Euuuh... Hello

Onderwerp: Euuuh... Hello ma 19 sep 2016 - 22:11

De jonge grijze kattin lag rustig in haar apprentices den, angstig om weer naar buiten te gaan. Waar was mama om haar te beschermen voor de buiten wereld, ze was zoooo.. Bang. Ze wilde niet meer, haar ogen traanden, ze wilde weer terug. Kitten wezen, ze wilde weer terug lurken aan hun moeders tepel om die lekkere melk te krijgen. Ze schoot in angst ineen, angstig kwam ze overeind. Ze hyper ventileerde, het ging in en uit. In en uit, steeds vlugger. Ze schoot overeind en ging met haar bonkenede hart buiten staan, haar ogen nog waterig van wat er was gebeurd. Ze stond voor de apprentices den, daar bleef ze staan met wilde ogen tuurde ze om zich heen. Het was donker buiten, ze kon niks zien in het donker. Daar stond ze, angstig. Te wachten tot het ooit weer licht zou worden, haar hart bleef snel kloppen. Haar lichaam rilde van angst, waar was iedereen. Alles was zo zwart als roet, zo zwart dat ze niks kon zien. Ze kneep haar ogen dicht en hield zich in om te gaan schreeuwen, wat ze wel van plan was. Er was niemand, niemand waarop ze kon rekenen... Haar angst hield haar wakker, haar lichaam bleef rillen. Steeds als ze hulp nodig had was er niemand, waar was mama? Waar was haar broer Bramble, waar was iedereen....

~Eerste post Stallionheart

Euuuh... Hello 8584b9eec52f20916c4680d52b3e89c62aec6757

Onderwerp: Re: Euuuh... Hello ma 19 sep 2016 - 22:18

Starend voor zich uit had hij bijna de hele nacht in de Warrior' den doorgebracht. Even was de kater weggedoezeld maar de felle zonnestralen die nu hun weg door het bladerdak baanden wekte de kater. Hij stond op en sjokte naar buiten, het licht was zo fel nog niet maar het had hem gewekt en hij kon er niets meer aan doen. Hij zuchtte en begon zijn vacht in model te brengen omdat hij zich zo niet kon vertonen tegenover zijn Clangenoten. Toen hij het mos uit zijn vacht had gekamd voelde hij zich al een stuk beter, gisteren was er veel gebeurd en het was de kater niet in de koude kleren gaan zitten.
De kater stond op en liep op automatisme naar de Apprentice Den waarna hij "Routpaw" wilde roepen maar zijn bek klapte open en dicht zonder een geluid te maken. Hij zou die naam nooit meer roepen besefte hij opeens met een schok. De kater schudde zijn kop en keek even om het hoekje van de Den waar hij Silencepaw, de Apprentice van Oceanbreeze zag liggen rillen. Hij fronste en liep voorzichtig naar de grijze poes toe. "Alles oké?" vroeg hij haar vriendelijk terwijl hij zijn grote pluizige staart over haar lijfje legde.

Ava & Sig by El4a

Onderwerp: Re: Euuuh... Hello zo 25 sep 2016 - 9:54

De jonge apprentice kon niks zien in het donker, ze lag jankend op de grond. Alles was zo donker, ze rilde. Snikkend spitste ze haar oren toen een bekende stem wat tegen haar sprak, er kwam iemand haar richting op. Ze was zo bang, ze durfde het niet. Zou ze nu dood gaan, zou een kat haar nu en hier vermoorden. Ze kroop ineen, ze keek richting waar het geluid volgens haar op ging. "Alles oké?" vroeg een bekende stem haar vriendelijk terwijl hij zijn grote pluizige staart over haar lijfje legde. Iets zachts kwam tegen haar lichaam aan, het voelde vertrouwd. Ze schudden haar kop, te angstig was ze om te praten. Ze kon niks zien in het donker, ze leek wel een blinden als het donker was. Ze slikte, "w...Wie... Ben.... Jij?" piepte ze zachtjes. Angstig om overeind te komen, ze wreef met haar poot snikkend over haar ogen heen. Zodat ze haar eigen tranen kon wegvegen, waarom was ze niet als elke apprentices. Die waren dapper, nieuwsgierig, niet bang en konden wel in het duisternis zien. Ze sloeg haar eigen staart om zich heen, ze keek met haar blauwen ogen waar het geluid vandaan kwam. Het geluid kwam namelijk ergens vandaan, waarvan wist ze niet.

Onderwerp: Re: Euuuh... Hello za 1 okt 2016 - 17:21

Bezorgd keek hij naar Silencepaw en fronste. "Rustig maar Silencepaw. Ik ben het, Stallionheart. Wat is er aan de hand?" miauwde hij en hij schoof dichter naar de Apprentice toe. Hij bleef stil en hoopte dat de Apprentice wat zou kalmeren. Hij begon zachtjes een hummend geluid te maken om Silencepaw te kalmeren. Het hummende geluid herinnerde hij zich nog uit zijn eigen kittentijd toen zijn moeder dat ook voor hem had gedaan als hij naar had gedroomd of als er iets gebeurd was. Hij glimlachte in het halfdonker en keek de Apprentice den rond. Wat was het lang geleden dat hij hier nog was geweest. Mijmerend in zijn herinneringen schrok hij op van het geluid dat van buiten kwam. Hij keek naar buiten maar besefte al snel dat het waarschijnlijk een van de schapen geweest was die hier rondliepen. De laatste tijd kon je niet voorzichtig genoeg zijn.

Ava & Sig by El4a

Onderwerp: Re: Euuuh... Hello za 8 okt 2016 - 16:14

Silencepaw keek rond, niet wetend waar de kat was. Ze was ineen gestort op de grond, angstig trilde ze. Al was er een kat rond haar, ze had haar oren in haar nek geslagen. Ze wilde niet meer, ze wilde helemaal niks meer. "Rustig maar Silencepaw. Ik ben het, Stallionheart. Wat is er aan de hand?" miauwde hij en hij schoof dichter naar de Apprentice toe. Ze schrok, vlug rilde zij. Al begon het nog enger te worden door een geluid dat op kwam, ze schoot overeind uit angst. Ze was geen kattin die dit meer aandurfde, ze kneep haar ogen dicht. "Ga! " Piepte ze zacht, ze werd nog alleen maar angstiger. Alles was donker, ze kon niks zien. Ze kroop ineen en rolde zichzelf op als een grijs wit bolletje, nee ze kon dit niet meer aan. Ze wilde alleen gelaten worden of juist geholpen worden, ze had het koud. Een eng kat monster maakte een eng geluid en zou haar nu proberen op te eten, ze wilde niks meer. Ze kon het niet meer, ze bewoog langzaam heen en weer. Haar ogen wijd open, al leek ze steeds voor zich uit te staren. Ze durfde het niet meer, ze kon het niet meer.