Good to be me again (open)

Het was een tijdje geleden, maar voor de zoveelste keer was de kater weer teruggekeerd. Hij was wel vaker weggeweest, maar om de één of andere reden kwam hij altijd weer terug in hetzelfde gebied met dezelfde katten. Alleen nu was hij vrij lang weggeweest. Gerust wel een paar moons. Ach, waarschijnlijk had toch niemand hem gemist.
Kalmpjes keek hij om zich heen om te zien of er überhaupt iets veranderd was. Eigenlijk niet en dat verbaasde hem ook niks. Tot nu toe was het ook nog vrij stilletjes geweest hier. Eigenlijk had hij verwacht dat er meerdere nieuwe rogues waren gekomen in de tijd dat hij weg was geweest. Tot nu toe werd hij nog nergens weggejaagd. Alsof er niks aan de hand was liep Ravi dus door. Misschien vraag je je af waarom hij is teruggekeerd. Nou, daar had hij dus een heel goeie reden voor. Hier waren de meeste vissen ook daadwerkelijk te vangen. En er zwommen ook nog eens heel veel vissen in deze zee. Maar ook had hij een nieuwe tactiek om deze vissen aan de haak te slaan en die zou hij zeker gebruiken. Even keek de rode kater naar zijn eigen flank. Hij was niet bepaald meer de brede kater van vroeger, maar zijn gevormde spieren zag je nog altijd even duidelijk. Nu moest hij zijn spieren maar eens laten zien. Dat is precies wat hij hier kwam doen.

Open voor de mensen die zin hebben ^^

Ravi had er nu al zin in om de 1 na de andere poes aan een lijntje te houden. Zijn welbekende scheve grijns stond al op zijn gezicht. Terwijl hij een lichte dominante, of beter gezegd, arrogante houding aannam, liep hij richting het water. Hij nam aan dat het daar nog steeds lag. Met grote passen volgde hij de geluid die al snel aantoonde dat het nog stroomde. Hoe dichterbij hij kwam, hoe meer iets anders hem begon op te vallen. Er was nog iemand anders bij het water. Hij liep dichterbij om te kijken en al snel vond hij aan de waterkant een wit pluizenbolletje dat zichzelf zo klein mogelijk had gemaakt. Het grijnsje op Ravi's mond was iets vriendelijker nou. Het zou nogal vreemd zijn om deze kitten te benaderen met zijn kwajongens grijns. Niet zijn sterkste plan. Het viel hem nu op dat dit jong een kleine Bloodclanner was. 'En wat doe jij hier dan, jongeman?' vroeg hij licht geamuseerd. De kitten zou amper 2 maanden zijn. Zou die verstoten zijn door Bloodclan dat hij nu nogal buiten de route ligt? Het kamp was hier niet ver vandaan, maar hij wist niet wat zo'n ukkepuk hier nou moest zoeken. Ravi liep langs de kitten om zich vervolgens voorover te buigen en wat water te drinken. Toen hij klaar was draaide hij zich om zodat zijn smaragdgroene ogen nu recht in de gele ogen van de witte kitten keken.

De rode kater keek het witte pluizenballetje aan terwijl hij wachtte op antwoord. Zo'n jong ventje hoorde hier niet alleen buiten te zijn in de grote en boze wereld. Dat was maar al te gevaarlijk. Niet om bezorgd te klinken hoor, heus niet. Het was niet Ravi's probleem tenslotte. "Verdwaald,'' antwoordde de kitten simpeltjes. "Ik had honger en besloot de omgeving te verkennen." vervolgde hij even. Avonturiertje dus. "Maar dat ging wat anders dan ik verwacht had. Voor de zoveelste keer..." eindigde het kereltje voor de gele ogen die van Ravi weer ontmoette. 'Je weet dat dat gevaarlijk is hè? Waarschijnlijk zijn er zat andere dieren die jouw ook als hun eten zien. Of zijn er een paar boze katten die het leuk vinden om je te pesten,' zei Ravi kalm terwijl hij kort langs zijn mond likte om wat waterdruppels op te vangen. "Ik heb jou nooit eerder gezien." begon de kitten tegenover hem ineens. 'Dat klopt,' zei Ravi alleen maar. "Je ruikt niet als de katten waar ik mag rusten." Kijk, misschien heeft die Bloodclan toch nog wel een hartje. Of ze gingen die arme katje vroeg of laat levend verbranden of pesten tot hij erbij neer viel. Je wist het eigenlijk nooit bij die harteloze beesten. 'Dat klopt ook. Dat komt omdat ik niet bij de Bloodclan hoor. Ik ben helemaal op mezelf. Niemand die zegt wat ik moet doen.' legde Ravi uit terwijl hij stiekem wel een beetje trots was. Gewoon om het feit dat hij prima voor zichzelf kon zorgen. Even dacht de rode kater na. Waarschijnlijk is dit jonkie nooit echt buiten Bloodclan geweest. 'Je weet dat, naast Bloodclan, er ook andere clans zijn?' vroeg hij toen, de kitten aankijkend. Het was belangrijk voor hem om te weten in welk gebied hij zich bevond en wat hij allemaal kon tegenkomen. Alhoewel, het feit dat hij in Bloodclan zat zal waarschijnlijk betekenen dat hij binnenkort net zoals die lui zou zijn. En Ravi kon hem niet zo onwetend als nu achterlaten. Dat zou nogal naar zijn. Ja, hij zou de persoonlijke taak op zich nemen om dit kereltje alle goeie dingen bij te leren.

