Want to want me (Amare)

De rode kater keek om zich heen zodra hij zijn ogen had geopend. Waar was hij ook alweer en wat was er gebeurd? Al snel herinnerde hij zich alles weer. Gisteravond had hij nog een plek weten te vinden in de holte van een omgevallen boom. Echter was hij niet alleen. Hij voelde de warmte van het lichaam naast zich dat afkomstig was van een poes. Hij had Amare gister meegevraagd om te blijven slapen en natuurlijk had ze ja gezegd. Tenminste, hij had het wel verwacht.
Ravi besloot voorzichtig op te staan en zich uit te rekken terwijl hij keek naar de lucht. De zon was al een tijdje op. De kater vroeg zich af wat hij nu ging doen. Zou hij gewoon weg gaan? Amare achterlatend? Of zou hij gewoon hier blijven, wachten tot ze wakker werd en daarna weg gaan. Hij had helemaal geen gevoelens voor de poes en natuurlijk had hij haar gebruikt. Zo zat hij in elkaar. Flirten was iets leuks om te doen, als een hobby. Maar echte liefde zou hij waarschijnlijk toch nooit voelen. Hij keek nog naar het slapende gestalte achter hem en besloot maar te wachten tot ze wakker werd. Hij was wel zo'n gentlemen om recht in haar gezicht te zeggen dat hij haar gewoon ging verlaten. Al is het maar wat je nou een echte heer noemt...

&Amare

Iets wat bewoog maakte haar wakker. De poes opende haar ogen. Het eerste wat haar opviel was dat ze niet in haar eigen warme nest lag. Ze was niet in de verlaten schuur, maar lag buiten. Gisteravond was ze met Ravi meegegaan om samen met hem te slapen. Ze vroeg zich nu pas af waarom. Ze kende de kater nog geen dag. Waar was hij eigenlijk? De warmte van zijn vacht was verdwenen. Toen ze opstond besefte ze dat ze wakker was geworden van hem, want hij stond op haar te wachten. Ze liep naar hem toe en ging naast hem zitten. 'Hé Ravi. Lekker geslapen?' Zij in ieder geval wel. Veel beter dan dat ze alleen zou doen. Misschien was haar ontmoeting met Ravi zo slecht nog niet.

De poes waarmee hij de nacht had doorgebracht was blijkbaar ook wakker geworden. Amare stond op voor ze vroeg hoe hij had geslapen. 'Heerlijk, en jij?' vroeg hij met een grijnsje op zijn gezicht. Hij zou zijn rol weer ietsje verminderen. Anders kwam hij waarschijnlijk niet meer van d'r af. Waarschijnlijk zou hij zo meteen gewoon weg gaan en zeggen dat het gezellig was, haar hier gewoon achterlatend. Lekker makkelijk, opgeruimd staat netjes en gewoon weer over huppelen naar de volgende. Ravi had wel eens geprobeerd om iets langer met één poes te doen, maar dat werkte echt niet. Dan dachten ze dat hij kon veranderen en die poes dacht toen dat hij haar echt leuk vond. Toen was het moeilijker om haar hart te breken en om van haar af te komen omdat ze niet geloofde dat het allemaal gewoon een spelletje was. Ja, na 3 dagen was hij al klaar met haar geweest. Ze was zo zoetsappig geweest tegen hem en hij hield daar echt niet van. 1 dag kon hij zoiets aan, maar meerdere dagen? Nee, totaal niet. En dat is dus waarom hij nu ook Amare al na één dag in de steek laat. Hij had zo'n vermoeden dat zodra hij zei dat hij er weer vandoor ging, dat ze heel boos zou worden. Tenslotte was ze al niet super vriendelijk bij hun ontmoeting. Dit ging nog best wat worden naar zijn idee.

'Heerlijk, en jij?' vroeg de kater. 'Geweldig,' gaf ze antwoord. Ze wierp hem een dankbare blik toe. 'Dankzij jou natuurlijk.' Ze wist nou nog niet zeker of ze verliefd op hem was, maar aantrekkelijk vond ze hem zeker. Zij was vast niet de enige die opmerkte hoe knap hij eigenlijk wel niet was. Voor de eerste keer vroeg ze zich af of hij alleen met haar flirtte. Dat leek haar sterk. Toen ze elkaar hadden ontmoet was hij al meteen begonnen met romantisch doen. Ondanks die gedachte klemde ze zich vast aan de hoop dat hij haar echt leuk vond. Hij zou de eerste zijn bij wie ze zich meteen op haar gemak voelde.

De roder kater vroeg hoe madame geslapen had. 'Geweldig,' antwoordde ze terwijl ze een dankbare blik zijn kant op wierp. 'Dankzij jou natuurlijk.' vervolgde ze en natuurlijk verscheen een kleine grijns op zijn gezicht. Nou, zijn werk was dus gedaan. Tijd om te gaan nu. Next. Ravi keek Amare aan, gewoon zoals hij tot nu toe al die tijd naar haar had gekeken. Alsof er niks aan de hand was. 'Dat is mooi. Maar het is tijd om te gaan voor mij. Al was het heel gezellig hoor!' De grijns op zijn gezicht bleef gewoon staan. Alsof hij haar zojuist niet in de steek liet. Hij keek de poes aan, misschien dat ze nog in staat was om iets als doei te zeggen, of hem uit te schelden, of hem misschien te meppen... Al kon ze natuurlijk ook zijn bevroren door zijn woorden. Ach, zolang ze maar snapte dat hij gewoon wegging.

'Dat is mooi. Maar het is tijd om te gaan voor mij. Al was het heel gezellig hoor!' Pardon? Ze zouden vandaag niet meer verder gaan met elkaar? 'Paron?' Sprak ze haar gedachte ijzig, met een vleug onzekerheid uit. Haar humeur was in één moment omgeslagen, iets was eigenlijk elke dag wel gebeurde. 'Heb ik soms iets fout gedaan?' Oh nee toch. Hij ging haar net als iedereen achter laten.