Ghost Town

Het sneeuwde, maar het was natte sneeuw. Zodra het sneeuwvlokje op de grond terecht was gekomen, smolt deze vrijwel meteen weer. Er heerste een vreemde sfeer in het kamp, maar daar trok Serpentkit zich niets van aan. Ze was ook maar een kitten, er was pas iets, zodra ze het voelde, hoorde of kon zien. Serpentkit sprong verder bij de nursery vandaan en begon vervolgens de sneeuwvlokken proberen te vangen met haar bekje. Dit was ook leuk! Waarom mooi en serieus zijn als spelen en stoeien zoveel leuker is? Haar moeder was er toch niet meer, dus waarom zou ze braaf zijn?

Ghostkit* eerste post

En toen was het gelukt! Serpentkit had een sneeuwvlok weten te vangen. Deze smolt in haar bekje en slikte ze voldaan door. Toen merkte ze een bekende, vertrouwde geur op. De geur van Ghostkit. Serpentkit keek naar voren, recht in de grasgroene ogen van haar broertje. "Wat kijk je stom," merkte ze op en verwachtte nu een verantwoording van waarom hij haar zo vreemd aan keek. Ze deed toch niks raars?

Verontwaardigd trok Serpentkit haar wenkbrauw op. "Ik ben niet stom, jij bent stom!" Reageerde ze en toen Ghostkit naar haar toe liep en zijn tong uit stak om vervolgens haar een zacht duwtje te geven, sprong Serpentkit naar voren en sloeg haar poten om zijn nekje heen. "Hebbes!" Piepte ze en begon zachtjes, speels met haar achterpoten tegen hem aan te trappen.

"Wel als jij mij stom noemt," reageerde Serpentkit op Ghostkit. En toen had Serpentkit haar broertje vast in een greep en trappelde met haar achterpootjes tegen hem aan. Ghostkit liet een zucht en viel voorover, boven op haar. "Wie is er nou een dikzak," piepte ze toen Ghostkit boven op haar lag. En toen werd er een modderpoot in haar gezegd gelegd en veegde hij haar hele gezicht onder. "Hé!" Reageerde ze verontwaardigd en wurmde zich onder Ghostkit vandaan om vervolgens wat modder uit de grond te graven met haar poot en dit naar Ghostkit te gooien. Tijd voor een drek gevecht! De grond was toch nat door de vieze snel smeltende sneeuw. Dus modder scheppen was een eitje!

Toen ze onder hem vandaan was keek ze hem uitdagend aan en gooide drek naar zijn kop. "Jij bent een dikzak!" Piepte ze terug. Serpentkit zag hoe Ghostkit modder begon te verzamelen. Sowieso zouden de Queens niet blij zijn, wanneer de kittens helemaal door en door vies terug zouden keren. Maar dat was hun probleem, niet die van haar en Ghostkit. Ook Serpentkit begon een dikke modderbult te verzamelen en hield ondertussen Ghostkit in de gaten, klaar voor het gevecht!

Intussen vond Serpentkit dat ze wel genoeg modder had verzameld. Het sneeuw was intussen veranderd in vieze natte regen. Maar dat maakte haar niks uit. Ze keek langs de stapel en zo kreeg ze ineens een dikke pak modder in haar gezicht dat Ghostkit naar haar toe had gegooid. Serpentkit veegde met haar pootje over haar gezicht zodat ze weer kon zien. Met haar pootjes verzamelde ze wat modder en gooide het vervolgens terug naar Ghostkit, die zijn tongetje uit zijn bekje had hangen. Nu hoopte ze dus ook dat het modder recht in zijn gezicht terecht kwam! Want dat zou pas om te gieren zijn, lekker modder happen!