| | But no one's ever left me quite this sore | |
|  ϟ ˁᴸᴱᴱᴾᴵᴺᴳ ϟ 518 Actief
| |
| |  | |  Dani 235 Actief "Take me to your happily ever after"
| |
| |  | |  ϟ ˁᴸᴱᴱᴾᴵᴺᴳ ϟ 518 Actief
| |
| |  | |  Dani 235 Actief "Take me to your happily ever after"
| |
| Onderwerp: Re: But no one's ever left me quite this sore wo 30 dec 2015 - 16:17 | |
| De ander zei iets over het vermoorden van haar zus en ze keek haar strak aan. Haar poten uit elkaar zoals ze geleerd had en haren omhoog. Nagels inmiddels uit. "En wat doet je denken dat ik dat zou moeten weten?" Haar stem klonk zelfverzekerd, maar haar lijf zei eigenlijk iets heel anders. De poes kwam naar haar toe en Mist draaide zich weg om weg te rennen, maar kreeg een klap tegen haar flank. Samen met de kracht van het wegrennen ging het helemaal fout en de poes viel op haar zij. Alsof ze ineens niets meer kon zonder haar poten op de grond veranderde haar blik kort naar geschrokken en bang. Mist blies een keer hard en legde haar oren in haar nek. Al lag ze op de grond ze bleef sterk met haar houding. Sterk was ze niet. "Ik zit niet in een clan vol moordenaars", zei ze duidelijk en kil. Heel voorzichtig probeerde de poes weer op haar poten te gaan staan. |
|  | |  Daan 1295 Actief A man unwilling to fight for what he wants deserves what he gets
| |
| Onderwerp: Re: But no one's ever left me quite this sore wo 30 dec 2015 - 17:33 | |
| Chagrijnig als vaker de laatste tijd liep de kater door het territorium van WindClan heen. De geur van RiverClan drong plotseling diep zijn neus binnen, al snel gevolgd door de stem die hij duidelijk bij één van zijn zusjes kon plaatsen. "Mistpaw," gromde hij zachtjes terwijl hij een sprintje inzette, want daar waren de katten van zijn clan goed in. Zo snel als hij kon rende hij in de richting van het geluid, en daar zag hij een Riverclanner en Mistpaw staan. "Jij daar," grauwde hij terwijl hij met een sprongetje tussen Mistpaw en de RiverClan kat in kwam te staan.  ᗯᕮ'ᐯᕮ ᗩᒪᒪ GOT ᗷOTᕼ ᒪIGᕼT ᗩᑎᗪ ᗪᗩᖇK IᑎSIᗪᕮ ᑌS  ᗯᕼᗩT ᗰᗩTTᕮᖇS IS Tᕼᕮ ᑭᗩᖇT ᗯᕮ ᑕᕼOOSᕮ TO ᗩᑕT Oᑎ |
|  | |  ϟ ˁᴸᴱᴱᴾᴵᴺᴳ ϟ 518 Actief
| |
| |  | |  Dani 235 Actief "Take me to your happily ever after"
| |
| Onderwerp: Re: But no one's ever left me quite this sore wo 30 dec 2015 - 21:36 | |
| Toen de grote poes haar poten op haar zette keek ze haar met een bange blik aan. "Stop!", riep ze, maar de tanden van de poes zaten in haar nek. Het was niet al te diep gegaan, maar bloed begon eruit te lopen. "Luister mormel!", schreeuwde de andere poes. Mist blies nog één keer naar haar en probeerde om op te staan. Haar klauw werd echter in haar huid gezet en ze viel neer. Haar ogen stonden bang en de pijn werd alleen maar erger. De poes kreeg een preek en er werd harder in haar huid geknepen toen ze probeerde op te staan. Mist kneep haar ogen samen. Tranen kwamen in haar ogen en ze voelde zich zwak. De poes kon niks en ze haatte dat gevoel. Boos opende ze haar ogen. Mist was niet zwak. Nee ze zou in ieder geval proberen te vechten. "Ik heb jou niks aangedaan mouse-brain!", schreeuwde ze naar haar. Mist keek haar streng aan, al deed ze haar pijn. Het was dom om haar zo uit te schelden, maar ze kon niet zonder gevecht zo pijn leiden. Aangezien ze niks fysiek kon deed ze het zo. Mist begon wild te spartelen toen ze opnieuw iets herhaalde over de clan van moordenaars. "Laat me met rust!" Een stem klonk ineens en haar oren schoten omhoog. Ze zag haar broer. Ergens was ze blij dat hij er was, maar wat kon hij doen? De poes ging weg en zij deed haar poten onder zich en ging staan. Haar nek was inmiddels helemaal rood en haar flank ook. Ze kon nog goed blijven staan en ze had angst in haar ogen. Opnieuw begon de poes over haar zus. "Wij hebben je zus niks aangedaan. Ga weg!", zei ze bijna smekend. Oh wat haatte ze haar toon, maar ze had pijn.  |
