La Luna

Onderwerp: La Luna ma 5 sep 2016 - 21:05

No hay nadie
(There is no one)
Llenándome los ojos de amor
(Filling my eyes with love)
Sacándome del pozo en donde estoy
(Taking me out the well I am in)
Y donde estas
(And where are you)
La luna estaba ahí llamando
(The moon was there calling)
Tu nombre en mis oidos escuche
(Your name in my ears, I heard)
Y tu no estas
(And you're not here)
No hay nadie
(There is no one)

De stad was stil. Relatief stil, als je het vergeleek met de drukte die de dag altijd met zich mee bracht. De maan hing hoog in de hemel en ieder met een goed verstand had allang zijn ogen gesloten. Jinx probeerde het wel, opgekruld naast de zwerver die hij nog tot zijn eigenaar benoemde zou alles rustig en vredig moeten zijn. Dat was het ook, buitenaf iniedergeval. Zijn zwarte kop was gevuld met onweerswolken die hem geen moment rust gunden. Daarom stond hij, voorzichtig om de oude man niet wakker te maken, op en liet zich op gevoel de stad uit leiden. Er klonk vaag geruis van auto's in de verte, maar voor de rest was het enige geluid dat de nachtelijke stilte verbrak afkomstig van zijn zwarte klauwen die op het beton onder zich tikten terwijl hij zich steeds verderweg begon te bewegen

Soepeltjes sprong hij op het hek dat een van de verre tuinen met het niemandsland onderscheidde. Hij had geen idee waarom hij zo ver was gelopen, waarom hij zich überhaupt naar dit zogehete rogue territory had bevonden of wat hij hier te zoeken had. Veel deerde het hem ook niet, alles was welkom om zijn gedachtes ergens anders te hebben dan in de onweersbuien waarin ze nu hingen. Hij schudde enkel zijn kop en liep dieper het gebied in, voorzichtig om niet te verdwalen tussen het hoge, onbekende gras dat overal om hem heen was.
Hij kwam tot stilstand bij een eenzame, hoge boom die boven alles uit torende. Hij leek hier helemaal niet thuis te horen, voor zover het oog reikte was er niets dan hoog gras te zien hier. Jinx zette zijn klauwen in de bast en klom met enige moeite naar boven, steeds hoger en hoger totdat hij zich in een van de hoogste takken bevond. Vanaf hier kon hij de stad onderscheidden, de vage lichtjes die dansten in de verte vertelde hem waar zijn thuis zich bevond. Aan de andere kant herkende hij vaag het territorium van de Clan katten maar afgezien van dat was alles hier hem onbekend. Enkel de heldere, half-volle maan was hem maar al te bekend.
En plots overvloeide hem een gevoel van eenzaamheid, terwijl de zwarte kater zich daar in de boom bevond.
Verdomme, waarom miste hij haar toch zo.

Y donde estas
(And where are you)
No encuentro
(I don't find)
La forma de vivir si tu no estas
(The way of living if you are not here)
No me quiero acostumbrar a no tenerte
(I do not want to get used to not having you)
Junto a mí
(Next to me)

"Nostrum divellite corpus et scelerata fero consumite viscera morsu."

"Sed timidi est optare necem."

Onderwerp: Re: La Luna wo 7 sep 2016 - 12:50

Ze was weer eens op één van haar tripjes. Ze had het twolegnest gelaten voor wat het was en was bij enkele boerderijen rond gaan struinen. Bij sommigen werd ze nieuwsgierig begroet, maar bij anderen voelde ze dat ze niet welkom was. Niet dat ze zich daar ook maar iets van aantrok. Tenzij er een hond was of een kat waarvan ze wist dat ze het niet ging winnen. Ze had haar hersenen op de goede plek, dan bedacht ze zich wel twee keer. Er waren een paar katten geweest die haar hadden kunnen vertellen dat ze haar moeder wel eens gezien hadden, maar verder dan dat kwam ze niet. Dus had ze besloten de volgende dag maar weer naar de twolegs te gaan. Tenminste als ze daar welkom was. Ze had weer eens naar het kind geklauwd die haar staart gegrepen had en dan werd ze altijd buiten gezet. Ze vroeg zich af hoe vaak ze haar nog binnen gingen laten en hoe vaak ze het haar nog zouden vergeven, maar de twolegs bleken hardleers. Net als dat kleintje van hun. Ze begreep ze niet en dat was wederzijds. Toch gaven ze haar eten en een slaapplek, waarschijnlijk omdat zij hen aan haar moeder herinnerde. En zolang ze nog niet alles wist zou ze terugkomen, aangetrokken tot haar verleden die ze nooit had gekend. Ze was in een boom geklommen, om te slapen. Dat deed ze eigenlijk altijd als ze niet bij de twolegs was. Als ze ergens op kon slapen dan verkoos ze dat boven de grond. Ze werd echter uit haar slaap gehaald toen ze geritsel hoorde. Ze tilde haar slanke kop op en spiekte tussen de bladeren door. Waar ze een kater gestaagd omhoog zag klimmen, langs haar heen. De wind stond de andere kant op en ze lag verscholen tussen de bladeren. “Afleiding nodig?” Sprak ze droogjes terwijl haar groengele ogen naar de plek staarden waar ze hem boven haar had zien verdwijnen.

[Resting in peace]

Onderwerp: Re: La Luna wo 7 sep 2016 - 15:26

Zuko keek met een zucht naar de maan die zich buiten bevond. De halve ronde maan trok zijn aandacht. Hij kon niet slapen. Het was niet de eerste nacht dat hij niet goed kon slapen, maar hij moest eerlijk zeggen dat het hem de laatste tijd steeds beter afging om alles een plaatsje te geven. Dat wilde niet zeggen dat er soms nog momenten waren dat hij zich als een kleine kitten op kon krullen en verzeild kon raken in zijn eigen verdriet, zijn eigen rouwproces. Hij had niemand hier in de schuur bij hem om zijn pijn mee te delen en als hij dat al kon dan zou hij dat niet doen. Zuko was op dat vlak wel teruggetrokken. Hij deelde niet graag zijn emoties met anderen, zijn zwakke emoties dan. Niet alleen omdat ze het tegen hem konden gebruiken als ze toch slechte bedoelingen leken te hebben, maar ook omdat Zuko er niemand mee lastig wilde vallen. Het zou echter voorlopig nog wel op blijven vallen dat hier eerst drie katten woonden. De kater zuchtte, stond op en liep uit zijn schuur. Het geclaimde stukje territory die hij had bevatte één kleine schuur en een heel klein meertje dat verder stroomde naar andere territory’s van andere Rogue’s toe. Voor de rest had hij dan nog een klein veldje achter zijn schuur waar hij kon trainen als hij wilde. Het was klein, maar Zuko was er blij mee. Hij had zijn grenzen duidelijk aangegeven zodat andere katten wisten dat ze niet moesten proberen om zijn schuur in te pikken. De kater draaide zich om en besloot een wandeling door het Rogue territory te maken, maar vermeed daarbij zorgvuldig goed gemarkeerde territory’s. Uiteindelijk kwam hij uit bij een boom waar hij een kat in zag liggen die aan het praten was tegen waarschijnlijk een andere kat. De poes boven hem had een ander soort pels dan dat hij bij de katten herkende die hij dikwijls was tegengekomen. ‘Mag ik erbij komen liggen?’ vroeg hij en hij wees met zijn staart naar één van de takken die vrij was.

OOC: Ik had beloofd om hier te reageren dus hier ben ik. Mind if I join? c: