Too cute for you

Haar ogen waren open en haar spraak was al een stuk beter, al was het nog steeds heel kittenachtig, dan nog was Russetkit een intelligente en slimme kitten. Ze pikte dingen snel op en ontwikkelde dingen ook heel snel. Dat terwijl ze hartstikke klein en fragiel leek. Zo had Russetkit al snel door hoe je een mosballetje maakte en daar was ze nu dan ook mee bezig. Ze was nog jong en voor nu leek de nursery genoeg voor haar te zijn, hier was nog zat te beleven en dat was ze vandaag ook weer van plan. Russetkit liet het zelf gemaakte mosballetje uit haar nest rollen en hopte er struikelend achteraan. Ze lachte en keek vervolgens om zich heen. "Wie mee doen?" Vroeg ze met grote, donker blauwe oogjes.

Open

"Wie mee doen?" Silverkit keek vrolijk op toen ze Russetkit hoorde. Ze had het mosballetje al gevolgd sinds de andere kitten hem had gemaakt, en liet zich dit geen 2 keer vragen. "Ik! Ik!" riep ze enthousiast, terwijl ze vrolijk naar de andere kitten en het mosballetje toe trippelde. De zilveren kitten had al even stilgezeten en dat deed haar duidelijk weinigs goed. Ze zat vol energie welke ze echt kwijt moest, en soms deed ze dit niet helemaal op de sociaal acceptabele manier. Gelukkig leerde ze snel. Zo had ze al geleerd dat ze eigenlijk niet zomaar op vreemde katten mag klimmen en deze aanvallen, want dan kon die kat boos worden. Soms vergat ze echter wel eens haar manieren. Ehh, oeps?

Stil had ze toe zitten kijken hoe haar zusje een balletje van mos aan het maken was. Zelf had ze het ook al een aantal keren geprobeerd, maar veel succes had ze er nog niet mee gehad. Ze wachtte dan ook tot haar zusje klaar was met het balletje te maken en vroeg of iemand mee wilde doen voor ze naar haar toeliep. "Ikke," Zei ze, terwijl ze haar best deed om zo goed mogelijk in de richting van Russetkit te lopen. Ze zag ook dat er een andere kitten al bij was, dat zou het alleen maar leuker maken. Ze liet haar blik van het mosballetje naar haar zusje gaan, ze was tenslotte aan het wachten tot zij wat zou gaan doen.

Mistkit hief haar kleine kopje op toen er wat geroezemoes klonk. Ze lag heerlijk warm tegen mamma aan, maar besloot dat het eigenlijk wel tijd was voor een spelletje. Dus rekte ze zich al geeuwend uit en trippelde wat onhandig op de kittens af. Toen ze dichterbij kwam herkende ze de twee figuren als Harekit en Russetkit, twee van haar zusjes. Ook een grijzige kitten had zich bij hen gevoegd. Mistkit voegde zich vrolijk bij hen, ze waren allen nog zorgeloze kittens. "Wat dwoen jullie?"Haar woorden waren nog steeds dik en een beetje vervormd, maar inmiddels was ze wel een beetje verstaanbaar, en bepaalde woorden begonnen uit haar grijze bekje te komen. Het had haar wat langer geduurd dan de anderen, maar ach.

Russetkit hoorde al snel iemand terug piepen op haar vraag of anderen mee wilden doen met haar mosbalspelletje. Het wat een hele lichte kitten, bijna zilver van kleur. "Wat jou naam?" Vroeg ze aan de kitten die als eerste had aangeven mee te willen doen. Ondertussen schopte Russetkit het mosballetje naar de andere kitten toen. Toen kwamen er al snel twee andere kittens bij. Het waren haar zusjes. "Ja jullie ook mogen mee doen!" Piepte Russetkit blij. "Mosballetje gooien!" Vertelde ze toen. Ze lachte vrolijk en wachtte toen naar wie Silverkit het mosballetje toe zou gooien.

De andere kitten schopte het balletje mos naar haar toe, terwijl ze een vraag stelde. "Wat jou naam?" Silverkit antwoordde vrolijk. "Silverkit, en de jouwe?" Al snel kwamen er nog 2 andere kittens die mee wilde doen, waar Russetkit vrolijk op antwoordde, en natuurlijk zag Silverkit er ook voordelen in. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd, niet? Ze dacht dat ze allemaal uit hetzelfde nestje kwamen, maar ze wist het niet zeker. Eigenlijk had ze niet echt door wat familie betekende. Zolang ze maar aardig waren, toch? Misschien kwam die manier van denken wel omdat Silverkit zelf geen familie had. Of naja, die had ze wel, maar ze kende die al niet meer. Het dichtste wat ze had aan familie Oceanbreeze en Neverland, en hun nestje.
De zilveren kitten had het mosballetje al tussen haar poten en gooide die vrolijk met haar poten naar Harekit, de ginger en witte kitten die er als eerste bijkwam.

Na haar kwam Mistkit ook kijken wat er aan de gang was. Het mosballetje was ondertussen bij de zilveren kitten die zich voor had gesteld als Silverkit. Harekit volgde het mosballetje met haar ogen toen deze haar kant uit kwam en voor haar poten landde. Ze had daarbij opgelet hoe de andere kitten het had gegooid en hoopte nu dat het haar ook goed af zou gaan. Ze probeerde haar pootje onder het balletje te krijgen en hem zo in de richting van Mistkit te gooien, echter kwam haar poging maar tot halverwege in de richting van haar zusje. Sorry," Zei ze zachtjes.

Oh, ze deden een spelletje! Mistkit was normaal niet zo weg van de spelletjes, gezien ze vaak te wild waren voor de kleinere kitten. Liever keek ze dan gewoon toe, veilig van onder moeders staart. Maar dit spelletje was rustig en niet al te moeilijk, bovendien was het dichtbij, waardoor haar slechte zicht niet echt in de weg zat. Silverkit duwde het bolletje naar Harekit, waarna deze werd door geveegd naar haar. De poes probeerde het balletje te vangen, maar tot haar verbazing bleef deze maar halverwegen tussen hen liggen. Dus lag de poes met alleen maar stof tussne haar poten op de grond. "Haha! Mis!"Piepte ze lachend, waarna ze overeind kwam en het bolletje naar haar rossige zusje Russetkit duwde.