Jitterbug

Oke, hij was in een goed humeur en had eindelijk de tijd gevonden om zijn apprentice weer te trainen. In de tussentijd was het de opdracht aan de warriors geweest om hem op schema te houden maar nu kon de kater het weer zelf en dus had hij met de apprentice afgesproken in het bos, om eens te kijken hoe ver ze nog te gaan hadden. Hij had er alle vertrouwen in dat het een leuke dag ging worden met veel leren voor beide partijen.

- Runningpaw

De ander leek het hem niet al te kwalijk te nemen dat hij het zo druk gehad had de afgelopen tijd. Met ietwat van verontschuldiging keek Tall hem echter wel aan, want dat betekende niet dat het legit was wat hij had gedaan. Beter leren plannen was een must, al was het vanwege al die spanningen tussen clans niet altijd makkelijk om dat vol te houden. "Hopelijk heb je het een beetje naar je zin gehad bij de invallers," Mauwde hij met een glimlach, en rechtte toen zijn rug. "Kan je me vertellen wat je zoal gedaan hebt?" Natuurlijk had hij de training in de gaten gehouden, maar eens zien wat Running ervan onthouden had.

De ander leek niet per se goed te weten wat hij had gedaan, maar dat maakte niet uit, zouden ze nog wel aan werken. Vandaar dat hij knikte en even glimlachte om de onzekerheid die er achter zat. "Prima, klinkt alsof we vandaag nog lekker aan de slag kunnen," Grinnikte hij in antwoord, en wenkte met zijn hoofd om aan te geven dat ze in de richting van een boom gingen lopen.

De ander leek een beetje onzeker op zijn poten te staan, maar dat kon er ook aan liggen dat ze elkaar nog niet uitermate vaak gesproken hadden, en dat was dan weer niet de schuld van de apprentice. Vandaar dat Tall ditmaal niet zijn standaard antwoord van 'dat zul je zien' gaf op de vraag, maar er ook eigenlijk op in ging. "Ik wilde kijken of jagen en vechten in bomen je ook goed afgaat," merkte hij dus op, en liep ondertussen verder naar de uitgekozen boom. Daar ging hij zitten en keek de ander onderzoekend aan. "Hoe is je balans?" Vroeg hij uiteindelijk, want dat was een best belangrijk punt.

De ander leek niet heel zeker over zijn balans, maar dat maakte niet heel erg veel uit wat Tall betrof. Kon aan gewerkt worden, zelfvertrouwen moest iedere kat leren, evenals balans in bomen. "Mooi," Mauwde hij dan ook opgewekt in antwoord en sprong op om naar de boom te wenken met zijn hoofd. "Laat maar eens zien dan," Hij zou zelf niet als eerste klimmen, stel Running zou vallen! Wat een geweldige mentor zou hij dan zijn, apprentice op de grond laten vallen. Ace zou het hem nooit doen vergeten.

De ander leek al wat meer vertrouwen in de situatie ontwikkeld te hebben, en besloot er maar gewoon voor te gaan. Tevreden keek Tall toe hoe de kat de boom in klom, en glimlachte naar hem toen hij van boven vroeg wat er nu verwacht werd. "Nu," Mauwde Tall, en sprong met twee sprongen ook naar de tak, "Kom ik je joinen," Ja hij was een show off, who cared. Het was veel te leuk om apprentices te laten zien wat je als volleerd warrior allemaal kon. "Voel je je gebalanceerd?" Vervolgde hij uiteindelijk tegen Running, en keek hem vragend aan. Dat was punt 1 van vechten in bomen.

Hij stak even quasi-trots zijn neus in de lucht toen de ander onder de indruk leek, maar vervolgde toen snel de training met zijn vraag. Dit werd positief beantwoord ook al kon hij een hint van sarcasme vinden in de ogen van de apprentice. Vandaar dat zijn poot naar voren schoot en hard tegen de schouder van de ander duwde. Als die gebalanceerd was zou die snel zich herpakken, zo niet dan had Tall hem altijd nog beet en zou hij ervan leren. Either way was goed wat hem betrof.

Hij schoot in de lach bij de reactie van de ander, de dikke staart en giga ogen waren most definitely de duw waard geweest, en ook al was het een wat controversiele methode, hij werkte prima, want de ander was duidelijk in balans en nu misschien nog wel beter dan net. De dramatische uitroep reageerde hij dan ook enkel op door zijn wenkbrauwen op te trekken, de ander was niet gek en zou er snel genoeg achter komen. Bij de latere reactie grinnikte de deputy. "Maar goed dat ik hier ben om je je poten te leren te gebruiken," Merkte hij plagend op, en sloeg nog een keer naar de ander, ditmaal naar de voorpoten. Eens zien wat er zou gebeuren.

_{Gelukkig viel Tallshadow deze keer niet meteen aan toen Runningpaw zijn tweede sarcastische opmerking van de dag maakte. Integendeel, hij moest zelfs even grinniken. Door de plagerige ondertoon in de opmerking van zijn mentor wist Running deze keer wel dat er opnieuw een aanval zou komen, waardoor hij alvast zijn spieren aanspande. Tja, eigenlijk wist hij het niet helemaal door de plagerige toon, want iedereen weet dat Tallshadow nou niet bepaald de meest serieuze deputy is, maar het was gewoon een gevoel dat hij had. Gelukkig was het niet een misplaatst gevoel want hij zag hoe de deputy naar zijn voorpoten sloeg. Running deinsde achteruit, en hief zelf zijn rechterpoot om in de richting van Tall zijn borst uit te halen.}

De ander leek deze keer een stuk beter voorbereid, en dat maakte Tall vrolijk. Het was goed dat de jongeling kon opletten en sarcastische opmerkingen kon maken tegelijkertijd, multitasken was stap 1 van het goede warrior worden. De rechterpoot die meteen werd geheven om uit te slaan was echter een kleine fout, ze stonden op een tak, en op een tak waren alle poten nodig. Aanvallen moesten dus snel gebeuren of ze moesten een verassing zijn, anders zou de tegenstander - zoals Tall nu mooi demonstreerde - de andere voorpoot zo onder je wegduwen, tenminste, als het een beetje wilde lukken.