snel kon ze weg springen. Anders kreeg zij straf! Het stuk mos werd weer in het gat gepropt en Crescent keek vanuit een bosje een eindje verder toe. Was ze hier nu alleen? De kitten begon te trillen van de kou en werd bang van alle donkere plekjes hier. Ze moest Reed vinden. Anders kreeg ze straf. Ook wou Crescent hier niet alleen zijn.

Pleαѕe doɴ'т тαĸe мy ѕυɴѕнιɴe αwαy:

"Reed?" Het klonk zacht, maar met haar alerte houding leek ze elk klein geluidje wel op te kunnen merken. Alsof ze nu een volleerde warrior was die alles kon horen en zien, maar toen ze haar naam hoorde, vlogen de haartjes op haar rug toch overeind. Mousedung, was ze nu al gesnapt?! Behendig rolde ze in de dichtstbijzijnde struik en verborg zich onder de laaghangende takken, die gelukkig nog bebladerd waren anders viel haar witte vacht zo op. Op het moment van haar geschrokken reactie had ze niet begrepen dat de stem die had geklonken te hoog was voor een queen en dus eigenlijk behoorde aan een kitten. Het duurde niet lang of haar schuilplaats werd verstoord. De kitten slaakte een gedempt schreeuwtje, omdat door de bewegingen van de struik een paar bladeren in haar mond kwamen, en keek met wijd opengesperde ogen toe naar de vorm naast haar. "Wraah!" Met een heuse duik sprong ze op de vreemdeling af, vergetende dat een echte warrior haar klauwen gebruikte, en belandde met een plof op de grond, een hele koude bevroren grond. "Je hebt niet zomaar gewonnen --!" Maar toen ze naar de vreemdeling keek, zag ze dat het helemaal geen vreemdeling was. "Crescent? Wat doe jij hier?!" .. betekende dit dat ze niet de eerste kitten buiten het kamp was? De gedachte alleen al deed haar witte oortjes hangen. Oh man..

“Don't know where it goes, but it's home to me and I walk alone
Only a moment before I'm gone. 4dHSNYq

Where the city sleeps and I'm the only one and I walk alone”

Sometimes I give myself the creeps:

Reed's love:

Een kort gedempt schreeuwtje klonk en Crescent keek geschrokken om zich heen. Inmiddels was haar kleine lijfje aan het trillen bij het idee van wat er wel niet in het donker zou kunnen zitten. Een Bloodclanner? Zoals de Bloodclanner die 2 siblings vermoord had? Bij dat idee deed ze haar ogen verder open. Ineens vloog iets tegen haar flank en een hoge piep verliet haar mond. De kitten lag binnen 2 seconden al op haar rug en als een soort reflex schopte ze omhoog om 'het ding' van zich af te krijgen. Het viel op de grond en ze schoot geschrokken naar achteren weer de struiken in. Alleen haar blauwe ogen waren daarna nog te zien. Ze bleef trillend staan kijken naar de ander die een beetje in de schaduw stond. "Crescent? Wat doe jij hier?!" Reed? Blij sprong ze de bosjes uit een ging tegenover haar staan. "I-ik ging jou zoeken", zei ze toen voorzichtig haar oogjes stonden nog bang. Reed leek echter helemaal niet bang. "Kom mee terug", zei ze en ze duwde haar hoofd tegen haar aan om haar terug te duwen naar de plek waar ze vandaan waren gekomen. Ze moesten terug, want het was gevaarlijk hier!

Pleαѕe doɴ'т тαĸe мy ѕυɴѕнιɴe αwαy: