Hope for the morning

Sierlijk sprong ze van sprint over naar stilstand toen ze bij haar schuur aankwamen. ''Waarschijnlijk had je dat al door de grensmarkeringen gemerkt, maar we zijn er.'' Mauwde ze vriendelijk. Het was zeldzaam dat ze zo opgewekt en aardig was. Draco was dan ook echt bijzonder voor haar. Was dat wat liefde met je deed? Ze had altijd gedacht dat liefde niet meer was dan een oppervlakkig gevoel van seksuele aantrekkingskracht. Er was dan ook niemand geweest voor wie ze echt was gevallen. Natuurlijk zijn er aardig wat krappe katers voorbij gekomen in haar leven. Maar of ze verliefd op hen was geworden? Nee.. Ze grinnikte even en schrok toen weer wakker uit haar korte dagdroom. ''Volg me maar. Ik zoek wel een gemakkelijke plek uit.'' Kalm stapte ze naar binnen en trippelde de hardhouten trap op. In de hoek van de eerste verdieping had ze laatst nog een stapel van grassen gemaakt voor haar nest en andere handige dingen. Daar zouden makkelijk vier katten in kunnen slapen. ''Lijkt dat je makkelijk?'' Vroeg ze lichtjes onzeker.

-First post Draco

Ewww ran out of inspiration

Het was duidelijk dat hij iets totaal anders had verwacht van haar leefruimte. Het was dan ook best comfortabel voor een kat die alleen leefde. Zoals verwacht nestelde hij zich in het gras. Amare ging naast hem zitten, maar niet te dichtbij. Het was nog niet zeker of ze wel verder zou moeten gaan. Aangezien ze totaal geen ervaring had met liefde of diepere relaties liet ze alles aan hem over. ''De reden waarom ik dit stuk territorium mag bezitten is omdat niemand echt behoefte heeft aan dicht bij de Twolegplace leven.'' Ze waren nu aan de andere kant van de stad. Er volgde een korte ongemakkelijke stilte. Ze beet ongemakkelijk aan de binnenkant van haar onderlip. ''Vertel niet meer dan je wilt vertellen hoor.'' Zei ze vriendelijk. Het was zwaar klote dat het zo moeilijk ging om even met hem te praten. Gesprekjes over koetjes en kalfjes waren nooit echt haar sterkste punt, maar met Draco toch zeker wel? Hoopvol wachtte ze af op zijn antwoord.

Amare deed haar best om naar hem te glimlachen. Het was zo vreemd om hem na een jaar opeens weer bij haar zijde te hebben.. Maar dat betekende niet dat ze het niet met hem wou proberen. Nee.. ''Dankje. Daar ben ik het helemaal mee eens.'' Ze wist niet of ze zich gevleid of heel ongemakkelijk moest voelen. Misschien deed ze dat wel allebei. Het was heel verleidelijk om dicht tegen hem aan te kruipen en te om genieten van zijn warme lichaam. Zou ze dat doen? "Ik heb weinig te vertellen." Zuchtte hij opeens. Ze besloot dat ze zich beter in kon houden. Maar.. Hij heeft een heel jaar opgesloten gezeten. Hoe kon hij niks te vertellen hebben? ''Het is oké als je het er niet over wilt hebben. Je kan gewoon open tegen me zijn hoor.'' Mauwde ze een tikkeltje beledigd. Waarschijnlijk wou hij het er gewoon niet met haar over hebben. Wie wou dat wel? Ze was niet meer dan een stuk dom chagrijn. ''Dus zou je me eerlijk kunnen vertellen wat je verder van mij.. of ons wilt.'' Het woordje ons kwam er nogal moeilijk uit. Waren ze ooit een ons? Zouden ze überhaupt ooit nog een ons worden? Ze schoof wat dichter naar hem toe.

Ze had vrijwel meteen spijt van haar geïrriteerde uitval. Ze moest echt eens even normaal doen. Het verpesten van haar kansen bij Draco was wel het laatste wat ze wilde. Ze wist niet eens zeker of dit wel liefde was. Wat voor ervaring had ze? Geen. Toen Draco plots de woorden uitsprak die ze zelf net zo goed had kunnen zeggen besefte ze opeens dat hij wel het zelfde gevoel over de situatie moest hebben als zij. Natuurlijk was dit vreemd voor hem. Haar aanstellerige gedrag hielp daat niet bepaald bij. "Ik.. sorry.." Verontschuldigde ze zich. "Het is voor mij ook allemaal nieuw. Het hoeft niet zo snel te gaan.." Het was niet dat ze het erg zou vinden als ze op korte termijn al iets zouden krijgen. Integendeel zelfs. Ze vond hem geweldig. Ze wou het eerder niet verpesten.

Wees hij haar hiermee een soort van af of nam hij haar daadwerkelijk serieus? Puur uit angst om hem te triggeren besloot ze om niet weer moeilijk te gaan doen. Toch was ze erg nieuwsgierig. Hij had het nooit echt over zijn oude relaties. Misschien uit schaamte. Misschien uit angt. Misschien ook wel uit pure hufterigheid. Het waren haar zaken dan wel niet. Ze wou wel weten wat zich mogelijk in zijn brein afspeelde. In plaats van hiernaar te vragen deed ze het wat subtieler: "Als we elkaar vaker gaan zien dan bouwen we wel een band op." Mauwde ze op geruststellende toon. Hopelijk zou hij dat niet te geforceerd vinden.

