Don't you love me?

Onderwerp: Don't you love me? di 8 dec 2015 - 15:23

Milo ijsbeerde wanhopig voor het raam. Waar was zijn baasje? Het huis lag er donker en verlaten bij, en zelfs de rommel die er normaal altijd lag was verdwenen. Zijn baasje zou hem toch niet achterlaten? Zonder hem verhuisd zijn? Nee, baasje hield van hem! Ja, toch. Ja? Zijn borstkas ging steeds sneller op en neer, en er verschenen zwarte vlekken voor Milo's ogen. Kom op, sprak hij zichzelf toe, baasje komt wel terug, hij komt toch altijd terug? Maar was als dat deze keer niet is? wierp zijn bangere ik tegen, Dan zijn we helemaal alleen! Milo probeerde de opkomende angstaanval te onderdrukken en liep naar zijn vertrouwde etensbak. Toen hij er met zijn halsband langs schuurde kwamen er onmiddellijk korrels uit het klepje in de muur, die recht in zijn etensbak landden. Het vertrouwde fenomeen stelde Milo een beetje gerust. Niet alles is weg, dacht hij droevig, ik zal tenminste niet doodgaan van de honger.

~Open! c;

Onderwerp: Re: Don't you love me? di 8 dec 2015 - 17:58

Haar rode blik was gericht op een zwart witte kater die voor een twolegnest ijsbeerde, zo te ruiken was het een kittypet. Een van de katten waar ze een grote hekel aan had, kittypets.. Zielige wezens vond de member. Het enige wat ze deden waren zich zelf laten 'aaien' door zo'n twoleg en vieze droge voer eten! Hadden ze nooit de smaak ban vers prooi geproeff? Want toen zij het voor het eerst had gegeten wou ze niks anders meer. Een geklepper trok de poes weer uit haar gedachten, ze kneep haar ogen tot spleetjes en keek toe hoe de kater iets deed met zijn nek en vervolgens van dat rare voer kwam. Haar spieren spande aan, en met een soepele sprong belande ze lenig op de houten schutting dat om het nest heen stond. Het was donker en leeg binnen. Dat verklaarde misschien dat die onbekene kater zo ongeduldig ijsbeerde, even bleef ze geluidloos zitten kijken hoe hij dat vieze voer naar binnen werkte. Ze wlagde van binnen, hoe konden ze? Dat was toch geen leven!? Zonder na te denken sprong ze naar de kater toe, daar bleef ze achter hem staan met een licht zsiepende staart en haar ogen zo rood als bloed. "Goedemiddag" mauwde ze kalmpjes, en richtte haar blik op het voetbakje. "Dat eet je seriues toch niet op eh?" Vervolgde ze, een vieze walging hing in haar stem toen de de kater aan keek.

-Telefoon bericht

:::::

Onderwerp: Re: Don't you love me? di 8 dec 2015 - 20:00

'Goedemiddag,' Milo schrok zich rot toen er opeens een bruingestreepte poes in zijn tuin zat. 'Ook een goedemiddag.' mauwde hij een beetje automatisch terug. Nadat hij van zijn eerste schrik hersteld was keek hij eens goed naar de onbekende poes. Die geur... hij was er niet zo goed in, maar hij wist zeker dat hij die nog nooit geroken had. En die ogen... In Milo's hoofd gingen alle alarmbellen af en vaag op de achtergrond hoorde hij de poes nog iets zeggen. Wat? Eten? Hij was niet eetbaar! Wegwezen! riepen zijn hersenen. Bloedrood... In zijn haast om weg te komen struikelde hij over zijn eigen poten, en met een luide smak landde hij met zijn hoofd tegen de grond. Versuft keek hij omhoog, recht in een paar angstaanjagende ogen, om meteen zijn ogen weer dicht te knijpen. 'Eet me alsjeblieft niet op,' piepte hij smekend.