[Deputy Ceremony] To trust

"...prooi te vangen zich verzamelen." Hoorde Oceanbreeze een luide en bekende stem roepen terwijl ze langzaam wakker werd. Een paar blauwe ogen keken verdwaasd op terwijl ze verward rondkeek, er was toch niets gebeurd... Ze had deze kreet nog niet verwacht, de Ceremonie was pas geweest en dus zouden er nog geen kittens, Apprentice worden of Apprentice's, Warrior. Ze begreep dan ook niet waarom de bekende stem door het kamp galmde, wat ze wel wist was dat ze beter in de poten kon komen als ze niets van de mededeling wou missen. Dus liep de jonge en prachtige Queen snel en rustig de Nursery uit. Geen van de kittens leek enige interese te tonen zodra Everstar's stem door het kamp galmde en dus ging ze er van uit dat ze ook niet gemist zou worden. Daarbij zouden nu wel meer katten in het midden van het kamp zitten en staan, dus had ze geen reden om zich zorgen te maken om een of ander mogelijk ongeluk of incident. De jonge kittens lieten haar wel altijd op haar tenen lopen, toch genoot ze er op momenten ook wel van. Het eeuwige speelse en ondeugende, die oprecht twinkelende oogjes, om voor te smelten werkelijk waar. Everstar leek op iedereen te wachtten en dus ging Oceanbreeze naast enkele andere Warriors zitten terwijl ze bezorgd richting Everstar keek. De laatste keer dat zij de tante van haar kittens had gesproken was er nog niet een nieuw probleem ontwikkeld, ze hoopte maar dat de clan richting zijn herstelperiode ging. Zeker nu de koudere en killere seizoenen er aan kwamen en ze sterke Warriors nodig hadden. Immers moest er voedsel op de prooihoop komen en waren en veel kittens die in de barre periode nog geen Apprentice zouden worden. Genoeg monden om te voeden, Oceanbreeze zou er een van zijn. Een van de Queens die voorrang had op andere katten, katten die even hard werkte als haar.  Echter sinds Everstar weer verder sprak, schudde ze de gedachten van zich af en keek ze op. "Katten van Windclan, onze zoektocht naar Frostfaith heeft niets opgeleverd. We blijven allemaal hopen dat ze veilig terug zal keren, maar intussen kan de clan niet zonder deputy blijven. Ik heb dan ook besloten een nieuwe opvolger aan te wijzen." Mauwde de rosse kattin, terwijl ze bijna wanhopig richting de kampuitgang keek. Waarschijnlijk hoopte Everstar op een spoedige terugkomst van Frostfaith, Oceanbreeze had zelf niet al te veel met Frostfaith te maken gehad. Toch twijfelde ze er niet aan dat ze met het mogelijke verlies van Frostfaith een goede Warrior waren verloren. Immers had Everstar haar vertrouwen in die kattin gevestigd. Niemand verscheen, waardoor een zachte zucht weerklonk en de leider weer verder sprak. Nauwlettend luisterend keek Oceanbreeze Everstar aan, ze had niet geweten dat haar partners zus zoveel meer aan haar hoofd had dan enkel de problemen die afgelopen Moon waren voorgekomen. Frostfaith had ze sowieso niet zo veel gezien, zeker niet nadat ze de Nursery was ingetrokken en dus had ze een deel van de zoektocht ook niet mee gekregen. Misschien had ze wel te ver in een hoekje weg gestopt gezeten. "Ik spreek deze woorden voor Starclan, zodat zij mijn keuze kunnen horen en goedkeuren: de nieuwe deputy van Windclan is Oceanbreeze." Mauwde de rosse kattin. Ze voelde de blik van de Leider die ze als vanouds al vertrouwde op haar liggen, waardoor ze haar met een rustig knikje beantwoorde. Ze kon immers nog geen woorden uitspreken terwijl ze haar kop even schudde in de hoop wat wakkerder te worden. Ze had dit zeker niet verwacht, ze was jong en een Queen, ze had tijdelijk geen Warrior taken meer. De taken die samenhingen met het zijn van een deputy waren alom bekend, ze zou moeten zorgen dat er genoeg patrouilles waren en misschien ook zorgen voor duidelijker waterpatrouilles, immers konden ze niet omkomen van de dorst. Een kitten was al uitgedroogd en dan volgden er vaak al meer. Ze had gedacht dat voor alle kittens zorgen al veel werk was, maar dit was toch nog wel een stapje erbij. Toch verwachtte ze ergens ook dat haar hoofd en hart in iets anders stortten mischien precies dat kon zijn dat ze nodig had om het verdriet van Rosekit om te zetten in iets nuttigs.

De rosse kattin sprong van de hogesteen af voordat ze gewenkt werd, hierdoor trippelde ze vluchtig richting de leider, waarna ze haar met een ietwat onzekere maar ook vastbesloten blik aan keek. Ze wist niet wat ze kon verwachtten maar wist wel dat ze zich in zou zetten voor Everstar en voor de rest van de clan. Haar ijverigheid kwam duidelijk weer naar boven toe, een positief karaktereigenschap al moest ze wel opletten dat ze niet te veel zou gaan doen. Ze had immers geen onsterfelijk lichaam, ook haar lichaam had een keer rust nodig. Al was ze vrij potig voor een Windclanner en zouden ze daarom misschien ook wel denken dat ze meer last kon dragen. Oceanbreeze verwachtte dat Everstar met haar in de den wou spreken, terwijl de wieltjes, tandwieltjes in haar hersennen al aan het draaien waren. Ze hadden inderdaad veel te bespreken. Zoals bepaalde patrouille mogelijkheden en haar rol daarin.

Bronzemask, een van haar goede vriendinnen was net als haarzelf ook richting het midden van het kamp gelopen zodra Everstar hen bijeen had geroepen. Ze was blij dat Bronzemask in de buurt was, want het duurde wel even voordat ze zich van de eerste schok herstelde. Everstar had besloten dat zij waardig genoeg was om Deputy te worden, dat ondanks het feit dat ze een Queen was en dus vooral in de Nursery te vinden was, al kon dat natuurlijk ook iets positiefs betekenen. Immers was ze altijd aanwezig en konden de Warriors en Apprentices haar dan ook altijd vinden, daarbij had ze natuurlijk ook de tijd om rustig de patrouilles op te zetten en haar hoofd bij andere zaken dan de kittens te houden. Iets dat misschien ook in het helingsproces zou helpen die ze nog doormaakte nadat haar kitten Rosekit was overleden. Het was misschien ook een van de vele zwarte bladzijden in haar nog relatief jonge leven, al had ze ook al heel wat witte bladzijden gekend, dit zou waarschijnlijk net zo'n witte worden. Mits ze de druk vol kon houden. "Gefeliciteerd. Je gaat het geweldig doen!" Snorde haar gevlekte vriendin voordat Oceanbreeze overwelmd werd met felicitaties van alle kanten. Ze glimlachte even naar haar vriendin voordat ze haar kop richting Everstar draaide en seinde dat ze er zo aan zou komen. Immers werd ze even opgehouden door haar clangenoten. Cloudgaze was de eerst volgende die op haar af stapte, waardoor ze hem met een vriendelijk knikje begroette. De oudere tevens grijze kater gaf haar een bemoedigend kopje voordat hij sprak. ”Veel succes, Oceanbreeze. Weet dat je altijd op mij kan rekenen”, drukte de kater op haar hart waardoor ze dankbaar een oortje wiebelde voordat Apricotheart al op haar af kwam lopen. Immiddels was Cloudgaze al weer weg gelopen en kon ze hem dus niet meer woordelijk bedanken. "Gefeliciteerd, je zal het vast goed doen." Mauwde de desbetreffende kattin waarna ze weg liep. Oceanbreeze glimlachte even bij haar woorden waarna ze tot haar verbazing Bearkit opmerkte. Haar kitten was blijkbaar nieuwsgierig geworden toen ze het nest had verlaten, ze had gedacht dat hij nog sliep, blijkbaar niet want hij stond toch echt naast haar en vroeg om haar aandacht. Warm en liefdevol boog ze haar kop waarna ze hem voorzichtig aansprak. Het vragende geluidje dat hij maakte deed haar glimlachen. "Bearkit, ik leg het je zo wel uit, mama moet nu heel even met Everstar spreken. Daarna heeft ze alle tijd voor je." Mauwde ze het jonge katertje toe, waarna ze hem een bemoedigend neusje gaf in de richting van Bronzemask, die zou vast even op haar kitten willen passen. Hierna kwam Greywind, de echte vader van Silverkit, haar pleegkitten. De kater die ze laatst relatief hartstochtelijk had aangesproken op zijn gedrag richting de kitten en zijn spijt jegens de dood van haar eigen kitten Rosekit. De kater sprak haar aan, in enkele woorden die veel betekende. ‘Gefeliciteerd, Oceanbreeze,’ sprak hij vriendelijk zoals alle anderen, voordat hij de betekenisvolle woorden sprak. Woorden die ook veel konden betekenen voor Silverkit, immers was die levendige kitten zich er wel van bewust dat Oceanbreeze voor haar zorgde maar haar niet gebaard had. Iemand anders was haar ouder, en een van die ouders was Greywind. Van hem had ze ook die prachtige zilveren vacht geërfd. "Ik zweer dat ik nu nog beter mijn steentje bij zal dragen, om jouw werk makkelijker te maken," sprak de kater, waarna ze goedkeurend knikte. Ze wist waarover hij het had, over de kitten die hij bij haar had ondergebracht. Al zouden de andere katten erom heen waarschijnlijk niet weten waarover hij sprak. Ze zag hem nog een keer bemoedigend glimlachen naar haar voordat hij ook weg liep. Ze hoopte nu dat ze de meeste felicitatie's had gehad, aangezien ze Everstar niet te lang wou laten wachtten. Een grote kattin stapte nu op haar af, Sweetheart. Een kattin die net als haar een wat andere bouw had dan de meeste Windclanners. Ze gaf haar een knikje en glimlachte vriendelijk voordat ze sprak."Gefeliteerd Oceanbreeze" Mauwde de andere kattin, waarna ze haar ogen toekneep. Oceanbreeze wiebelde rustig haar oortje en knikte neutraal. "Wees niet bang om hulp te vragen eh, ik lever graag me steentje bij" Vervolgde de grote kattin waarna ze het kamp verliet. Niet voordat ze een laatste glimlach op de jonge Deputy had gericht. Oceanbreeze zuchtte even waarna ze weer aanstalten maakte om verder te lopen.