Same here. Trusten dan hè

Plots schoot het hoofd van de kater naar haar omhoog. Een milliseconde dacht Amare dat er iets was. Tot de kater begon te spreken. "We stellen elkaar omstebeurt een vraag die we eerlijk moeten beantwoorden, dat is vast goed voor onze band.." Aan zijn blik te zien wou hij gauw een antwoord. Hoewel het haar een eng idee leek (kom op, ze had belachelijk veel geheimen en vreemde dingen) stemde ze er toch mee in: ''Oké.'' Ze gunde hem een schuin glimlachje. Het leek haar het meest logisch dat zij zou beginnen. ''Wat is het geen wat je het gelukkigst maakt?'' Het was een hele cliché en vage vraag, maar misschien maakte het een verschil als hij er een bepaald antwoord op gaf.

"Op dit moment het feit dat ik terug in het bos ben." Zei hij na wat nadenken. Een lichte teleurstelling ging door haar heen, maar ze begreep het wel. Het was misschien een beetje egoïstisch om te denken dat zij hem het gelukkigst zou maken. "Wat vind je ervan dat ik bij de Elite zit?" Oei. Dat wist ze eigenlijk niet zo goed. Hoewel ze een zekere respect had voor de macht die van deze clan afstraalde, hadden een aantal katten het wel voor haar verpest. Zoals Shark.. bijvoorbeeld. ''Ik heb het niet zo met een groot deel van de Elite, maar heb respect voor katten als Claw.'' begon ze. Ze had zat verhalen over hem gehoord. ''Hoe dan ook maakt het me niet zoveel uit. Je bent wie je blijft, ongeacht in welke clan je zit.'' Zei ze oprecht.

"Well yeah probably, maar Elite katten zijn meestal gemener." Hij lijk niet al te veel om haar antwoord te geven. "Dat ligt nooit helemaal aan de clan maar wel voor een deel." Mooi. Hij herhaalde daar zojuist precies daar haar gedachtegang. Nu zaten ze daarin in ieder geval op één lijn. Draco was daar natuurlijk een uitzondering op. Vond zij dan. Ze vroeg zich af wat er was toen bij haar aanstaarde. Een ongemakkelijk oogcontactmoment later besefte ze dat zij nu weer een vraag moest stellen. Ehm. ''Wat was je van plan om weer met je leven te gaan doen na dit Twoleggezeik?'' Flutvraag, maar ze moest gewoon weten waar hij te vinden zou zijn.

Dat klonk als een redelijk antwoord. Zo zou ze het zelf ook doen. "Hoe was het afgelopen jaar voor je?" Mauwde Draco er vluchtig achteraan. Amare merkte het niet eens op. Dat was een lastige vraag. Ze heeft het grootste deel van de tijd alleen geleefd, tot ze Amberhunt ontmoette en later ook Draco weer tegenkwam. "Vooral erg eenzaam. Maar laten we zeggen dat het het allemaal waard was." "Het" was teveel om nu allemaal uit te leggen. Ze gaf hem even om over haar antwoord na te denken en stelde toen weer een vraag: "Wie hoopte je het meest te zien toen je weer vrij was?" Savage.

"Jou." Gaf hij tot haar geruststelling antwoord. Heel even vroeg ze zich af of hij dat meende. Ze schudde de twijfeling van zich af. Natuurlijk was hij eerlijk. Anders had hij haar niet tot aan haar schuur gevolgd. Anders zou hij haar in ieder geval ontweken hebben. "Hoewel dit voor mij erg vreemd is ben ik blij je weer te zien." Zei ze, hoewel dat nogal overbodig was. Ze wachtte geduldig af op zijn vraag.

Stonepaw had de geur van Draco nu al een hele tijd gevolgd. Hij moet nu toch echt in de buurt zijn, dacht hij. Hij wilde Draco graag iets vragen, iets belangrijks, iets dat niet zo maar even kon wachten. Wat Draco allemaal wel niet deed als hij er niet was was zijn business, hij zou zich er niet al te veel mee bemoeien. Tenslotte vertrouwde hij Draco nu. Een soort van. Kinda. Oké, misschien niet helemaal na wat er gebeurd was, maar toch wel een beetje. Zonder vertrouwen hadden ze namenlijk ook geen relatie. Stonepaw kwam aan bij een schuur, de geur van Draco was nu op zijn scherpst. Ook rook hij een onbekende rogue poes. Wie zou dat kunnen zijn? vroeg hij zich af. Een familielid van Draco? Of zaten die juist ook in de BloodClan? Of gewoon een vriendin- daar stopte hij. '''Gewoon een vriendin.'' De gedachte dat de witte kater zo snel al weer zou cheaten verscheurde Stonepaw. Het is maar een gedachte, beschuldig hem nou niet meteen, probeerde de grijze kater zichzelf te vertellen. Ga naar binnen en vraag het maar. Bovendien zou hij de poes waarschijnlijk wel aan kunnen en kunnen vermoorden, toch? Als het moest, tenminste. De BloodClanner liep naar binnen om zijn bekende Draco te zien, maar ook een jonge, zwart-witte poes. Hij had waarschijnlijk net de meest onverwachte binnenkomst gemaakt, maar ach, daar was hij ook wel goed in. ''Hey Draco, stel me eens voor aan je vriend daar,'' miauwde hij alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Misschien was het dat ook. Hij had Draco nog niet beschuldigd van cheaten, dus als dit gewoon een vriendin was, dan was er tenslotte niets aan de hand.

-Kate said I could join and it says draco first so i guessed i would. if u dont want me ill delete my post-