Guess who

Hij slaakte een lange zucht voordat hij begon te gapen. Het was vandaag, net zoals alle anderen, een zware dag geweest. De wonden van het gevecht hadden hem meer vermoeid dan hij verwacht had. En nu waren er veel Apprentices. Hij moest wel zorgen dat niemand zomaar zij nest innam omdat hunzelf hun eigen nest niet konden maken. Aangezien de Ceremonie bijna in de avond gehouden werd. Hij rekte zich uit. Klaar om zijn pijnlijke spieren te verslappen en op te krullen in zijn eigen nestje. Misschien wel her en der sommige katjes pesten dat hij wel een nest had en hun niet. Echter had hij vandaag de puf niet voor, het liefst wou hij gewoon in slaap sukkelen zodat morgen de dag weer begon.

&Crescentpaw

Hij legde zijn kop op zijn voorpoten, maar hief al snel zijn kop weer op bij het herkennen van de stem. "Heey!" Zijn grasgroene ogen ontmoetten de hare. "Hey, Crescentpaw." begroette hij snorrend terug. "Hoe gaat ie?" Hij sloeg zijn staart om zijn buik heen. "Goed", miauwde hij gapend. "Met jou?" Hij schudde zijn kop om helder te worden. "Moet je trouwens niet al gaan slapen? We beginnen al morgen vroeg met trainen." miauwde hij tegen haar voor de zekerheid. Zijn kijkers keken om zich heen. "Waar is je nest?" vroeg hij. Het zou hem niets verbazen als ze nog geen nestje had. Hij hoopte wel dat ze niet dezelfde fout moest meemaken zoals hij al had. "Slapen op de grond is geen pretje. En dat spreek ik uit ervaring." grinnikte hij terwijl hij haar een knippog gaf.

Hij voelde de slaap hem al overnemen. Maar het antwoord van de kattin liet hem nog wakker blijven. "Ik duik straks m'n nieuwe nest in", Hij knikte langzaam en richtte zijn ogen naar een nestje in het midden van de Den. Het was een tamelijk klein nestje, hij zou er onmogelijk in passen. Zelfs niet op haar leeftijd. "Ik heb wel een nest hoor! Ik hoef niet op de grond." Hij greens even. "Weet je zeker dat je daarin kan slapen?" vroeg hij nogal voorzichtig. Het was inderdaad moeilijk om mos te vinden in Leafbare. "Als je wilt kan je dat nestje bij mij aanschuiven, dan heb je meer ruimte want dan heb je gelijk ook een deel van mijn nest." Hij glimlachte, het was gewoon om aardig te doen. Ze was één van de weinige katten waar hij bevriend mee was, en ergens vond hij het gezellig zo. "Tenzij je geen gesnurk naast je wilt horen." grinnikte hij. Om eerlijk te zijn had hij zichzelf nog nooit horen snurken, en de Apprentices om hem heen hadden er ook niks over geklaagd. Dus nam hij het maar aan als een grapje.

"Uh denk het wel. Ik ben niet zo groot weet je" Ja, dat wist hij wel, daar had ze haar naam te danken voor. Een glimlach sierde zijn lippen nadat de kattin instemde en naast hem ging liggen. "Hoe is het eigenlijk om Apprentice te zijn? Spannend?" Flame rekte zich uit en krulde zich op tot een bal. Zijn kop leunend op zijn voorpoten. Voor hem was zijn eerste dag ook al spannend geweest, hij kon voor een deel niet fatsoenlijk slapen. Het andere gedeelte was door de stenen grond waar hij moest slapen omdat hij niet nadacht om een nestje te maken. Ze mocht hem wel dankbaar zijn.

"Ik moet maar eens kijken hoe mijn oma is als mentor", antwoordde ze met een gaap. "Denk wel dat ze streng is hoor." Hij grinnikte kort.
"Dan zou ik oma Inner niet boos maken." Hij likte zijn voorpoot. "Swiftriver is niet zo streng, alleen is het wel duidelijk dat hij niet van opgeven houdt." Hij glimlachte slaperig naar haar. Zijn staart over zijn snuit geslagen. "Goed, goed, ik hou op." Sprak de rode tabby voordat hij zijn ogen dichtdeed. "Trusten."

- Flame topic uit