|  | |  Daan 1295 Actief A man unwilling to fight for what he wants deserves what he gets
| |
| Onderwerp: Re: But no one's ever left me quite this sore do 31 dec 2015 - 0:03 | |
| Zijn blik ging kort naar Mistpaw, ze zat helemaal onder het bloed. Zijn gele haviksogen flitste woedend weer terug naar de RiverClan poes. Hoe durfde ze aan zijn zusje te zitten. Hoe durfde ze met haar vuile vissengraatpoten aan zijn dierbare Misty te zitten. "She is," grauwde hij terwijl zijn oren plat in zijn nek gingen, klauwen uitgeslagen in de grond. Daarna begon de poes dingen te mompelen over haar zusje, dat hij de pijn zou gaan voelen die zij had gehad, dat haar naam Sleepingcurse was. "Jij vuile!" grauwde hij terwijl hij naar voren sprong en met zijn klauwen naar de kop van de poes uithaalde. "Hoe durf jij je nog op ons territorium te vertonen, vuile waterrat die je er bent! Hoe durf je met je poten aan mijn zusje te komen!" Bulderde zijn boze stem over de velden heen. "Mijn naam is Tigerpaw, stuk rottend vlees dat je bent." Woest grauwde hij nog een keer, voordat hij uit probeerde te halen naar haar nek met zijn kop zodat hij zijn tanden erin zou kunnen zetten als het raak was.  ᗯᕮ'ᐯᕮ ᗩᒪᒪ GOT ᗷOTᕼ ᒪIGᕼT ᗩᑎᗪ ᗪᗩᖇK IᑎSIᗪᕮ ᑌS  ᗯᕼᗩT ᗰᗩTTᕮᖇS IS Tᕼᕮ ᑭᗩᖇT ᗯᕮ ᑕᕼOOSᕮ TO ᗩᑕT Oᑎ |
|  | |  giro555 1285 Actief "Uncertainty is the most stressful thing."
| |
| Onderwerp: Re: But no one's ever left me quite this sore vr 1 jan 2016 - 23:27 | |
| Het duurde even voordat ze weg ging maar ze had haar zus haar geur gevolgd, en zonder schaamte liep ze de grens over het Windclan gebied in. Haar grootste hoop was Wolverinebite niet tegen te komen, ze zou hem toch eens aan flarden scheuren dan... Verbaasd keek ze op toen de geur sterk werd gemengd met Windclan en... Bloed? Verdomme. Gauw begon ze te rennen tot ze op plaats delict kwam en keek even haar zus boos aan, serieus, twee apprentices? Haar dochter was net apprentice! "Sleeping!" Riep ze streng toen ze de twee apprentices aankeek. "Het spijt me zeer. Al kun je misschien je leider informeren dat iemand van jullie mijn zus heeft vermoord en dat diegene er zeker niet zo van afkomt." Het eerste klonk niet heel serieus al meende ze het ergens wel, ze waren jong ze hadden minstens een gevecht op moeten kunnen zetten. "We gaan, Sleeping." Bromde ze toen. |
|  | |  ϟ ˁᴸᴱᴱᴾᴵᴺᴳ ϟ 518 Actief
| |
| |  | |  Dani 235 Actief "Take me to your happily ever after"
| |
| |  | |  Daan 1295 Actief A man unwilling to fight for what he wants deserves what he gets
| |
| Onderwerp: Re: But no one's ever left me quite this sore za 2 jan 2016 - 10:57 | |
| De kater grauwde luid toen hij zijn tanden in het nekvel van de RiverClan poes zette. Deze reageerde echter met de beweging om zich te laten vallen waardoor hij onder het gewicht van de poes kwam te liggen, echter zorgde dat ervoor dat zijn tanden voor een kort moment nog dieper wegzonken in haar vel. De poes kwam weer overeind en Tigerpaw wist zich in een vloeiende beweging weer op vier poten te krijgen, oren in de nek en met bloed wat van zijn bek af droop. "Wacht maar, jij vissenvreter." Hij was nu echt boos. Niemand kwam aan zijn zusje met de intentie haar van hem af te nemen. Oh nee, grootse fout. Opeens klonk de stem van een ander, het was RiverClan's deputy. "Onze clan heeft niemand vermoord, maar volgens mij zijn jullie hier degene die bezig zijn met het moorden op een andere clan, valse vissenvreters." Hij hoorde wat gestommel en zag zijn zilveren zusje wankelend naar hem toekomen, die ook zei dat ze niet wist wie het had gedaan. Hij wist dat niemand van zijn clan dat had gedaan, het was gewoon weer zo'n smoesje om hun koppen op hun velden te vertonen. Hah. Omdat hij zag dat Mist er niet al te best aan toe was stapte hij aan de kant en duwde zijn schouderblad tegen haar flank aan, om haar zo te ondersteunen.  ᗯᕮ'ᐯᕮ ᗩᒪᒪ GOT ᗷOTᕼ ᒪIGᕼT ᗩᑎᗪ ᗪᗩᖇK IᑎSIᗪᕮ ᑌS  ᗯᕼᗩT ᗰᗩTTᕮᖇS IS Tᕼᕮ ᑭᗩᖇT ᗯᕮ ᑕᕼOOSᕮ TO ᗩᑕT Oᑎ |