"Dieren die mij zouden kunnen opeten? Bestaan die?" vroeg het jonkie toen aan de rode kater. Ravi dacht even na. Eigenlijk kende hij geen dieren die katten aten. Ja, of je moet over katten spreken die kannibalen waren. Maar die zou je waarschijnlijk ook alleen in Bloodclan vinden. ''Nee, geen dieren die katten eten. Maar er zijn wel katten die het soms geen zwak hebben voor kittens zoals jij. Die zouden je misschien wel met plezier vermoorden,' ging Ravi rustig door. Misschien maakte hij de kitten nu bang, maar dan keek hij ook iets beter uit. "Helemaal op jezelf, is dat dan niet gevaarlijk?'' vroeg de kleine kater weer verder. Hij wist nog zo weinig eigenlijk. Zo jong, zo onschuldig. Het was bijna vermakelijk om te zien. 'Nee hoor. Zolang je geen hele clans boos maakt of enorm veel katten. Gewoon je vijanden een beetje beperkt houden en je red het makkelijk.' Antwoordde Ravi op zijn volgende vraag. Het was hem opgevallen dat de kitten erg leergierig en nieuwsgierig was. Al was dat vaak gebruikelijk voor kittens. Ravi dacht even na en bedacht zich toen dat het witte katertje waarschijnlijk niks afwist van de andere clans. Hij besloot er naar te vragen. "Ik heb anderen horen praten over een zogenoemde thunderclan. Maar er zijn dus veel meer?" Hij wist er dus zo goed als niks vanaf. ''Er zijn er zelfs nog 3, naast Thunderclan en Bloodclan.' sprak Ravi licht geïrriteerd. Waarom bestonden die clans überhaupt. Het was helemaal nergens goed voor. Ja, tenzij je graag oorlog wilde voeren, alleen die clans wilde toch alleen maar vrede.
Vervolgens begon meneer pluizebol allemaal vragen op hem af te vuren over de andere clans. Of hij ze weleens gezien had, of ze groot waren, of ze groter waren dan Bloodclan. ''Ik heb niet hele clans gezien. Wel katten uit de clans ontmoet. Niet dat dat aangename ontmoetingen waren. Daarbij zijn de clans best wel groot ja. Al heb ik geen idee of ze groter zijn dan Bloodclan. Ik weet niet hoeveel katten er in de clans zitten.' beantwoordde Ravi al de vragen. ''Eén ding moet ik je sowieso meegeven. Kom nooit bij de grenzen van de andere clans in de buurt. De andere clans zijn gevaarlijk voor een kitten zoals jij. Ze willen niet dat je op hun terrein komt.' Het kwam er een beetje streng uit, maar dat is alleen maar goed. Dan kwam het tenminste nog aan bij hun pindahoofdjes. Tenslotte gebruikte ze die hersenen van hun niet echt om na te denken over de gevolgen. ''Wat is je naam trouwens? En wat doe jij bij Bloodclan?' vroeg Ravi toen plots. Eigenlijk kende hij de naam van meneer pluizebol nog steeds niet. En het verbaasde hem ook dat ze van dit hoopje vacht een Bloodclanner gingen maken. Daar was de kitten eigenlijk veel te lief voor.

Sorry beetje laat, zit momenteel nog in mn pta week ^^''