| | 
:eye:
88
Actief
→ Sticks and stones may break your bones,
but word leave psychologic wounds that will never heal ←
| |
|  Onderwerp: Après moi le déluge  zo 20 nov 2016 - 14:00 | |
| Een harde donderklap liet haar even met haar oren trekken. De storm hing al dagen in de lucht, als een onuitgesproken dreiging. Nu echter, net terwijl ze besloten had om op jacht te gaan, leek het toe te slaan. Helaas bleef de regen opnieuw uit, zoals het de laatste paar weken al veels te lang deed. Er was enkel het oorverdovende gedonder en de prachtige lichtflitsen. Speakeasy voelde een mengeling van angst en fascinatie voor het onweer, al was dat niet van haar houding af te lezen. De jonge warrior moest moeite doen om niet omver geblazen te worden door de heftige winden die haar van haar poten leken te willen blazen. Daarom ook zocht ze wijselijk beschutting achter een grote steen, waar ze zich maar gemakkelijk probeerde te maken; voorlopig zat ze hier nog wel.
-Open!  Now who are you to decide  what is wrong and what is right? |
|  | | 
✦ Beer
39
Actief
| |
| | | | | 
~Essie
23
Actief
| |
| | Onderwerp: Re: Après moi le déluge zo 4 dec 2016 - 20:32 | |
| Ashfire liep langzaam door het terrein van de Riverclan. Hij wilde gaan jagen, maar tot nu toe had hij geen geluk gehad. Zelf een klein net vogeltje, die net had leren vliegen, was Ashfire te slim af. Ash wist wel dat hij minder goed was in jagen en veel beter was in vechten. Alleen gaf de kater dat niet snel toe. De lucht vulde zich met een lichtflits. Het begon niet te regenen, maar na de flits kwam er een enorme donderklap. Ashfire zag dat een poes zich verschuilde achter een grootte steen. Een rode kater kwam eraan gestormd en struikelde over de poes heen. Ash moest er zacht van grinniken. Wat eigenlijk niiet aardig was, maar dat boeide de kater niet. Ash moest nog meer lachen toen de kater piepend verstopte. De jonge kater keek even snel omhoog, maar de regen bleef weg. Even schudde hij zijn hoofd toen hij weer zijn aandacht op de andere katten richtte. De poes heette iets met Speak en de kater heette Bramblepatch als Ashfire het goed had. Niet dat hij het na vroed, dan liet hij een zwakte zien. |
| | | |
:eye:
88
Actief
→ Sticks and stones may break your bones,
but word leave psychologic wounds that will never heal ←
| |
| | Onderwerp: Re: Après moi le déluge di 20 dec 2016 - 20:44 | |
| Ze was net weer een beetje tot rust gekomen toen er opeens nogmaals een lichtflits de hemel doorkliefde, bijna gelijk gevolgd door een angstaanjagende knal. En als dat nog niet genoeg was, werd ze plots overvallen door een zwaar gewicht. De jonge poes rolde soepel met het gewicht mee en wist zich razendsnel te herstellen, waarna ze meteen in een aanvalshouding dook en naar haar vijand keek. Of nuja, vijand... Het bleek enkel een rode kater te zijn. Bramblepatch, wist ze. Waarschijnlijk had het noodweer hem ook verrast, dus liet ze haar aanvallende houding varen en duwde met haar poot een stukje van de struik opzij. "Bramblepatch? Ik ben het maar, Speakeasy."Bracht ze geamuseerd uit en keek de kater even vriendelijk aan. Ze was niet iemand die snel boos werd, dus de grote kater hoefde zich daar iniedergeval geen zorgen om te maken. Waar ze echter minder van gediend was, was hun publiek. "Vermaak je je, Ashfire?" Sprak ze luid om over de wind uit te komen, waarna ze een behulpzame poot naar Bramblepatch uitstak om hem onder de struiken vandaan te helpen. Ze konden beter achter die steen schuilen dan in een nietig struikje en als Ashfire van plan was om bij hen te komen schuilen, zou hij beter zich maar eens wat vriendelijker op kunnen stellen.
Super laat, sorry ;; Now who are you to decide what is wrong and what is right? |
| | | | |
| | Permissies van dit forum: | Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
| |
| |
| |