|  | |  Lolo(beest) 288 Actief
| |
| Onderwerp: Re: But no one's ever left me quite this sore za 2 jan 2016 - 12:53 | |
|
Hun stankgeur was diep te ruiken in háár territorium en woedde vlamde op in de blauwe ogen van de witte poes. RiverClan, de vissenkoppen, de mousebrains die haar mentor vermoord hadden. Meteen stopte Thorn met haar jacht, die toch al niet gelukt was, en rende ze woedend op de geur af. Die katten waren als de pest. Als het er eenmaal was ging het bijna niet weg. En toen kreeg ze hen in het oog. Ze klemde haar kaken op elkaar toen ze zag hoe Mistpaw naar haar broertje toewankelde, flink toegetakeld door de twee vissenvreters die erbij stonden. Ze herkende de deputy Futuresong. Ze snoof afkeurend, waarna ze naar hen toe ging. Ze rechtte haar rug. Ze was groter dan allebei de poezen, ondanks dat deze ouder waren dan haar. "Wat moet dit hier?" haar stem klonk krachtig, maar bovenal vol woedde. "Hadden jullie niet genoeg aan Whitelion dood? Jullie moeten de apprentices pakken, zijn jullie zo ontzettend laag?" gromde ze hen toe, waarbij ze een paar keer knikte. "Jullie zijn gewoon te zwak voor een normaal gevecht dus doen jullie het lekker sneaky, hm?" beet ze hen toe waarna ze dreigend naar voren stapte. "Wegwezen!" commandeerde ze hen beide, het interesseerde haar geen reet dat de ander de deputy was. Ze was de warrior code ongelofelijk erg aan het overtreden en iedereen wist dat ze niet het recht had hier te zijn.
|
|  | |  giro555 1285 Actief "Uncertainty is the most stressful thing."
| |
| Onderwerp: Re: But no one's ever left me quite this sore za 2 jan 2016 - 16:36 | |
| Verbaasd keek ze naar haar zus en hoe ze haar toeschreeuwde. "En dat is waar je fout zit! Ik ben misschien je familie maar op moment zoals dit ben ik óók de baas! Ik kan je niet voortrekken omdat je mijn zus bent, ik moet jou net zo goed de clan uitgooien als een ander." Gromde ze en zuchtte, zo dat was eruit. Future knikte naar de grijze apprentice, zou kunnen, ze was nog j- Uit het niks begon een andere apprentice naar haar te snauwen. Pardon? "In elke clan zit een moordenaar, of je het wilt of niet." Zei ze kalm en keek toen rustig naar een andere kat, één die wel groter was dan zij maar zeker met minder ervaring. "Sorry, maar volgens mij is dit niet bepaald sneaky gezien wij vol in jullie territorium staan. Ten tweede, je kan hier niet zomaar komen schreeuwen zonder te weten wat er gaande is. En ten derde, spijt me voor jullie deputy." Het laatste was niet echt gemeend maar goed, damned hazenvreters. Denken alles te weten. "Nu, Sleeping," Begon ze terwijl ze naar haar toe draaide. "Of je volgt mij of ik blijf hier, en Everstar ruikt mij, én nu dat ze het excuus heeft om mij ook aan flarden te scheuren zal zij zeker niet terughouden. Daarbij, heb ik hier nog iemand die mij niks dan liever zou vermoorden. Wil je dan echt helemaal alleen overblijven met Dreamy?" Een lichte grom kon ze niet onderdrukken, ze moest hier weg. Zij beiden moesten hier weg.  |
|  | |  ϟ ˁᴸᴱᴱᴾᴵᴺᴳ ϟ 518 Actief
| |
| |  | | | Onderwerp: Re: But no one's ever left me quite this sore  | |
| |
|  | | |
| Permissies van dit forum: | Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
| |
| |
| |